Alle inzendingen over Tijd OR Eenzaamheid OR Leven

Als ik tijd van leven heb, zeg je, Wil ik naar het buitenland, op wereldreis Naar Brazilië, Amerika en minstens één van beide polen - Jammer alleen dat je geen tijd hebt om te leven in het nu, Dat je geen tijd voor leven hebt…

Toen kwam jij mijn leven binnen Sloopte binnen korte tijd de muur. Raakte mij tot het diepst van mijn ziel, Ongekende gevoelens en diepe emoties. Jij leerde mij leven, liefhebben, voelen Een vrouw met ongekende innerlijke schoonheid Heeft mij bevrijd van mijn eenzaam ommuurd bestaan Voor eeuwig in mijn hart en in mij ziel.…

Ik leefde in de wanhoop In een eenzaam ik Zonder liefde in mijn leven Tranen vielen druppelsdik Zat gevangen in mijn warboel In een spinnenweb vol draden Want ik was niet meer ik Mijn geest, te emotioneel beladen Maar de tijden zijn veranderd Ik vecht en breek me vrij Want iemand deed me beseffen Deze wereld is ook van mij!…

in de sloppenwijk braakt leven zijn geboortes uit terwijl rijken hun eenzaamheid achter hoge muren slijten het bestaan toont dagelijks dit mensonterend onderscheid waar staat je wieg in de roulette van de tijd wie geeft handen aan jouw zekerheid…

Eenzaamheid was het die mij omringde het werd donker,zag niet meer het licht van de maan toen ik alleen verder moest gaan. De tijd heeft wonden geheeld ik ging weer warmte voelen zag de sterren, zon en maan ging opnieuw van het leven houden.…

Is pijn, teleurstelling en verdriet dan alles wat het leven biedt? Nee, gelukkig niet. Ook onrust, angst, eenzaamheid, verveling, doelloosheid en spijt. Alles op z'n tijd. Soms bij 'n herinnering wat weemoed. En later de aanvaarding, bitterzoet: Het is voorbij, voorgoed.…

Alleen de droom is werklijkheid, Alleen de dichter kent het leven En weet dat al hem zal begeven Wat tijdlijk streeft en strijdt en lijdt. Maar dat, verganklijkheid ten spijt, Het leven zelf steeds is gebleven De duurge droom, de hoog-verheven Schepper van tijd en eeuwigheid.…

In eigen stilte en eenzaamheid nam ik me voor hield ik het bord goed voor me uit, waarop dan wel stond: "de diepgang der dingen". Ik moest hier enig graafwerk voor verrichten. Het zou me van mijn strijd verlichten. Voor velen nam dit proces het zonlicht tijdelijk weg.…

leven kan benutten is positiviteit geeft me hopelijk de tijd die goed te verdelen wil mijn laatste troef nog niet verspelen…

Ik doe de deur open en ga naar binnen Jij bent er alles gesloten Dat voelt zo eenzaam…

Te midden van het droevig klagen, van ’t zoeken en het antwoord vragen komt plots weer licht en blijdschap aan en iedereen wil graag verstaan dat leven toch ook mooi kan zijn, al blijven leed en droefheid, pijn… Maar Jezus is doorheen de dood verrezen in het morgenrood; het nieuwe leven wordt geboren, verkondig dit aan wie ’t wil horen.…

eenzaam alleen niemand om je heen liefde ken je niet geen mens die ziet dat je lijdt niemand die jouw leven benijdt eenzaam zonder eten het lijkt wel of niemand van je wil weten eenzaam op zoek naar wat licht in je leven naar iemand die jou zijn liefde wil geven…

De tijd is de stilte die slaapt in de kleuren en momenten die niemand zoekt waar eenzame gedachten wachten op een winter die verandert.…

In tijden van eenzaamheid en eerlijk - die bedekken genoeg hoewel ik vroeger minder onzin te bepeinzen had sluip ik nog steeds als een bange wezel door het bos op zoek naar mijn paleis ren ik gejaagd over modderpaden zolang de tijden eenzaam zijn in mijn oude oorlogsbunker klein konijnehol.…

Zij leeft haar leven met slag en stoot overwint zij storm Vindt zij in iemand een veilige haven die armen om haar slaat Dan maakt zij die los na verloop van tijd Want zij verkiest het eenzaam lopen langs de vloedlijn waar zij steeds nieuwe dingen vindt na zware storm.…

Wat me van alles het meest verontrust is de eenzaamheid van het sterven. Ik geloof namelijk dat niemand in staat is je vast te houden boven die afgrond. Misschien een moment maar het leven roept de tijd dringt en dwingt mededogen bezwijkt. Stervend blik je vergeefs omhoog: de val is reeds je verplettering.…

Tussen tranen uit het verleden en het verlangen in een nieuwe liefde leven de warme herinneringen die ik heb aan jou Samen met heimwee naar je innemende glimlach en innige omhelzingen vergezeld door het gefluister van liefdevolle woorden Verdringen ze de eenzaamheid die langzaam onder de kracht van tijd dreigt kapot te maken het…

Heeft dat eenzame vuurtje dank zij mij al het leven met honderd jaar verlengd, de tijdgeest tijd'lijk van taak ontheven: vroeger en nu voor even vermengd?…

Ik voel me eenzaam een eenzaam leven asociale mensen ik ben er kapot van wat heeft het leven voor zin ze zijn net beesten ze schuren je af, tot je overgeeft ze vinden mij afschuwelijk maar ik trek het me niet aan het leven gaat door het pesten gaat door ik doe er iets aan wij doen er iets aan!…

Eenzaam en gelaten, draaglijk de klap. Leven is niet van deze tijd, sterven des te meer. Verpulver de bergen, drijf ze in zee.…

Zo traag de nacht verschuift naar avond zonder morgen laag voor laag lijkt leven dood in eenzaamheid waar tijd gehavend door het stormend zijn als drenkeling verloren lijdzaam in vergeten drijft maar toch… hij blijft en ik grijp me aan zijn flarden vast vlecht ze tezamen tot een beeld dat was als vlucht…

Onze tijd, die lacht Om de sterveling, Die altijd verliest - Of al kiezend strijdt, Ofwel wachtend triest - Van de eenzaamheid. Onze tijd, die wacht Tot alles bevriest, Tot zelfs de wilskracht Van het lot verliest. -------------------------- Naar aanleiding van "Honderd Jaar Eenzaamheid" van Gabriel Garcia Marquez…

Geen tijd!…

Sommige zijn nog steeds scherp andere werden vager raakte ik langzaam kwijt in de tijd. Beelden van fijne herinneringen van verdriet en pijn voel dan ook weer het eenzaam zijn. Een mensen leven is net een film vol van emotie, waar dingen in gebeuren die je moet aanvaarden.…

en zelfs de tijd doet pijn...…

Het leven heeft zijn sporen achter gelaten met het tikken van de klok verglijdt de tijd en berust hij in een vaag weten van zijn hulpeloosheid. Elke morgen ziet hij weer het licht als hij doelloos kijkt door het raam tijd in overvloed met ogen waarin de eenzaamheid te lezen staat.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

als nevel niet verdwijnt de kilte mij omhelst rest dit leven niet meer tijd dan de dagen die het kreeg laat ik los mijn eenzaamheid die stille toekomstdromen waar duisternis in vragen de dagen niet verblijdt maar enkel nog de troost gelegen in jouw ogen mij zachtjes laat hopen dat morgen toch verschijnt…

Decor van eenzaamheid dit landschap waar leven sterft in de strijd waar groen het bloed verhult de maan de nacht de zon het licht dat dooft een warme stem zingt van het lijden van de dagen zonder brood van betere tijden soort van vrede geen andere zekerheid dan slechts de dood…

Geen zin meer hebben in het leven Eenzaam zijn Beginnen met denken over jezelf Raken wat je dierbaar is Oog hebben voor jezelf Eenzaam zijn Niet in jezelf geloven…