Alle inzendingen over grens OR hek

te dromen tussen de bomen en achter de Veendijk verstopt wordt een zonnepark tegen de grens aan gepropt veel natuur een mooi gebied dus niet vergeten: De Lethe…

Langzaam draai jij Het hek met zijn Eigen ronding dicht Tralies dekken de Bloemen af die jij Vandaag met liefde Verzorgd hebt maar Niet verkocht. De dag is rond, Net als jouw hek, De tijd is om Je dag zit er op De vrijheid lonkt Als de avond valt.…

ze grommen hun donkere dreiging in laagtonig geluid strak bewegend golven ze aan het miljoen zonder baan een enkele articulatie als zweep om te gaan nog is het hek niet bereikt maar confrontatie is slechts een kwestie van tijd een nietsontziende ontlading opent het hek ze stoppen verbijsterd ook daarachter blijft alles gelijk…

Kroostige slootjes verzakkende bootjes stukgevallen hekken vermolmde schrootjes…

wij keken ver vooruit maar nooit verder dan de horizon verder kijken zou namelijk een streep te ver zijn geweest daarom stelden wij paal en perk aan eigen grenzen een grens aan het zien een grens aan de groei een grens aan het leven kortom wij keken en zagen voor zover wij het konden verdragen…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Op de berg woonde Hasje de heks de mening toegedaan er komt slecht volk aan doofde zij het vuur reizigers wijd en zijd waren de weg kwijt verdwaalden, zonken in het moeras verdronken.…

als wij met een lach en een traan terugblikkend bij het vooruitzien dat afronden wat nog nodig is peuteren wij hoop en verwachting uit de kreukels van het oude jaar als het jaar nog maar net begint onze rugzak gevuld met voorspoed genieten wij van het florerend geluk dat als een hoorn van overvloed geen bodem meer lijkt te hebben kleurrijk…

sinds dagen blaft een hond tegen de hitte op de villa is potdicht de eigenaar aan zee het hek is op slot de buurvrouw brengt hem proviand en water maar hij denkt al aan later als de villa niet meer potdicht is als zijn baas niet meer aan zee is als het hek niet meer op slot is want ofschoon er valt te kluiven en de buurvrouw kortgerokt…

geen hekken meer geen bevelen meer geen "Ausweiss!" meer geen "Jude" meer geen ster meer geen vrienden meer geen ouders meer geen angst meer bevrijd... ... in de dood.…

mij een smeken een gebaar de grens bereikt van goed fatsoen je raakte al de paal het rood en wit van hé kijk uit hier is de grens hier houdt het op gehoorzaam bleef je staan twee handen raakten aan de grens één stap nog slechts te gaan…

Je kunt alles willen wensen gunnen verlangen maar strek een arm lang je hand waar de middelvinger reikt jouw grens misschien iets rekken iets verder de grens wordt voelbaar bereikt de pijngrens.…

De fiets tegen het hek Er staat een fiets tegen het hek De sleutel die nog steekt Het is de fiets van iemand die iedereen vertrouwt, of van zij die niets meer hoeft Onbaatzuchtig en in dienst van een ander Altijd geven, nooit willen ontvangen Je drukte nooit je mening door, maar nu: nu staat er een fiets tegen het hek.…

het hek sluit ik moet gaan mag niet langer hier blijven staan de toegang wordt achter een hek gezet de nacht komt er aan ik moet nu echt gaan het liefst zou ik deze nacht met je delen nog bij je blijven staan het leven sluit de dood in de nacht buiten het gezichtsveld niemand mag dan blijven staren naar de plek die de liefste de…

Politici hoor ik om hekken vragen. Zo spannen zij het paard achter de wagen. ----------------------------------------------------------------- ...Om te voorkomen dat er stenen en stoeptegels op auto's worden gegooid, wil minister Peijs op bruggen en viaducten 'met een verhoogd risico' hekken plaatsen...…

Wat is pijn Als je geen zachtheid kent Wat is verdriet Als je niet door vreugde wordt verwend Wat zijn verlangens Als ze worden vergeten Wat is stilte Als het lawaai is verdwenen Wat zijn tranen Als er geen liefde meer is om te bewenen…

verdriet en zielenpijn zwaartekracht van 't leven huiveringen vertaalt het zijn geen lieflijke zinnen vroeger is razend stilte in weerloze ogen getekend voor 't leven maar wilskracht waakt de stilte van mijn ziel tracht gedachten te overmeesteren dagen zijn nu grauw en grijs maar straks op de grens van alle dromen worden ze…

"Ja," sprak hij, "ze worden al strenger bij de grens".…

als ik kwaad ben laat ik mij gaan neem ik geen blad voor de mond laat ik u weten waar ik voor sta als ik kwaad ben bent u mijn grens…

scheiding tussen links en rechts goed en kwaad ik verketter elk geloof ik doe morgen de deur niet open als u daar staat met uw gelijk ik doorzie uw opgeheven vinger, uw bomriem, voor mij geen baard van de profeet, ik draag geen enkel kruis ik werp alles verre van mij maar u staat mij wel dichtbij ik haat u ik heb u lief begrensd…

al mijn dagen vlogen in het vuur van de stad de stad die enkel uit woorden bestond ik kuste de straat waar je zwijgende mond open lag en voor het eerst raakte ik jou aan ook je latere pijn ik heb in je gewoeld de schaduw gezien immer voortvluchtig als een zwerver zonder hond ik likte aan je woorden slechts assen…

soms uren, soms dagenlang wacht ik om de stilte te bereiken en al die tijd schuiven wolken over mijn vingers naar de zoutmond van de zee ik tracht haar woorden te begrijpen hoe ze kruipen en kolken over mijn lichaam stormen tot bedaren willen brengen maanstromend, innerlijk…

Is het enige wat gebeurde wat bedacht, werd geschapen kwam uit missen en beloven, maar als stenen gaan ontdooien, schrijft de wereld geschiedenis, zal het gebeuren, dat as zich baant een weg naar boven,het warme zaad de harten breekt van lang versteende graven, wie zal daaruit opstaan, tot de uiterste grens te durven gaan tot het pad…

stuwende stromen kerende kanten kaatsende wanden bepalen de grens…

Je hebt de grens te ver verlegd om doelen te bereiken en zo jezelf het woord ontzegd achter gebroken dijken op zeeën zonder horizon raakt ambitie vlot op drift in spiegelschrift op oud carbon staat je eerste tekst gegrift: "ïk ben veel kleiner dan de zon en zal nooit feller schijnen ik zie de hemel als balcon voor jou en al de mijnen.…

Een laatste knal verscheurt de stilte, het oude jaar heeft afgedaan, de nieuwe tijden breken aan, de bergen in hun woest bestaan, de dalen waar ik door moet gaan, raken de diepten van mijn klein bestaan ---------------- als ik mijn oog maar op U sla en met uw schaduw aan mijn zijde de grens der tijden over ga, dan mag ik rustig…

(Eltse grins foarby; De Kast) Een hut van plaggen ruim vijf eeuwen terug op het Friese platteland ~~ ~~ ~~ Binnenkort hoopt hij dan vader te worden Met het scheppen van een band ~~ ~~ ~~ tussen leden van zijn gezin, in hun hut bij een ondergaande zon ~~ ~~ ~~ Toekomst tegemoet Het meisje kijkt om en lacht lief door…

Roest klopt in het mechanisme van het aan ons aangemeten uurwerk, het lijkt even stil te staan, het reinste bronwater aangetast getapt uit het bloed, waarin de waarheid afbreekbaar wordt reeds voorspeld in de oerziel, afgedaan als onzin, klopt het aan de poort, vaak ontzegd en komt het ijkpunt dichterbij waarin ik droom…

Van ’t Hek, het oude jaar, een vloek, een zucht. Het liefst geen afgekloven botjes want die hadden ’t hele jaar de overhand. Het is een “conference” en geen klucht.…