Alle inzendingen over hand OR tederheid

Luchtig en soepel op een zomerdag Warm en zacht op een winterdag Zo is mijn hand een jurk voor jou Aait je huid van schouder tot kuit Volgt je lichaam teder en zwijgzaam Kust je overal waar hij komen zal…

soms raak ik je vluchtig met mijn ogen in 't voorbijgaan aan soms raak ik je onopzettelijk zomaar met mijn handen aan soms raak ik je uitermate teder haast onzeker aan maar vandaag kom ik tegen de morgen als een vlinder aan.…

Jouw handen op m'n huid die mij zachtjes strelen en als een piano bespelen teder, dan weer luid met hoge en lage toon dan besef ik het was slechts een droom een droom maar wel wonderschoon…

ik wist in reiken het wijken van de horizon door het bolronde van de aarde maar niet het tedere strijken van oog en handen in een veranderend liefdesperspectief er ging een nieuwe wereld voor mij open in het bereiken van de levensbron als onze innerlijke zon…

Ogen passeren mij met een groet ogen hangen stil in de straten en winkelpaden, ogen vliegen rondjes om de aarde ogen lopen wacht om belangrijke lijven parate ogen die beschermen, bereid anderen te beperken Ik verdedig mij en weer ze af met de hand op mijn hart oog om oog, pas op ik kijk terug ook als ik niet kijk…

liefde is liefde een passie voor elkaar alles wat hij is voor jou dat beteken jij voor hem liefde is liefde van mens tot mens in elke combinatie met al zijn vormen liefde is liefde voor andermans zijn van zichtbaar uitnodigend tot mysterieus uitdagend liefde is liefde een uitnodiging is het voor wie ook gevoeld om hand in hand…

'Voor Feyenoord is het nog niet te laat,' Zegt tussenpaus Ad Interim Vocaat, 'Ik zet mijn woorden altijd om in daden Maar als ik Jaap tot juni moet vervangen Wil ik graag van te voren alles vangen Dat laat zich met mijn staat van dienst wel raden En laat De Kuip De Kuip, niets meer aan doen Ik ga, met roodwit hart, niet voor de poen…

Het gaat goed, we rijden hard weg van waar de bommen vallen Fatima's hand zwaait opzij opzij We zijn met velen sterker dan de regels daar breken we doorheen naar een rijk land, geen klooster we komen wel langzaam leven maar brengen onze eigen regels mee We willen werken, de tijd nemen om te leren en te trouwen om een toekomst te hebben…

Omvleugeld door jouw tederheid blaas ik het dons van de toekomst pen ik veren in een tooi van hunker naar de vrijheid van jouw bestaan Zachtjes open ik mijn handen teder strijk jij beide vleugels als laatste groet over mijn huid waar de pluisjes van ons leven verwaaien in de wind Wolken wenen weemoedig walend moet ik jou laten gaan gevangen…

Maar als je aan ze komt, raak ze voorzichtig aan, teder als een peuter: geef ze een hand, een kus, een schouderklopje, een aai over de bol. Ze hebben het verdiend of ze gaan het verdienen. *Geschreven voor de site 'Kom niet aan mijn buren'!…

Uren hebben we gewandeld dochter en vader vader en dochter Haar hand in de mijne de mijne in de hare hand in hand, kameraatjes Wat hield je m’n hand teder vast je liet m’n hand niet meer los stevig en vastbesloten lopen Samen de VAART er in elkaar niet meer loslaten "de HEMEL op aarde" En Midon je 'hondenbroertje' trouwe eerlijke…

ik zie zijn handen de stilte van afgesneden bloemen in een vaas schikken hij wil ze buigen naar hun schaduw om het verschil nog dieper te begrijpen haar handen en hoe ze wist wolken te verspreiden die ene dag bijvoorbeeld te midden van het Boompjesplein haar open zoen de tedere woorden die ze bij hem liet binnenglijden het is nergens…

Men neme afstand tot de fenomenen Je hoort de mensen, niet de dingen zingen Men neme zomaar uit de losse hand Een snapshot - en ziet later in close up Het ongeziene blikverruimend beeld Dat luider spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken…

over ruwe huid glijdt de hand, ontdaan van gevoel, naar nieuwe vragen een woord dat stuit op koppig verstand in een vieze poel van dode dagen zoeken naar licht in donker verlangen maar alles blijft koud en leven hoeft niet alweer een gedicht door ogen gevangen verre van eenvoud van knagend verdriet tijd om te laten wat weg…

Mijn hand is er voor jou Je leerde er aan lopen De deuren van mijn hart Staan altijd voor je open En als tranen komen Door zorgen groot of klein Dan zal mijn uitgestoken hand Er altijd voor je zijn…

Eén schaduw teveel In gebroken verlangen Eén droom teveel In een leven lang Vier woorden Goed bewaard In beslag genomen Jou gevraagd Verradend beminnen Zwervend in gevoel In woorden gebladerd Onzegbaar verkoeld Donker verdriet Steeds weer herhaald Een hart van morgen Begraven vandaag Hand zonder hand Eén schaduw te weinig…

Ze vouwen om te bidden. Ze strelen bij beminnen. Ze wijzen de weg. Ze helpen bij pech. Ze wuiven om te groeten. Ze schudden bij ontmoeten. Ze schrijven hoe het gaat. Ze wrijven bij smaad. Ze tasten in het duister. Ze klappen bij luister. Ze verdienen ons brood. Ze rusten in de dood.…

Hij praat en ik luister Maar hoor niet Wat hij zegt Dan pak ik zijn hand En streel de dichte snee De vele kleine wondjes Sommige ontstoken Of met een pleister beplakt Om het bloeden te stoppen Weer een gesprek met een einde Waarom gaan we niet wandelen…

Voorzichtig is wat telt En als leiders spreken Is het gevaar gelee De handen zijn beschadigd Zij hebben er vrede mee Met de dialoog weer verder De agenda is barstensvol Het verzet uit duizenden kelen Vraag wederom hun tol Als straks onverlaat goed gekend Zijn gruwel opnieuw vertoont Start men weer het praten Handen in onschuld…

Zulke zachte handen kan een man helemaal niet hebben, zo breed, groot, sterk, gekloofd, dat kan niet. Maar toch, nu nog, ik weet: Die zo lang vergane pracht, tuinen die hebben bestaan, het waren zijn handen, zijdezacht, die al dat werk hebben gedaan.…

wezenloos beeld bedelaar bevroren handen versteend trage man zijn ogen smekend om een aalmoes grijpend zoek ik zijn beefhanden…

De hersens geboden zijn handen om de jongen in elkaar te rammen. Het slachtoffer bezweek en niemand weet waarom de hersens de handen opdracht gaven. De dader wast zijn handen in onschuld!…

Jouw handen liggen op mijn schoot vroeger vond ik ze ontzettend groot twee oude handen wat zijn ze mooi met hun rimpels en een plooi bergen werk hebben ze verstouwd zakken kolen naar de mensen gesjouwd jouw handen zijn nu klein en nietig en soms ben je wel eens verdrietig omdat je niet meer kan doen wat je zelf wil en eigenlijk staat niemand…

tussen de nacht en mijn gelaat slaat het onbegrepene tegen de akkers zo wijd en aarzelend als een kind dat dingen anders ziet in een boog naar elkanders handen kiemend in het kantwerk van leven proevend de zoete vrucht in de nog schrale aarde een glimlach glanst op verre tuin hij is in zicht,weet niet voor mij een uitgewogen tijdstip…

Ik gaf aan elke golfslag iets van mijn woorden mee en als het tot gedicht gevormd was, dreef het in de grote zee daar waar het zonk en opnieuw tot leven kwam bij een zeeman die er ooit verdronk En als de zee het weer teruggeeft en jij woorden ziet liggen op het strand koester ze dan met liefde want ze kwamen van mijn hand.…

Wanneer ik bedenk wat mijn handen al hebben verzet, wat ze voor arbeid hebben gehad wanneer ik terug ga in de tijd, dat er baby’s op de wereld werden gezet, door die handen werden verzorgd.…

Met de hand over mijn hart, strijk ik wederom, met mijn hersens die tegensputteren zeg ik nou ja kom dan maar met gekruiste vingers zeg ik weer ja, omdat nee zeggen zo moeilijk is. Dus strijk ik met de hand over mijn hart en doe wat ik eigenlijk niet moet doen, maar ‘k ga weer overstag.…

geboren uit nooit geen hand die mij aanraakte geborgen uit de maagd van handen om mij de taal van liefde te leren woord voor woord…

Onze handen niet bij elkaar. De mijne HIER - de jouwe DAAR.…

Mijn handen waren het die deden wat je zelf niet meer kon je eten gaven, water, medicijnen je hand verlegden op de aangewezen plek. Loempia’s op zaterdag. Mijn handen waren het die je haren streken uit gezicht en hals je hoofd verschoven naar links, naar rechts je tilden om in je stoel te zitten Kussen aangeduwd in je nek.…