Alle inzendingen over Pijn OR Teleurstelling OR Verdriet

al lopend vanaf daar vanwaar je vertrok kom je er achter dat wat je vergeten was wilde vergeten wederkomt telkens opnieuw zou je kunnen huilen zou je weg willen kruipen diep weg daar waar niemand je kwetsen kan onder de dekens van jouw verdriet aangedaan door hem de pijn de angst de nachten zonder slaap de teleurstelling…

Ik moet hem teleurstellen.…

of een luisterend oor maar ach, ik weet het, je hebt het vast niet door het kwetst me des te meer die teleurstelling keer op keer nu ga ik je laten want ik heb genoeg van al dat praten…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Politiek; dat is het leven niet Teleurstelling; dat geeft verdriet Wij luisteren en kijken tussen onze muren Naar beelden die de woonkamer in gluren Het volk kiest zijn boze en goede creaturen Wee ons: die met de macht der hel verbonden zijn In een God vergeten tijd, de horde tussen twee vuren Opgejaagd; het oog boos verduisterd vol pijn…

De pijn van "zijn" zal altijd overheersen de pijn van verdriet eveneens de weemoed van wat ooit was is ineens weg, nooit meer goed. De pijn van onzichtbaar verdriet zal altijd om hen heen hangen als een doorzichtig voile waar geen traan doorkomt.…

ben in de herfst van m'n leven hopelijk duurt 't nog even heb m'n balans eens opgemaakt en dat heeft me wel geraakt, geluk heb ik niet veel gekend maar 't maakt je wie je nu bent; teleurstellingen en verdriet, och wie kent ze niet?…

ik langs deze weg blijven gaan Een tevreden leven met een teleurstellend eind of een pijnlijke tocht naar een gouden toekomst...…

Luister mijn allerliefste Mijn woorden voor jou Jij leeft nu je grote geluk En ik kijk toe op afstand Negeer mijn tedere gevoel Mijn vriendschap voor jou En vooral mijn oprechtheid Het is alles wat ik kon zijn Ik heb zoveel pijn doorstaan Miljoenen tranen vergoten Over het gemis maar gezwegen De hoop en de teleurstelling Jij ging…

tijd heelt niet alle wonden nee, niet allemaal de kleur van het leven is soms zoek daarom doe ik vaak mezelf tekort toch is het tijd voor verandering de cirkel moet gebroken worden nieuw geleerde dingen toegepast weg met overbodige ballast ik heb zoveel pijn doorstaan zoveel tranen en teleurstellingen soms kijk ik als op een afstand toe…

Vroege duisternis In deze dagen Omarmt mij Als een ziek geschenk Haalt de diepte Weer naar boven Op plaatsen waar Ik niet aan denk Herinneringen Lang vervlogen Teleurstellingen Nooit verwerkt Mijn zwarte ziel Stelt alles open De pijn van toen Wordt meer versterkt De sombere dagen Zo vlak voor kerstmis Donker, koud En onbemind Voor…

Mijn baken in zee ben jij, Strohalm die uitgestelde Teleurstelling genoemd wordt - En die toch het verlangen brandend houdt Waarvan het licht nooit doven zal In vriendschap opgedragen aan buurman Gerrit Hingstman, met de beste wensen voor een voorspoedig herstel.…

Alhier zoek ik mijn zonden gisteren is het al te laat de klok tikt en tikt als een kokende hond blaffend genoegen ontrafelt het mysterie.…

uit een van de miljoenen mensen op aarde kies ik die ene splinter uit een grote boom die mijn huid tot bloedens toe doorboorde in een rode vloeiende stroom intense pijn die het lichaam laat schreeuwen het onrecht keert zich telkens weer herinneringen die nooit meer verdwijnen omdat ik aan het einde ben van mijn verweer dromen die…

ik zou nog wel geloven, dat ’t hartje winter was wanneer er stormen raasden over stad dan zou ik ’t misschien nog echt geloven was daar niet zwarte leegte waar eenmaal jullie hart geslagen had en ook zou er nog liefde zijn wanneer de lentes zongen want op het smogverziekte feest zou ik misschien nog kunnen lieven waren daar niet te…

Jij domme angsthaas Verstrikt in leugens Pure schijnveiligheid Vol afstand en haat Je verloochent jezelf Lippen zijn verzegeld Verliezen doe je niet Zonder weer te winnen Je zinnen vervormen Mooie ware woorden Verwarren en kwetsen Wie is de mens in jou Maak mij maar zwart Klam je aan haar vast Ik kleur de waarheid Met tranen vol verdriet…

Ja… jij misschien Want jij ging weg Wat had ik een verdriet Jij redt het wel Zo zonder mij Maar zonder jou IK niet!!!…

Ik weet al lang dat je mij helpen wilt nu ik zo diep in de beroerdigheid zit En ik mij voel als aangeschoten wild dat wenend delft aan haar onderspit Ik weet best dat jij mij helpen tracht dat je mij liefdevol de hand toereikt Ik bemerk dat jij veel geduld betracht als mijn blik jou nu en dan ontwijkt Ik weet zeker dat jij mij helpen zult…

Een grootmoeder had een hondje, En dat hondje heette Mop; Wel bromde hij soms een beetje, Maar bijten deed hij nooit. Want al zijn tanden was hij Reeds kwijt, even als de vrouw; Zij was al mooi op jaren, En Mopje was ook niet jong. Nu gebeurde 't op zekere morgen Dat Mop gestorven was, En dat hij werd begraven In 't hoekje van de bleek…

fontijn van zalf op mijn hardnekkige wonden de rode draad gevonden heel paard half weke dagen bleek en doorschijnend wit en schrijnend knorrende magen waar bevindt zich de lans? om eens fris uit te halen naar de banalen waarom is er eigenlijk geen schijn van kans? ik loop door de regen en de stegen waar het stinkt en huilt ze…

Levend over zijn pijngrens kon hij ’t leven amper aan Grauwe wolken van smart hingen om zijn droevig lijf Door ’t leven niet verhard, huilde hij al een uur of vijf Donkere tijden, kil en stil gleden onhoorbaar voorbij Zonder onderling verschil vierde het eenzaam hoogtij In de stilte sliep een mens, moe van ‘t aardse bestaan Zijn pijnen…

Wijl de zon reeds rood verkleurend zo achter die verre einder verdwijnt Weent een meisje hartverscheurend omdat zij van pure smart wegkwijnt Wijl haar oog dan rood wil kleuren ziet zij weer die vreselijk lange dag Waarin haar zoveel moest gebeuren onder het oog van het schoolgezag Wijl tranen zouden moeten vloeien stagneren deze welhaast…

Ik laat mijn moede hoofd maar hangen nu ’t zo zeer naar neerslachtigheid neigt Mijn levensgeluk laat zich niet vangen nu zelfs het diepste van de stilte zwijgt Ik staar in zwarte duisternis, vele uren nu mijn hart vreselijk huilt van verdriet Hoe lang moet toch de duisternis duren vraag ik de tranen.…

De langste vijf momenten van mijn leven waren die waarin jij geheel niets meer zei Mogelijk duurde het voor jou slechts even ik wist echter ‘t eind van onze liefde nabij Vijf minuten niets dan je ijselijk zwijgen de koude oorlog scheen dit wel in ‘t klein In je zwijgende woorden klonk ’t dreigen en uit je blikken droop een tankauto azijn…

‘t niet Weken had hij haar reeds bedrogen tot hij het dan bereikte, haar limiet Haar eenzaam, 't kwam aangevlogen van hun liefde scheen ’t het failliet Slechts verdriet had zij opgezogen doch erom huilen, ‘t lukte haar niet…

dit is een waardeloos vers het biedt noch troost noch een verloren stem voor mijn pijn, slechts lege woorden die niet rijmen op betraand papier…

Vol onbegrip Verwacht ik Vol teleurstelling Wacht ik Naar een teken van jou Smacht ik…

Hou van mij Zoals ik ben Als ik mezelf niet meer ken Van mijn zijn Mijn stralen, mijn pijn Van mij Mijn verdriet Verdriet om wat is Wat was Wat nooit zal zijn Hou van mij…