3948 resultaten.
Rondde je lach
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
103 kleine lijntjes
punten en strepen
heb ik ontdekt
in de mimiek
van je gezicht
in eerste tekens
van jouw
lichaamstaal
rondde je lach
priemden ogen apart
pas later in
woorden en zinnen
kwamen boodschappen
diep van binnen
zonder enig geluid
in samen deelden
we woordloos
ervaringen uit
bepaalden zaken
voor dag en nacht
in een…
Zelfbedrog
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen
161 Ik ben bijna zover dat al
dat geschrijf me niets meer
kan schelen, nog even en
ik ben vrij van dat nare
gedoe om sporen na te laten,
terwijl dat nergens op slaat.
Mijn diepste zieleroerselen
worden door onkundige pooiers
genadeloos om zeep geholpen.
Fossielen dekken de lading niet
en aan nieuwe hiërogliefen hebben
wij ook niets. Ik…
ogen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
337 een ongedeeld
woordloos ogenblik
het verwarde gemoed
scheept niet aan
blijft bezwaard voor
de drempel hangen
het zoekend oog
valt niet samen met
het onvindbare
de naar binnen
gerichte blik
het laat zich
niet vangen door
het oog van
de camera…
Haagse Harry ondâh ‘t gras
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen
378 'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag
Toch hep ik steids wat met die gas gehad
Maah ja, ik ben getauge in die stad
Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag
Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held
Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…
En woordloos bloeit
netgedicht
2.0 met 5 stemmen
321 je zingt
tot wolken
je volgen
oplossen in lied
de zon
je melodie kan
laten schijnen in
blauw zonder verdriet
mag ik
je vangen in
de kleur die
is blijven hangen
en woordloos
bloeit op de bloem
die wiegt op het
refrein van jouw lied…
Woordloos samenzijn
netgedicht
4.0 met 25 stemmen
83 ik keek
je aan
jij lachte
ons geheim
signaal in
een groet met
doelgerichte
pas ging
ieder zo zijn
eigen pad
langs kleine
ongekende
sluipwegen
die naamloos het
landschap plooiden
naar onze plek
de stek die wij
al een levenslang
in ongestoorde
vriendschap delen
in hier woordloos
samenzijn doet
het leven soms
minder…
Woordloos gesprek
netgedicht
3.0 met 5 stemmen
116 ik ben bang
voor de stilte
die toekijkt bij ons
woordloos gesprek
oordeelt over
mimiek en gebaar
argumenten weegt
in licht of te zwaar
ooit was er de
hand die reikte en
een verlossende blik
op beider gezicht
maar er is
enkel ruis en
venijnig gesis op de
golflengte van stemmen
die geen enkele
overeenkomst kan
brengen over…
een woordloos verwensen
netgedicht
2.0 met 5 stemmen
234 waar je staat
zag witte nevels
de mistige horizon kussen
in de koude stilte van morgen
voelde hoe onze banden braken
toen jouw ogen
mijn waarheid raakten
doodlopend trok ik
mijn cirkels recht kwam dwalend
hard op mijn bek terecht
woedend trapte ik jou
van mij af terwijl ik
nog altijd veel om je gaf
verstikkende liefde
een woordloos…
woordloos van verlaten
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
781 ik zag de ogen
van de schreeuw
haar blikken woordloos
van verlaten
de laatste stap
brak af
bewegingloos
ervaarde ik
haar zwijgend praten
een mokerslag
die mijn gevoelens
niet ontzag
die mij verwondde
tot in de
diepste gronden
maar ik loop door
nee struikel over al
die sprakeloze monden
vol aangeprate zonden
door schuld gestild…
Woordloos spreken
netgedicht
4.0 met 24 stemmen
61 zij was
haar lach
alles daar omheen
ademde plezier
gaf warmte af
bij haar voelde
jij je nooit alleen
want als de afstand
groter werd was
er altijd die blik
met de knik van
genegenheid als
binnenkomer voor
heel veel gezelligheid
op elkaars golflengte
samen naar stilte
die geladen was
met begrijpen dat
kijken eigenlijk
woordloos…
De Steen
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen
1.340 Ik ben een steen.
Geef me een duw
En ik geef je te leen
Een lawine van stenen, ruw.
Maar niemand duwt.
Ik blijf staan en ween
Tot de storm luwt
En weer ben, een gewone steen.…
blauwe steen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
346 tussen beelden
in het park
tast ik je stilte af
geboren
in de zee
lig je ingetogen
gestold
een blauw gedicht
van steen
nata in mare
innemend als de welving
van je been.…
De steen
netgedicht
4.0 met 12 stemmen
410 Als een steen mij op de maag ligt
Ligt hij mij niet in de weg
Als een kei mij op de weg ligt
Moet ik daar dan omheen
Als ik een kanjer van een rots ben
Beklim mij met een groot allure
Kun je zeggen dat je die steen
Met het meeste gemak hebt gehad.…
schrijf
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
158 schrijf in woord
aan een stijgend
beeld
dat ons in stenen
steedsverdeelt
tot mensen die
weer verder komen
langzaam rustend
in de mooiste
dromen…
het heeft de nacht gezien
netgedicht
4.0 met 6 stemmen
222 onze liefde was
als een kostbare steen
in een ruwe rivierbedding
we werden ondergedompeld
in de heldere stroom
die ons kabbelend kuste
het leven verliep
als een rivierstroom
die zich haast naar zee
en zoals waterdruppels
de stenen uitholt, zo
versleet de tijd ons hart
de steen is geslepen, gekerfd
vol littekens het hart
het heeft de…
twee in buurland
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
150 Iedereen 2cb
koel de trip
je leven een vuurwerk
of niet?
Beter is geïsoleerd
goed is niet haalbaar
verlicht nooit verleerd
intergalactisch gebaar.
Melancholisch gewaar
in twaalf stappen
de weg en het gevaar
wie zal `et ooit snappen.
Iedereen een eiland
niemand de rots
in de branding
en uit de brand
het schouwspel
de leugen…
vuur
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
269 jaar na jaar
de vuursteen heeft
geen besef van tijd nodig
liggend wat oncomfortabel in
een rivier
steen te zijn
toevallige voorbijgangers schaatsend
met ijzers
is het ijs het enige
wat de steen
nog scheidende houd
om een vonk te creëren…
monoliet
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
80 opmerkelijk genoeg
liggen in zwaar gesteente volle
kleuren in het verschiet
we gaan onze stenen nog breken
zo dadelijk
met blote hand
of tegenwoordigheid van geest
maar nu even niet…
Een ezel
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
298 er was eens een ezel
die zich drie keer stootte
aan dezelfde steen
die midden op zijn pad lag
de eerste keer was het donker
de tweede keer had hij dorst
de derde keer was hij verliefd
hij zag niet waar hij ging
hij leerde aan zijn nageslacht
dit pijnlijk fenomeen
elke ezel echter zal zijn
eigen hoeven stoten
.…
Een vragende hand
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
140 zag je gebaren
een vragende hand
vingers gespreid
je stem klinkt verloren
dat wat je was
ben je kwijt
oogt nog vol twijfel
hoopt op een wonder
maar verdriet kent geen tijd
heb je schouders gepakt
in een woordloos omarmen
er bleef voor ons geen respijt…
September Song
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
129 een remedie
En zoenzang als een compliment
Teveel glitter en goud op de mestvaalt
Der historie, maar die ebo niet
Poëmen zijn immers 'n remedie
Op zichtafstand soms hemelparels
Met Luna heen en terug in de tijd, Een zoenzang, woordloos, jaren vijftig…
Zwaar
poëzie
3.0 met 5 stemmen
1.751 't Peerd schudt waaiend met zijn manen
trekt en snuift en grinnikt, wringt
met zijn poten dat een vuurvonk
uit de harde stenen springt.…
vreemde
netgedicht
3.0 met 8 stemmen
953 vreemde ogen
spreken waarheid
dwingen woordloos
haar respect
niets gelogen
geven klaarheid
worden niet boos
onbedekt
vreemde handen
vormen zinnen
dempen krachtig
haar verdriet
vragen branden
diep van binnen
... maar de vreemde
antwoordt niet…
Leeg .....
netgedicht
1.0 met 2 stemmen
867 Ogen stralen verdriet
machteloos zie ik
de pijn
woordloos
lees ik leegte
wanhopig
voelt het gemis
krampachtig
verscheurt het behouden
tijdloos in verleden
gestruikeld
over zinnen
gevallen in
diep duister
wentel ik mij
in eindeloze
leegte…
leeg landschap
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
295 misschien was
het later toen
je niet meer
bang leek
en woordloos
verdween?
het lege landschap
verlaten zonder
jou…
De taal van de liefde
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen
342 Luister naar de liefde in je hart,
die elke keer aan komt kloppen
in een woordloos komen en gaan.
Zij spreekt duidelijke taal,
waar woorden alleen niet toereikend zijn
dat mede te delen,
maar waartoe een gebaar van liefde,
zoals het kloppen van een mensenhart,
in staat is.…
In dat gebaar
netgedicht
2.0 met 4 stemmen
392 mag ik
de zon even zien
in je ogen
wolken versluieren
je blik en in buien
valt even jouw ik
ja in dat gebaar
van vingers die regelen
is woordloos ook regenen
toch blijven we droog
het is slechts de wind die
waait tot ik jou dan weer vind…
Uit godvergeten dagen
netgedicht
2.0 met 7 stemmen
246 ik bouw een droomkasteel
op hen die mij zijn voorgegaan
hun graven zijn mijn fundament
ik heb ze allemaal gekend
mannen kinderen en vrouwen
hun handen geven mij vertrouwen
zij helpen met het bouwen
als de werelden zijn stilgezet
zij beeldhouwen de lucht
uit godvergeten dagen
de slotgracht wordt gegraven
en in de heuvels groeit het bos…
ik heuvel venus
netgedicht
4.0 met 7 stemmen
407 ik beeldhouw je,
weerbarstig blok graniet
je grote lijnen heb ik al
details nog even niet
ik splijt wat
nog verbonden is
volg aders van onstaan
zoek wat niet ontgonnen is
ik modelleer je
naar mijn hand in
strakke jonge vormen
je gezicht oogt al markant
je tepels spitsen
vingers kunnen ze niet ronden
borsten lichtjes aangezet zijn…
Steen op Steen
netgedicht
4.0 met 14 stemmen
1.419 Steeds als Henk weer ging verbouwen
en met stenen liep te sjouwen
voor een muurtje dat hij maken zou
dan was hij de sigaar
want zijn vrouw die er op toe zag
en als sfinx er op de bank lag
klaagde meters steen en been
en gaf hem zinloos commentaar
Zeg Henk, je moet het zelf weten
maar je bent een steen vergeten
en dus zeg ik het maar even…