Alle inzendingen over achter gesloten deur

Af en toe daal ik neer verrukt, verblijd! in verleidelijke bloementuinen voel ik me thuis maar het is altijd weer te vroeg sluitingstijd... Is het misschien mijn fladderige aard het pronken met mijn vleugels die de bloemen doet schrikken nog voor de avond valt? Of is dat uitgesloten?…

De zuivere gedachte, puur en klaar, is zelf een wereld van genot. Maar schandelijke overdaad is vaststelling van het vastgestelde: alleen een gek hecht boven op de paal een briefje: einde van de paal. En zondigt daarmee tegen de esthetica, tegen de schoonheid van de gedachte, tegen het wonder van de verrichting dat je vanuit materie…

aan mijn zijde loop jij mee de afstand is groot naar jouw gevoel zo diep en ogenschijnlijk ongenaakbaar schraal in uitdrukking zelfs koel een breekijzer zou ik willen hanteren jouw verstild hart bevrijden och, wie ben ik om jou te bezeren…

ik ben een manke vogel die alleen in dromen vliegt met armen van verbeelding gebundelde kracht in borst weer wakker stort ik neer in het matras geklitte veren doelloos gefladder lucht protest de dag verstrikt in prikkeldraad…

Een achterdeur is wat ik zoek een deur om even weg te gaan Waar is die deur die ik zoek om even weg te zijn van dit bestaan Achter die deur wil ik even alleen zijn samen met mijn gedachten over jou Misschien verbindt die deur wel een lijn met de achterdeur van jou....…

Droge tranen leverden de meeste pijn wenen was het voor een gesloten deur Onder het masker verdwijnt de schijn achter haar masker..bekende zij kleur Achter ‘t vrolijke masker van de lach woonden grauwe wolken, zonder zon Van het leven betaalde ze er het gelag haar ingevroren vreugde, in het beton Onder ‘t enkel lachen voor de schijn lagen…

gesloten deuren vinden sleutels in mijn ziel ze openen terwijl de klink haar klanken geeft mijn voet de drempel niet heeft overleefd en ik mijn lach weer aan een vreemde kapstok zag voordat ik binnen was…

vervaardigd, woorden bepaald door de aard Soms lijken gekleurde deuren bedrieglijk gesloten veel op elkaar…

Dat een duidelijke keuze voor het leven wandelt waar geen gesloten deuren kunnen bestaan. Als het hart zich opent; er altijd de juiste sleutels bestaan.…

Als een mokerslag komt het bericht: weer iemand aan een hartstilstand gezwicht. eigen leed eerst. Als een bominslag het bericht: George Michael ook waarschijnlijk, aan: een hartprobleem gezwicht. eigen leed eerst. Van de eerste, zul je nooit iets vernemen maar ben je bekend, haal je alle nieuwsitems. alleen ik vind: eigen leed eerst, het…

Haar open gezicht speelt met het laatste restje jeugd als zij dansend en argeloos nakende lente ontvangt wanneer hij zijn daden wast in verspeelde onschuld worden deuren té laat hermetisch gesloten…

in het oord van gesloten deuren schaarse ruimte en vlakke dagen ligt een man in de bleke leegte van versteende dagen en het hart in winterslaap een man met vogelvrije dromen pendelt van de kast naar de muur…

Die bakker van Albert had niet door Dat een muis niet achter maar voor Het brood ingekropen was. Nog mazzel werkelijk waar, dat de zoo gesloten was, want stel je voor dat er een olifant ingekropen was!…

Achter mijn gesloten ogen maakt de duisternis geen geluid. Ik ben er bijna niet. Van binnen raast mijn hart en angst dat elke slag de laatste is.…

de smaak nog van haar in een zilveren kamertje en bloemen aan de deur…

wagen banger hart wezeltje fluistert de wind troost krullend haar en droogt de tranen die rijkelijk vloeien achter de gesloten voordeur…

alleen, achter een gesloten val van water ons meisje lachend zichtbaar door glinsterend tranenval en kijkt langs alsof hier geen lichtbron bestaat ‘daglicht in zonnestralen, beeld ons, laat haar zien!’ jouw gesloten bestaan, maar toch zichtbaar was het aardse te zwaar?…

Je weet niet of deuren... voor je open gaan er welkome gastheren achter die deuren staan Die de deur ontsluiten zal de kier.... groter zal maken Zal de deur dan piepen of kraken? of geluidloos uitzicht geven op gang of hal? Misschien..... is het er een Augiasstal of is de vloer geboend gestoft de lambrisering?…

Huis met een demonisch lot, gesloten deuren, gesloten luiken, van binnen en buiten op slot. Vesting van verbeten smart, zonder licht of leven prijs te geven. Zelfs de leegte verdwijnt in het zwart, zwelt aan tot ontilbaar gemoed. Huis van de versteende bewoner en muren van vlees en bloed.…

Buitengesloten na hooggestemde verwachting ooit binnengelaten te worden maar xenofobisme en verachting alom de deur voorgoed met zeven sloten gesloten vastbesloten elke vluchteling te verstoten nog voordat hij aan de poorten klopt, nog alvoor hij doodgezwegen wordt…

Ongemerkt ben je Uit het zicht Verdwenen, Door mijn vingers Gegleden zonder me Ook maar een tel aan te raken - Nu woon ik In de lege ruimte Die je achterliet: Ramen en deuren Hou ik gesloten, Doe ze alleen nog open Als jij onverwachts Weer verschijnt…

met gelaarsde voeten loopt zij door dichte deuren die nimmer gesloten zullen blijven voor kleuren zo giftig als bloedrode avondstrepen die doen geloven in sprookjes steevast loopt zij om uiteindelijk daar te komen waar zij wezen moet nu de tij gekeerd is…

In de bioscoop achter mijn gesloten ogen draaide ik de beelden van mijn dromen uit mijn parallelle wereld van de nacht en vond uiteindelijk terug wat ik verloren dacht.…

Geslotenheid Onzichtbaar Geheimzinnigheid Verborgen Alles achter slot en grendel Niets in zicht Dit Alles Maakt Onveilig Breek binnen en gooi de boel open…

Achter elke deur een opening die gapend staat te wachten op het uitgesteld bezoek Niemand ruikt de pruttelende koffie bij een knapperend vuurtje en strekt zich uit opgeschikt door Tijd die weer eens met harde stappen door het stille huis dendert. Als de bel gaat verdwijnt Niemand naar de tuin achter de deur.…

Ik ben vandaag gestruikeld over onuitgesproken woorden die ik je nog had willen zeggen steeds smaller werd de weg bleef achter op een vlakte door kou bevangen achter het duister van m'n gesloten ogen voel ik dat alleen de zon -nog jouw lippen kust-…

als de deur is gesloten het slot is omgedraaid als het verlangen niet meer is te stoppen de liefde lijkt op te gaan in haat als het ontnuchteren is begonnen vraag ik me altijd af waarom ben ik ooit gaan geloven dat wij samen zouden blijven bestaan…

kleuren van stilte in zoveel wijde woorden botsen op gesloten deuren intieme daden verhullen het gemis radeloze honger als antwoord op alle vragen de goudsbloem geurt in dikke mist kleuren van stilte…

De tweede klok toonde mij een stuk rechthoekig, roze-rode rots als Petra, met daarin een uitgehouwen deur of poort, gesloten. Een geknielde Wachter waakt met in zijn hand een ster. Voor wie de ster gaat stralen opent zich de deur. Ik zag de deur geopend, een Licht, verblindend wit zegt dat het tijd is om er doorheen te gaan.…

achter zwervende wolken verdwijnt een vogel met oude veren in langzame vleugelslag vindt hij de oneindige tijd beschermd gesloten en een keer vrij…