Alle inzendingen over huis OR natuur

ergens langs de waterkant tussen het hoge riet kun je vredig wegdromen helemaal in het niets ik sluit gewoon mijn ogen en voel aan mijn gezicht de zachte helende warmte van een vroege lentezon ik luister naar het lied van een naarstige leeuwerik die volop druk bezig is met het bouwen van een nest ik laat me even meenemen met de richting…

opgesloten… vind ik niets voor mij dus laat me los, maak me vrij ik wil stoeien op de groene wei met mijn soortgenootjes: de honingbij ik ruik de planten en de bloemen maar zit gevangen in mijn korf mijn vriendjes hoor ik heerlijk zoemen och, wat vind ik dit ellendig grof want alle bloemen wil ik kussen ik wil vliegen, ik wil brommen zie…

de regen en de wind konden haar niet deren ze rende naar haar kind door 't gejank en luidop schreeuwen het moederhart op hol geslagen de leeuwin op volle toeren nu een groep hyena's aan 't belagen haar kleine welp, het was zo cru ze was te laat, het was gebeurd de dierenhemel berust haar kind haar tranen wrang, natuur die treurt de…

ergens op een plaats tussen bomen en wat struiken spant een brug de oevers droog en laat de zon iets moois ontluiken spiegelingen op het water tonen de dingen in realiteit geen foutje te bespeuren tot wind speelt met die werkelijkheid de lijnen deinen verder open, verdwijnen in onzichtbaarheid... rimpelend, verlaat het beeld zijn vorm…

het was jouw warmte waarvoor ik ging natuurlijk lette ik op aantrekkelijkheid de lijnen van je lichaam het profiel van je gezicht was ook waarvoor ik viel maar die warmte voelde aan als een huis met l. label de l. van liefde jij vol duurzaamheden opgegroeid met puur respect voor de natuur jouw genen hadden al eeuwen…

ik zag hoe jouw handen de stenen raakten het laatste stukje haakte aan de info die jullie deelden het rechte rond in perspectief met de natuur die vuurspelend met de zon het huis verwarmde rondom zij waren het die het ronde rechter lieten lopen om de openheid perspectivisch transparantie te geven de ingetogenheid kwam van binnenuit…

het is stil, het is oorverdovend, we treffen voorbereidingen om naar huis te gaan. verwacht geen held…geen stoere verhalen ik zal mijn ontslag indienen. vergeten zal ik deze waanzin echter nooit. want in welk land ik ook vocht, bloed is overal rood.…

Als, bij moe-tanend avond-lichten, angst daalt in onze aanwezigheid, zijt gij 't, die voor onze aangezichten de vreê der avond-lampe breidt. Wij zitten en ons leden wegen, zwaar van stil-naedre dage-dood; gíj hebt zacht woorden die verplegen, en breekt het vredige avond-brood. En wij, die uwe gaven eten, wij rusten in uw blijde…

als adem witte wolken waait langs lusteloze luchten dan dampt prachtig przewalski paard van vogelvrije vluchten als aarde groene grassen geeft met machtig mooie mossen dan drinkt de vliegensvlugge vink bij bont beboomde bossen als avond rode ruikers ruilt voor vederlichte veren dan danst de zomerzotte zwaan met maanverlichte meren…

Natuurlijk ging ik wandelen in de lentezon... liep tegen mijn docente op met wie ik iets begon van haar - die ik bij naam hier noem - heb ik een hoop geleerd vol overgave mij bekeerd bij hoofddocente Bloem zij gaf me in haar eigen tijd zelf les in niet-verbleken zij sprak na elke hemelbreuk het hart te laten spreken…

We groeven in de aarde met onze handen, tastend door talloze lagen naar de oorsprong. Onze vingers bloedden, nagels scheurden, sneden zich een weg door het puin van ons menselijk gemak; konden niet bevroedden dat de bron van leven reeds lang was opgedroogd.…

Zo heeft de natuur nimmer rust Haar energie wordt nooit uitgeblust Van jaar tot jaar, al eeuwen lang Zingt zij haar onvolprezen scheppingszang!…

In een prachtig bos geniet ik van de natuur liggend op het zachte mos kom ik tot rust, hier is het puur Ik hoor de vogels fluiten neem de geluiden in me op de bladeren die zachtjes ruisen hiervan geniet ik volop De natuur het mooiste wat er is om eindeloos in te dwalen voor mij van grote betekenis ik voel hier positieve signalen…

alles in de natuur adembenemend mooi.…

Frisse dauwdruppels stralende diamantjes in de ochtendzon.…

Brandnetels voor een onprettig gevoel van uw natuurbeleving.…

Hoewel Irakezen, ze konden het kezen natuurlijk vergeten.…

Een stuk regenwoud hoort niet in huis, Evenmin een krokodil als tas. Tot in de lengte van ons aller dagen, Blijft de natuur een gift van God. Ook daarom zou ik met klem willen vragen: Maak het niet kapot.…

De natuur is voor mij een bron van inspiratie het straalt energie uit om in contact te komen met het diepste in mezelf het geeft me het perspectief om alles in andere kleuren te zien het werkt bijna als een reinigingsmiddel op mijn ziel.…

somtijds leef je hemels omdat het herfstblad dood de aardkern raakt geniet maar de heerschappij straalt feller door de openheid…

De wind leek te huilen om wat was geweest grote vrienden met het blad dat meeging niet meer terug, maar hoog de lucht in als een langverwachte zucht de wind en het blad samen sterk en toch zo zwak stralen geel kwamen door waar wolken snel verdwenen in het niets, op de vlucht en met een laatste zucht blies de wind z'n laatste adem te zacht…

't Bos, de duinen en heide het gaat hard achteruit pas op voor slechtere tijden wanneer er géén vogel meer fluit Beschouw natuur niet als gewoon aanschouw en voel het leven geniet en ga er puur mee om misschien is 't nog maar voor even ...…

Stel dat de sterren niet meer zouden stralen, En de zon eens niet meer scheen. Of als de maan nu eens voor altijd, Achter de horizon verdween. Hoe zou de wereld er dan uitzien, Verdord en doods misschien? Wees zuinig op wat ons is gegeven Laat alles wat leeft leven.…

aan ’t zand Het liet mijn werken even rusten diep verzinken in mijn eigen zijn vragend of ik wel weet wie ik ben het diepste van mezelf echt ken de draad volg van m’n levenslijn Ik hoor het zingen van de krekel zie de zon in zijn stervende uur proef het zilte van de kalme zee voel de rust in me en ben tevree als een onderdeel van de natuur…

wat is natuur nog in dit land vroeg de dichter Bloem. What's in a name?…

natuurlijk was hij elke avond zat in drank verzonk het opgelegde leven de linkervuist was steevast hooggeheven hij schoor zich niet, verweekte niet in bad natuurlijk ging hij wonen in die stad waar strijd met kapitalen werd geschreven er werd in open wonden zout gewreven hij was te slim voor galg, te snel voor rad natuurlijk kwam hij op…

Ik zie tranen als druppels vallend op bladeren van stil verdriet Vinden hun weg langs paden gebaand door emoties overmand Stromend langs gedachten die zich laten meevoeren naar een nieuw begin Waar de zon weer schijnt en de donkere hemel opdroogt in het licht Met wortels stevig in de grond vol vertrouwen opkijkend…

De dauw parelt, op verdorde bladeren. De bleke ochtendzon, wil je sterken. De wortels zijn verdroogd, je takken hebben, hun kracht verloren. De imposante fierheid, is verdwenen. Je hebt de nacht, niet overleefd. Keer terug naar de aarde, voedt de bodem. Leef voort, in een nieuwe, generatie...…

groen puur levend duur ‘t mooiste op aarde de natuur…

ik ga over haast blanke velden in zachte dalen die van ontvangende verwachting verhalen met heuvels als ronde dijen waar wortel en bloesem in een ontluikende lente later zullen vrijen toch zijn er al die onzichtbare borrelende sappen die bij mijn gang over paden uit diepe geisers hun passie tappen en naar nieuw onstuimig…