Alle inzendingen over deugd

op een uitgestorven kruispunt vliegt de vlinder tegen de wind in in een leeg landschap valt de mens uit de tijd in een verlaten kamp beoefent de man de deugd der traagheid vanaf een lege sokkel klinkt tevergeefs: houd me, houd me tegen het licht in de nacht zoek ik naar de leeuw die brult als ik slaap wacht ik op de nachtvogel die dingen…

Een vroom en eerlijk mens draagt dikwijls slechte kleren, Ik wil dan ook de deugd in arme mensen eren. Die met verachting op hem ziet, Doet naar ‘t bevel van Jesus niet.…

de winkeldeuren gaan straks open het hongerige volk zwelt aan ze kunnen weer van alles kopen en vullen zo hun leeg bestaan begeerte is tot deugd verheven bezinning is verleden tijd de mensheid heeft haar ziel vergeven en is daarmee haar wezen kwijt in armoe waant de mens zich rijk en lijkt zich van geen kwaad bewust terwijl ik naar de…

Wat een heerlijke man wat een eerlijke man wat een duidelijke man wat een voorbeeld man Dat moet wat met dat kasboekje te maken hebben! Wat hij al die jaren bijhoudt inkomsten en uitgaven grote en kleine dubbeltjes en kwartjes Dat verklaart dat hij financiele vraagstukken aan kan ingewikkelde en eenvoudige grote en kleine binnenlandse…

Veel kan hij hopen, wie veel heugt; Veel met zachtmoedig oog beschouwen; 't Herinn'ren is een grote deugd.…

Het heeft geen spijt, het deugde niet als vent: het telt nu zelf de tijd waar zij bestaat.…

De Schoonheid, Jeugd, en Deugd verzamen hier te gader. Maar ’t rijp verstand verbeeldt het oordeel van haar vader.…

Goeie God, wat deed dat deugd.  Maar mijn vriendje is verhuisd, heeft nooit meer mijn pad gekruist. En met hem, verdween mijn jeugd.…

Loslaten werd een losser samengaan, berusten werd een deugd voor een bestendiger bestaan. Al wat is verwoord hervond z'n glans, een literair slotakkoord als laatste krans.…

Veel kan hij hopen, wie veel heugt; Veel met zachtmoedig oog beschouwen; 't Herin'ren is een grote deugd.…

ooit als kind begonnen in een droom een bruidskleed, wit met volle rozen blakend onder zonnig zijn en een schijfje maan nu vervrouwelijkt binnen deugd het bij elkaar geraapt geluk verzameld boven vruchtwater, een vreugd binnen verdriet plooien banen weg in haar oud geworden huid levensecht gekweten aan de bruid die enkel zomerleven…

Een andre geniet nu uw geuren en kleuren en doet zich deugd aan uw jeugd. Dan bersten de donkere erinringen open als hagelwolken, op mij; dan loop ik zo haastig mooglijk schuilen in de herberg daar naastbij.…

Leer eerst hun deugden kennen; Zie steeds hun liefde groeien: En open dan uw harte! Dan blijft uw liefde bloeiend!…

In de nevelige vroege morgen Nestel ik mij in warm nat gras En staar ik naar de zon die ras De resten van de nacht doet worgen In de verte zie ik contouren Van mijn oude stad, het doet deugd Zij herbergt mijn begin en jeugd Wat heeft mij toch kunnen ontvoeren Ik zal later haar schoot betreden De wijken waar ik ben groot gebracht Rouw…

op haar roze jurkje droomt een mannenoog, een mannenlach hij geniet bij voorbaat van een tere huid in ruwe werkmanshanden die hij zacht, heel zacht laat landen rond haar buik ooit droeg ze daar zijn kind, een jongen die met grote sprongen door het leven danst haar liefde glanst in grote ogen tussen vrouwelijkheid en deugd in de oude…

Wees een keer niet zo losbandig, ook al doe je me vaak deugd en geef je blijk van levensvreugd. Ja, ik zeg het eerlijk, vaak vind ik je status heerlijk, maar vandaag heb ik geen tijd voor je vroege hitsigheid. Trek je daarom snel terug, leg je te rusten op je rug, voordat ik je uit penisnijd met een ontbijtmesje besnijd ……

ik had een afspraak met de werkelijkheid ze confronteerde mij was harder dan ik dacht wil met waarheid schikken maar ze geeft niet thuis ze liegt de deugden met haar ogen haar kuise lach hangt naast het kruis mijn dagen zijn verhuisd de nachten heeft ze meegenomen haar kasten eens gevuld met dromen zijn nu leeg en tot zichzelf gekomen…

ogen en het hart op de tong ze geven liefde ik kijk terug naar wie ik was, ook in gebreke ver heb ik gekeken zag heel veel goeds, doch ook te veel dat anders kon maar ik leef vandaag en houd heel graag mijn zachte doeken in een heldere zon daar dansen ze, als witte vlaggen ritmisch op het lachen van hun jeugd het doet me deugd…

Open veld vol zuring, het groene rood, het rode groen de bittere smaak van toen, bood ze me in alle wijdte, de verte, de tijd in armen verstrengelt, kon wat haar verwijten, die weide waar je de deugd in legt, in de schoot van jeugd, een smaak tot aan onze horizon, een onvoorspelbaar hurken in de wind van een ongelijke bloeiwijze van beider…

jij zwierig zingend langs het zwerk zwevend inspirerend vogeldier ik heb je gemist waar ben je al die tijd geweest jij gaf me zo’n plezier zo klein maar met een wonderlijke levenskracht het doet me deugd je bent weer hier en met je onovertroffen mysterieuze tovermacht breng jij weer nieuw licht in mijn donkere nacht jouw spetterende…

hij is geen god maar zijn sporen vlammen op in het landschap van verbleken zijn warmte is lente brengend na een zoektocht vol miskenning en afbrokkelend respect door wegen die zij hebben afgelegd in de dorheid van niet begrijpen na het misoogsten van jeugd hen is geen deugd gedaan maar hij heeft hart en hand gegeven om hen…

er is een stukje horizon langzaam verdwenen dat deel uitmaakte van mijn jeugd en leven nog zijn er muren dak en schuren buren waren al gegaan welig onkruid bleef hoog op de paden staan het familiehuis van meerdere generaties bewoond met werk en deugd het spelen van de kinderen in een toch zorgeloze jeugd die horizon van vele…

je lach fluweelde zacht in tegendraadse vleug zij lichtte op uit het nog donkere van aangeleerde deugd liet sporen na in het ooit onbetreden nog egale vlak wiegend kwamen woorden in de koude buitenlucht zij wolkten naar behoren maar brachten onrust al snel terug ondanks het fluwelen vergeet jij nooit de tegendraadse rituelen…

kan ik, nog genoeg moeite betogen in vriendschap vormen om woorden als de jouwe achter een spel met maskers kan ik, nog op zachte toon schrijven met gedurfde vrijmoedigheid in blauw/witte draden die het goed met elkaar vinden wat het hart kan dragen aan deugd, meer als een vriend met al dat kan inspireren waarin 'hart' en 'gevoel'…

Warmte geneest, doet deugd en geeft innerlijke rust Echte vriendschap maakt ook blij en tovert lust. Genegenheid, een laaiend vuur, maar je betaalt haar soms duur Helaas zijn weinige zaken helemaal puur. Relativeren is de kunst, het lukt echter niet altijd Soms dreig je te falen in deze zware strijd.…

Voor in de stoet liep stipte plichtsbetrachting, daar achter, ijver en onkreukbaarheid, meteen gevolgd door nog een aantal deugden zoals: efficiency, arbeidsvreugde en spaarzin, ook zo'n hoge kwaliteit. Het juiste antwoord op de concurrentie torste de brandkast met het cijferslot.…

Lieve deugd wat ben ik blij dat geschaats is weer voorbij enkel en alleen het zien vrat van mij een pond of tien. Want al klinkt het ook absurd steeds deed ik bij elke spurt onderuit voor de T.V. virtueel wel voluit mee. Was het langer door gegaan had de kans beslist bestaan dat ik mager als een lat dra de geest gegeven had.…

Er hoeft geen bloed te vloeien we kunnen ook uit elkaar gaan en alleen in verhalen bevechten wie we zijn, broers en zussen met de gewone behoeften aan een eigen plek en deugden die soms ondeugden zijn beter weten, beter leven beter denken te zijn bereid om levens te offeren bij gebrek aan een engel die ons tegenhoudt alleen de verdeeldheid…

Welke deugden missen wij? Is het.... Bescheidenheid? Dankbaarheid? Verwondering? Diep ontzag? Schaterlach?…

Het idee van het ademen is een schaamte als een theatraal pierenbadje voor onbespraakzaamheid in de deugd van de herinnering, vuurspuwend als een draak in het onweer van het oog: Blokken gebouwen uit het gesteente, blokken ogen uit de ziel, blokken theater uit de dood.…