Alle inzendingen over brekend OR waterdruppel

onze liefde was als een kostbare steen in een ruwe rivierbedding we werden ondergedompeld in de heldere stroom die ons kabbelend kuste het leven verliep als een rivierstroom die zich haast naar zee en zoals waterdruppels de stenen uitholt, zo versleet de tijd ons hart de steen is geslepen, gekerfd vol littekens het hart het heeft de…

Wolken bestaan uit ijskristallen echt veel ijs-glas en waterdruppels in lucht die koud is, met daarin veel water zeshoekig van vorm, aaneengeplakt; SNEEUW In vele landschappen op kerstkaarten ontelbare ijskristallen in overvloed ZET NU DE AARDE OP 1 Geen sneeuw en ijs is geen leven Veel wateroverlast; dat dan NATUURlijk weer wel; steun…

van de vers ontloken sneeuwklokjes rol ik zomaar in de kro die ik kus met beide handen gooi ik wolken over naar degene die ze vangen wil tot dat er één uit elkaar ploft rond zwevend op kleine waterdruppels waarmee de aarde besprenkeld wordt die onuitputtelijk lijkt tovert zij wederom de lente tevoorschijn waar ik ieder jaar weer opnieuw…

Melden om vijf uur cel in kil organisme dreigend zelfverlies Het wachten op niets niets gaat geluidend voorbij tv speelt voor niets oud kerstnummer meldt leeg nieuws brekend lijntje tijdsbesef Het ziekenhuisbed mijn hand vindt slechts roestvrijstaal verlangend tastend…

Tere wittetandenlach Brekend door mijn denken... Ach, dat ik geen enkle dag Aan uw vreugd mag schenken. Dat mijn neiging nimmer wordt Wat ze liefde noemen; Smachtend knopje dat verdort Onder zware bloemen.…

Maar machteloos als mensen een God hier en nu een God hier dichtbij een God hier haast tastbaar aanwezig: zo wil Hij met ons zijn Mens onder mensen delend onze liefde en pijn brekend door onze grenzen.…

Er botten waterdruppels uit; aan iedre tak en iedre struik zijn knoppen licht.…

De waterdruppels op de draden, zijn als parels aan een ketting. De natuur heeft zijn geheimen, om als een kunstenaar, bomen en struiken om te toveren, in het helderste kristal. Zo zuiver, zo mooi, zo fijn. Claire Vanfleteren ©…

ik wil je stem niet horen wanneer ze afscheid neemt op toonhoogte van brekend glas vertelt hoe mooi het alles was maar zwijgt hoe jij dronken werd zomaar naast mij schaamteloos een ander verleidde een eind maakte aan ons beiden de woorden die je zei gaan wellicht verloren maar de naklank van je stem zal ik blijven horen…

De hemel is met muizenhuid bespannen en insecten zitten met lood gevuld op straat als het geluid van brekend glas verbaast. Men ziet een hand die fles na fles de hand is van een prototypische bedelares! Ze ademt in en uit en dan vallen er woorden (het, is, roestig) naast de glasbak uit haar mond. Muizenhuid.…

chaos vlaagt heftig in brekende takken lopen emoties huizenhoog op in donkere luwte ritselt vervaarlijk het blad loerend op kansen uitschietend in kracht woorden snijden als rondvliegend glas verwonden geliefden met een hysterisch gelach nog is de storm niet bedaard maar goede medicatie heeft ons de orkaan bespaard…

Zware regenval zwiepende ruitenwissers ik rem af en zie bogen van brekend licht glimpen van glorie groot Jeronimo van Elk…

worden Vol met knoesten, littekens van afgebroken takken Een schuilplaats biedend, aan rondtrekkende vogels Een veilig nest, voor hen die rust nodig hebben om te broeden Ik laat de stormen over mij heen komen, maar groei door Met mijn stevige wortels, voed ik mij met alles wat moeder aarde in zich heeft Buigzaam, maar niet brekend…

zoals een vogel die onbegrensd vrijmoedigheid wenst op vedervleugelslagen dromen mee kan dragen een lichtschelp eindeloos stralende zelfs als in de schemering de aarde lijdzaam wacht op een donkere nacht jij bent zo jij de waterdruppel die achterblijft liefdefleuren wrijft op schaduwblaadjes van een dorre bloem het dansende…

áls een grote en grootse waterval vol van glinsterende waterdruppels: met elk van ieder een kristal! De kracht van water dat alles schoon wast. De kracht van de ziel mijn ziel verviel niet met het verval van het water of van de watervallen... neen, zij herrees als een Phoenix! Niet langer in haar as verzonken, noch verdronken...…

Buigend op een vraag slaan plots de stoppen door kennis lijkt verdwenen holle stilte achterlatend krakende gedachten brekend op problemen niet in staat te noemen wat ooit geweten is tikt de tijd lijdzaam voort leemte lijkt steeds leger onder groeiende wanhoop blijft het antwoord bijster…

Hoe winter weerloos is voor alles wat verdwijnt en zichtbaar blijft: de voetstap van de jager, de stervende sneeuw, het eeuwig brekende water. Hoe winter zwijgzaam is en weifelt in jouw blik. Hoe ik. -------------------------------------------------- Uit: 'Volmaakte aanwezigheid, volmaakt gemis' 2000.…

Woorden die in stormen golven tegen rotsen slaan als zware branding kusten overspoelen brekend door duinenrij pas op vlakke velden beteugelend bekoelen.…

ze verschoot wolkte licht haar donkere ogen golfde brekend door een zee vol emoties strandde op basalte hardheid van mannelijke trots onbespreekbaar in traditie buigt hij nooit de harde kop maar in het zwijgen speelt zij zijn muziek neigt als hij verkiest windt hem weerloos om haar zachte vingers tot hij doet wat zij gebiedt…

Ik heb nog veel tijd nodig om mij over de golven te laten gaan en in de tunnels van brekende golven daarmee één te zijn Ik heb nog veel tijd nodig om jou te ontvangen, onze kleuren met liefde te mengen tot iets nieuws van tweeën één te zijn Ik heb nog veel tijd nodig om samen te komen in de stations die ervoor bestaan…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

het ongelooflijk ongeloof voor alles wat hij deed Ze schreeuwt het radeloze uit van in de knel geraakte pijn het angstaanjagend angstgevoel voor wat hij niet kon zijn Ze schopt het machteloze weg van in de kiem gesmoord verdriet het onbegrepen onbegrip voor wat hij achter liet Zo sterft ze dagen achtereen om te begraven wat ze had brekend…

zo’n blaadje cirkels schrijvend aan een draad, gesponnen door november het lijkt een stil gebed welhaast smekend, als het zonlicht brekend in de oude nerven scherven vol verkleuring zet ach, het leven schenkt opnieuw het wacht onder de vracht van afgestorven hoop de samenloop van toen en ooit is weggegooid in lege glascontainers…

ik voelde de warme gloed van goud in het weerkaatsend licht van grote lampen waar diamanten werden geraakt hadden ze een veelvoud van kleur in brekende stralen jouw huid werd anders door de van dichtbij interfererende warmte die potentiële energie golfde tussen twee polen die zonder raken liefde nog intenser maakten…

maar het wit, hartveroverende stukje wonder verandert al snel in een dikke waterdruppel net als de tranen over mijn wangen vertelt het mij hoe mooi deze wereld kan zijn... maar net zo vlug doet het mij beseffen dat ook dit water droogt en verdwijnt…

Jij dreef weg op een zee van stilte en verdampte als een waterdruppel. Zwart hart, donkere ziel. Mijn ogen huilden bloed.…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

de beitel spleet zag scherpte aan vallende scherven steen venijnige bassen zongen in hameren het donker breken van tijd hoge tonen ketsten in lijden hun schepping voorbij jij verafgoodde god in het pogen zijn volmaaktheid te evenaren liet eva herrijzen maar zij was geknakt door die ene fataal brekende klap…

teder verslagen lig ik in bezeten omhelzing lispel langzaam liefdesliedjes ademloos grommend zuig zachte zoenen mijn nek brekend in jouw onderdrukking jouw fluisterend weerwoord stikkend in gelikte zinnen met zachte nagels onderstreept onder een wolk kriebelzachte krullen vraag je me af om samen in kippenvel te verdrinken…

zwaluwen ritselen zacht onder de pannen maar er klinkt onnoembaar meer in vloeren kraakt het warm en koud sleept onverwacht een steelse tred scharnieren piepen deuren tochten slaan stilte brekend dicht het vaag geluid van ander leven is herkenbaar ver uit zicht nog is er geen contact maar de vroegere bewoners worden binnenkort…