Alle inzendingen over herinneringen OR tastbaar OR voorwerpen

Wanneer verdriet de tijd inhaalt herinneringen dagelijks opbloeien zullen dierbaren nooit vergeten worden zij gaan haast tastbaar groeien Wanneer dagen donker worden brandende kaarsjes voor de ramen staan vertellen verhalen bijna beeldend hoe het in 't leven ooit is gegaan Wanneer speciale dagen worden gevierd de ene belevenis de andere…

de natuur heeft altijd haar wetten : iedereen sterft op een dag . dat kan je niet uit je geheugen zetten maar wat wel altijd zal blijven: mijn glimlach en mijn optimistisch gedrag !…

’s Avonds wachtte ik hem op voor het huis in de verte zag ik hem komen blij kwam hij dan thuis heeft mij bij de hand genomen In de stilte wil ik hem ontmoeten even komt hij dan weer thuis met blijdschap zal ik hem begroeten mijn vader, fundament van het huis…

geweest proeft ze aan de herinnering van tijd…

ik dwaalde in herinnering waar donker dreigend en schaduw tastbaar was weer hoorde ik de stap en vage woorden alsof er iemand naar beneden ging het kraken van de trap verraadde hoe ver hij van mij verwijderd was er viel een gat van ongewis gevuld met beelden waarvan ik het bestaan niet wist zij raakten mij met klamme vingers van…

ik ga wankel door de dagen van onwezenlijk besef in soms trage, lege uren naar het moment, nu zo nabij en onvoorstelbaar, dat jij niet tastbaar meer zal zijn herinneringen oud en pijnlijk vers verdringen zich ik lachte overdreven nog vandaag naar vrouw met kind op straat, eet chocolade die mij smaakt en voel me schuldig mijn…

Ik ging op zoek naar het echte meisje, En keek altijd bij de gevonden voorwerpen. Ik wist niet waar ik zoeken moest, Of wat ik precies aan het zoeken was. Ik had een goed gesprek met dat meisje, Er kwamen veel emoties en herinneringen naar boven. Veel tranen van wat er nu aan het spelen was, En lachbuien van hoe het was geweest.…

Van mijn kinderjaren ben ik heel veel kwijt, ik heb geen weet meer van de weken toen, slechts momenten zijn mij bijgebleven, nauwelijks de voorwerpen en dingen. Waarmee ik speelde deed er ook niet toe, de blokken, poppen, middel slechts, nooit het doel, ik herinner mij gevoel bij mensen, volwassenen, hoe zij waren voor elkaar.…

Tastbaar het boek, Gevoel dat wakker wordt Door het papier Dat ik vasthoud, Geur die uit Bladzijden opstijgt Als het lekkerste Aroma ooit, Tijd die is verstild En voor eeuwig is Vastgelegd - Hoe het ook leest, En hoe het ook klinkt, Emotie en pijn Zijn tastbaar vervat In geurige inkt…

Je bent een meesteres in het administratieve voorspel alle typepapier in keurige stapeltjes nietmachine in de aanslag paperclips klaar om te steken en je bureau voortdurend afgeschuimd naar voorwerpen die daar niet op thuis horen…

Dat voorwerp dat diep in je tas hoort Of op schier onbereikbare plekken Dat blijkt als een wilde te lekken Het privacysproeiende paspoort In afwachting van actie uit de Kamer Hanteren we voorlopig maar een hamer…

Zoals de zon tussen vele woorden opgaat Kan ik nog dromen van je handen en je ogen elke buiging in je gestalte Zoals wij samen voorbij de wereld gingen zwervend langs water reddeloos verloren liepen In de grote zee dreven we en mijn hart bloedde open zie ook: www.josevanrosmalen.nl…

Toch was het eens anders, herinneringen blijven bewaard. Om sleetje te glijden een tocht op de schaats. Daarvoor is alleen in de winter plaats. Bij een ijskoude volle maan. Kan er heel vaak iets moois ontstaan. Ja, dat is ook de winter, met heel veel vertier. Met koek en met zopie en heel veel plezier……

Ik weet dat j'er nog bent al kan ik je niet vatten herinneringen zó tastbaar in glas-in-loodramen gelijst. Een ónvergetelijke indruk kleurt de afdruk waarin jóuw woorden zijn geëtst zó maakte jij jezelf onsterfelijk... "Geliefd"…

En je weet, donderwolk we horen jouw stem nog tijdens nagelbijten van tijd die jou geen dode ziel verwijt trouw strelen trillende snaren dragen tussen benen geen beelden of onder zwijgzame metaforen tillen handen doorzichtig zand een nooit vergeten tastbaar ooit in het afleiden, heen dragen van herinneren de zee vragen, tijdens het bos…

trekt en duwt zoals het water in mijn stem vluchtig en zonder oordeel maar zichtbaar in geïllustreerde tastbaarheden zetelt het geluk in de rand van deze aarde, zij bemoedert en is het vuur in de toorn der vijandigheden…

wankel en wandel hier ben en daar ga ik tastbaar de sporen van wat daadwerkelijk was…

Alleen de bloemen op het graf zijn nog tastbaar, rest het verleden…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Ook Petra L. is van haar bed gelicht, Want men vond onlangs in haar woning stoffen Die mogelijkerwijs kunnen ontploffen Of waarmee soms een brandje wordt gesticht. Ook is bij haar een keukenmes gevonden Waarmee je iemand lelijk kunt verwonden.…

De ring die jij me gaf die ben ik kwijt verbintenissymbool sinds zoveel jaren een ogenblikje van onachtzaamheid verloren op de hei al wandelend bij Laren Om dikgeworden vinger knelt het goud heel even om de pink dan maar bewaren beslissing snel genomen heel erg fout en hóe het sieraad weggleed ook niet te verklaren De schrik…

Precies midden in de hoge kathedraal stond de reuzeneik straalde stille respect uit al z’n takken Geknield tussen beendikke wortels staarde ik sprakeloos omhoog maar zag niet eens de kruin bladeren vormden het dak de hemel was eikengroen God was boom geworden Niemand om me heen klom ik omhoog richting de stilte…

Hazenschedel. Zonder oren. Tot het bot teruggebrachte waakzaamheid. Onvindbaar verstopt aan een slootkant. Herinneringetje van zilver. Kristallen druppel hemel. Logeerliefde. In het zwembad van mijn pink gegleden. Eeuwen ongezien onder het tuinpad: munr.Zeelandia. 1872. Luctorleeuw. Verloren bij een weddenschap. Lorgnet. Messing. ovale…

Eenzaamheid draaft door de straat galmt tegen de harde muren zodat op dit late uur de stilte weggedrukt in donkere hoeken bijna tastbaar is In de holte van het huis vult de stilte elke ruimte verft de vensters met de nachtkleur van vergeten droeve zielen smekend om herinnering Beelden vloeien in de leegte nemen langzaam vaste vormen…

Muren als krantenpapier, verdroogd en blootgesteld aan noorder winden, het kind gespeend van een tastbaar evenwicht, vergroeid met het grint en de vrije distels op het speelkwartier taant de toekomst in zijn overlevering .…

Het spel van zon en schaduw belicht telkens weer opnieuw haarden van herinneringen. De stad ontplooit zich. De torens blijven wenken. Als vingers tikken ze mij. Engagement en eigendom weerhouden mij verder. Getikt door de spanning tussen tastbare biotoop buiten en verruimende mogelijkheden van de virtuele stedelijke kosmos.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…