Alle inzendingen over engelen OR gebaar OR woorden

Ontwijkende blikken kruisen elkaar Een moment, voor altijd negerend Niet eens meer minachtend, niet eens meer belerend Ontwijkende blikken kruisen elkaar Onhoorbare woorden worden gehoord Door vier nieuwsgierige oren opgevangen Zo dat zij naar sprankjes hoop verlangen Onhoorbare woorden worden gehoord Gebaren worden geanalyseerd Apart van…

zijn het de woorden die het vertellen of de gebaren wie zal het zeggen het luistert niet of nauw verborgen achter lakens als gordijnen nog niet ontdekt in duister verscholen wordt het licht of nooit wie zal het zeggen wie zal ze zeggen de woorden…

Strijdbaar totdat God uw woord had gehoord. De laatste wens verlichtte verlangend uw gezicht Zingende engelen begeleidden u door de poort. De laatste stilte voltooide tot hemel en aarde. Natuurlijke regie aanvaardde uw laatste woord. Los uit het lichaam met bevrijdend comfort. Zingende engelen ontvingen u aan de hemelpoort.…

ik wil jou overspoelen met tedere woorden maar durf ik niet alsof een engel mij tegenhoudt - - - - - - - - mijn glimlach raakt duizenden klaprozen ik laat woorden stromen als een rivier pruimboom is al aan het bloeien…

Niet met woorden, maar met zelfgevormde klanken en gebaren, streel ik je zachtjes door je blonde haren en ik vraag me af..... Wat er mooier is dan dit; wat er buiten dit bestaat? Wat ik liever zag of wilde horen, dan jouw zelfgevormde klanken en gebaren; dan mijn hand, die streelt door de mooiste blonde haren.…

Het vreemdste verschijnsel is 't schijnbare goed dat 't Engels verwoordt in 't Engelse "good" maar verrassend verbasterd is van onze "God" en rijmt op een woord als het mythische "lot".…

Doodzonde, tsjonge, Woord en gebaar, Vergeefs uitgekeken. Hij, die Zonder zonde Is.…

Een draad geweven van hier naar daar, een woord gegeven, een klein gebaar, wat stilte, wat dromen, en lente die komt... de zon door de bomen en alles verstomt.…

Een woord of gebaar op één komma vijf meter kan best troostrijk zijn maar 9 maanden na de geboorte van die afstand wil je toch wel meer…

Mijn gedachten en ideeën wil ik strooien in woorden over landen, door de wereld delen met mensen die ze verstaan. Niet mijn taal wordt steeds gesproken in woorden of gebaar maar de blikken zullen zoeken als de zielenspiegel met begrip voor elkaar.…

achter een minzaam masker en verfijnde gebaren smeken droeve ogen om ware liefde in gerijpte woorden aan het daglicht toevertrouwd…

Het wil gekend worden, in woorden en gebaren. In liefde bovenal, dus doe eens lekker mal. En wees de ene, die het is.…

Ik voel je niet Aan mijn zij Ik voel je behoefte Aan mij Aan een warme blik Een lief gebaar Troostende woorden Een streling Zomaar Maar ik mis je Aan mijn zij Ik mis samen Zij aan zij…

Cijfers en letters een uitdrukkelijk gebaar. Om in woordelijke berekening iets af te spreken met elkaar. Letters vormen woorden. Smeden zinnen aan elkaar. Schriftelijk gesproken ontmoeten onze universele beelden elkaar. Becijferd en geletterd drukken wij op schrift gemeenschap uit aan elkaar.…

Eenvoudig als een handkus mysterieus als een gebaar een brand van jaren tot peuk geworden sjekkie is ongezond daarmee gekweld alsof gezondheid terminaal nog telt een troosttrek in de schemering is hem ontraden met laatste krachten zuigen aan het leven dat ‘ongezond‘ is waar maar mag hij voor hij sterven gaat als klein gebaar…

Woorden ruisen in de golfstroom van haar lippen, de draaiingen van haar handen beschrijven wat onzegbaar is. En elke uiting legt een andere waarheid bloot. Haar gebaren wankelen, keren zich tegen wat zij denkt. Spreken van oker, van jasmijn en fluisteren haar stil verlangen.…

Tot ook al dit wereldwijde, tot vervelens toe herhaalde, geruisloos verdwijnt in het museum van Vergeten Gebaren. ----------------------------------- uit: 'Oog van de tijd', 1997…

als gebaar…

een hand blijft hangen in de leegte nu het verleden spreekt en antwoord vraagt een licht gebaar dat tranen draagt door het land van mijn verlangen waaruit de vlinders zijn verjaagd terwijl de pijn die kruipt waar hij niet gaan kan de stilte van de stem die zolang zweeg verbreekt…

ik zag jou als totaal met hart en ziel hield van je liefelijke delen waarvoor ik viel of waren het de kleine dingen je haar en een gebaar die met mij aan de haal gingen in liefde en gevaar…

wie tilt nog zijn arm op in warme groet als zielen langs gaan naar het onbekende het gebaar is vaak teveel gevraagd omdat mededogen hen niet meer persoonlijk raakt een medemens verliezen snijdt in eigen vlees ook zonder het ontmoeten van hun geest…

Een vriendelijk gebaar zegt vaak veel meer dan een groot boeket bloemen. Toch zou ik best, al was het maar één keer de rozen willen zoenen.…

Ook al ben ik maar klein, toch is het een gebaar.…

Als ik in alle huizen van de wereld welkom zou zijn, genoot ik niet van een groots gebaar maar van klein.…

mag ik de zon even zien in je ogen wolken versluieren je blik en in buien valt even jouw ik ja in dat gebaar van vingers die regelen is woordloos ook regenen toch blijven we droog het is slechts de wind die waait tot ik jou dan weer vind…

een hand blijft hangen in de leegte nu het verleden antwoord vraagt en spreekt een licht gebaar dat tranen draagt door het land van mijn verlangen waaruit de vlinders zijn verjaagd terwijl de pijn die kruipt waar hij niet gaan kan de stilte van de stem die zolang zweeg verbreekt…

. -------------------------------------- uit: 'Waar de engel gaat', 1995…

in het onbewuste zonk * bij het ontwaken proefde ik aan de dag en nam nieuwe kansen waar ok, nog wel in ochtendjas maar de zon belichtte mij met een overtuigend gebaar…

Praten zonder woorden, huilen zonder tranen, klimmen zonder koorden, het alles is zo veel te lief om te kunnen argwanen. Knippen zonder schaar, zingen zonder stem, het doen veranderen zonder enig gebaar.…

strikjes in de nacht bewegend naar woorden en gebaren de ronding van december tastend onderweg er is geen dwalen in dit landschap raak me aan rood glanzend is het licht…