Alle inzendingen over Ramen zemen

Door raam van dorpskerk teek'nen beukentakken Schaduwen op 't verlicht, te smal gordijn; Door twee helblauwe spleten naast 't kozijn Scheren twee evenwijd'ge, gele vlakken.…

Een kind voor een raam kijkt naar een korte trein. Zo ben ik ook geweest, al zag ik langere treinen over de lijn glijden uit de opening van de dag. Een kind voor een raam ben ik nog en ik tel met héél klein vingertje de wielen van andere dingen, zo snel als zielen. ---------------------------------- uit: 'Verzameld werk', 1976.…

Het raam is zwart. De nacht donker. In de kelder is licht. In de kelder waar de flessen liggen. In de koelkast is licht. wanneer hij hem opentrekt en de fles rood. De televisie grijs, uitgekeken.…

Er zijn mensen die gluren door de ramen en kieren bij de buren. Er zijn vogeltjes die niet nieuwsgierig zijn, maar door de wind of oriëntatie de weg kwijt zijn en zo is al twee maal in een week, mijn raam doelwit voor een musje. Zijn laatste vlucht eindigde op mijn balkon.…

langs de stenen van de woning aan de zee van onheil- waren ramen zwart gelakt en de muren donkerbruin gekwast. daar achter een kleuter met hemelsblauwe kijkers. zo jong en zorgeloos zó zoals het moet zijn maar de zwarte tinten bederven het zicht op licht.…

bladeren een haas rent door een veld een jong stelletje zit zoenend in een auto wachtend tot het rode licht gedoofd is terwijl de trein voorbij snelt Mijn glimlach kijkt uit het raam kriebels raken een gevoelige snaar zoveel liefde langs het spoor en ik ben ernaar op weg op weg naar haar…

nog een handvol kruiend ijs op het wad waar men de schreeuw niet kan verstaan, het water koud zilt en grijs de schreeuw om steeds weer het leven te ontdekken diept zich tot de bodem tussen al het levende dood - de dood zonder stem en het leven in de ban van angst termijnen geselen het besef dat de tijd onze verleden doet vergeten…

en het lentelicht stroomt krappe ruimte binnen dwars door het strak patroon van monotoon geluid verstokte woorden lopen uit geneigd naar zon, gekeerd tot een belofte die wellicht tot niets leidt maar ik lucht mijn hart en klop mijn wezen uit…

. zoals het stof danst in haar banen licht sterren legt, langs waar ik kijk en dwaalt in ogenblikken rust zo laat ik mijmerdagen zweven, door de zomers van mijn geest vrij geweven tussen alles dat de dag beheerst in liefde, nu hoogtij warme uren telt en alles even helder lijkt, fris als dauw begonnen bij het krieken als de morgen zwelt…

het verschil tussen ramen en deuren is zo duidelijk en groot dat ik als ik moest kiezen het wel wist en met een raam al heel blij was een deur is zo plotseling onverhoeds sta je daar van top tot teen binnen of buiten een open deur staat slordig en een dichte deur is dicht terwijl ramen ach denk eens aan ramen en wat je daarvan…

(Domina mea*) De schedel van de zon Daalt af van de lijn Van de kim. De einder Is onderweg naar jou Jij die denkt aan de vorm De inhoud van niets Dat nog op een'gerlei Wijze er iets toe doet Wat dit betreft beheerst De leegte ons iets Dat zij bedroefd om mij Haar mooi' lach doet klinken Daar versteende tranen Als kogels hun weg…

Het raam heeft geen enkele functie. ------------------------------------- uit: 'de kant van de zomer ', 2007.…

Nieuwe ramen Waar ik blik Wijds Mijn kijk door Nieuwe ramen adem Amen in mijn ogenblik…

het hinderlijke zoemen maakt me kregel het schijnbaar hulpeloze ja, ja, beperkte blik ik weet het maar de uitweg ligt zo voor de hand ik zet hem vrij verloren zonder hulp van mij doet hij een laatste hopeloze poging waarom zet dit gedrag maar ook mijn ergernis mij aan het denken?…

Alleen een open raam met zicht op de donkere hemel geur van sterren stil.…

even in mijzelf verzonken denk ik zomaar nergens aan door het landschap van mijn dromen reis ik wars van elke waan doch in mijn hoofd strijden gedachten om een plekje bij het raam…

Het ademen valt me zwaar, Bergtoppen doemen op Waar aanstonds De ademhaling Stoppen zal, Luttele seconden Voor de crash Schrik ik wakker In mateloze angst En ruik de milde Voorjaarsregen door Dit open raam, Waarvan alleen De binnenkant Nog bevroren is…

nog laat ik gebeden gaan langs torens in de hoogte zie jouw gezicht gebrandschilderd in ramen de armen wagenwijd geopend maar als ik bid ben jij gedicht jouw spreuken tellen wel maar nooit gehoor als ik je bel nog hemel ik kontakten op we hadden toch dezelfde provider helaas is mijn tegoed gestopt ik heb nog veel aflaten…

hoe kan het dat ik buiten aan de boerderij vier ramen zie en binnen zijn het er maar drie de landwacht van de NSB trok zijn conclusie vond achter een kast zes onderduikers de familie Sachs boer Lammert Huizing moest ook mee en Reinders de dominee die de kinderen Sachs Engelse les gaf uit Sellingerbeetse de trein reed ze naar het concentratiekamp…

als ik 's nachts niet slapen kan probeer ik mijn geest te doden duizend schapen, duizend stemmen de geluiden van de verdwenen dag is het steeds dezelfde mug of komt stilte met honderden tegelijk in de verte hoor ik kikkers kwaken en in het donker zijn alle uitlaten kapot duizend engelen, duizend demonen 's ochtends ken ik er niet één…

tafelkleed geel met zwarte blokken wat franje aan de zijkant op het kleed twee witte mokken   haar zoon kwam op bezoek hij komt heel af en toe ach ja, een baan, een druk gezin hij is vaak gewoon te moe   aan de tafel met het kleed ziet ze de tijd verstrijken elke dag zit ze in haar stoel door witte vitrages te kijken   de hoge boom voor haar raam…

Stilte, achter mijn raam in de lucht een vliegtuigje, hier in de kamer steeds meer schaduw - ik wil deze dag terug, mijzelf bewaren: meisje met brief. Daarom open ik je brief niet. ----------------------------- uit: 'Dakruiters', 2000.…

Regen op mijn ramen tranen in mijn ziel mijn hart stelt vragen een antwoord krijg ik niet beneden veel doden boven nog een heel leven buiten jaagt een spook mijn hoofd hangt uit het lood ik kijk in de spiegel er zit een deuk in mijn neus mijn goudvis schiet in de lach ik begrijp er niets meer van iemand zou het me moeten uitleggen…

Op een morgen zat op een bloembak een merel voor mijn vensterraam en keek mij met zijn lieve oogjes heel vertederd aan ’t was of hij zeggen wilde wat doe jij daar nog binnen deze morgen vroeg was ik voor jou al aan ’t zingen toen toonde hij zijn prachtig verenkleed en vloog naar de dakgoot met een kreet ach mereltje was ik als…

Wat je niet hoort is dat ruisen, we zijn nu eenmaal binnen Bomen zijn zenuwachtig als de ruitenwissers van al die auto's van al die mensen die nu toch snel op huis aan willen gaan. Mogelijk heeft de vrouw snert gemaakt. Misschien heeft ze je eindelijk en voorgoed verlaten. Herfst. Het heeft lang geduurd er naar te verlangen.…

de daken huilerig regen loopt over de ogen van de huizen huizen zijn onverzettelijke mensen doen alsof ze stokstijf zijn ongeboren wezens schuilen onder de bedropen wimpers de oogkassen gevoegd in verband de pupillen geëtst met kinderen zij ontwaren elkaar moederloos aan de overkant van de straat de blikken schuins en steels het erkennen…

ik wilde niet dat je het zag de chaos in mijn ogen een seriemoordenaar misschien die gedachte kwam steeds boven een mes lag voor de hand ik zag het bloed al vloeien mijn stem is dan verlamd hij zal me eerst gaan boeien de kamer is te klein de deur moet open blijven mijn ontsnappingskans verkleint als de ramen zijn gesloten ik wil…

Bij het raam.…

Ook haat in verwonderd goed, wanneer alle ramen openstaan.…

Ik open het raam, net uit bad, de wind droogt me -- er lacht een eekhoorn.…