Alle inzendingen over Gevoel OR Haat OR Emotie

Ik schil mijn huid op zoek naar mijn gevoel ik graaf en graaf tot aan mijn ware emotie. soms schreeuw ik het uit en weet ik niet meer wat ik bedoel. ik discussieer en ben met mezelf in conclaaf ben ik voer voor wetenschappers en psychologie?…

Veilig lig ik in je sterke armen Zacht als dons als een veer zo licht Teder gevoelig en vol met emotie Streel jij liefdevol mijn gezicht De kaarsjes rond het bed gezet Geven een warme intieme sfeer Je lippen die mij beroeren Vragen steeds meer en meer Onze lichamen innig verstrengeld Je liefkozingen zo teder en fijn Het gevoel van liefde…

Een warm hees geluid streelt mijn oorschelp klanken maken zwoele zinnen zacht Zalig het gevoel loos de woorden schat sieraad van hechte emotie De parels geknoopt tot een ketting van verlangen Als snoer een juweel maar geen sluiting maakt dromen waar geklikt gedicht ...…

je had het niet moeten zeggen met je ogen over de rand van een vol glas rode wijn ze knikkerden de pupillen van links naar rechtsomkeert de vraag rolde van je tong naar het putje in het midden waar hij stil bleef liggen naast het mes op de tafel ik heb nu te stellen met een geval van open emotie een beroerd gevoel…

Terreur heeft niet alleen een gewelddadig doel maar is ook een giftig product om haat te zaaien te verdelen zonder menselijk gevoel met als gevolg het gevaar dat uitbreiding van dit kwaad overal kan oplaaien…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Geef me je hand Geef me ze allebei en zeg me heel even dat je niet kunt leven zonder mij…

In het holst van storm maak ik geen onderscheid tussen wat buiten woedt en binnenin. Zo ben ik van het zelf vervuld dat het verlangen geen afdruk duldt in taal en waar handen en tongen gekruisigd tot onaanspreekbaar…. Zo onbehept draag ik mij op, en werkt de handwerkman zich hoger meet verfijnd de breekbaarheid van harten, weeft dunnere…

Jij bent het die bepaalt hoeveel gevoel je aan iemand toekent Jij bent het zelf in wezen die bepaalt of je gelukkig bent Die ander doet je even vergeten dat jij de baas bent van je gevoel Jij maakte tenslotte die ene persoon je allerbelangrijkste doel Bedenk je dat je óók gelukkig was voor die persoon verscheen in je leven En je zelf beslist…

Ik kijk wel maar ik zie niets De wereld is donker De lichten gedoofd Ik luister wel maar hoor niets De wereld is stil Geluiden verstomd Ik tast wel maar ik voel niets De tastzin verkild Vingers verdoofd Alleen het hart klopt nog De geest maalt Het bloed stroomt…

dagen vol met zorgen uren met verdriet wachtend op de dag van morgen was die er maar niet hoop is een illusie gebleken niets is wat het lijkt ik raak op mezelf uitgekeken maar er is niets waaruit dat blijkt iedereen ziet een tevreden mens de buitenkant is zo tevree de binnenkant op orde is mijn wens rot gevoelens, weg ermee! verstopt…

Niet meer toegeven aan wat ik voel mijn emoties verstoppen in het diepst van mijn ziel mijn hart bedekken zodat ik niet meer ervaar Zout in mijn wonden niet meer voel...…

Soms kom ik zintuigen tekort om me te uiten, komt niet alles, wat in me leeft, naar buiten Is het slikken, lijkt op stikken Dan volgt machteloosheid en pijnlijke onzekerheid Raak ik niet mijn emoties, maar wel mijzelf een beetje kwijt Gevolgd door uren, dagen waarin ik lijm de duigen, mijn zinnen weer kan tuigen, mezelf weer kan…

Harde buiken van ongesproken woorden geboorte van een eenzaam hart De tranen die er zouden komen verstillen in de donkere nacht ontwaakt, in hopen en verlangen vergeet nu het gemis vertrouw op wat zal komen. aanvaard al wat er is. Geluk zit in de kleine dingen, luister naar wat men zegt, vergeet beslommeringen en wandel en voel…

We voelen steeds minder en minder we rationaliseren meer en meer we glimlachen steeds minder we bezeren ons keer op keer Maar door middagje muziekgevoel van het Goddelijk koor 'Amphion' laten we even de boel de boel want emotie draait de ratio om Door de klanken van piano en koor gaat ons gevoel weer weken voor!…

De geur van zweet zorgt ervoor dat de vrouw de emoties in het gezicht van een man onbewust overneemt. Als vrouwlief ruikt dat manlief zit te zweten, Van walging of misschien is hij wat bang, Dan duurt het in de regel nooit erg lang Dat dat aan haar gezicht valt af te meten. In vrouwliefs blij gezicht ligt opgesloten: “Wat heeft mijn echtgenoot…

momenten kwijt Tonen,klanken,melodieen maken soms wat in je los zoals de wind in bomenkruinen bladeren ritselend in het stille bos Het geluid van zee en golven eindeloos neerslaand op het strand in het zweven van de meeuwen hun schaduw scherend over het zand Dan blijft er nog een herinnering over waarvan je dacht die is vergaan een gevoel…

Als een briesje Je bent als een briesje gekomen stil, rustig, soms een wild gevoel dat wat ik bij jou heb vernomen gaf mijn leven weer een doel Jij bent gekomen maar ook weer gegaan iets zien wil nog niet dat zeggen kilometers ben je dan bij me vandaan alleen die gedachte kan ik niet aan wennen…

Ik zie een vlieger Heel hoog in de lucht Met mooie, felle kleuren Helemaal gewichtloos op haar vlucht Zo vaak zou ik willen weten Hoe het is om zorgeloos te zijn Met mijn hoofd in de wolken En mijn twijfels klein Mijn voeten van de grond Mijn gedachten vrij En even niet te hoeven denken Aan wat er allemaal mis is met mij Maar zelfs…

Nadat we uren hadden geslenterd door een onbekende stad die uit mijn herinnering naar boven kwam als een déjà-vu zoiets als een gestolde ervaring van wie ik wel is waar de eigenaar ben maar waar ik niet de hand op kon leggen, ontdekten wij gelijktijdig aangemoedigd door honger en dorst het restaurant, een rokerige ruimte waar de afzuiginstallatie…

Zoals de meeste vrouwen heeft ze nog meer gevoel in haar te krappe schoenen dan een compleet echtpaar met kinderen in bed met laarzen aan.…

met wat streepjes licht en een handvol duisternis zit ik op de rand van mijn bestaan nog het minste met mezelf begaan zoek ik met licht een wankel evenwicht maar als ik kijk verdwijnt realiteit blijft alleen de pijn de chaos van steeds iemand moeten zijn mezelf verliezend in fragmenten die nooit mochten hechten mijn leven vaak…

ik zie wat ik wilde zien de eeuwige flonkerende diamant die zich vormde in ruwe eeuwen ieder facet de geslepen glans geen verkrampende duisternis meer alleen lichtdruppels op mijn stenen bloesemwoorden waaien in najaarswind oneindige zonneschijn op lijnen geen vogel vlucht meer niet de geijkte paden de schaduw leeft niet in de nacht…

geluk is kostbaar geluk is breekbaar koester de dagen waarin je je bij vlagen laat drijven op het ongrijpbare gevoel dat geluk heet…

ze braken in hoorde de sloten kraken van mijn afgeschermde dagen in het leven hier had de muren zelf gesteend gehouwen uit gevoel dat daglicht niet kon dragen want spoken uit de nacht wisten het stollen van de specie jarenlang nog te vertragen ik fundeerde met mijn twijfels en een veel te grote mond die constructie bleek ook…

en stilte verweven Geven diepe gelukzaligheid, warmte emotie het is om het even.…

ik waaide met wat woorden hing er een wimpel bij we zwaaiden of het zo hoorde zomaar een gedicht van mij met een fris applaus dat voorzichtig doorzichtig werd verwaterde tot handgeklap dat nauwelijks warmte gaf in een toch opwindend ritme ontdekkend dat is het…

Op het buro daar staat een foto van mijn kinderen die ik voor me zie: juist die Beiden kijken blij Al die jaren tot die foto van mijn zoon en dochter spiegelen aan mijn geest voorbij Dierbare en minder vrolijke momenten weerspiegelen zich in hun gezichten; zijn gevangen in de tijd Woorden smeed ik tot gedichten Herinneringen raak ik…