Alle inzendingen over hartstocht OR onstuimig

waren zij door onstuimigheid heel even het noorden kwijt bij klare maan zullen zij in zacht vergaan hun koers verder varen…

Uiteindelijk van onstuimige hunkering tot verstilde golving werpt ze zichzelf met een woordeloos verhaal op het strand waarin ze vrede vindt…

De onvervulde liefde springt uit mijn keel, ach het lijkt wel een kangoeroe met een jong in haar buidel of een eekhoorn. Aan deze ongeduldige liefde kan ik kapotgaan aan flarden gescheurd, het kangoeroejong wordt met zijn kop tegen de muur gesmeten. Overal bloedspatten op de muren van het huis, in de koele kamers stijgt de temperatuur zo…

ze zijn niet weggegaan dit jaar net als jij, de bronzen veren in je kraag, je handen op mijn borst, mijn lief viert lente in de winter, het vijfde seizoen schijnt op de verse klei, blonder dan nu kunnen je lokken niet onstuimig gul smaken je lippen seffens legt de malse zeewind haar verse zaad in de weilanden en baltsen de kemphanen vinnig…

de wind neemt m'n gedachtes mee ik ga er achter aan alsof ik op bladeren jaag die rollen over de grond van deze lange straat. (waar zijn m'n gedachtes nu? o ja, door de wind meegenomen. honderd keer herhaal ik dit in m'n verwarde hoofd. op deze kille ochtend deze onrustige ochtend). een hond blaft in de verte, angs- tig verward…

hoe wispelturig en onstuimig ik ook ben te moeten struinen door vroeg donkere avonden kun jij mijn blazen begrijpen of speel jij mij de zwartepiet toe?…

zag je in verboden rood je trippelde zo hakkenhoog onstuimigheid een bloem op koude wind die opent als zij warme aandacht vindt heb je luwte gegeven maar de echo's van jouw stappen ontbloten nog verleden tijd…

Galloperend door onstuimige stromen breken gedachten op het waaien van de wind hartstocht sluimert in verhitte dromen waarin ik eindelijk mijn gelijke vind gevlochten vingers met de mijne raak ik jouw zinnen even aan ik wil totaal in jou verdwijnen toe lief, laat je nu maar gaan proef je warme zachte lippen voel jouw heet en vochtig lijf…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

vol verdriet niemand die het ziet ze weten het niet diep in mij heerst een onstuimige storm die zich niet uiten kan ik huil niet meer ik weet niet meer hoe het moet niks kan mijn verdriet nog stillen…

Decemberavond het is onstuimig buiten de wind fluit om het huis rammelt aan deur en luiken ik luister in het duister hoe hij adequaat niet één dakpan onberoerd ook maar achterlaat…

soms hunker ik naar jouw stilte een stilte voor de storm waarin gevochten wordt, alsof heftig vrijen anders is dan een schuimende zee die in bruisende woede haar vuil op het strand achterlaat dan gaan we wandelen langs het water rapen we schelpen en brokken hout we lachen en rennen onstuimige liefde laat het toch stormen lief en stout…

komt niet aanwaaien buldert gierend de wind, en stormt huilend voorbij…

de winter dicht zegevierend op de volheid van stemming die zijn verband is met het jaargetijde door alles te geven op grote schaal de kracht van de natuur ontboezemd zijn witte schoonheid prachtig besneeuwd zodat alle ogen op haar gericht zijn dat wordt door lief en leed met elkaar gedeeld overal in ons land...…

in hetzelfde schuitje zeggen wij zitten wij allemaal met elkaar al zijn er ook grote verschillen in de vele bootjes en jachten sommigen varen het comfort ontspannen op hun balkons een goedgevuld glas drinkend van luxe gemak stijlvol voorzien anderen varen een motorboot die host en klotst op de golven alsof er geen grote zorgen zijn…

jij hebt je ankers in mijn lijf maar ongelijnd zwem ik als vis in woelig water paai en prooi niet als onstuimig mannetje verscholen in het riet bewaak ons territorium want weet een ander wijfje komt er niet…

weer speel je met de wind en zendt mij buien in onzekerheid neem mij in het blauw dans naakt de hemel dichterbij en vrij oplossend in de wolken zwarte aarde geurt het mogelijke wortelen het delen van de plaats voordat je weer vergaat uren duren langer omdat liefde tijdloos is kom bij me, teveel jaren voelen als gemis geef…

In jouw armen ben ik een kabbelende beek In jouw armen ben ik onstuimig als een leeuw In jouw armen ben ik volledig mens In jouw armen laat ik je nooit meer gaan…

valentijn wordt één festijn voor jan en griet, voor huub en piet, voor iedereen, die hartstochtelijk elkaar ,extra graag ziet. voor hen, die met woorden en gebaren de hartstocht voor elkaar bewaren, liefst nog vele ,vele jaren…

Hartstocht die vonkt, Onblusbaar de vlammen Van lust - Razende storm Die met tegenzin Slechts gaat liggen, Gedeelde hartstocht Die liefde is gaat heten Waarin jij mij Levenslang omarmt en Die blijvend onze lendenen Verwarmt…

Ik kan slechts simpel schrijven ik raap wat scherven op hier en daar een woord misschien wordt het dan een zin dit past het best bij mij niet onstuimig, niet bruisend maar eerder kalm, bedeesd dat bevredigt mijn zinnen het meest.…

de winter gaat, de liefde blijft de lente komt, de liefde rijpt spartelend, dartelend, vrijen zij vrij fonkelend, kronkelend, zij aan zij de liefde kust, wil overtuigend beminnen de lente slurpt gulzig warm zonlicht naar binnen zij wentelen zich verlangend in groenend gras laven hartstochtelijk aan weidse plas de lente bruist, de liefde…

voor tactiek heb je geen tijd meer je woorden ruiken nu naar angstvalligheid de inkt verbleekt in een mistige poëzie het grimmige wat je had slaat over in kokhalzen je onstuimigheid zwijgt in alle talen of ben je soms een simulant aan de kantlijn…

ik hoorde speels fluiten zag de merel met een takje volgde zijn vlucht in onstuimig duiken tussen donkere struiken weet nu het nest zij doen hun best om lente te laten ontluiken…

Onstuimigheid is in het vallen van het blad is weer begonnen de wind veegt over het land hardnekkig klapperen vaandels en vlaggen er drijven bladeren als tollen het tempeest ik zet mij schrap het wordt een feest…

Vol overgave hartstochtelijk beminnen verstilt de liefde…

zij gaat aan land zonder hartstocht zonder omslag de zee vandaag…

Bij kaarsverlichting samenzijn hartstochtelijk ..de afscheidskus koel. [Senryu]…

Hartstochtelijk woord brandt als een vlammende haard op een schapenvacht.…