Alle inzendingen over Overdaad

(als mijn woorden kunnen wachten) laten we beneveld en beschonken van de liefdesbron gedronken naar een mooie plek gaan, schatje waar we sprakeloos en oeverloos alleen in nevelen gehuld zijn, schatje op de betastzin in het donker spraakwaterval ik in je armen raken we samen buiten zinnen spreken we vijftig tinten taal overvloedig, overdadig…

Woorden schieten mij tekort Tranen vloeien in overdaad Mijn hart is leeggebloed Mijn ziel voor altijd geschaad Het vrolijke licht in mijn ogen Is voor altijd gedoofd Vertrapt is onze vriendschap Waarin ik zo heilig had geloofd Je bood mij een warme plek om te vallen Je schouder om op uit te huilen Een vriendschap waar ik op kon rekenen…

voor mij het met sneeuw bedekte dal een vage droom van arrenslee en dennengroen de sfeer van toen een klare lucht met heldere ster maar achter mij bourgondisch feestgedruis uit het fel verlichte huis waar kerst in overdaad op tafel staat zij schuiven aan al licht verhit snel knoeiend op het smetteloos wit ben niet terug gegaan…

de handen reiken niet verder dan het kloppen van mijn hart de armen nog verder strekken verlicht ook niet beklemmende smart; ooit kon fluisteren warmte opwekken je aangezicht verstart verwachting vordert verwarring, denken raakt overdadig gehard en wordt hoop een aftreksel van bedeling terwijl de lente toch blauw de aarde bedekt vogels…

Droom jou in mijn bed als ik lig te slapen 'k Droom jou naast me; warm en naakt 'k Droom jou 'k Zie jou 'k voel jou Mijn verlangen is groter dan 't verschil Tussen hemelgewelf en aarde We kennen elkaar nog niet voldoende, maar---- ---'k Voel je, hoor je Paradijselijk komen In de Hof van Eden met De Verboden Vrucht Die overdadig…

Het lijkt allemaal vreemd, ideeën en wetten gespeend van naam, ongrijpbaar, wie zal weten hoe het er voorstaat, vervreemd van sterren, daglicht dat in het avondrood opengaat, in gezicht van goden die verdwijnen, overdaad in verholen stilte, vergaat weer in een nieuwe vraag, hoe zal deze in een andere vorm verschijnen?…

Oud en Nieuw geveld door griep op mijn nest ( bed) maar God wat ben ik blij, die overeten overdadige Decembermaand is gelukkig voorbij!…

naar gelukzalige decennia waarin Carmiggelt succesvol schreef en de hem typerende melancholische gevoelens met zijn lezers deelde haar dooraderde licht klovende tepelhoven doen de presentie van heftig blauw bloed vermoeden hetgeen mij opwekt tot het eigenmachtig en handtastelijk aanvoeren van bewijzen voor datgene dat vooruitstrevend en overdadig…

Het klopt toch dat ze zich hier overdadig ontvouwden onder jouw zorgzame handen vanaf hun eerste knop jij hun rijping volgde met waren het liefdevolle ogen? en ik menigmaal op dat pad aan de zijkant ...…

Dat het niet meevalt, merk ik om me heen Ik kijk als dichter en zie in de rondte Dat, zover ogen reiken, horizonten Verkrimpen tot een ziggurat ineen Die metamorfoseerde in een heuvel Waar ooit een Muzenberg lag, iets te hoog En de Hippókrenè staat nog steeds droog Door overdaad aan wereldlijk gekeuvel Weet iemand nog de weg naar Helicon…

Hier rot de Voorspoed, die zo vrolijk groeide en bloeide, totdat de grootse Praal hem, tot zijn nadeel, ving, in gulden zalen sloot, met zijden strikken boeide, aan gouden ketenen en paarle snoeren hing, en d'Overdaad die met de Praal te zamen spande, in 't slikken onverzaad, in 't zwelgen onvermoeid, hem in de wijn verdronk, aan 't braadspit…

Niet zelden trekken modderstromen van rottend vuil in kommer en kwel, meestal vrijgekomen, vanaf de hoge naar de lage kant, waar geur en hypokratie hun stinkende stempel drukken op de aangeboren afvalkuilen, waarmee overdaad stand houdt tot aan de marmeren zuilen van de door paal en perk gesterkte zwijgen, tot in de weggeworpen kudden…

Aanschouw de paarden die over planken en vloedlicht galopperen, in een voorgeschreven tracé, met goede luim beklede manen, bereden en bezeten door met lak gelaarsde heren, gezeten op hun van hout gelooide zadels, om zich in overdaad te laten eren, een cliché van plichtmatigheid, een verhuld bedrog, met verwijzing naar passiviteit, geen…

Het net ontwaakte licht sijpelt over de slanke, nog slapende, dijken een ochtendgloren meldt zich bij huize Matanze waar de rijken van toen en nu nog overdadig dromen en de wintertuin de IJssel zacht hoort stromen Bomen van stavast hebben er eeuwen langs zien zweven.…

Winkels zijn gewoon weer open, schappen leeg op wat resten na, Van de overdadige Kerst. En toch loopt de halve bevolking boodschappen te doen. Alsof het gisteren geen Kerst was, alsof er niet tot eeuwigheid amen gegeten werd gisteren, maar vandaag is vandaag, de dag na Kerst en ook dan moet er gegeten worden.…

ik dronk een kop koffie had 'm nodig dacht ik - als zo vaak volgend de routine van mijn ik-drink-koffie-automaat ik sta op loop een loopje druk op een knop koop een koopje en bega weer mijn koffie overdaad koffie wat ben je koffie o wie?…

Ik ga op de ronde tafel liggen rek me uit en geef me over aan welbehagen, gestreelde loomheid, oh, nu niet aan jouw handen denken niet aan genomen besluiten plannen en actiepunten en niet aan de ruis van buiten het rimpelen van de lucht om de boksende drukte het stuiteren van profijt dwars door radslagen haast het leven van onze overdaad…

(fruit op school) Ach ... arme beugelbekkies, kogelrond gezwollen door het overdadig eten het junkfood, daar wordt gretig in gebeten als triest gevolg verschijnt zo’n dikke ...…

De komst van de winter, een melancholische zucht alsof gisteren het gras groener was en een wolk, het overdadig kussen van de zomer, passioneelprille liefde.…

Een middel om verveling te verdrijven als tijd of vrijheid neigt naar overdaad is ’t nemen van een toevlucht tot het schrijven daar dit nog vaak te wensen overlaat Een woord op schrift zal lezers lang beklijven en lettervreters zijn erbij gebaat een leven lang van zin voorzien te blijven en dat dan weer het liefst met regelmaat Dan droom…

Jekkers had het Vaak en veel Over kantelen, Het legen van Een aantal Bruine pretpalen Waarvan hij achteraf Een heel tuinhek Kon bouwen - Dat was in De jarig tachtig, Dat was toen, Nu is hij die Voorop loopt om Recht te zetten Alles wat scheef Gegroeid is in een Maatschappij die Al tig jaar van Overdaad en weelde…

Schilderen wil ik al die kleuren dat rood,dat bruin, dat geel, die overdaad aan vruchten al roepend, kom en eet met mij Glijden wil ik in de winter over zachte rulle sneeuw rood en blozend van de kou en alsmaar roepend, kom en blijf bij mij. Vrolijk wil ik dichten Over al wat mooi en liefde is.…

Beste Jan, het moet me van het hart Dat ik kritiek (Bet Weter's) ondersteun 't Verweer van jou is ditmaal Naïef als 't rijm van je gedicht We zijn van jou voorwaar beter gewend Met hij en zij wou ik geen nadruk leggen op het "wij"-gevoel, Als wel de overkill van 't ik, de overdaad die 't ego krijgt in hedendaagse poëzie.…

Als bij een wankel spookschip op de Grote Oceaan klimmen gedrochten aan boord voor het nog verder uithollen van mijn bestaan Of ik nou naar het vooronder of naar het kraaienest glip, ze worden nergens door gestoord, als aasgieren pikken ze toe, tot mijn laatste stukje verzet Ze sollen met me, al ben ik hondsmoe, hun kwaadaardig sadisme…

Het eeuwig kerstkind popelt om te komen De huizen puilen uit van klatergoud En ramen zijn met glitters volgestouwd Zelfs buiten bulken slingers licht in bomen Nou ja, kerst is natuurlijk geen begrafenis En als dat spul straks weggaat, schenkt dat lafenis!…

Ze vulden mijn dagen met een bijna ongekend geluk in zomerse taferelen: wandelingen langs water, in parken en overal rozen zelfs slordig in bloei alsof ze er in overdaad stonden. Niets drijft makkelijker weg en lost op achter brede luchten, verre einders, dan woorden.…

Er dwarrelen verdorde dennennaalden op mijn kraag terwijl op fluwelen voet een vroege vos mijn pad kruist over de flanken van het bos Mijn achtertuin leunt tegen dit woud waarin de vrije loop van de seizoenen voorziet in het natuurlijk onderhoud met in de winter karige noodrantsoenen en de zomer de overdaad verzwelgt ook ieder mensenwerk…

gevoel: Ben ik nou wel de vader van die jongen Die studiebol, die falen heeft verdrongen En zonder dralen afgaat op zijn doel De voorspoed heeft hem luidkeels toegezongen Zelfs voor de heetste vuren blijft hij koel Een zelfverzekerd lachje op z’n smoel Het pad naar boven kent slechts reuzensprongen Examenfeesten gaan gepaard met drank En overdaad…

En weer is elke ruit beslagen, wentel ik mijzelf in de overdaad die met jouw lichaam samengaat in tijdloos wederzijds behagen. Dan stopt geheel en als bij toverslag heel de wereld, ook mijn hart, maar wij gaan sneller dan het geluid. Wij wisselen onze wezens uit, en elke vezel in mijn lijf verstart voordat ik in jou sterven mag.…

Overdadige gedachten de weg van een te lang gerijpte vrucht, ontstaan in de conceptie, geuit in een impulsieve daad, in onderhuidse maat gelucht uit fantasieën van een kind, ontstaan de bellen die ze blaast, en bekwaam haar weg in vindt, wijzigt de kleur niet in ademzucht kaast de beelden af op dikke huid, onttovert haar wereld in…