Alle inzendingen over behang OR kinderen OR zeuren

zachtjes zeuren van een mug Maar zoals u vast wel weet zeuren muggen graag in koor Zodat buurman na uren meppen de zware strijd alsnog verloor Het zwembad was ook al bekend bij het plantsoen om de hoek Dus toen kreeg arme buurman dertig eenden op bezoek Er werd gebeld en wie daar stond dat laat zich nu wel raden Alle kinderen uit…

Er was eens een kanarie, die wilde op safarie, maar, toen een ouwe zeur dat las riep hij dat geel geen schutkleur was.…

Moeders die continu klagen over de chaos van een gezin en die graag etaleren dat ze hun kind ‘achter het behang willen plakken’. Maar kinderen zijn voor mij het mooiste geschenk. Ik heb het heel goed beseft in deze tijd van corona.…

verzamel warm blauw als behang voor de toekomst onbewolkt zonnig…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

blik stem oog vonk vuur geur lach dag vuur dier zoen ziel bloed zaad twee saam sleur zeur zeep serie kind kat één twee eenzaam zonde zucht bonk schonk schaam streek praat traan haat straat drank nacht wond zout koffer deur hap slik over uit…

ik ga mijn gang in een huis zonder behang met thuis in dat niemandsland geef ik iedereen als vreemde mijn hand ontheemden van de overkant completeren dit traumatiserende decor ik kan slechts rusten in de wereld van hiernaast die mij dieper raakt waar warmte en compassie samenkomen uit mijn dagelijkse dromen lijk lichtelijk…

Met tassen vol behang in een lichtgele tint fiets ik in de voorjaarszon fluitend langs de Lindt, ik ga de lente plakken. Het oude is al afgeweekt, de geur van stijfsel groet, schroevendraaiend komt het stopcontact mij knarsend tegemoet. Nog even peuteren aan resten roze en grijs.…

je hebt me ontvoerd in boeien gevangen je buik is zo zacht, geplooid en met schaamte behangen ik zwicht voor je borsten in streelzacht verlangen voel hoe je opricht je huid strak gespannen ik lach naar je mond de lippen geopend fluister mijn woorden voordat je verstomt we rillen en trillen in de kleur van genieten het roze werd rood…

helemaal beviel aan stem verheffen heeft ze nooit gedaan de toon ging uit pure nijd de hoogte in en mismaakte zo effecten die al hout sneden in doelen zonder smoelen we beperkten ons tot klein publiek een groter podium verstond onze stemmen niet wij waren niet bang voor echo en reflectie er was gelukkig plaats genoeg achter het behang…

tekst label theezakje van restaurant op hoek, knooppunt van herinneringen en gevoelens hier in alle rust enige klant Uitzicht op zonnige hemel, oud pand, kinderspeelplaats, trams behangen met reclames ouders met fietsbakken vol kinderen, oude lantaarn Concluderen dat er niets geen pijn, verdriet integendeel, alleen levendigheid…

verborgen blijft in een bed van glas slaapt het dode kind…

je komt met handen wit kleurt in overwegen hebt zoveel gegeven in een tijd die je niet eigen was gewoon op voorhand van goed leven ging jij voor alles in gezin en met de kinderen beleven jouw belang was even zwart op het behang en spreekt met wit in een langdurig niet begrijpen blijven was steeds meer vergrijzen je slankevingerhand…

Tussen al die chique dames, behangen met juwelen, was zij, zonder opsmuk, eenvoudig om te stelen.…

Aandelen Fortis gat in kous brave huisvaders behang zonder bloemen…

banen verkleuren ezelsoren steeds groter tijd voor nieuw behang…

Een vogel is een rijke astronaut die zich aan geen tuig laat behangen.…

Als het gaat gebeuren Loop dan niet te zeuren. Houd het ook niet tegen Heb ik meegekregen Je gaat het betreuren. Inscheuren Openscheuren Doorscheuren…

Wat is er toch: de ernst van ’t leven, de diepe pijn van mensen die scheiden, de vreugde van kinderen die met hun ouders zomaar in de straat lopen en een beetje kunnen zeuren.…

De bloemen op het behang bevroren in de tijd Vast gelijmd tot het eeuwig bloeien Voor de ogen van zijn bewoner Zonder protest kleuren zij de kamer Tot het plezier van zijn bewonderaars Maar de jaren verstrijken En ook al sta je nog in volle bloei Het behang zal vergelen En de bewonderaars zullen je verwijderen En bij het vuilnis smijten…

het duurde lang voor ik erachter kwam dat ik geplakt zat achter het behang dacht dat dessin en kleur het leven waren omdat de muren bleven open en bloot sta ik te kijk in het schonen van de wanden alleen met lege handen heb de ruimte verkend meer licht en transparantie helaas gaf mijn behang geen levenslang garantie…

Zij zei, wat zeur je nou toch, ik ben er toch ook nog, of zie je dat verkeerd?…

Dan nog even zeuren, En het gaat gebeuren.…

Hun podium is de zwarte nevel waarin ze eindeloos dansen mogen de schittering op een natte gevel maar ik zie niemand opgetogen Hun glorie straalt al eeuwenlang geen notie van begin of eind wie geniet van het nachtelijk behang vreest dat ze morgen niet meer verschijnt ?…

't Behang bewoog. En 't haar van 't zwaar bewimperd oog. Wat vloog De ruimten door? 't Zal morgen zijn Of 't niet bij nacht zo hard met zwepen Geslagen had. - Zie door 't gordijn De geesten in hun koude schepen! De takken schaven aan de randen Van 't venster. In de verte fluit Het altijd helder langs de landen.…

Als een vrij kind met steelse blikken en dat wuivend gebaar; zeker dat het zal klikken.…

ik blader schreeuw een bloem mompel zacht de steel denk de wortels al afdalend langs behang gaf je laminaat als water bij de vis die niet tevreden is omdat de vangst haar zwemmend leven wist ben niet bang om eigen kleuren weer te geuren warm je maar het zal je stuifmeel slechts eenmaal gebeuren ik stamper al je macht je woorden…

Natuurlijk heb ook ik wel eens gedacht, ik plak ze achter het behang, ga maar emigreren, maar meestal na het slapen van één nacht, was die gedachte allang verdwenen. Daarom zou ik graag willen weten, wat er achter steekt, wat mensen bezielt een kind te vermoorden.…

nog steeds plezier na kinderlijke nachtgebeden heb het huis gezien is er nog ruimte om te wonen misschien…

Mijn kind zegt alsmaar nee en mokt de hele dag, mijn lief die luistert niet is trouwens ook zo lief niet meer en buiten regent het. Mijn buurman dient een aanklacht in vanweg het bijten van mijn hond, de poes is ondertussen ook verdwenen dat is jouw schuld zegt dochter zeur en buiten regent het.…