Alle inzendingen over Rommel

Vrolijke mensen, gelukkige gezichten, de zon deed de meest saaie mens voor zoveel als ‘ware' kleur zwichten Rommelmarkten, met natuurlijk rommel, kermissen met natuurlijk lawaai, maar de Koningin, vierde met gezin, als vanouds 30 April, zoals die behoort te worden gevierd.…

het vlees van de oorlogszuchtige mens is op zoek naar wat hem aanzien kan geven hij bladert door oude rommel en puin om het in het heden als tegenwicht te laten herleven kanonnen vuur aan wakkeren hij hekelt de vredelievende daden door zijn voorgangers verricht de berijders van donkere paarden staan te trappelen om stoom af…

Daar sta je, druipend in je natte rommel, maar wacht ’s even, ‘k stop het in de trommel ! Helaas, dat had een averechts effect. Want net toen ik weer droge kleren had, toen spoot de brandweer ze weer kleddernat. ....Nieuwsfeit: Het gebruik van wasdrogers veroorzaakt jaarlijks tussen de 450 en 500 branden in woningen.…

Twee tassen vol met spullen het enige wat je nog had een ander zou het rommel noemen voor jou was het je grootste schat Wat kleren en een foto-album brieven, en een zelfgemaakte kaart kapotte ketting in een doosje en ook een ring had je bewaard.…

het laken is strak noch glad wel wit, smetteloos wit ik dek jouw laatste dag toe en denk aan gekleurde slopen ja slopen, het schrijnt als in mijn hoofd dreunt slopen, slopen, slopen slopen met een vrolijk randje een bloemetje of wat streepjes met een rommelig nog warm verfrommeld kusjeskuiltje het laken is strak noch glad wel…

ginds gaat een fietser mank op wielen zonder schoen hoe krijg je een oude Teflonpan schoon zonder schuren een zondag gevuld met onbewandelbaar weer dan gaat weggooien van rommel moeilijk door dode handen kijk, een bouwvakker die leegte met voegwerk vult treinen met vertraging als voorschot op eindeloze ruimte sterren die je nooit…

een witte deken die ons omsluit zo teder wollig zacht lijkt het bekeken van huis uit de kou die zie je niet als een witte angoravacht vult ze je nog slaperige blik en je geniet haar pure schoonheid bedekt de rommelige nasleep van de herfst een nieuw begin lijkt geboren de wereld wordt ververst je waant je even in verre oorden wordt het…

Nu zit ik 's morgens in de zon op een kruk en recht mijn rug geen druk of haast om wat te doen, pak pen, een oude envelop, en schrijf wat woorden op zoek verder dan zij deed, want ik ben hier alleen, geen chaos, maar wel rommelig in mij misschien een steekje los want weet geen begin noch eind.…

Na een paar uurtjes zon en strand kwam ik gebruind weer thuis zette wat rommel aan de kant en leven werd weer lekker pluis. Na heerlijk eten en wat drinken liet ik me in een slaap verzinken: de uren liepen rustig rond. Blacky maakte me blaffend wakker; hij rook een poes of zag een rakker juist toen de nacht een ster verslond.…

ze spint draden voller aarde zeer geliefd, sterk en rijk aan ijzeraards en kwarts staal omspant de zachte brokken van het doordringende scheppingsverhaal geschiedenis spreekt haar moedertaal heeft de aarde lief bloed spugt de vulkaanuitbarsting ontspringt de dans en ook de rommel de visualisatie van het verhaal letterlijk aards instrument…

Brechtje neemt me mee naar de binnenkant van m'n hoofd ze heeft een universele sleutel en ze opent elke kamer en ruimt de rommel op en ze zegt hoe ik het zo netjes kan houden en zegt dat ik mag houden van mezelf Brechtje stelt me vragen die ik beantwoord met een spiegel waarin mijn verleden me beangstigt maar de werking van haar woorden…

Niet betreden, te zacht, te glad, te gaaf, laat nog dit zand laat nog zijn dit onbelopen stuk zand zijn voor ’t zand, voor de rommel, de keitjes, ’t aangespoelde, voor vogelspoortjes, geen harde voetstap, zelfs geen blote voet, nu niet, laat de heuvels heuvelen, de glooisels glooien en plooien door de wind, het helm wuiven en laat het stuiven…

Voorbij de rommel, de inboedels van velen, wist dit mooie dier goddank te overleven, werd gered waar velen verliezen moesten incasseren, wist dit dier te overleven! Note: ze hoeft nu niet naar de slacht!…

Boven een rommelig oorlogsgebied is een verkeerd vliegtuig neergehaald Het startsein voor een groots theater onder directie van NAVO en VS met Rusland in de hoofdrol als demon in het proces Na vijf jaar diepgaand onderzoek naar de herkomst van de BOEK hebben we vier foto’s met namen van lieden die er mee kwamen Er worden binnenkort…

God zei: “Mijn zoon ik rommel maar wat aan. Elk jaar word ik met kerst opnieuw geboren. Ik ben de os en ezel in de stal. Ik blijf herwinnen wat ik heb verloren. Uit elke oer creëer ik weer een knal vanuit mijn hemelse ivoren toren.”…

mannen knikten opnieuw meer kan ik me eigenlijk niet herinneren uit die tijd ik weet nog sprak een ander dat jouw moeder een weerbarstige vrouw was ze wilde niet doodgaan de stille man zei: tranen op z’n tijd zijn goed maar ze zijn zo zout de ouden lachten traag en met open monden het weerlichtte een beetje nog zonder te rommelen…

Rommel uit huizen mag zich ontmoeten in hoekig, ruikend duister onder de straat, zendt naar de buitenwereld wijze raad: "Hier klinke het aangename moeten: Laat het geschuif van de klep blij groeten wanneer de mond van ijzer open gaat, die niet wil dat er vuilnis naast hem staat, anders komen kleine speurders wroeten."…

hij schrijft maar wat en noemt het poëzie het helpt hem om de angsten te verjagen die dikwijls aan z’n zekerheden knagen dan hoort hij weer die vreemde melodie en ziet hij alle levenslust vervagen het dichten als een milde therapie een houvast tijdens onbezonnen dagen die hem behoedt voor wilde rebellie z’n oude moeder ruimt z’n rommel op…

Eenzaam staat de schommel tussen verwoeste huizen puin en rommel... Geen spelend kind Geen kindergelach Alleen de oude knarsende kreunende schommel aangedreven door de wind en de kapotte teddybeer zijn gebleven.…

Ik lust jou niet, zei ik tegen het glas wat in jou zit, komt niet in mijn buik Ooit was ik met jou best in mijn sas, maar nu word ik ziek als ik jou ruik Ik wil je niet, verklaarde ik oprecht die rommel van jou hou je zelf maar Volgens mij ben jij hartstikke slecht reeds als ik je proef voel ik mij naar Ik hoef jou niet, dat zei ik met klem…

Als zak van Sinterklaas zou hij voldoen, met in het rommelige vel cadeaus zoals entreekaartjes voor circusshows, veel pinda's, boekensteunen, een klaroen. Ik weet waarom ik hem zo mild benader.…

-Het zonlicht dwarrelt schuw door de kamer De schaduw die schuchter volgt- Zijn huis is leeg zijn wereld is zijn huis Zijn gedachten zijn rommelig als de kamers (Vazen in de keuken kuchen neerslachtig stof) (Kinderlaarzen dromen water en weten niet meer of ze lekken) (Een deuntje tracht met dof geluid voorbije sferen te behouden…

Vaes duwde elke schemering zijn winkel- wagen door het vuil de berg op en zocht tussen de rokende rommel naar nog niet bedorven resten van huiselijk attest...Gehavende kabels, skeletten van een fiets, verroeste teugels en laatst het beeld van een engelen- vrouw zonder vleugels Vaes wist, als hij haar harde boezem voelde wat hij met die vrouw…

de stilte wordt jouw lichaam, mijn lief nog groter dan de neerwaartse gloed tussen leven en onbegrepen graven waar kraaien om zich heen kijken naderbij tot in mijn aardse spiegel een rij mensen met bewaarde ogen geloven even in zichzelf, lijfelijk en laatst tot plicht, vredig in zicht het huis is rommelig en huivert bloemen tot…

zij ruimt de rommel op die niet meer dient: een fotolijst, een hoornen bril, verlovingsjurk van anno dertig, de prullenkraam van een bestaan dat eens vol meesterwerken was.…

Daar had je gezicht ineens weer die sombere blik van tijdens je wanhopige huilbuien maar ik trapte er niet in versnelde mijn pas en slikte je weg ik heb het recht niet om als psychiater te opereren zou met liefde ook niets oplossen weet ik nu waar je op neerkeek rommel je nu in rond geen enkele vat meer op mij spiegel je mij een doodsstrijd…

Tot wederopstanding en het verspreiden Van denkbeelden beïnvloed door habijt Imam, rabbijn, Boeddha en leefbaarheid Teneinde moord en doodslag te vermijden Het valt niet mee te gaan van rups naar vlinder Van larf en puber naar rijp en bewust Je kunt niet bouwen zonder eerst te slopen Hij is de moeite waard, de tocht naar ginder Van rommelig…

Gedichten uit hart en ziel Ik schrijf uit mijn hart en mijn ziel Ik hoor woorden in mijn hoofd rommelen Woorden uit mijn hart die door mijn ziel naar buiten worden gebracht Woorden die zinnen vormen, zinnen die een gedicht worden Soms hoor ik iemand praten en woorden weten mijn hart te raken Ik voel de pijn, ik voel het verdriet, ik begrijp…

Tot wederopstanding en het verspreiden Van denkbeelden beïnvloed door habijt Imam, rabbijn, Boeddha en leefbaarheid Teneinde moord en doodslag te vermijden Het valt niet mee te gaan van rups naar vlinder Van larf en puber naar rijp en bewust Je kunt niet bouwen zonder eerst te slopen Het is de moeite waard, de tocht naar ginder Van rommelig…

Er was veel rommel op de brug te zien. Ik zag onder de brug. Naar alle zijden leek zich vuile troep daar te verspreiden. De lucht was zurig. Een minuut of tien dat ik daar stond, in 't gas, mijn kleren stonken, mijn neus toonde verwantschap met wit krijt laat mij daar midden in de smerigheid een knal vernemen dat mijn oren klonken.…