4656 resultaten.
Afscheid
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 635 Ik herinner mij jou.
Die schuine ogen van je
die ondeugende blik
met daarachter
dat immense verdriet.
Hoe ik mij steeds verbaasde,
over die vreemde combinatie
van levenslust en levensmoe.
Dat dwars door de pijn heen leven
terwijl je bezig was te sterven.
En nu, zonder jou
gaat de tijd gewoon z’n gang
zonder jouw oren
om mijn verhalen…
oudjaar
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 367 oudjaar, het is over
het is bijna gedaan
er resten je nog enkele uren
afscheid doet lijden
mijn hart doet pijn
velen hopen reeds op het nieuw
laten het oude onterven
ik kan het niet meer aanzien
zoals bij alles in het leven
is het ook voor jou zo…
alle schoonheid moet sterven
vaarwel …
tweeduizend zeventien!…
Getekend
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 431 Schilder, detailleer mijn leven
Zet mijn portret op papier
Maak me tijdloos, plaats die strepen
Creëer mijn lijnen met plezier
Geef de toekomst mijn verleden
Laat ze weten wie ik was
Zet het beeld stil in het heden
In tijd waar ik in pas
Schilder mij, wars van zorgen
Zet mij lachend op papier
Hou mijn twijfels goed verborgen
Vul de toekomst…
kerkhof
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 1.857 treurende wolken
benevelen grijs de zon
de dag playbackt de avond
ingekerfde stenen rij aan rij
uiten gedateerd het verlaten
half vergane bloemen rotten
boven lijken diep begraven
stil knerpt het grind
schuifelend de dood aanvaardend.…
Dat meisje Claire
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 1.026 Over haar die niet meer
worden wil, eeuwig jong
kan blijven en verstrooid
over het water nog even
drijven blijft, in licht-
deeltjes teruggaat naar de zon
retour naar de moederschoot
het grote niets waar elke ster begon
ik noem haar Claire
Zij hecht zich vast in woorden
tekening van een paard
dat te glimlachen lijkt
de grote…
Onbegrip
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 670 Vergankelijkheid;
Afhankelijkheid,
Verbasterd tot levensvreugde.
-Verbazend wat mij verheugde
Toen ik nog niets wist!
Vereenzaming,
Verademing;
Gezapen in de bovenlaag
Verslapen wij de grote vraag:
Waarom?…
een drieluik der vergankelijkheid
netgedicht
4.0 met 27 stemmen 732 mij rest nog........................ een verleden dat nadert,
wat ongeboren tranen......... ik verstom,
bevroren zoals ze zijn..........alsof de dood schatert
en zonder waarde................als ijzer; verroest en krom
zij zullen nimmer,................terwijl ik in het diepe graaf,
gelijk met de zon,..............…
Sporen
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 233 De tekens, woorden, die ik zet:
voor wie en voor wanneer
zijn deze kleine klanken
van een verslijtend alfabet?
En alle sporen zijn zo klein
en blank, die wij hier laten
als op een sneeuwend veld
het vluchten van een hermelijn.…
Loslaten
netgedicht
4.0 met 52 stemmen 2.356 pas als je beseft dat alles wat is
eindig is
en dat datgene wat je achterlaat
een zelfde lot te wachten staat
zou het toch moeten lukken
in vrede afscheid te nemen
van wat het leven je geboden heeft
maar dan nog
weliswaar overkomt het mij niet
zo vaak
maar gisteren was het weer zover
beelden uit mijn kinderjaren
dringen zich aan mij…
tout casse, tout passe, tout lasse ...
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 1.325 alles is vergankelijkheid
geliefden onder steen geborgen
of met de wind weer weggewaaid
bij elke visite
nog verder verloren
een foto een naam versleten verdriet
zo kil klinkt stilte
immer dwingend de roep
vergeefs want hier vind ik je niet…
Ad Tempus
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 1.170 ik was even in ruste
toen gefluister langs
de oren blies en zeide:
ga je mee
met mij mee
zomaar
vliegend vlieden
*
wonderbaarlijk
dat het mij met
vergankelijkheid
suste
ik wist niet
dat het de geest was
die zichzelve vaarwel
kuste…
Zo ook de mens roest
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 187 hoe mooi is mooi
als ik lagen schraap
van de ogen
en je huid schuur
met mijn vergeelde nagels
die ook de schoonheid
van vergankelijkheid
aanschouwelijk maken
hoe vol is je leegte
als ik jouw adem
opvang in jutenzakken
voel jij dan nog
waar licht voor staat
als de avond
in krans slagaders
is gerijpt tot kalk
als ik je naakt…
Oktober-blues
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 226 Het bronsverkleurde najaarsbos
ruikt naar vergankelijkheid
en het korten der dagen
stemt mij triest en lusteloos.
Waar de rijen naakte graven
op Allerheiligen wachten
nabij de treurende wilgenboom,
kniel ik bij mijn ouders graf
want niemand kon als hen
mijn stil verdriet verzachten.…
boomt niet langer sterk
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 116 wanneer de wind
grillig snelt
naar herfst
dan voelt
het leven
sleet
versukkelt het
na korte tijd
in aardse vergankelijkheid…
Krenkvlinders
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 93 In het portaal van
de laatste nacht
doemt het lot dat
onafwendbaar wacht.
Het is als schaduw in het dal,
of ginds het klare licht
van sterren in het heelal
dat blinkt in het verre zicht.
Bij de gedachte die dwaalt
smaakt bitter soms zout,
dan weer zoet.
Voor wie over lotgevallen verhaalt
van glooiend gemoed.…
Profielets,
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 155 Zijn aard en meesterschap
door tijd de perfectie heeft
vervolmaakt, blijft hij dichter
bij de aarde, profiel van een
ziel die ongezien liet weten
waaraan het is doodgegaan,
vergankelijk, los en wars van
alle wetten, boodschap
die blijft voortbestaan.…
Enfin
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 175 mijn haar
nog immer lang,
over oren op weg
naar schouder
verdunt in allerijl,
havens komen in zicht,
op het slagveld
ruist het voorlaatste riet
het wordt er kouder
is het vizier
op mijn zwanengezang
gericht
raakt dan ook
de geest gekweld,
wordt mijn kijken
naar nog meer staren overgeheld
dicht ik almaar dichter dan verlicht…
Voetnoot
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 200 Het is niet meer dan bijzaak,
ofschoon onlosmakelijk
in gedurigheid verbonden.
Wegstervende woorden
van alle mensen
wiens stem we horen konden.
Uitdijende zwaartekracht
rekt de ruimte op en laat
grenzen terloops vervagen.
Het achterland van herinnering
vernevelt op gedempte toon
in de zoom van lengte van dagen.…
Eens
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 174 eens is er de tijd
dat mijn huid het lijkwit baart
aan de dood gelijk
en onveranderlijk dan is van aard
nog steeds kleur ik naargelang
ik ruik en de ander mij proeft
of de ander kijkt
terwijl mijn geest
soms in een doolhof
vertoeft
de caleidoscoop
van de verandering
onvermijdelijk besloten
in mijn vlees
wordt voortdurend
vaak…
Tijd van leven
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 1.170 haar hoofd
rust zacht op mijn herfst
droomt van een lange zomer
waar ik nog jaag,
ren langs het strand
en om een glimlach vraag,
zij om een reikende hand
de afstand lijkt steeds groter
het slapen dieper dan ooit
seizoenen nerven mijn vel
jonkheid verdwijnt,
mijn toekomst dooit
haar wang
verraadt verte
de ogen spiegelen
mijn hart…
Stof in de wind
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 154 Met mijn ogen dicht
reik ik in het ijle naar het firmament.
Naar de eeuwigheid
waarvan niemand het begin of einde kent.
Stof in de wind
wij zijn net als stof in de wind.
En ons bestaan
is niets dan een druppel water in de zee.
Wat wij doen
neemt de kracht der tijden vluchtig met zich mee.
Stof in de wind
't is niet meer dan stof in de…
Eeuwige vergankelijkheid
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 100 In stilte ligt de roem besloten
Die ieder ten deel valt als hij zwijgt
In rust gevangen is de beweging
Die het leven voortdrijft in zijn gang
Uit woord wordt het gevaar geboren
Van onherroepelijk misverstand
Niets beklijft, niets is eeuwig
Niets kan meer bekoren dan de reis
Van eeuwige vergankelijkheid…
gedachte
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 183 Vergankelijk de vergankelijkheid:
alles vergaat vroeg of laat.…
Panta rhei
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 236 Panta rhei
alles stroomt
alles is vluchtig
alles is luchtig
vooral in de zomer.
Panta rhei
alles stroomt
alles beweegt
niets overleeft
ook niet de zomer.…
Later is morgen geleden
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 176 adem de wolkenhemel
vatbaar voor langer verblijf
hangende het verleden
is er nog een rimpel in
volkomenheid, een ader
met vloeibare twijfel
of we niet in herhaling vallen
weer opstaan en verpozen
ons van geen kwaad weten
kunnen we nog eenmaal
onze gangen herroepen
de rivier verleggen
en de stoflaag herlezen
zonder blijk van wijken…
Het heilige vuur
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 69 wanneer is het mooi geweest
is de bomenrij volgroeid
het landschap doorsneden
met witregels als groeven
in aarde zonder voetnoot
tot punt achter de einder
is dit een droom, een weg
evenwijdig aan de grens
van levensvatbaar, laten
we vuur achter, verwaait
de rook in een speldenknop
zoals het altijd was geweest…
Vak E, rij 11c
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 119 het kan even duren
geduld is niet gehinderd door haast
doch schatplichtig aan een geheugen
van grachtwater; slechtziend en doof
nee, dan de heldere beek die eindeloos
woorden herhaalt, de letters spelt
tot in omgewoelde grond, een verzande
oever. Het graf blijkt geruimd
ooit, bij het zilverlicht van de spade op
een doordeweekse morgen…
Rozenblaadje
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 53 Rust zacht
op het harde steen
liefde dacht
aan geur alleen…
De fotograaf 2
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 209 Een vluchtig moment, wordt eeuwigheid
maar oh zo vergankelijk is een portret
als het in as wordt bijgezet.…
de tijd toezingen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 189 zal de tijd onhoorbaar oorverdovend toeslaan
of moet ik haar koesteren
en zachtjes in mijn armen wiegen
en bezwerend zingen van opzij
haar laten kabbelen op de stroom
van al mijn verdwenen angsten
het papier mijn oude vriend noemen
om niet te vergeten wie ik verloren heb…