Alle inzendingen over Scherpe OR blik

Je was mijn eerste keus, Dat weet je heus Maar dat verdomde blik, Je verdwijnt weer, en ik slik De zovele verwijten, Hoelang moet ik mijn tranen verbijten? Voordat je ziet, dat dit de oorzaak is van ons verdriet. Ik hoop dat voor jou de zon mag schijnen, wanneer de drang naar verdoving voorgoet zal verdwijnen.…

Soms is er random iets, Dat me aan jou doet denken. Verdwijnend in het niets, Om 't dan weer te bedenken. De tijd vliegt o zo snel, Zo moeilijk te geloven. Maar een ding weet ik wel, Dat jij je uit kan sloven. Hoe kan ik dat niet zien, Dat jij een doelpunt maakt. Als jij me hebt gezien, Of ik, door jou bewaakt, Je in de ogen kijk,…

Zet je blik op scherp en let goed op 't Zijn niet alleen de mooie woorden, 't zijn de daden, dus, kop op! Jouw liefde kon ze niet beantwoorden Van harte gun ik je een nieuwe start maar sta er wel voor open Je bent een man met een goed hart en...nieuwe deuren gaan weer open…

haar ogen kijken mij aan ik laat ze gaan in hun taxerende blik ken mijn sterke en zwakke punten maar trek mij daar niets van aan haar stem is hoog ondanks de donkere intonatie in het scherpen van contrasten ik ben nooit een optelsom geweest van delen maar straal intense vitaliteit uit het ongrijpbare dat uitlokt tot een lach…

In mijn herinnering komen er steeds weer beelden voorbij met een blik uit mijn verleden. Sommige zijn nog steeds scherp andere werden vager raakte ik langzaam kwijt in de tijd. Beelden van fijne herinneringen van verdriet en pijn voel dan ook weer het eenzaam zijn.…

het is tijd dat het tij keert ik heb weer veel geleerd de stenen die mij lieten zakken naar de grond zijn weg ik brul het uit naar jou en de rest kijk mij dan gaan mijn gezicht die tanden en die blik zo scherp als een mes nu is het mijn regie en niet de jouwe maar het wachten was het waard ik ga voorwaarts met een frisse wind nu…

ik vond je beeld gedeeltelijk in scherven je benen nog intact lang en verleidelijk ze liepen uit op ruzie je lichaam schreef haar lijnen in mijn handen borsten strak vooruit je buik was zachtjes rond waar ik mijn leegte vond je ogen braken als ik naar je keek je blikken zeiden niets op je gezicht de scherpe trekken in graniet…

Regen klettert in de kilte van de nacht Sluipend langs achterstand woningen Je weet nog niet wat er op jou wacht Maar het zijn bepaald geen beloningen Ik heb mijn messen scherp geslepen Scherp als mijn blik, geslepen als mijn wraak Mijn woede bloed als nooit tevoren Bezoek het doelwit van mijn criminele taak Dan zie ik de plek waar ik moet…

omdat donker niet profileert maar in je ogen vond ik nog steeds de liefdevol warme blik uit een inkerend gezicht…

Langzaam, zwijgend lopen ze in gedachten Hand-in-hand naast elkaar De zon is al achter de horizon verdwenen De schemering valt in Het is een bijzondere avond Zo'n avond waarbij de zintuigen extra scherp lijken te reageren op de ijle geluiden, de onbekende geuren, de aanrakingen Bij vlagen zien ze elkaar De blikken in hun ogen vertellen meer…

In de ruïnes van mijn bestaan verstikt tussen gangen en muren waar geen adem gaat, in of uit heb jij de schatten blootgelegd ooit verborgen, onbedorven zonder ooit in twijfel te verkeren graven in het mulle zand doorzien van pure bodem jij, archeoloog zonder vrees gewapend met de scherpe blik steek je dwars door mijn hartvlees mijn…

Lief meisje, jonge vrouw treur niet langer, zie niet om, want kom hij houdt niet half zoveel als ik van jou want hij, hij is blind en stom zie nu niet meer naar hem om want ik, mijn scherpe blik, in één ogenblik wist ik het toen al, en nu al vele jaren, van jouw jonge ongerepte schoonheid Een andere prins misschien nog…

Die tergende blik snijdt door het ijs is scherp als een scheermes op weg naar die prijs Geen tijd om te zeuren dit is de strijd nu moet het gebeuren in een fractie van tijd In lange diepe slagen dwars door de pijngrens hier heersen geen wetten hier heers jij, op handen van de fans Met het zicht op de finish nog alles uit de kast…

Het beetje licht, dat langs zijn lichaam gleed, trof wel zijn blik. Daarin sprak zijn wezen, stond ook de vraag die hij met zorg vermeed, voor wie er keek, pijnlijk scherp te lezen. [dizain bij een krijttekening van kunstenaar Harald Calle]…

blik op kleinzielig mensdom.…

hoe ze keek hoe niet waarom dat vroeg ik mij nooit af niet tijdens en niet daarna het was en het was hoe hoe ze keek melancholiek kan dat? kun je zo kijken? want het was hoe het was hoe ze keek…

Zijn ijskoude blik priemt de minachting door mij heen hoe kan ik zacht blijven als hij mijn woorden stukslaat met het scherp van die lach -scherven eten immers vlees- de schaduw plukt hij uit het zonnigste van mijn zomer en verstikt mijn brave neus er tergend langzaam in telkens lik ik wonden schoon aan het licht in dit leven en zweven…

Haar stem is koud als een scherpe wind van winters wit Mijn hart slaat over bij 't zien van haar blik Haar lippen zal ik voelen als pegels die snijden door m'n toch al zo koude bloed ze zal mij vinden waar ik me ook verstop De ijskoningin is overal waar de schaduw kruipt en de nacht vallen gaat Zij is waar de stilte ruzie veroorzaakt…

De schilder of beeldhouwer aanschouwt zijn pas voltooide schepping wacht wellicht op bewonderaars en beoordelaars scherpe uitspraken en vragen afkeurende blikken mogen hem fel kwetsen maar de strijdlustige vingers aanvaarden nieuwe kamp tonen samen met gedachten speurende geldingsdrang streven naar verlangde vrede slechts deze ene…

Als ze de zaal betreedt verstommen alle mensen vrouwen, mannen, kinderen een stiltekleed valt over hen neer zij heeft zo'n scherpe blik het snijdt door iedere huid niemand kijkt op of gaat zomaar de zaal uit haar hart is vol vergeving als zij jou aanraakt voel je de gloed van die beleving zij is ongemerkt in ons bloed gekropen zij…

ik kartel wolken met een scherpe blik snijd gaten in het grijs om zon in blauw te laten schijnen op mijn witte huid maar winter sluit geen compromissen laat hagel springend sissen op bevroren grond ons naar lente gissen hoewel het licht al langzaam eerder komt ik hoor vogels fluiten in de sneeuw die valt, hun liedjes zijn niet…

ik zag hoe de dag schemerde voelde me verloren in het donkeren van het laatste licht nog had jouw gezicht een stevig profiel dat scherp tekende in toenemende duisternis en warmde je hand de ongeziene verbinding met het geheel dat ik aan het verliezen was omdat de kou opkroop en vertwijfeling je blik vertroebelde of wij elkaar…

het die een liefde kleur en Richting had gegeven; haar Haan die Koning had gekraaid tot die ochtend Dat ze zijn stille blik ontmoette Op slag verteerd door tederheid Bezweken bijna aan ontroering Verdwaalde zij in zijn bestaan Op dat moment werd zij het lam Dat willoos naar de slachtbank Werd geleid...…

Het vermogen open te staan, voor wat in een ander's hoofd om kan gaan, brengt vaak de juiste woorden naar je mond, maakt de scherpe kantjes rond. Gooi de ramen open in je hoofd, verruim je blik waar je niet gelooft. Kijk door open ramen naar wat de ander boeit, ontdek dan hoe je in je eigen wereld groeit.…

leven honger gehad En die ene machteloze blik vertelt alles...…

Als ik een ogenblik met mijn ogen blik ik blik met mijn ogen dan kijk in een ogenblik heel even een fractie een tik een knippering een flikkering een regelrechte schittering in jouw ogen, slechts een ogenblik.…

maag) ligt zij er ontluisterd bij ik voel me schuldig, voel me wreed en verdomd onaardig ik keur mijn favoriete blik zelfs geen blik meer waardig…

tussen wijde leden zie ik helder blauw ze staan wat boller dan normaal doch zijn gebruikelijk omrand met een dunne harige heg nog beschermend, echter vaal het zegt iets over mijn ogen en de sprekende klank waar van ik verhaal let wel, ze begaan niet zomaar een willekeurige weg zonder inspanning wordt u tevens: gewogen, bewonderd…

Daar stond je dan Die leuke charmante man Bij wie ik geen zinnig woord uitbrengen kan Te bang om voor schut te staan Plots keek je me in ene strak aan De twinkeling in je ogen verriedt je blik En ik wist even van schrik een ogenblik niks te zeggen en zonder iets uit te leggen wist ik je aandacht te verleggen van mij naar je koopwaar…

Bron: " Verholen blikken " ( Pama )…