Alle inzendingen over grond OR plant OR koesteren

Zegen plant, mens en dier met levenskracht en lust, met liefde en plezier. Midzomerzon, omarm de vruchtbare Aarde; bemin haar teder, koester het leven dat zij u baarde.…

Een klein stukje land waar het veilig is Na een avond Halloween besef je wat dollen is En wat de werkelijkheid is wat hier geschreven staat Daar laat ik veel Halloween achter maar ook van heel veel waarde Ik hoef geen wedstrijd te winnen geen gat te overspringen mezelf hoef ik niet te bewijzen En daarom zeg ik genoeg geouwehoer in niemandsland…

in koeler groen vertel ik jou van het gevallen blad van de wind die zucht omdat de lucht niet wilde klaren dan rapen we de vruchten onder de stambomen en planten ze terug in vruchtbaarder grond waar respect de voedingsbodem is voor onvoorwaardelijke liefde op een nevelloze dag in ’t koele groen van nieuwe kweek…

klimop kruipt klampt klimt kruist in kransen trekt zijn plant over ruw of zacht verwarrend vergroeid doet wat ik nooit nabootsen kan…

Kluwen planten haken zich - ze valt - grijpen, klauwen zich, verslingeren, overwoekeren wurgend, - het net sluit zich - verstikken het vlees. Wormen en bloedzuigers verslinden maken het af. Weer is iemand verdwenen. Zonder spoor en haan die kraait...…

In de supermarkt stond je met je soortgenoten de koude grond zo op te fleuren dat ik wel stil naar je kijken moest. Bijna de donkerpaarse tulpen naast je, afgeprijsd, gekocht, hun droge kopjes hingen net teveel. Twee dagen later was jij afgeprijsd, je violet nog steeds zo fel, jouw knopjes klein en teer hingen nu gebogen neer.…

Als er iemand zuiver wilde zijn, dan was ik het wel. Als er iemand zich inzette voor de mensheid: gedurende mijn tijd. Als er iemand wist wat verlies is, had ik het niet meer mis. Witte lelies zijn oorspronkelijk een teken van zuiverheid. Laat ik, me hier in schikken... tot in eeuwigheid.…

Mooie sterke plant, je blad sierlijk gevlamd, gebruik ik in boeket, en als ik me zwak of treurig voel, kijk ik naar je drang om eindeloos maar door te gaan.…

Ik pakte mijn fiets uit de schuur keek terloops naar de grond iets schreeuwde luid als met wit open mond paars randje, oranje de tong 'wij zijn hier weer en kijken je aan zijn door de donkere winter gegaan wij zijn de stralende sterren in zwarte aarde, tussen beschut droog en dor blad, nu zijn we sterk en onze bruine beschermheren…

Toen ik het keukenraam opende om een spin uit te laten, het raam weer wilde sluiten, zat haar hoofd ertussen ongegeneerd naar binnen te kijken, niet willen wijken deinsde niet terug, integendeel, leek me persé erin te willen. Bij de voordeur heb ik er nog zo één een lange slungel van een naar voren leunende lavendel.…

Je hoopt iets je weet niet precies wat iets van je geliefde horen, je kind, iets fijns, een opgewekte stem van hen je hoopt niet eens op zonneschijn, denk je nee. ..miezer mag allemaal zij zouden daardoor heen stralen en als dat uitblijft of voor jou niet gauw genoeg verbaas je je dat je nog steeds blij al weet je niet zo hoe. In het…

Paarse bloemblaadjes dragen trots gele kroontjes bitterzoet van smaak.…

Ze staan in het water, stil en sierlijk Wachtend op het licht, dat hen wekt Dan openen ze langzaam hun kelken En tonen hun schoonheid, puur en perfect Ze geuren zoet, als een zachte bries Ze kleuren het meer, met wit en roze Ze dansen zacht, op de golven mee Ze stralen vreugde, uit elke pose Ze zijn een symbool, van zuiverheid en liefde Ze…

teruggebracht naar een verdwenen wereld zie ik de schommel in het desolate landschap achter het struikgewas vind ik het kind dat zwijgend scharrelt op droge dode grond takjes plant in weerbarstige aarde mijn verstarde ogen kleven vast vast aan wat verloren ging de radeloze ratel helpt me oorverdovend uit de droom…

Nog geen twee vierkante meter dat is maar weinig huid om contact te maken met zoveel mensen die mij aantrekken, alle kinderen die ik wel zou willen koesteren de koeien en de ezels bovendien met wie ik wel zou willen praten te veel dieren om op te noemen ook nog de wonderlijke wezens die planten zijn, hun kracht en aanvaarding wat…

Het zal toch één keer lukken vruchtbare grond te treffen en mijn kind te dichten als de zachte lenteregen valt.…

Ishi de laatste van zijn stam een roodhuid wordt gekoesterd (Hij weet nog alles van zijn stam het bos, de dieren, de planten) hij zoekt een spoor als geen ander hij is Ishi de laatste en leeft in een museum (hij snijdt pijlpunten, maakt pijlen en bogen en mag er niet mee schieten op blanken) zij koesteren Ishi de laatste hij werkt…

ik was een plant jij bracht me tot bloei jouw koestering en warmte gaven groei een nieuwe kans de aarde was volmaakt met norm en waarden toegedekt het water sijpelde maar heeft de echte wortel nooit gestrekt we kenden zon zagen de vruchten van ons leven een vroege herfst begon omdat het stukje lente ging ontbreken ik bloei in jouw…

We scheuren loten van het jaar en planten in verse grond. Straks lopen we uit.…

De plant die zich voor groei had aangeboden Werd wervelloos in slechte grond gekneld. God weet wat Hij vertelt en liegt over de lieve goden, God weet dat Hij verliezen kan want God is Spel.…

Het is al goed Bedacht mijn hoofd Toen de blaadjes bruin verkleurden Ik geef het water en wat zon Tot de wortels beter zijn En in de dagen die er volgden Grepen de wortels om zich heen Pogend tot houvast of zo Maar de grond liet zich niet pakken "Dit ben jij", zei papa ooit "En dat ben ik", die grote plant En ze bloeiden, groeiden…

Zwalkende beelden om me heen rode wijn geschonken in wankele glazen mijn voeten raken de grond maken verbinding met de aarde ik sta stabiel hier in mijn blote kont en schat mijn omgeving op zijn waarde blond en bloot met blauwe ogen slechts in een onderbroek gekleed staat hij tegenover mij te zwijgen alsof ik een doorleefde plant ben…

Leven zonder onnodig denken. Alleen maar aanwezig zijn. Zien en fijn luisteren. Ruiken en proeven. Bewust voelen. Echt genieten. Bovendien. Kunnen zonder moeten. Zonder onnodig doen. Niet hoeven worden. Geen bemoeienis. Alleen maar zijn. Verwondering. Laten waaien. Bovendien. Alleen maar hoeven denken, wanneer dat echt nodig is.…

Het gebarsten eelt van hun te droge voeten leek op de diepe scheuren in de verdroogde grond de planten gingen dood bomen vielen al meer uit ze dansten in het stof voor een beetje regen dansend op hoop van zegen onder een blakerende zon dronken hun laatste druppels offerden hun vloeibare geest onder een genadeloze zon o El Niño waarom…

De wijzers van december wijzen stilstand in de lucht. Treurwilgen huilen bittere aarde en de wind neemt mijn woorden mee. De nacht staart in het oneindige niets. Ik zweefmolen mij op een vreugdebries, schuil tussen de vleugels van mijn lente en schudt de lakens in mijn paradijs.…

Ligt een kleedje Helemaal vol stof Midden in de kamer Rood van kleur Zomaar te liggen Want dat doen kleedjes Toch ?…

Nog altijd gelest door een lied van de grond hingen de takken al laag in het najaar Bedruppelde webben trokken het bos door en vingen wat klein was en vleugeltjes had De idyllische dood van detail en nuance maakte weer plaats voor het egale witte geschitter van sneeuw op een winterse wolkloze windstille weide Als het maar klonk…

, moest verboden worden woorden het liefst zonder klank en niets is anders dan de leegte een echo van leven, de door God gegeven dank leefde in de tussenwegen sprak je van moraal en hield mijn ziel daartegen, sloeg de wind, slaakten we kreten droegen dan dat samenzijnhart terug naar het slib, de modder verder, lager, dieper, in de grond…

(nu nacht verduistert en de maan haar plaats weer kent zoemt een slaaplied zorgeloos mijn lakens warm) aan elke arm verschuift een hand wat licht bewegen in de tegenvorm van nu kruist een zachte zuidenwind; haar zwaluwkind vliegt laag mijn dromen binnen waar een meizoen zachtjes bloeit groet immer nog haar glimlach, bovenaards…

mijn voeten vinden stevigheid op warme grond voorbij alweer de tijd van ongeduldig wachten houd in mijn adem en verzink in mijn gedachten hier is het waar ik mijn bestemming vond nu werpt de zon haar stille stralen in het rond 'k voel de geschiedenis en denk aan alle krachten die deze grond verwondden en een broze vrede brachten proef hier…