Alle inzendingen over boeg

lucht, vangen maar onbreekbaar Wij waren te oud om kinderen scheppen, maar er was een prof die van origami een kind kon maken het huilde bij het afscheid nemen wij hadden echter een dochter Om mee te leven, op te voeden edoch zij kwam in de gevangenis terecht waar wij haar lange brieven schreven, want zij had nog een heel leven voor de boeg…

Misschien met een keus voor genoeg is genoeg, hebben onze kinderen ook nog een toekomst voor de boeg.…

Liefde Apart Tezamen, ieder eigen muziek, eigen gewoonten, de mijne wil ik best veranderen voor iets fijners, maar niet zomaar voor jou, niet zomaar voor anker gaan in het kabbelende water van een haven, geen golven meer breken met het schip aan mijn voeten mijn borsten onaanraakbaar begeerd, niet meer de boeg zijn die de handen van…

Het noodweer luwt met droeve snik waar druppels verbergen onder tranen die zich na droogte steeds vaker banen langs getrokken sporen uit menig ogenblik Triest gevoel ebt weg in sterke vlagen paniek slaat golven langs boeg voorbij het zicht schreeuwt gillen binnen mij geraas overspoelt mijn angstige vragen `t is niet zo dat je er niet meer…

Er diep aan denkend stond hij dromende Voor op de plecht en als de boeg zich hief Was 't hem te moede of 't zich reeds bewoog Onder de verten, waarin 't sluimerde, Terwijl 't schip, door de waterscheiding schuimende, Op de aanbrekende geboort' toevloog. Maar toen het lag ontdekt, leek het verraad.…

In het lange en vooral rechte, kalme kanaal, rimpelt het water rustig voor de scherpe boeg uit, soepel snijdt honderd meter zwart/wit geverfd staal het water in de lengte doormidden, zonder geluid.…

Net is het schip vertrokken, zeilt aan wind de verte in en de raven bevolken de boeg en spiegel de ander in jezelf van veel verder ga ik vaart maken ga ik zeggen wie ik ben en zo kunnen we dan eindelijk samen zijn. ------------------ uit: 'Zone', 1998.…

voorzichtig zijn flirt te weinig flair haar blos is zo doorzichtig haar blik te populair ik loop erlangs te lopen en ben ineens jaloers de trek de druk het hopen de zon op zijn retour ik kijk ik ruik ik luister en blijf dan even staan het wordt steeds later duister er is steeds minder maan de zon het gras de vlinders de zomer voor de boeg…

Er diep aan denkend stond hij dromende Voor op de plecht en als de boeg zich hief Was 't hem te moede of 't zich reeds bewoog Onder de verten, waarin 't sluimerde, Terwijl 't schip, door de waterscheiding schuimende, Op de aanbrekende geboort' toevloog. Maar toen het lag ontdekt, leek het verraad.…

is het getel 15, 30, 40, deuce en nadeel Een game, set of voordeel De tenniskleding was van oudsher wit Maar tegenwoordig speelt men ook in kleur, niemand die er mee zit Australian open, Roland Garros en Wimbledon Weet nog wie er afgelopen jaar won Maar ook recreatieve spelers zijn er genoeg Elke week weer een leuk tennispotje voor de boeg…

De tijd van lage zon en witte bomen en overmatig schranzen voor de boeg. De tijd van zoete oliebol aromen, nog even blijven hangen in een kroeg. De laatste dagen, ze zijn aangekomen, het schemert in de middag alweer vroeg. De tijd van bij het haardvuur weg te dromen, het glas gevuld met wat een wijnstok droeg.…

De buitentemperatuur is nog niet laag genoeg slootwater in plaats van ijs omringt de boeg. De dag voelt als grote rimpeling in de sloot een die ons alvast laat ruiken aan de dood.…

De vuisten van de man om glas gebald, De schedel barst terwijl de Opera vedette zingt en zingt. 2 De groene berg, een schuimend verre kustlijn De koele bries De karmozijnen lippen De witte handen van de maagd, het natte haar doorwoelend De armen roze wiegend en het schelpen bed De vederlichte boot vertrekt westwaarts De vrouw op de boeg…

Duinen geven geen antwoord het strand stuift, er staat een grijze zee Over de boeg van de hoop. Ze vraagt benauwd: hopen waarop? Dat de woorden niet liegen? Minnaars elkaar niet bedriegen? Zelfmoord en dood tot hetzelfde taalspel behoren?…

Wachtend op avondstille verkoeling van wind en brand langs randen van velden en rusten langs zee op het gouden strand niet meer voelend pijnen die zoeken verzachting vlammen geblust en dalen geslecht enkel witte zeilen over kabbelende golven die ritme slaan tegen gestroomlijnde boeg van schip dat zich laat stuwen door warme bries…

Ik geef ze ook zo graag Een flink schot voor de boeg, Ik zal ze mores leren, Al wie zich niet gedroeg. Ik heb geweldig zin Om hen een loer te draaien, De koningin incluis, Een oortje aan te naaien. Zo tussen door geef ik ze Eens lekker van katoen, En wel op een manier, Piet Hein het zou gaan doen.…

Duinen geven geen antwoord het strand stuift, er staat een grijze zee Over de boeg van de hoop. Ze vraagt benauwd: hopen waarop? Dat de woorden niet liegen? Minnaars elkaar niet bedriegen? Zelfmoord en dood tot hetzelfde taalspel behoren?…

Eigenlijk denk je er iedere dag weleens aan een moment van stilte dat even oneindig lijkt heimwee naar toen het anders was degenen waar je van hield nog leefden maar op 4 mei gaat het om de doden uit een oorlog de gesneuvelden die voor de vrijheid streden met een toekomst voor de boeg herdenken wij de helden in het heden ze hadden allemaal…

de boeg is onveranderlijk gericht op het wijde oosten en het licht dat zich verspreidt in lange ramen, die als bloemranken in de muren staan. gemaakt van vertrouwen het koor van glanzende pijpen met een verheven lied, omhoog naar het gebinte en de gevouwen koepel, de kurven van kalk in degelijke eenvoud.…

maar wat heb je dan alleen met niemand anders om je heen je hebt jezelf steeds voor de boeg en toch... dat is vaak meer dan genoeg…

schippers woedend tieren, het helmhout stevig in hun knuisten omvat, ik zie de matrozen bij de zwaarden, ze schreeuwen: 'het wetter is dik en swier' hun handen laten de schoten vieren de tjalken gaan nu en masse door de wind en laten hun zeilen heftig klapperen, de zware giek suist, venijnig en razendsnel, van ree naar over, terwijl de boeg…

Op de strenge diepzeebodem door beschermend duister omgeven ligt al honderd jaren het wrak van de Titanic zijn boeg en wanden slapen dof _ bruingekleurd grillig en verweerd door onoverwinnelijke vraatzucht van ontelbare dwergplantjes daarbinnen verblijft het gebeente van zeelui en reizigers die een verborgen graf kregen dat sterke herinnering…

Het ongelijk van een slag in de wind en het schot voor de boeg van een vluchtelingenschip, drijvend naar rustige waters, op drift waar stille gronden zoet koraal over golven smijten. Het ongelijk van zaden, uitbottend in onvruchtbare grond. De knoken in handen van de hongerigen in het natte slib van de graven.…

't ging over kinderen, een fietsen voor de boeg of achter rug verjaardagen, ontmoeten soms, louter flauwe kul of zomaar doms wat opkwam, uit je brein ontsnapt. En dan, ineens daarmee gekapt!…

Dus gooide ik het over een heel andere boeg en terwijl ik in de winkel fruit en groenten insloeg, voelde ik dat mijn lichaam heel tevreden besloot: Kijk ’s aan, je miste nog net niet de laatste boot. Ik wandel veel, zit niet voor de tv in mijn stoel, allemaal prima, u weet vast wel wat ik bedoel.…

ontbindt van de werkelijkheid geestelijk onvermogen in een repertoire van zeker wel een gedegen kennis die mijn zaken goedwillig leiden naar iedere poging om ze te ontwijken op weg naar mijn toekomst draag ik deze prestigieuze pilletjes mee om tenslotte aan het eind van mijn levenslot het lijden te omzeilen en het steven te wenden om boeg…

de dag steeds meer in jou ik leef me helemaal in Ik ben nog maar pas begonnen vanaf het moment dat ik je zag ben zo dankbaar en voel me uitverkoren dat ik over ons schrijven mag Wat er verder gaat gebeuren is niet bekend daarvoor ken ik je niet goed genoeg speel ik later een prominente rol hebben wij veel moois voor de boeg…

Een rode lijn door het gebied De Hollandse IJssel, onze rivier Begeleid door steen en riet een lint van werk, vertier Een visser peinzend aan de kant De dobber vol van leven De aanbeet, vis, een figurant Door honger aangedreven De hand omhoog, een schipper zwaait Een kind wijst naar de boeg De vlag wappert, ach het waait De reis nog lang…

Ik zal het dit jaar dus over een andere boeg moeten gooien wat subtieler, wat klassieker nou, hou je vast, komt ie: Ik wens ieder dit jaar de Kerst die hem, schuine streep, haar het beste past c.q. het fijnst uitkomt: en ik wens jullie ook liefde, gelukzaligheid en voorspoed Maar, ik wens iedereen vooral veel gezondheid…

opgeroepen door onze woorden, onze gedachten, ons gesprek, kalm of heftig, tot de slaap erop volgt In jouw halve woord zitten wel tien zinnen De klanken van onze stemmen vermengen zich tot een wolk die licht geeft, waardoor we met zijn drieën zijn - jij en ik en dat vertrouwde klankbeeld, onze wereld Ademend zij aan zij - van alles voor de boeg…