Alle inzendingen over gedogen

Hoewel wij elkaar niet moeten, gedogen wij ons Verdragen dus elkaar omdat het moet > Op zeker moment was jij er om nooit meer te gaan Hoewel wij elkaar dus echt niet moeten > ik zelfs bij voorkeur jouw hersens zou willen inslaan realiseer ik mij echt terdege > dat ik dan mijzelf echt veel teveel tekort zou doen 'k Leef met…

vingers gezien het leven in je handen lijnen rond je pols schreven hoe het leven je heeft veranderd streelde je gezicht vond verhaal in iedere groef en kuste de kleine rimpeltjes waarmee jij om liefde vroeg maar je lach geeft jeugd draagt warmte naar je ogen ja jij kunt als geen ander de tegenvallers aan en met wat speelse humor nog gedogen…

en weer geen scheiding in je haar ik wil je weten je meten in die korte krullenkop nooit raakt de spanning daarin op het zijn je ogen die in blauwgroen de wereld in een lach gedogen parelwitte tanden bijten zich vast in wat er is voor handen jij gaat je eigen gang bent niet bang om op je bek te vallen laat anderen maar brallen…

vensterbank zetelend als een sfinx met groen grijze ogen kijkt hij hautain mij en de wereld neer op en voorbij nederigheid speelt hij de ochtend enkel als honger knagend de lege voederbak klagend bedelend hem miauwen doet stil overigens zwijgt hij het weten betuigend de voordeur ja die nog delen wij in overig de ruimte slechts gedoog…

waarom zie ik toch telkens weer die bleke vrouw met donkere ogen en lokken als ragfijne draden die niet gedogen dat ik mijn handen strek vol wellustige begeerte om haar eer te versmaden haar uitdagende lippen zo intens zwoel zuigen mij nog dichter naar haar lijf zij dwaalt af, ik mis mijn doel raak verstrikt in het erotisch…

Laten we vergeten dat we waren te gedogen om niet te verleren verwaaid, verstrooid geroofd in onwetendheid vloeit helder bloed uit onzichtbare wonden vreugde raakt de pijn, bijna volmaakt refrein, uit de poriën van het lot gedragen, gedachten onbesuisd niet geringd, vogelvrij, deze luxe lijkt onuitputtelijk er wellen tranen die…

zacht streel jij mijn hart met warmte mijn huid je licht me op laat schaduwen verdwijnen brengt contrasten in het reine scherpt de kanten af weet vloeiend in het rode opgaan dat het bloeien wordt gedaan je lacht in ogen opent morgenblik in een stralend dag gedogen streel mijn hart en warm mijn huid voordat de avond ons weer binnensluit…

Haar oude ouders zonder oude spullen die hun beroofde hoofden van nog gekker weg wilden trekken, zijn op droge benen hierheen gekomen, hopend op gedogen. Hun Heer kwam mee, die kan hier ook aanbeden en hun Maria heeft ook hier die ogen. Hun tenen schieten wortel in hun schoenen. Hun woorden durven zich niet te vertonen.…

ik voel naast mij het buitenaardse leven en kan met plant of dier soms uren praten dat zesde zintuig is mij ooit gegeven alleen kan ik de mens niet goed verstaan zie in hun ogen grote zwarte gaten waarin het aardse leven wordt gezogen met volle vaart zal het ten onder gaan ik weet dat ik hun scepsis moet gedogen tot aan het einde waar zij…

Gezegend zij de jeugd der ouderdom Als hij, gestreeld door jongevrouwen ogen Gekoesterd wordt door jonge vrouwenogen Hun speelse blikken die de zijne roven Hun woorden proeft van lippen al half geopend Gezegend zij hun tere tweede jeugd De surprise in haar vraag gedogend Haar ogen daarbij schaamtevol geloken Zijn antwoorden spontaan…

gemompel in mijn kop herrie in gedachten ik schreeuw al donder op denken moet maar wachten emoties vlammen rood woede zit achter mijn ogen ik wil veel liever dood dan steeds die ruzies te gedogen nooit is het stil soms rustig aan als ik weer met mijn hoofd tegen de muur ga slaan met pijn en bloed voel ik mezelf leven dan zijn ze…

ik zag in regenbogen jouw stukjes energie hun kleuren stralen zij lieten zich niet verwaaien door de buiige wind en donker jagende wolken in ontlading zorgde bliksem voor vuurwerk op grote hoogte zonder donder te gedogen ogen schitterden een lieve lust terwijl je handen met zon halfronde banen klaarden waar bogen soms…

een glanzende schemering is wat je omringt ook al kijk je door de ogen het is alsof je van binnen zingt en kontakt slechts is om te gedogen vragen om te dagen zal verder gaan dan zien door glazen of openen van je mond het zal je niet verbazen als ik in stilte zeg jouw bloemen staan voor mij in onzichtbare vazen wellicht schouw…

jij hebt je gekleed volgens de laatste vergeethype in kleine niemendalletjes waarvan de kleuren speels overspringen van deel naar geheel alleen je lach is de constante die onder regie van je ogen de dreigende disharmonie van schitterende scenes niet gaan gedogen sierlijk bewegen strijkt veel dissonanten glad je magie pakt stralend…

Ooit was ik niets maar zoveel echter, gedogend door het zachte lot. Nu staar ik hard en zonder ogen, ter ere van mijn dode God. En voor u doe ik het gratis Voor u, Voor u alleen. Mijn tranen stelpen steeds de uwe, telkens als ik ween.…

Medelijden staat ver van mensen, gedogen slaat bruggen naar eenheid Overtolligheid te verdrijven heet moed, loont zich met onthechting. Harp zonder snaren, milde toehoorders horen veel instrumenten. Gans verliest een veer, voelt zich tonnen lichter en vindt de dichter.…

mij louter dit ogenblik even langer dan we nu bestaan tederheid grijpt me naar de keel in onuitgesproken zelfbeklag moeilijk te ademen als ik stik, je hoeft deze strijd niet te vrezen in de keuzes krijg ook ik mijn deel, het verleden heeft dat uitgewezen verwacht niet dat je mij daarin kent, als de momenten ondragelijk leken ben in jouw gedogen…

. --------- 'N dubbel paspoort mag van Geert niet mögen Dus zit de eerste barst al in het glas Terwijl de sfeer gewoon geweldig was 'T is alweer bijna klaar met dat gedögen Ons land gaat naar de klöten en de reden? We worden overspoeld door massa's Zweden.…

de draagkracht van lijf en geest kan het scheppend vermogen allengs minder doen belonen ik heb lang de rek kunnen gedogen maar ontmoet thans de grens waar het verstand moet tonen dat mijn adem stilaan achterblijft dat een nieuwe uitdaging van haar vervulling wegdrijft en ik gedwongen word tot mijn aardse vertraging ik zal…

Och volk dat u beroemd uit Izaäks nageslacht te zijn geboren Van u wil ik protesten horen Om een vervolgd een etnisch volk Dat in de draaikolk van de macht Naar beneden is gezogen Dat u deze macht niet langer zult gedogen Hij die doet alsof zijn neus bloedt ‘t onrecht Weg werpt met een nonchalant gebaar Daarvan zijn ook u en ik…

zij was er altijd maar jou zag ze niet je las bevelen in haar ogen en je aanwezig zijn kon ze maar net gedogen sloofde om haar te plezieren je werkte voor een blik een kus die je nooit kreeg was een voetveeg voor haar nukken en vertieren je mopperde geen ogenblik omdat de straf geen aandacht is je nam haar in vertrouwen opdat ze ooit…

klonken vaak lager in samen praten de uiterlijkheden waren niet congruent zij een heerlijke griet en ik tenslotte ach een aardige vent maar in ons liefdesland was het zelden hand in hand altijd lokte zee en onder geweldige wolken de verte nog weerkaatst in het grijsblauw van je ogen stilte die golven en zand in vallende vloed gedogen…

ik ken je keuze voor vorm kleur lied en muziek maar in sociaal bewegen kom ik jou heel anders tegen dan is er het vleugje parfum gesluierde ogen die afstand gedogen en toch trekken jouw wenkbrauwbogen hun vragende blik in lach en schrik voor een antwoord dat al snel jou persoonlijk niet schikt een dansend contact…

Leest hij daar niet een onbewust verlangen naar wat eendlief niet wou gedogen?…

Oud oogst wijsheid in respect, Maar mist soms het geduld te Gedogen wat nieuw zaait En aandacht trekt. Nieuw trekt Oude rimpels glad, waar geen Ogen meten met de maatlat.…

kom ik ben de zon weer even zat wil je oogsten zien wat vruchten ons beloven ik schil je niet pel nooit je nieuwe bast maar wacht je opengaan en weet jouw zomer is nog niet gedaan je kleurde lente blauw en groen in ogen bent de wildste bloem die mijn hemel ooit nog zal gedogen je kiemde na het vurig rood van de papavers ze maaiden…

Justitie laat gedogend toe dat kijkers getuigen worden. Ongewenst. Steeds opnieuw. Achteraf. Ja, dat is erg raar. Nee, dat is gek!…

Ik kijk in je ogen, en ik voel bijna pijn zo dicht bij jou te zijn, wil mij nu ook gedogen in de wereld in jouw ogen. Ik kijk in je ogen en voel een warmte, een luisterrijke kalmte, kijk ik blij opgetogen in de wereld van jouw ogen.…

in het wit van kilte wind is guur en strakke lucht belooft weer vorst van lange duur sloten gaan bevriezen vogels moeten wakken kiezen om te overleven een sneeuwpop met de bezem in de hand is koning van dit land kooltjes zijn er niet er is geen antraciet meer voor zijn ogen de zwarte blik is zonder vuur iets anders wordt gedogen…

het wit van kilte de wind is guur en strakke lucht belooft weer vorst van lange duur sloten gaan bevriezen vogels moeten wakken kiezen om te overleven een sneeuwpop met de bezem in de hand is koning van dit land kooltjes zijn er niet er is geen antraciet meer voor zijn ogen de zwarte blik is zonder vuur, iets anders wordt gedogen…