Alle inzendingen over Spiritueel OR Dood

Waar een manneke groot in kan zijn: de geschreven noten,zijn muziek en klein blijven in zijn toelichtende woorden: "niet vergelijken, wel spiritueel, niet liturgisch, wel ritueel" slacht, smoort elke emotionaliteit van de toehoorder z'n eigenheid te vinden in deze moderne vorm op oervormen van de klassieke diener Bach recensiegedicht…

Liefde groeit met prachtig gevormde bladeren, als diepe bloemen in alle kleuren, voelt spiritueel overleven.. nietszeggend en stil falend warm en vochtig wild als dieren, onwennig aangepast aan het langzaam stervende bladerdak.…

Hij inhaleert de rotzooi, als zodanig zodat hij zéér spiritueel werk zuiverend op zich neemt! Zonder het van de daken te schreeuwen. Geld voor de dag van morgen. Zonder zorgen. Hij heeft immers altijd werk; iedereen stoot zijn en haar rotzooi af, voortdurend. Hij is een 'bevoorrecht mens', van binnen weet hij dat... wel of niet?…

Het niet verder kunnen reiken dan spiritueel vraagt van een mens soms veel te veel. Wie anders kan mij nu naar die boom toe drijven. Waaronder ik zoveel van mijn gevoel heb kunnen beschrijven. In het hout kerfde ik tientallen malen jouw naam. Om iets te doen; blijven met een eeuwig bestaan.…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

zei de Dood…

Een windvlaag, een knal tegen het raam, kijkend naar buiten zie ik nog net, het beestje zijn laatste klap wiek slaan, dan stort ie ter balkon. Geen terreur maar domweg de storm.…

Na de uitleg, van de ondernemer, werd het eventjes stil, of er nog mensen wilden spreken? Ik zei: ja ik wil. Opnieuw werd het na geschuifel wederom heel stil. Ik keek de zaal in, waar drie mensen zaten slechts drie, die haar wegbrachten. Opzij kijkend naar de kist, zei ik: 't geen niemand wist: ze hunkerde naar aandacht, toen ze die niet…

Ik vraag je, blauwe lucht, met een diepe zucht En jou, volle maan, wat heb je met hem gedaan. En u, fonkelende ster, hij is weg, zó ontzettend ver. Ik vraag jou, mooi leven, wil je hem terug geven?…

Dood is gevoelloos dus zonder gevoel, snap je wat ik bedoel? Bestraling zorgt voor dood weefsel en dat veroorzaakt pijn, snap je dat ik niet begrijp dat de dood zonder gevoel moet zijn?…

Geloof in de schepping in een leven na de dood geloof – maar je weet het niet zeker - in een verbinding van spiritueel verlangen waarbij de opperste macht zijn gouden troon bestijgt en ons leidt uit het duister van de nacht geloof in existentialisme vermeende contingentie geloof – want je weet het niet zeker - in louter toeval van heel…

zusters luiden het gegoten brons de tweelingklokken delen tijd en plaats zover als hun geluiden gaan nooit heeft er een ontbroken onderhoud bleek ook synchroon te lopen bij calamiteiten is er het eigen luidvermogen ze verschillen heel subtiel van galmen en geluid als de een wat ingetogen is klatert de ander vrolijk en voluit…

ongemerkt polariseerde haast en stress tot ongecontroleerd agressief gedrag het duurde tijden voordat naweeën en stemmingen hun delicate remmingen onder controle hadden wij zijn toen gaan kerken met gezang kaarsen walmend stil genietend zingen op eeuwenoude zerken mantra’s van gebed in al zijn opstijgingen langs gewelfhoge…

schuifelend peins ik door de schier eindeloze gang zie schaarse houten beelden de schepping danken het marmeren plavuis hier dof door schaduw elders nog plooiend naar de dalende zon vormt de hemelse weg naar latijnse klanken de hoge bogen met eeuwigheid gevuld laten de stilte zingen over alles dat de mens niet weet…

Niets wenselijks of vreemd zelfs alle gebeurtenissen op een rij zijn gehonoreerd omdat simpelweg het rijmen lange files laat ontstaan boeken vol gekrast met wijze woorden, grootdenkers die de wereld menen en meenden te kennen zijn nu de pilaren van wolken waar de hemel op rust in bange dagen martelingen en lovende woorden voor een zelf…

Ik herschrijf de toestand die buigend zoals het koren de wind bekroont naar haar kunnen en die meegaand de regen terug voert naar een wolkenloze hemel doch is mijn besef dat geen zelfbeeld kan bestaan onder de noemer van pluralisme waarvan ik de wonderen op de bladen van een woordenboek kan vinden ingetogen is het ik naar wie ik onlangs…

Naakt hangt het gras te weken in de azijn van de vroege morgen het leven zwijgt rondom de burcht waar ’t geharnaste sterven zich ontbindt van zorg en waar wind nog de namen spreekt van hen die in het amen zijn gepredikt samen met het duister verdwijnt het spel waarin ik me heb genacht en ik weet mij dat deze nieuwe adem mijn vlucht…

Men heeft toen het kind werd geboren hem zacht in je armen gelegd, Zijn Naam stond al vast, lang tevoren, en blij heb je 'Jesus' gezegd. Je hebt Hem in doeken gewonden, dat was men gewoon in die tijd en hebt voor Hem een plaatsje gevonden, een bed in een kribbe gespreid. Je hoorde geen engelen zingen, geen boodschapper zei "wees gegroet…

Ergens in het donkergrijze verleden woont nog steeds mijn verwondering Op wegen, al heel lang platgetreden door uitsluitend flarden, herinnering Neerdalen in die oude, grijze dagen betekent mijzelf in ‘t donker zoeken Waar ik geen de weg hoef te vragen welke reis ik nooit behoef te boeken Terugkerend naar waar ‘t ooit begon betekent het…

Een kille wind blies door de nacht voor hem was ik óók ’t doelwit en Louter strijdend met zwaartekracht zag ik mijn leven nauwelijks zitten Een zachte stem klonk in de nacht gedragen door die stil zachte wind Het was de mijne, ik kreunde zacht doordat oud verdriet mij verblindt Een droog blad dwarrelde omlaag zwevend door de kille najaarswind…

Als er heus een hemel zou bestaan waarom zou er dan ook een hel zijn Was die hemel dan niet zo humaan iemand te nemen van buiten de lijn Als er nu echt een God zou bestaan waarom zou er dan ook kwaad zijn Kan die God dan dit kwaad niet aan of resideren zij in het eigen domein Als er heus een hemel zou bestaan waarom zou er dan zoveel leed…

Als het eindelijk stil is en duister voel ik het lief tot in mijn voeten Hoor ik in donker iets? Ik luister wie zal ik in de stilte ontmoeten? Zachtjes ruisen in het herfstlover laat mij in de duisternis ontroeren Ik buig mij hierom diep voorover laat mij door ’t schoon ontvoeren Als er wind een zucht laat horen klinkt dat als der scheppers…

Dat er ook spiritualisme is zonder een almachtig opperwezen in kleine gewone dingen zoals de glimlach van een hond of dat de liefde voor een nacht is veel te kort en erg spontaan ernst verlegen wordt van kattenpis een reis niet ver is van de maan kunnen jullie een man vergeven wanneer hij naast de pot piest en naast zijn zakelijk leven…

Reeds met ’t eindpunt in zicht ging jij ‘t laatste pad betreden Je verlangde naar rust wellicht in de eeuwigheid na het heden Met de laatste adem om je lip sloeg jij de laatste kadeweg in In de verte naderde al ’t schip; langer wachten, had geen zin Met al de rust in je lieve hart bezag jij mij een laatste maal Op je uiterlijk niets…

wijl ‘t weende van oneindig verdriet Zacht verdreef de dood al mijn smart en duwde mij in het tijdloos verschiet Nadat ‘t laatste duister verleden was gleden warme zonnestralen over mij Mijn longen vulden zich met edelgas daarna wist ik haar weer aan mijn zij…

voor een heiligdom bidden tot ik vleugels krijg het is verlichtend…

Waar ‘t teder licht vredig schijnt en geluiden aan mij voorbij gaan Kom ik weer langzaam overeind kan ik weer op eigen benen staan Waar ik zwelgen kan in het licht en ‘t dromen lange vergeten ben Zie ik je eeuwige schoon gezicht zie ik dat ik jou van vroeger ken Waar er stilte rust in eeuwigheid en waar ‘t serene wordt gehoord Daar woont…

Vannacht droomde ik een bericht een kleine advertentie in de krant Als watermerk stond mijn gezicht de luttele tekst vulde mij de hand Woorden tegen vale achtergrond en letters in een roetzwarte kleur Las ik wijl amper betekenis vond van de hemel en diens open deur Rondom ’t bericht een open plek welke straalde als de warme zon Over heel…

nu zal er iets komen doe niets en wacht op inspiratie en je wacht en je wacht tot eindelijk de inspiratie komt maar dan rollen er een paar tranen uit je ogen langs je wangen dus misschien is inspiratie niet echt wat je wilt omdat het niet mooi is maar verdrietig…

De dood, hij klopte op mijn deur ik had dat nauwelijks in de gaten Dacht wat heb jij een bleke kleur hij sprak verzet zal jou niet baten De dood nam plaats op een bank waardoor we daar tezamen zaten Ik voelde zijn hand in mijn flank ik kon hem waarachtig niet haten De dood, hij leek mij zachtaardig hij zei, jou baten geen advocaten Kom…