Alle inzendingen over herinneringen OR flarden OR verleden

Ergens in het donkergrijze verleden woont nog steeds mijn verwondering Op wegen, al heel lang platgetreden door uitsluitend flarden, herinnering Neerdalen in die oude, grijze dagen betekent mijzelf in ‘t donker zoeken Waar ik geen de weg hoef te vragen welke reis ik nooit behoef te boeken Terugkerend naar waar ‘t ooit begon betekent het…

Het verleden Waarin je blijft Met je gedachten Geen toekomst te verwachten Het verleden Koester de pijn Het verdriet van binnen Geen plekje voor te vinden Of het verleden Afgesloten als een boek Dat uitgelezen werd Afscheid van het verleden Waarbij herinnering blijft Als een foto Gekoesterd in een boek Afscheid van het verleden…

Van een afstand kijk je toe, volgt het pad van je herinnering. Laat alle bloemen bloeien, en kleur en klanken samenvloeien.…

Maar herinneringen blijven, dat mag, ze laten jou eventjes herleven, brengen een beetje zon op een regenachtige dag.…

Ik rende haar achterna dwars door het hart van duisternis verdwaalde gazelle van het niet kunnen verwoorden schaduwenen, wildernis en waan, flarden van eens al gedroomde dromen zij rende mij achterna dwars door de duisternis van het hart verdwaalde gazelle herinnering aan jouw gezicht en handen dat samen met het licht en vertrapte ochtend…

'waar denk je aan' ergens op de vloedlijn tussen waken en vergeten een moederstem die gebiedt, 'kom niet te laat voor 't eten' een geur, een kleur flarden uit losse herinnering een vloeibaar moment binnen omrankte muren van een doodstil ding stil, de klok is verjaard een doof beeld dat mij aanstaart…

Als ik zoek in flarden van herinnering Naar het verleden zoals ik dacht dat het bestond Kom ik soms deuren tegen die niet open gaan En zijn er gaten in de ruimte waar het bestond Ik mis mijn wortels, mijn thuis mijn ik Sinds zij niet meer bij mij is waar zij behoort Haar dood heeft alles wat ik ben meegenomen Ik mis haar ogen, haar handen haar…

Herinneringen zijn onzichtbaar geworden, het verleden een onbekende in mijn zijn. Slechts flarden van beelden schieten voorbij niet te plaatsen, onherkenbaar voor mij. Maar ergens, diep daar benee, voel ik ze wroeten, klauwen, knagen. Hoor ik ze roepen, schreeuwen, huilen, “Luister toch naar mij” !.…

met kunst en vliegwerk hielden we jou in leven tot je uitgemergeld je laatste adem uitblies zonder kracht je kon niet meer lopen niet meer praten je ogen zagen zonder zicht flarden uit het verleden spraken zonder inhoud, zonder bericht je handen lagen stil huid om skelet we hebben je laten leven dood in je bed rust zacht…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Flarden van geluk waren slechts mijn deel Ben ik ontevreden, vroeg ik soms teveel?…

mag het een onsje meer zijn een glas water bij het avondmaal een dorpsplein in nog ruwe stilstand pasgeboren, evenredig aan toekomst lukraak, lik op stuk, zoals verzilveren van late middaguren, niet te vergeten een gedicht, zodat flarden ziel zich laten nalezen, een vrachtwagen met panne, op de meest ondenkbare plek, verre reizen die…

De tijd vliegt voorbij Gevoelens vervagen, van liefde, verdriet en haat De tijd vliegt Herinneringen vervagen, van geluk, verdriet, liefde en van haat De tijd vliegt het verleden vervaagt Over ons verleden hangt een dikke mistige waas We leven nu we leven vandaag het verleden is geweest en het heden is wat we…

of is het de herinnering aan een ver verleden, waarin een afspraak voor de toekomst werd gemaakt?…

herinneringen verdwijnen het verleden zakt weg een geschreven boek gaat bladzijde voor bladzijde ten onder…

Mensen met geheugen zijn zeer te benijden zoveel extra bites met meer kwaliteit Grip op het verleden geeft licht in het heden ben je teveel kwijt vergetelheid van tijd Slechts flarden en flitsen helderheid zeldzaamheid was dat niet toen……. voelde dat toen……….…

Vanuit Het zonlicht Kwam jij nader Zo breekbaar Zo onzeker Onbewust van het heden Slechts met een flard Van het verleden En toen Kwam hij Jouw teer geliefde Er kwam een lach Je straalde Een warme blik Vol herkenning Hij nam je In zijn armen Zo teer Zo vol erbarmen Hij kuste Jij kuste Hoe mooi kan liefde zijn Zelfs dan En nog…

Laat me maar, misschien ben ik nu dronken, maar laat me in mijn verleden verzinken. Flarden van vroeger, flarden van mist, beelden van wat nog nét niet is gewist, trekken aan me voorbij deze zomernacht. Dat ik terug zou gaan, wie had dát gedacht. Stoor me niet, laat me maar even alleen, alleen met mezelf wil ik slechts dromen.…

Benoem mij niet tot een schaduw van verleden tijd zo genadeloos een droom is niet alleen dat gebleven nee, een vertelling van wat was, van wat is van wat kan zijn want verlaten in herinnering is grauw, rauw en onherstelbaar koud morgen, of nooit dat telt niet maar benoem mij niet tot een schaduw van verleden…

op de beslagen ruit schrijft ze het wilde ritme van haar dansende herinneringen ze wordt overspoeld door de snelle klanken van haar verleden met oneindig geduld probeert ze het wilde tempo te veranderen in adagio uiteindelijk cirkelt ze rond in een langzame wals één twee drie één twee drie ze pakt de hand van haar verleden…

De oude man leeft van herinneringen, al zijn geliefden raakte hij kwijt. Het heden kan hem niet bekoren, zijn toekomst is verleden tijd.…

weet je nog dat ik me had onthouden, van geheugen, van een ver verleden, om me in te graven, in verse grond zonder daglicht, om zonder tegenbericht aan herinnering te schaven…

In het verleden werd ik, lerend en groeiend, anders dan zij. In het nu ben ik, groots denkend, in wezen klein In de toekomst word ik slechts een herinnering in hun beeld van mijn zijn.…

Veel van mijn herinneringen liggen verborgen op het strand. Soms ga ik erheen en zoek ik of ik ze nog ergens vinden kan. Maar het water heeft veel gewist De oude beelden uit mijn verleden eens was hier een zee vol dromen. Nu is er een mooie herinnering voor in de plaats gekomen.…

Ik zie gekwelden het verleden buiten de deur houden door bezetten van de gedachtegang; belaagd door bijterig verleden zorgen ze voor bezette geest door vluchten in een hectisch leven.…

toen zij spraken over flarden herinneringen die al te traag overgaan tot ontbinding verduisterde het late uur een stekeblind veld waar zij de vrieskoude van het overspelig verhaal verwarmden met woorden die straatarm verdampten in de onontkoombare krater van een morsdode nacht maar berijpte handen hervonden het pad en gejaagd volgden zij…

( Dit schreef ik voor een vriend) Herinnering Als ik bij de zee ben, moet ik vaak terug denken aan het verleden. De zee heeft altijd iets moois, de herinnering heeft te maken met verdriet. Een speciale plek bij de zee heb ik, daar waar de paaltjes staan. Als ik daar ben, ben ik in gedachten.…

Herinneringen komen soms tot leven. Ouwe gevoelens die weer bewegen. We denken terug aan gebeurtenissen uit ons verleden, dingen die we beleefden, dingen die een gevoel geven. Mooie herinneringen uit het leven, waar we trots op mogen wezen. Slechte herinneringen uit het leven, die we het liefst willen vergeten.…