Alle inzendingen over gewichtloos

Ik verdrink me in de zilte gewichtloosheid naar totale overgave, gewiegd tussen de golvingen van je borsten waar jouw doffe hartslag het moment bekleedt. Seconden gaan als uren denken in het "NU" tot een fluistering het eindeloze beven breekt en rust zich zoekt in binding !…

Elk in hun eigen capsule Verwijderen de poëten zich Van hun planeten van ijs, hitte, Grijs, roze soms Eenmaal aangemeerd bij Hun eenpersoons ruimtestation Tanken ze gewichtloos bij, maar Blijven mens Spieren verslappen, botten ontkalken Eelt op voeten en zielen verdwijnt Terugkeer wacht Eenmaal geland trainen ze, sterken Aan en…

verscheurde krant om te zien of oud nieuws eens zal verjaren of het verleden een keer verzandt al was het maar dat zwarte inkt in een grijze tint op zou klaren als ik op mijn kussen de ogen open zoek ik als van zelve naar de verdreven echo weet inmiddels dat ik even na het waken de laatste bladzijde herinner om daarna gewichtloos…

bleke schijn zoekt ruimte op de kap en zakt dan traag in golvende slagen zonder omkeer gewichtloos strak over het kort hellend vlak. een zilver zonder heerszucht tekent een fijn leven op de zwarte romp dat je daar niet verwacht. het zingt een stille melodie tot in de slaap een wiegelied van meegaan en niets hoeven te verstaan.…

Ik droomde dat ik eeuwig leefde maar ik werd wakker in de tijd: de blauwe, weidse eeuwigheid waarin ik als gewichtloos leek te zweven duurde maar even. En even had ik hevig spijt, en heimwee naar die flard van vlinderleven. Wist ik dan bloemen, wind of regen? Bestond dat alles in oneindigheid? Geluiden, vormen, alles was mij vreemd.…

Gewichtloos liepen wij, zo zij aan zij, en hand in hand zo beiden bloeiend lans de Keyerlei. ------------------------------- uit: 'Entre deux mers', 1997.…

stoelen over alles is gepraat de drempel brengt een hoorbaar stille kamer in het midden staat een tafel bij het raam de zilveren schaal met rozen bloeiend tegen het breken van de tint de klok met lange tikken soms vergeten dan weer indringend aanwezig en als het middag is hoor je de aanslag op de piano lichte ivoren veren in gewichtloos…

De bodem wordt steeds dieper Ooit hoop ik de wereld in mijn ziel te dragen Maar voor nu, wind, til me op en neem me mee Ik wil gewichtloos zijn en zweven…

Sluit je ogen en sterf dan begint jouw reis naar de grote vrijheid de gewichtloosheid, het zweven je komt samen in het licht wordt overdonderd door aanwezigheid in alle rust ontstaat beheersing aanvaarding en indringendheid langzaam ontstaat er balans herkenning van het doorstane samensmelting met de geliefden zij blijken echt in en met…

Het licht tilt op, laat gewichtloos zweven door haar eeuwigheid geen dag en geen nacht, alleen rust en stilte van ademloze heerlijkheid voel het zweven, hoog en laag regelend op eigen kracht langs glanzende planeten die stralend welkom heten fluisterend; je had het moeten weten je wil voert langs je eigen tijd nergens meer je aan…

Pas maanden later vindt men tussen deur en drempel, geplet, gedroogd, zijn bijna gewichtloos, haast onstoffelijk omhulsel. Gelukkige pad, nog steeds op pad, pelgrim zonder reisgoed. ---------------------------------------------------- uit: ' Een vlieg met gouden vleugels', 1997.…

plotseling zijn verleden zich opdringt uit steviger grond om allerhande achterstallige inzichten op te eisen vreemd gewichtloos weten voor vergeten takken die gehaast teruggereikt worden aan een stam geen heeft naar buiten toe een belang een slinks verwijt leeft even of het valt terug naar het ongeloof waarvan het nuchter licht boven de bomen…

Is het vandaag of gistren, vraagt mijn moeder, bladstil, gewichtloos drijvend op haar witte bed. Altijd vandaag, zeg ik. Ze glimlacht vaag en zegt: zijn we in Roden of Den Haag ? Wat later: kindje ik word veel te oud.…

Ik zoek toegang tot mijn nieuwe dromen, waar de maan zijn witte hand op legt, stromen zilveren wolken door het duister, in een plas van zuiver licht op geluidloze vlindervleugels in een gewichtloos gedicht.…

Waar het gras de einder raakt En de regen plassen maakt Waar de zon warmte geeft En de droom die jij beleeft Jou jouw wereld toont Van alle ballast verschoond Waar muziek jouw gedachten steelt En alle wonden heelt Daar dansen de onsterfelijke zielen Gewichtloos in het eeuwige licht Jij herkent degenen die jou bevielen Een blijvende lach…

Bladstil, gewichtloos is het haar wereld die vervaagt...…

Of is alles reeds gewogen en opgehangen aan de dubbele ringen van onzekerheid, broos en sterk gemixt door gewichtloosheid in een maatbeker van het collectief geheugen waaruit we allen drinken,ooit verschenen in onafgemaakte dromen? De nacht is een reiziger, die zijn mantel over de aarde sleept om zijn sporen uit te wissen.…

De schuur van mijn opa was oud en vol gewichtloos eeuwig zijn, dansend stof schreef in zonlicht trage berichten, beschuttend en uitdagend. Je kon zo ver gaan als je maar wist waar je zelf was. Onbeweegbaar stond de werkbank op de lemen voer.…

Hoe drijf je langzaam weg, bijna transparant gewichtloos glimlachend op een bladstille dag. Horen wij jaren lang nog die lispelende woorden zelfs in deze eeuw op deze dag nog steeds dat ene. ©18-6-2004…

Laat me schreeuwen over zeeën Laat me schieten naar de maan Laat me rennen naar het begin Laat me denken over zin Laat me gewichtloos Laat me met 2 benen op de grond Laat me waar ik mezelf vond Laat me in vlammen opgaan Laat me neergaan en stijgen in een spiraal Laat me mijn eigen verhaal. De wereld draait maar door.…

Soms wilt haar denken gewoon gewichtloos zijn !…

Door het denken aan een vroeger leven, kan ik de harde kern van zwaartekracht niet breken, een uitweg vinden in opgelegd geluk, mijn buik schiet vol, het gevoel verpopt zich in de blikken trommels van tegenstrijdigheid, de tong en woord zijn als bagage in een mijn open mond in elke seconde kom ik dichter bij het geheim van gewichtloosheid…

Maar geen onderhuidse chip of robotkok of kippefok, megastallen zonder zon, gewas uit kas en zonder aarde, die tak van gemak bedoel ik niet zo zijn er duizend nepgemakken die kunnen ons tot wrakken maken Maar wel het licht in ons dat ons gewichtloos maken kan, en alles licht en luchtig, we ons spelen zien als op toneel, de rollen verschillend…

kan verloren jaren kopen Kleine handen op een strand Bewaren schelpen voor later Want in samengeknepen hand Komt de zee in rustig vaarwater Gezichten trekken plooien recht Glunderen weer trots te wezen Waarom ook dit fantoomgevecht Het is zinloos de storm te vrezen Ziel en zaligheid als kale lijven Vol gedachten voortgedreven In een gewichtloos…

Diemen, Ago-Zwembad, vrijdag 20 juni 2014 En dan terwijl de dag nog lang duurt de avond nog niet is genaderd laat staan de nacht ligt de blauwe loper uitgerold zijn de wit/blauwe ballonnen opgeblazen voor de "Dream-night at the pool" Het Ago-Zwembed zeg maar zwemparadijs waar je alles wat afwijkt even of langer vergeet je kind gewichtloos…