Alle inzendingen over eenzamen

ver weg en toch niet ik doe mijn ogen dicht en huiver licht is het kou of verdriet je pakt mijn hand je streelt mijn haar een lief gebaar ik voel een band dan gaan mijn ogen open zie je weer voor me staan ik kijk je aan en zet het op een lopen…

te wekken haar glimlach haar ogen haar mond denkend aan beladen plekken van vroeger met jou als symbool van je wispelturigheid pikken kraaien in platgewalste lijkjes op het gerafelde, oververhitte asfalt ik heb geen spijt ik draag geen haatgevoelens mee mijn nederlaag is jou overwinning maar niemand heeft mij gezegd dat het zo eenzaam…

Vurig bloeit de avondroos onder de pijnbomen haar liefde verboden verloren hart in de maskerade van het onzichtbare wie ben jij toch fluistert de wind zo eenzaam…

De dag eindigt en het is de kilte van de de avond die binnen sluipt en de angst voor de lange stilte van de nacht,die je dan bekruipt. Als je even met iemand zou kunnen praten misschien werd je dan gerust gesteld, je zou de zo'n nacht dan ook niet haten en door de slaap al zijn geveld, dan ontwaken met het ochtend gloren uit de de schaduw…

In een huis vol niemand schreeuwt te stilte.…

Elke dag weer alleen Geen soulmate Geen familie En geen vriendin Altijd maar alleen Helemaal niemand om mij heen Niemand die me troost Een gevoel dat me dagelijks sloopt Wanneer komt die persoon Wanneer komt die vrouw waar ik telkens van droom Ik vervolg mijn weg Hopelijk naar een betere plek…

Het is koud en eenzaam op de plek waar niemand je begrijpt. De pijn die er met de jaren in slijpt. Dat masker dat je altijd voor had. Dat blije meisje dat altijd lol heeft en alles om zich heen vergat. Als het geweten begint te dagen En je je zelf af gaat vragen: Is dit het allemaal waard geweest?…

Onbegrepen door iedereen Waarom vindt iedereen mij stom? Achterlijk, onnozel of dom? Waarom voel ik me toch alleen? Verworpen, afgedankt en verdoemd Er is toch niemand die mij roemt…

Hàar lijf is hól... ‘- Uw eenzaamheid? Werp uwe kindren, gij!’…

Zo dichtbij Maar ook zo ver weg Sluit me niet buiten Laat me hier niet staan Door deze eenzaamheid zal ik uiteindelijk vergaan…

een vogel fluit in de heg een man staat bij het raam en kijkt het tafereeltje aan. Hij wil dood of ook vliegen heerlijk de hemel in, hij klappert met z'n handen. Draait zich dan om.…

En d’avond, als alom de lampen lichten, Brengt aan zijn eenzaamheid het zwaarste leed, Omdat hij nu in andre huizen weet Een kring van vrolijk stralende gezichten. – En bitter bergt hij in beschreide handen De droefheid van zijn angstig aangezicht. – En door de luiken lacht het morgenlicht En schetst zijn schaduw op de witte wanden. ----…

De eenzame tulp Hij is alleen en éénzaam Geen probleem Hij redt zich wel Dat is een gegeven Dachten de ouderen Zijn mond was gesnoerd Er kwam toen een dag Dat zij die het niet dachten Nog verwachten aanbrak De eenzame tulp Kwam tot ontplooiing En er brak licht aan in het duistere Het was onvoorzien Doch de tulp vocht…

in gedachten verzonken dobbert ze over het zilte nat vol hersenspinsels welke haar een zee aan opties geven om te bespiegelen kabbelend inzicht haar rijkdom doch nimmer alleen *~ Tekening gemaakt door Suzan Alink ~*…

Ze voelt zich door haar familie bedrogen, en zo eenzaam en alleen. Het is niet fijn om te horen, dat ze eigenlijk geen lid is van een gezin. Waarin ze denkt te zijn geboren, heeft het leven nu nog zin ? Ze voelt zich op dat moment eezaam en verlaten, denkend dat niemand om haar geeft.…

Eenzame heeft mij het lot verplicht, Woorden te rijen tot blij gedicht, Die vreugden daarin te bewaren, Wijnen voor latere jaren, Dan treden zij purper aan 't licht.…

Ik voelde mij verloren alles lag voor de toekomst stuk maar ben nu weer herboren en bruis nu van geluk! kan weer genieten van kleine dingen zoals de vogels horen zingen!…

Ik voel me soms eenzaam en verlaten. Kan dan met niemand praten. Wat in mijn gedachten zich afspeelt. En denk dat ik iedereen er mee verveel. En kan alleen maar dromen, Dat ik daar toch alleen uit kan komen.....…

De geheimen hou ik voor mezelf, zij die mijn eenzaamheid ten diepste met mij delen, hen koester ik eeuwig in mijn eenzame ziel.…

En toch zijn er zoveel eenzamen Verspreid over heel deez aard. Maar hoe leg je na zoveel maanden Met een medemens contact? Je leeft teruggetrokken van iedereen Je komt niet uit je schulp, Uit angst voor wat ze denken, Uit angst voor wat ze doen!…

Terug naar de tijd Samen met jou Geen eenzaamheid…

Eenzaam voel ik mij In een aparte zin Opgesloten en wachtend Op het gedicht Dat de wereld zal veranderen Tot ik erbij kan Het kan aannemen En beseffen dat ik leef Ik besta Voorzichtig kan gaan proeven Aan machtig puur geluk…

Teruggeworpen op mezelf, alleen met mijn verdriet, hoop ik dat het nooit ochtend wordt want leven wil ik niet... Wanneer niemand om je geeft verliest het leven glans maar als het soms dan toch gebeurt, geef ik het weer een kans en word ik weer teleurgesteld denk ik : “de laatste keer !...” maar het is sterker dan ik zelf en ik sterf…

niets anders om van te houden dan de donkere regenwolken de natte grijze luchtkastelen die over zijn heimwee hangen hij proeft voorzichtige genegenheid bij vreemden die op vrienden lijken hij voelt berekende afstandelijkheid bij verre familie die ooit dichtbij was en schrijvers, ze roepen hem toe blijf jezelf in wat je bent hoe je ook…

misschien blijf ik wel wachten misschien krijg jij wel spijt, de pijn kan jij verzachten eenzaamheid…

't Is niet eens zeker dat de dood verenen Kan wat het leven onmeedogend scheidt, En er bestaat niet, van Parijs tot Wenen, Een koffiehuis 'In de Eenzaamheid'!…

Toen ze langzaam weggleed in eenzaamheid, zag niemand de schemer binnen in haar ziel. Maar diep in haar was er strijd om de schaduw te overwinnen weer gaan voelen genegenheid. Volheid van het leven ervaren te gaan zien de blauwe luchten het zonlicht weer aanschouwen.…

En in een vage droom zoek je troost bij je meest dierbare aangename metgezel: de eenzaamheid, eeuwig trouw aan je zijde. Je lacht naar de zon en koestert haar warmte.…

zijn nooit hebben we elkaar gemist nu ben ik oud, de zee heel kalm en glad mijn boot zoeft voort richting "EENZAAMHEID" jouw gedrag is anders dan voorheen je lokt me het water in en raakt me aan ik kan de druk niet meer weerstaan zo samen in het water begrijp ik jouw geluk een mooie baby aan jouw zij "EENZAAMHEID", jij niet alleen ik…

Eenzaamheid jij kruipt Mij achterna Jij die mij besluipt Eenzaamheid: ga Eenzaamheid: ga heen Laat mij alleen.…