Alle inzendingen over Januari 2005

. ----------------------------------------- Gepubliceerd op internet, januari 2011…

Nee ik ben je niet vergeten zat niet om woorden verlegen, nee opgeslokt door de tijd om te zorgen maakte dat mijn zinnen stil vielen wel heb ik je opgezocht nog altijd vlinder jij door mijn gedachten ik beeld me in hoe je nu in het leven zou hebben gestaan als tijd je een boeket aan mogelijkheden had voorgehouden waaruit jij kracht…

Soms raken hemel en aarde elkaar domweg vaker dan wolken wolken raken schroeit iets van hoogte als onweer slaan legerbenden elkaar en op de vlucht wat haten ze behalve hun eigen onmacht. Waar wijden ze hun hart toegewijd aan verlaten ze zich zelf in naam van anderen pogen ze gelijk te zijn aan de ander het authentieke te miskennen en klinkt…

winterland verstild, bevroren de kortste dag is net voorbij ik kijk verlangend uit naar morgen droom de nachten alweer korter en de dagen stralend licht geloof nog steeds misschien te vaak en tegen beter weten in in elke dag een nieuwe kans in elke kans een nieuw begin een gezond, gelukkig en hoopvol 2005 toegewenst…

Maar nu, in 2005 aangekomen, zijn er, zegt men, nieuwe kansen. Ze zeggen me weer te dromen, om weer door het leven te dansen. Ik open mijn ogen, na alle pech, en durf zelfs weer wat te dromen. Ik sta op .. en vervolg m'n weg .. en hoop dat er vrede zal komen.…

Daar de huizen, de bomen, altijd hetzelfde, vermoeiend. Aan de andere kant het park en kinderen die joelen. Op de stoep voor zijn deur altijd al een mens, oud, die toekijkt en niet lacht. Welke vraag blijft nog open? Ver, de horizon een oever zonder overkant; en haastig, een vleugelslag, wolken.…

denkt de dichter woorden lichter schrijft hij zwaarder dan jij leest woorden schenkend dicht hij denkend als schatbewaarder van zijn geest…

Er klonk een zwarte stilte na de dood van Hem die 't leven had verkondigd; die voor zo velen nieuwheid bracht, en rood van morgenlicht wie had gezondigd. Die stilte is al eeuwen lang de nacht en zal voor velen nu nog duren; voor hem of haar die hunk'rend heeft gewacht en maar niet branden ziet de vuren van liefd'en tederheid, van groot…

Ach eigenlijk heb je alles al Je koestert je even nog bent nog blij met wat je zoon je als presentje bracht Een nieuwe, onbekende vrucht die je doormidden sneed Uitlepelde met een lach hem beroerde heel zacht…

De beek in verval ontdiept zichzelf met kreukelig blad en met zand van hogere lagen ze kruipt weg in de schaduw van verwilderend hout fijnstof met het sijpelende water zichtbaar waar de zon wat ruimte krijgt het nazomerlicht breekt brokkelig de schaduw die over haar stroomgebied hangt stuiptrekkingen van een lang gerekt bestaan…

Wat ooit een scheibeek was is nu slechts spiegeling lang niet breed een kleine plas met de smaak van olie en de geur van rottend staal een relikwie van hemelwater ik was mij wakker in een nieuwe eeuw ik les mijn dorst aan versgevallen sneeuw tegen de stroom in loop ik tegen muren waarlangs een brede pijp die van de beek bevalt…

de brandende zon wordt verzwolgen door de zee op de zandbank - het is altijd lente in de hal van het station bij het koffietentje de zorgvuldige achter de nieuwste computer wacht op zijn beurt de van der made weg maalt de polder tot waste land eenzaam spelend kind investeringen van een wandelende tak zondag in de file…

Het contrast is groot douchecabine en de goot airco en de uitlaatgassen kingsize en het viaduct luxe leven eenzaam dood het contrast is groot…

etalages vieren pasen met iedereen een eigen ei lente bloeit in vazen de processie schrijdt voorbij je koopt vandaag geloof het vasten is verlopen de kater van de carnaval laat zich ook weer herdopen waar is het avondmaal het kraaien van de haan de profetie van de verrijzenis ook judas zat daar aan wie ziet nog de drie kruizen na…

Niets Ik voel mij niet thuis Heb geen speelgoed Niets Moet vrienden zoeken Ben alleen Alles wat mijn droom is Komt niet uit Niets…

Bilthoven,12 juli 2005…

. --------------------------------------- uit: 'Zen uit eigen werk', 2005.…

Kalenderblaadje eenzaam op je laatste dag, ‘k trek je waggelend af knetterend vuurwerk een mensenzee kijkt omhoog blaffende honden tijdloos ritueel oud glijdt nevelig in nieuw zonder alcohol 2 januari nieuwjaarskussen afgekuist, een lach is te veel…

Erg gelovig ben ik niet, een kruisje maken, doe ik niet, maar bijna zou 'k een knieval maken, nu we eindelijk toch in 2016 wisten te geraken. Die knieval liet ik achterwege, omdat ik zeker weten: nooit meer overeind kon komen! Op naar 2017, want HOOP doet nog altijd LEVEN.…

Moeilijk is niet onmogelijk Dat is een ander woord Zoals een uitdaging Ook geen probleem is Het één is een werkwoord Het ander een lijdensweg De dichter doet moeilijk De taalpurist onmogelijk En de uitdaging is om dan Het probleem te laten zwijgen Uit: 'Eiland op de akker', 2005.…

. ------------------------------------------------- uit: 'Ballade van de windwaarschuwing', 2005.…

Poëzie is wording die blijft steken in de rauwe, gebarsten onhandige gaafheid van het ongenoemde haar voltooiing is toeval, het stokkend ongerepte uit haar krom getrokken pen poëzie polijst niet wat ze zegt, ze schuurt zich uit in haar ontluistering ---------------------------------- uit: 'Als het dichtklapt', 2005.…

Van buiten mooi weer spelend Van binnen- aardverschuivingen Sterk wisselende temperaturen Verhitte winters, bevroren zomers Verschroeid herfstblad, ijskoude Voorjaarsbloemen Hagel in augustus, tropenzon In januari Het staat allemaal in De Bijbel Mijn moeder zegt het Haar gezicht - een donderwolk…

De nacht valt deze dag wat langer in ver en kletsnat lamplicht waarin het water stuift vind geen beschutting niets is waterdicht een dak op palen laat de wind door onaf en onverlicht wil januari schrijven terwijl mijn hand drijfnat papier beroert en van mijn hoofd de druppels vallen ja schrijf ik dan stokt mijn pen toch positief…

Twee vogels in lijn Winterkou en takgeruis De avond breekt aan…

de eerste sneeuw mooier stiller de wereld nu wij nog…

of toch al een beetje "Duitsers met Pasen" zoals trekvogels van slag zijn zo ook die Duitsers die wij tijdens onze zondagmorgen wandeling in de bossen rondom het fraaie landgoed Twickel tegen het lijf liepen totaal ontheemd en op het verkeerde been gezet door het wel extreem zachte voorjaarsweer…

de storm hij staat er hij raast föhnt mijn haar traant mijn ogen fluit in mijn oren…

januari is de maand van bezinnen met goede voornemens op een rij willen wij er liefst vlug aan beginnen nu al het feestrumoer bijna is voorbij Zijn Licht heeft ons weer doen hopen om samen opnieuw op weg te gaan Hij deed wijd de staldeur voor ons open zodat wij dicht bij Hem konden staan Hij ontving ons in Zijn open armen en leidde ons…

Gaarne moge ik den lezer niet alleen heil wensen, doch evenzeer verwijzen naar de snelsonnetteur van de dag, Coenraedt van Meerenburgh, in zijn lofzang op de waarheid die zich ophoudt in den man ("In vino veritas"), zodra nog enkel wijsheid schuilt in den kan... ------------------------------------ BLAUWE KNOOP Ik was een maand lang…