Alle inzendingen over bladeren OR bos OR ontroerd

Zittend onder een boom Denk ik na over vervlogen dagen De bladeren vallen en ik dagdroom De mooie herinneringen vervagen Een wirwar van wegen Waar achter elke boom een verhaal schuilt Als de takken bewegen Is het of de boom huilt Het zijn echter niet de tranen van het bos Maar de wirwar van mijn gedachten: Een chaos…

in een bos waar woorden zinnen naakte taal hemelsbreed gespreid en haar antwoorden geeft op mijn vragen en lachte naar bladeren die dreven op het water als zwarte vleugels van verdronken vlinders schreven ze daar op het bleke zonlicht woorden en waar werden ze vergeten? waar zijn die woorden, waar?…

Paden, nog licht bezaaid met bladeren. Voorjaarsbloemen komen steeds meer tot hun recht. Hand in hand verkenden wij het bos. Een romantische wandeling, die door liefde werd bezegeld door ons beiden. Voorzichtig gaven wij elkaar een kus.…

In een prachtig bos geniet ik van de natuur liggend op het zachte mos kom ik tot rust, hier is het puur Ik hoor de vogels fluiten neem de geluiden in me op de bladeren die zachtjes ruisen hiervan geniet ik volop De natuur het mooiste wat er is om eindeloos in te dwalen voor mij van grote betekenis ik voel hier positieve signalen…

Blaadjes vallen als tranen, bomen nakend tot op de tak Een bed van bladeren verstomt mijn voetstappen Zonnestralen gevangen tussen 't kalende warm gekleurde bos De geur van de herfst doet mij naar adem snakken Grote sponszwammen schieten als "paddestoelen" uit de grond Herfst ontluikt ...…

het is de wind niet jij die verhalen fluistert gedachten verwaait geheimen doet verbergen het is het kind in mij dat in spanning luistert totdat de wind draait alsof hij mij moet tergen…

De bladeren vallen De wind steeds meer spel Dwarrelend, waaiend, gierend Eens troostend, wordt een hel Nu vallen mijn gedachten En dwarrelt mijn gevoel Gierend van verlangen Zonder wil of doel En het dal is daar beneden Wat zich in schaduwen bevindt Als het licht er niet kan komen Dan ook zeker niet de wind…

bladeren vallen van huizenhoge bomen de herfst zal komen…

Een koperen maan krulde aan de hemel, dreigde te vallen...bladeren slechts. Hitte bladerde van het licht en zette de nachtelijke herfst in vlammen. Zo was het.…

dwarrelen overal prachtige kleuren kijken ritselend lopen door bladertapijt eenmalig!…

Je trekt mijn aandacht wat voor grote bladeren zeg je ja zeg ik je ogen hechten zich aan al die bladeren je zou ze willen rapen één voor één je trekt mijn aandacht wat voor grote bladeren zeg je ja zeg ik je ogen hechten zich aan al die bladeren toch raap je er maar één…

Bladeren en nog eens bladeren Zij vallen neer op het natte gras En bedekken de hele grond alras Ten teken dat de winter gaat naderen. De bomen verliezen hun schoonheid En blijven als kale stronken staan Hun glorie is voorlopig voorbijgegaan Wachtend op de komende lentetijd.…

Ik blader in mijn herinnering probeer alles weer te weten stel direct ook vragen het is niet alleen hoe of wat ik graaf in mijn belevenissen spit ze soms weer onder geef zelfs antwoorden op vragen nooit gesteld wie ben ik, wat is er van mij geworden? hoe ben ik alles doorgerold? is het leven wel gewillig?…

klein Doen hun best om te groeien Ze hangen teer Hun knopjes aan de tak en stammen De zon geeft ze licht en warmte De wind komt ze zacht kammen De bloesem duurt kort In tal van kleuren geschakeerd om heester struik en bomen Een zachte bries laat de gewassen horen Een zoete balsemgeur Het ruisen over en weer En zie, de bladeren…

gele bladeren dansen wild over de straten bomen kreunen onder de hevige wind weer een nieuw seizoen dat arriveert ik kijk nu al uit naar een windstille dag, waarop de zon schijnt in milde herfstglorie bladeren in geel, rood oranje en bruin kraken zachtjes onder mijn voeten witte lichtstralen schijnen bescheiden door de torenhoge…

Van honduree*) heb ik geen kaas gegeten Toch denk ik niet: het antwoord is me worst Mij stuit zo’n blanco vel tegen de borst De hamvraag wordt: hoe kom ik het te weten Van Aar mag ik het niet bij Google halen Dus rest slechts bladerwerk in Van Dale…

De zonne zond haar stralen uit om d'aarde te vergouden, Die, al te lange tijd verwaaid, verregend en ontverfd, Niet meer aan blijde dagen dacht, maar aan de winterkoude Zich zonder klagen overgaf en stil en willig sterft. De stralen die op 't bladerdak een wijle wilden rusten, Ze gleden door de takken heen en vonden vuil…

Beuk en eikenblad Van ouwe boom Als woorden dwarrelde 't blad Dalend op dak, in goot Besprak het hele jaar 't Verhaal van hem en haar De dakgoot ving het daar Zodat woorden niet verstoppen Het water stromen kon Ververste tot verzen De aarde bereikte Voor wortels van beuken en eiken Rijmend alle ongelijk…

Het zijn de bladeren in de wind en de geur van bloemen Het is het eerste ochtendlicht en een zachte regen in het gras Het zijn de wolken, een langzame schaduw en het tikken van leeg horloge Het is de glimlach als ‘s avond weer de zon gaat dalen…

Als iedere herfst pakt de zomer haar spullen in: al haar boombedekking wordt uitgestald op kleur gehangen gesorteerd, dan uitgedund en weggelegd tot volgend jaar. hun stapel kleding belandt in bladerbakken of op de grond daar slordig weggesmeten omdat dat harde groen geen mode is. Nog even pakt ze dan die rode jurk daarna een bruine…

Bladeren Warm gekleurd Vallen van takken Dansen om ons heen Herfst…

Wanneer we de bomen in het bos weer zien. Zij denken niet maar weten alles. Door vensters tussen gedachten in schijnt een oeroud licht. Onze gedachten vallen als bladeren van onze volwassen bomen. Onze wortels blijven ons voeden. Onze stam blijft staan. Wanneer oude bomen ruisen. Wanneer de bladeren vallen. Wanneer ons denken stopt.…

dwalend door het bos van mijn gedachten zie ik ogen open door de bomen licht hoor ik oren open in een luisterend wachten woorden komen fluisterend op zicht voel ik aan een tak vol bladeren van ontluikend groen zinnen groeien tot een nieuw gedicht zwijgen is zilver schrijven is goud…

Mijn ruwe huid, die kwetsbaarheid verhult, zegt mij dat het bos nog vrij is van geruchten, het vredig ritselen van mijn buren, rust en stilte, doen mij genietend zuchten.…

beelden dalen als trage bezinksels neer licht valt door de bomen de poort scheidt het heilige van het profane de schaduw van het haveloze boompje op de tuinmuur het zonlicht dat miljoenen kilometers aflegde om het zielige boompje binnen enkele minuten te bereiken verzink in de verstilde eenvoud de transparante schoonheid van…

in tegenstelling tot vele mensen vieren bladeren hun levenseinde uitbundig een feest van kleuren waardoor het afscheid licht schijnt de zomer heeft maar net zijn biezen gepakt of de groenkorrels trekken zich terug een festijn van rood geel en bruin eindeloos zich uitstrekkend in bos en tuin park en plantsoen later vallen de bladeren het…

Ik leef in het bos, eet bessen en paddenstoelen, onder mijn voeten het mos, een zacht natuurlijk kleed, op de takken trippelen vogels, tussen de bomen staat een schichtig hert, bang voor de herfstkogels. De dennenappels en de bladeren bedekken de grond.…

Gedachten temidden van een bos krachtige eiken die knoestige takken ver in het rond uitbreiden hier en daar door schaduw van groene brede kronen verraste ogen naar een licht- heldere blauwe hemel leiden en lopen langs een smal zandpad waar doorvallend zonlicht groene bladeren bespeelt donkere en felle kleuren grauwe stammen het rijk…

gedragen vlaagt warme wind de laatste zomerakkoorden het bronsgroen eiken laat zich door de zon met nog meer kleur verrijken bladeren ritselen steeds nieuwe patronen schonen het herfsttapijt bomen maken zich klaar voor het koudste deel van het jaar het bos gaat in ruste met het geluid van vogels op weg naar zuidelijke kusten…

ik wist dat als hij zou ontwaken hij zich psychotisch kwaad ging maken waarbij redelijkheid zich weer zou omdraaien in het al te vaak gedolven graf het gaf geen pas zich zo te laten gaan geen schat te zijn maar de remmen los dan ziet hij door woede geen bomen maar het hele bos op zich af komen bladeren wuifden takken bogen…