Alle inzendingen over Onzekerheid OR Eenzaamheid OR Verdriet

De wereld in onzekerheid, we moeten de hoop zien te behouden, maar hoe eigenlijk? Het vertrouwen is voor veel mensen weggevaagd. Het verdriet is groot, laten we hopen en bidden dat er een wonder mag komen. Verdriet…

Onzekerheid, angsten en vele twijfels Is 'dit' de zin van het bestaan? Trillen, beven, zweten, eenzaamheid en pijn Dood gaan, dat moet zowat hetzelfde zijn. Verkrampt, vastgeroest leven Is 'dit' de zin van het bestaan?…

Een onzekere toekomst een bizar verleden drijven op eenzaamheid in het donkere heden Ik praat tegen muren liggend op mijn rug ze luisteren aandachtig maar zeggen niks terug Niemand om mee te praten niemand om te strelen gedoemd om alleen te zijn en de stilte te delen...…

Het lijkt wel zo, maar ik ben nooit alleen gelukkig altijd zijn er ook de tranen, het verdriet nooit alleen maar sterk en rustig altijd meer dan wat jij van me ziet Het voelt soms zo, maar ik ben nooit alleen verdrietig altijd ben ik ook gezegend, en geliefd nooit alleen onzeker of onrustig altijd gedragen, ook als ik verlies Altijd…

Een eenzame traan uit stil starende ogen Gelijk een zee van verdriet.…

Alleen Ik haat het Tranen van eenzaamheid Tranen van verdriet Tranen die er zijn alleen dan…

Ik kijk haar aan, een verdrietig gezicht bang en onzeker. Zo'n gezicht waarvan je denkt: ik ben eenzaam. Zo eenzaam dat je denkt dat niemand je aardig vindt. Ze praat toch niet terug, ze luistert alleen. Wanneer ik het haar vertel voel ik me veilig. Want ze is stil, doodstil!…

Ik laat een traan van verdriet Er is niemand die het ziet Mijn pijn en mijn verdriet Ik voel het een ander niet Ik voel me eenzaam en alleen Ik heb helemaal niemand om mij heen Ik laat een traan van verdriet Er is helemaal niemand die het ziet…

Een gevecht, een zware strijd vol hoop, kracht en onzekerheid. Momenten van verdriet, vechtend tegen een traan kon jij nog steeds het leven aan. Toen al dat vechten niet meer mocht baten, hebben wij jou los moeten laten.…

ik eenzaam dat ben ik iedereen is druk niet voor mij niemand om mee te delen de vreugde het verdriet niemand die het merkt niemand die het ziet alleen op de wereld zoveel mensen om me heen ik eenzaam dat ben ik…

Heer U kent ons, U weet wie we zijn U kent onze gevoelens van eenzaamheid U ziet onze zorgen en onze onzekerheid Daarom vragen wij, wil dichtbij ons zijn. Wil dicht bij ons zijn in onze voorspoed Want dan o, Heer, vergeten wij U vaak Dat is niet goed en is een slechte zaak God, behoedt ons voor alle overmoed.…

Heer U kent ons, U weet wie we zijn U kent onze gevoelens van eenzaamheid U ziet onze zorgen en onze onzekerheid Daarom vragen wij, wil dichtbij ons zijn. Wil dicht bij ons zijn in onze voorspoed Want dan o, Heer, vergeten wij U vaak Dat is niet goed en is een slechte zaak God, behoed ons dan voor alle overmoed.…

onuitgesproken woorden dreigen in de lucht rood omrande ogen liefde op de vlucht eenzaamheid verlaten zijn je wilt er echt niet aan niet meer samen maar alleen hoe kon het toch zo gaan de stilte is ondraaglijk elke avond duurt te lang donkere nachten vol onzekerheid jij en ik zo bang…

Als schuwe dieren kruipen ze voort de eenzame uren Terwijl ze langzaam hun territorium verliezen aan het angstfenomeen dat gezonde minuten wegvreet en verandert in onzekere seconden tikkend als de dreiging van een tijdbom Allemaal zo onbestemd lijkt het bijna irreëel maar de aanwezigheid valt niet te negeren…

Bang voor het gevoel bang voor de mensen bang voor het verdriet bang voor de woede bang.. voor de onzekerheid bang dat iedereen me weer laat vallen bang dat ik weer alleen ben bang voor het verleden bang voor het heden maar het allerbangste ben ik voor de toekomst.…

Het zijn sporen van het leven ze vertellen van geluk, verdriet mijn twijfel en onzekerheden. Ook van liefde en genegenheid die levenslijnen zijn mijn leven gedragen met liefde in het heden.…

eenzaam hart verloren zoekend in de diepe zee eenzaam hart verschuilend achter bomen als een ree dwalend door de straten als geen mens meer buiten is eenzaam hart zoveel verdriet verlangen en gemis hunkerend naar warmte maar ook warmte doet soms pijn eenzaam hart wanneer zal het weer eind'lijk zomer zijn…

Verdriet wordt gesmoord met een kus. Onzekerheid krijgt een schouderklopje. Een pijnlijk hart wordt verwarmd. Angst wordt in de armen gesloten. Kwellingen worden weggepraat. Bedroefd, daar zijn woorden voor! Pijn wordt zacht behandeld. Voor al die dingen moet je met zijn tweeën zijn!…

ze zit naast mij, ik zie haar onzekerheid maar ook haar gram onlangs verloor zij haar zwager herinnering, te vroeg gestorven echtgenoot veel kwam terug, maar niet de aandacht die zij nodig had ik zie de eenzaamheid ik tracht te troosten we praten over de dood en genieten van de zon ik steek mijn hart onder haar riem op een bank…

u en ik hoe kunnen wij weten hoe genadig we nu ons brood rustig toch eten thuis bij de cv als we moeten naar onze eigen wc met de verjaarskalender en de ansichtkaarten aan de wand maar misschien de dag van morgen dat we elkander treffen op de witte wegen van land en stad delend in het genadebrood dat god ons geeft van aardige mensen…

Die iemand is er alleen nu nog niet en daardoor hou ik mijn verdriet. Verdriet omdat iedereen langs me kijkt en omdat iedereen me ontwijkt. Ik kan zo mijn leven niet leven, ik wil naast liefde krijgen, het ook kunnen geven. Ik wil wat tegen mijn familie durven zeggen of aan vrienden iets uit kunnen leggen.…

Die lieve kleuter veilig op schoot bij haar moeder die warmte bood? Dat kleine meisje daar op het strand in de storm struinend aan vaders hand? Die drukke bakvis vól levenslust, die voor het eerst haar liefje kust? De zwoele puber boordevol hormonen die het liefst niet meer thuis wil wonen? Die jonge vrouw met één verlangen…

verdriet daarin Verborgen achter een schaterlach kermde haar hart van onzekerheid Ook zonder regen viel er neerslag bij ‘t mooie meisje in de puberteit…

niet anders willen zijn niet raar, niet bijzonder niet leven bij het wonder niet meer alleen op een lege bank in het overvolle park niet een dwaling een eenzelvige gestalte frêle hangend in de mist niet verloren in een geschapen wereld die niemand kent niet de grijze droom tussen de blozende slaap maar weten wie je bent…

Angst, verdriet, onzekerheid spelen door mijn hoofd, bijna alles weghalend waarin ik heb geloofd. En toch weiger ik pertinent mijn hoop te doen vervagen, ik wil geloven in het geluk, en niets kan dat verjagen. Zolang als jij er bent, zolang als ik je voel, vecht ik met alles wat in me zit met enkel maar één doel....…

Jouw ogen kijken mij aan ze spreken zonder woorden zijn gevangen in verdriet wanhoop het niet begrijpen ik zie ook het strijden. Geen lach of vreugde alleen de tranen die langzaam langs je wangen glijden, spreken hun eigen taal ze laten zien angst en onzekerheid.…

Je leven is vol eenzaamheid een solo strijd niet te winnen Je wilt wel anders maar het lukt je niet, verdriet. Je ziet de mensen lopen, blijft hopen op aanspraak. Maar ze zien je niet, willen niet kunnen niet. Je blijft alleen in je strijd tegen de eenzaamheid.…

Ook al wil je brein het niet eventjes opgelucht zijn, is toch fijn Loos al die tranen; loos dit verdriet om één ogenblikje gelukkig te zijn…

Als het om jou gaat ben ik onzeker Ik denk steeds jij verdient veel beter Ik weet niet, misschien klopt hel wel voor geen meter Ik weet het niet, heb misschien geen gelijk Misschien, misschien ben ik gewoon te fantasierijk Ik denk dat het komt, doordat ik me met haar vergelijk Wat ik nodig heb is hard bewijs Dat wat er ook gebeurd ik met…

En steeds wordt door iemand beloofd "er een eind aan jouw onzekerheid" Maar waarom kan ik dit niet geloven Zo leef ik al negentien jaar lang Men kan me wel vanalles beloven Toch blijf ik op mijn hoede voor die afgang Valt er iets aan te doen misschien? Moet ik mezelf dwingen tot kiezen?…