Alle inzendingen over PIJN OR jeugd OR herinnering

Herinneringen die me overspoelden mooie en verdrietige momenten die ik voelde. Beelden uit mijn jeugd kwam ik er tegen. waarom heb ik ze toch zolang vermeden?…

Lopend door de straten van mijn jeugd zoek ik naar de bekende plekjes, die in mijn herinnering nog bestaan. Eens was ik hier met alles zo nauw verbonden, straten de kerk het plein het park, waar ik voor het eerst werd gekust.…

Een keer teveel... ...heb je me pijn gedaan.... een keer teveel.. ...nu moet ik gaan... Je tranen raken me niet meer, ...Ik sluit me af... Ik denk aan mijn jeugd.. ...Die ik je gaf... Ik open de deur, ..ik kijk niet om.... Het is voorbij... ,,,Vrijheid,...ik kom...…

Als we reeds met één been aan gene zijde staan Steeds vaker in gedachten naar onze jeugd gaan Doet onze geest in spagaat zachte pijn van weemoed ontstaan…

Tranen in stilte, de woorden die pijn doen. De herinnering voor iets waar heel mijn hart in lag. De pijn die ik onderga, de bodem die daar is. En nu kan ik alleen nog maar afzetten.…

Als bij een onverwachte stilstand Van een slaande klok het raderwerk wordt geremd Zo voel ik mij het lijf nog door de geest getemd Dan worstel ik met mijn herinneringen Achter mijn bureau Over de loop der dingen Uit mijn jeugd En over tijd en Eindigheid En droefheid die ik op mijn schouders weeg Dan ben ik moe en leeg en toch doet…

een zijpad weg van de groep waar loopt het heen jij volgt de tijd staat stil er is alleen de rots een lach we klimmen roekeloos hoog je kust me een regenboog ik laat me glijden langs wanden van herinnering en jeugd…

jong en fris reizen met tijd maken plaats voor oud en wijs niet getreurd want ieder op beurt maakt wel kennis met verdwenen jeugd herinneringen lachen en zullen niet sterven want het levensverhaal wordt fris en jeugdig...wel verder verteld!…

naar wat ik luister is niet het getik van jouw naald door de zoom die ik heb stuk getrapt, maar het is het geruis van jouw reeds gestold hart dat de Beethoven in mij dirigeert de zwaartekracht waarmee jij me componeerde gaf mij moed en liet de lente zien als een vaal muziekstuk op papier nu maart haar klanken melodieus al tot na zessen…

diepe doch op maat gesneden plooien heeft achtergelaten bijtijds wanneer een zoete nevel plaats maakt voor de bittere nasmaak waarin flarden van het gekerm de wind over een ijzige vlakte laat waaien mis ik de luwte waarin zich fantastische taferelen plaatsvonden, het vermogen om te helen alvoor er wonden werden gereten, zalft mijn herinnering…

Een oud huis vol vergeeld papier geschreven herinnering grijze kamers pijnlijk gefluister lege kasten stil geween Een oud huis vol harde woorden een gestolen jeugd boeken worden steeds herbeleefd Is dit nou later ?…

Gisteren blijkt verder weg dan toen die dag op school en andere herinneringen even verjongen ze de oude geest die steeds meer vernauwt tot een repeterend verleden de paden terug naar het heden blijken verzande sporen dwaalwegen in de tijd die stilaan terugloopt naar een eeuwige jeugd…

Ik wist er van de liefde niet, toen ik jou vond, mijn lief. Ik in jouw ogen werd gevangen met rozen op mijn wangen. Ik wist er van het leven niet, toen ik schuilde in jouw armen. Mijn hart tot berstens toe gevuld met vreugd en groot verlangen. Ik wist er van de liefde niet, toen ik jou trouw beloofde. En jij mij meenam op een reis, die…

Ik had een broer, hij floot altijd. Niet omdat hij vrolijk was, oh, nee, integendeel... maar omdat hij bang in 't donker was. Door altijd te fluiten, als hij 's avonds onder stergeflonker, van zijn meisje kwam... voelde hij zich niet meer zo alleen, met al die schaduwen om zich heen. Ja, hij heeft wat afgefloten, zijn hele leven lang…

Iedereen kent het waardeloze gevoel Zoveel pijn met wat voor doel. Ooit sprongen de vonken er vanaf En nu voelt het doods als een graf. Maar deze eerste liefde vergeet je nooit En er komt ooit weer iemand die je hart ontdooit.…

Dwaalde vanmorgen nog Zorgeloos door de Herinneringen van m'n Jeugd - en zie ons Samen met vader achter Het paard naar het Land toegaan - jij ment Het paard - ik draag de Koffie en het brood Voor deze dag - Dit is de gedachte die Bij me opkomt nu ik je Gisteren voorgoed naar De hemel heb laten gaan…

Het grote vergeten begint herinneringen glijden weg in duisternis er komen geen nieuwe Je maakt een reis terug in de tijd naar je jeugd, naar je geboorte een reis alleen, zonder ons Wat je maakt tot mens, tot wie je bent wat je verheft boven dier zijn schilfert af, roos van de geest Wachten op het einde een reuzenbaby in een luier dat…

de eeuwige jeugd bezat vandaag wat veren grijzer, tussen bruin, want eeuwigheid bezit wel jeugd doch ook de ouderdom ik hou van ze, van hoe ze tussen groen wat wormen rapen en de dag bezingen met hun stem zo wonderlijk in mooie klanken en zo tijdloos, zoals slechts muziek kan zijn die voortgebracht wordt door iets puurs zonder pijn…

1 Mijn lief zat voor het open raam, een zon, die langzaam viel, omlijstte met verzachte schijn, in een bleekgouden, tere lijn, haar hoogvoornaam profiel. Toen schoof mijn lief de blinden dicht, verveeld, een beetje boos, maar binnen drong één scherpe straal en op haar mooie mond, brutaal, danste het licht een poos. Als eens mijn lief…

2 ‘k Sta aan mijn venster. Het is laat. Ik kijk neer op de stille straat. In duisternis, waar niemand gaat. Van nergens komt meer één geluid. ‘k Sta met mijn hoofd tegen een ruit. Wanneer gaat die lantaren uit? Eén lichtkring op wat vunzigheid. Die gloor is met dat goor in strijd. Daar gaat zelfs geen verloren meid. In mij is net zo…

Die huizen zijn wel 't meeste schoon waar Kristuskoppen op de muren gladharig naar de zoldring turen, de meid draagt er een doornenkroon.…

Ik kwam aan in mijn herinnering Ik stapte uit waar ik dacht te weten Ik liep richting vroeger, het was er wel veranderd maar ik herkende het beslist Wat jaren op mijn netvlies had gezeten was uitgewoond door eenzaamheid Wat er niet meer was wist ik Opende mijn ogen van verborgenheid…

Zo vind je soms, als je oud wordt, plotseling Diep in je ziel een kleine herinnering Van toen je een kind was, alles warmte en zon; En 't schijnt, alsof zo dad'lijk 't vizioen Werklijkheid wordt - 't lijkt bijna net als toen - Heel even is 't, of je haast tov'ren kon.…

Soms loop ik 's nachts naar het Victorieplein, Als kind heb ik daar namelijk gewoond. Aan vader hand zijn zoon te zijn, Op moeders schoot te zijn beloond Om niet. Om niet is het, dat ik hier ga, De vrieskou in mijn jas laat dringen, Alsof de tijd zich ooit zou laten dwingen, Terwijl ik roerloos in de deurpost sta Om thuis te komen. En zo…

In een portiek van vroeger op het Europaplein blijkt alles nu er zo vroeg, oud te zijn Maar op één bij drie hoog achter de bel staat nu Van de Laar in sier met krul en bogen Herkenbaar, het gordijn blauw, de bruin gelakte deur en uit de bus het touwtje ook de geur Jij en ik we speelden met tijd en jeugd in huizen op een…

helemaal ondersteboven ontdekten zo de doos met kinderspelen onder het stof van jaren geleden het springkoord en de hoelahoep we tolden als vanouds met zweep op weg en stoep knikkerden in de hoek waar de pot steeds voller raakte tot de beste hem met een gave worp uitmaakte blossen op de wangen gedachten nog gevangen door herinneringen…

zij kwam onverwacht nam als entree een licht hautaine houding mee in een lieve fris spottende lach er ruiste verleden in haar kledij zonder dat de aanslagen van tijd zichtbaar waren in haar verschijnen waar geroezemoes de boventoon voerde lijkt stilte nu de overhand te krijgen uit pure verbazing om het vreemde gebeuren zij…

Het mooitste van de kermis was niet het schelle geluid van botsende auto's het lonkende licht, de grijparm die het horloge miste of de zoete geur van de suikerspinwagen, maar de bleke vierkanten in het gras, de afdruk die de kermis op de grasmat van het park achterliet. En dat ik dan met mijn zusje aan de hand naar die plek terugkeerde…

Als ik m'n vroegere vriendjes zo'n beetje bij elkaar optel Zijn het er zeker een stuk of zeven van wie ik houd. Jaren niet gezien en toch niet vergeten. Was niet altijd erotiek of zo Maar gewoon het overrompelende of het behoudende dat in Zo'n ontmoeting zit. Och, laat maar. Anders worden De palmen zo jong. Zo machtig mooi. -----------…

De pracht van de boterbloemenwei met zuringaccenten en het wit van ontloken madeliefjes maakt weemoed wakker, verleden dichtbij. Er op uit het veld in, heerlijk vrij na gedwongen schoolgang, op zoek naar avontuur in afgedamde sloot of klaverveld met voorjaarstoeierij. De kleine voederbieten afveegbaar aan broek of bloes, voor vee bestemd…