Alle inzendingen over kanker OR moeder OR tranen

Als ik wegloop om mijn tranen loop ik weg met mijn tranen persoonlijk vocht door eigen verdriet Dus tranen van en voor mij en niet van en voor anderen Ze zouden niet weten, waar ze aan toe zijn als ze ook nog zouden dienen voor jullie En troosten dempt vooral de put die veel dieper reikt dan dieper Dus laat je eigen tranen komen snik…

Vlak naast elkander liggen ze vreugde- naast verdriet de traan die biggelt verraadt het antwoord niet. Of je verdriet, verlost door een traan te laten vloeien of een lachbui die hetzelfde kost vlak naast elkander 't Is de emotie die 't 'm doet.…

in schoot beginnend kozen moeders strelend troetelend moeders drogen als tranen sijpelen alle kinderlijk verdriet grenzeloos verduldig luisteren moeders naar liefdes en smarten moeders hartstochten met warme omhelzing hun bakermat van leven wereldwijd voelbaar koesteren moeders met altijddurende liefde moeders antwoorden…

Bij de schilderij van hare overleden moeder Wanneer ik neergezeten Bedaard het beeld aanschouwe Van mijne lieve moeder, Dan rollen mij de tranen Gestadig langs de wangen.…

daar zijn velden vol kruisen met eindeloze rijen verdriet iedere man had een moeder hij groeide onder haar hart laat ze zich verzamelen zij die geen tranen meer hebben laat ze dreunend marcheren zwijgende zwarte pelotons voor de eeuwige vrede voor de doden maar vooral voor de levenden…

Helende tranen trekken banen, met een minderende vloed. Langzaam kom ik weer tot rust, deze tranen doen hun werk goed. Verdwenen en voor jou, mama, onzichtbaar Maar één blik naar beneden en ik zie ze, ze zijn voor mij niet onuitwisbaar. Maar ik hou van mijn stiekeme tranen.…

Tranen stromen over mijn gezicht Moeder, ik hou van jou Ik heb pijn Omdat jij pijn hebt...…

Ach, kon ik je nog heden, moeder, verlossen uit dit aards bestaan.…

Moeders huilen…

Mijn kleine moeder met je rode haar, Eens werd je ginds in een zwart graf gelegd, Een dominee heeft, galmend, aan de baar Enkele verzen uit Godswoord gezegd. Ik was een kind van nog geen veertien jaar; Hoe zwaar viel het verbitterde gevecht Tegen mijn tranen, want het stond zo raar En buurman had: wees dapper vent, gezegd.…

Mijn dode moeder opgebaard Mijn ogen flitsen lijk een camera Dat beeld moet in mijn geheugen Klik, in plaats daarvan Plots, een beeld van vroeger Herinneringen haperen in baren Als brakke tranen spontaan. Snik Slik, vrees om wat komen gaat Angst voor wat nabestaat Hoe het ons zal vergaan.…

DE MOEDER Mijn zoon, mijn zóon; ik ben voor u als duister goud... Zíet ge mij niet, om u zo troostloos-droef te wanen? DE ZOON Mijn moeder, 'k zie u vréemd in 't licht van mijne tranen... DE MOEDER Bemínt ge mij dan niet, mijn kind?.. Zie hoe ge leeft in iedre trage traan die in mijne ogen beeft.…

vandaag is overkomen Ik zal mij vandaag altijd herinneren Ik zal huilen tot ik geen tranen meer heb…

hebben er allemaal mensen aan verloren familie, vrienden en kennissen Toch laten vele van ons kanker, Kankerleier als scheldwoord horen Terwijl we er allemaal mensen aan hebben verloren Familie, vrienden en kennissen die een zware strijd hebben geleden hebben gevochten maar hebben verloren Dan willen we de woorden kanker, Kankerleier als…

Het is een oorlog niet te winnen, kanker vrat je op van binnen, te jong. Het is een gevecht bij voorbaat verloren, het is een ziekte die niet zou mogen horen, te vroeg. Het is een wedstrijd waarbij de winnaar altijd al bekend is, onoverwinnelijk onverwoestbaar en mensonterend. Kanker.…

voor rian kanker een strijd tegen onzichtbare cellen chemokuren en bestraling volgen aanvallen!…

Het is mistig in mijn hoofd, eega zucht al urenlang strakjes wordt zoals beloofd de uitslag kenbaar en ben ik bang! Valt het mee of valt het zwaard dat is wat ons beiden zo onzeker maakt nog een uurtje en zullen we weten of de klieren kunnen stoppen met overuren maken, dus zweten! Het is mistig in mijn hoofd, allerlei scenario…

maar 364 dagen moet je niemand vragen: is je kanker weg?…

Een brok schoot in mijn keel, Machteloosheid schoot naar mijn handen, En tranen prikten in mijn ogen. Nooit geweten, Dat het leven zo hard kon zijn.…

Die tijd was ondenkbaar Die oorlog zo hard verwonding voor eeuwig Je leven verzwart. Je ogen vergiftigd Eens waren ze blauw Het doet me zo’n pijn als ik terugdenk aan jou De hoop was verloren 't verdriet was te groot ik moest je zien sterven aan die ondenkbare dood!…

scheurde tot een rafelig patroon in uitgewoonde beddingen voelde hoe verlammende angst brekend krampte in een al zwaar geteisterde wereld ongezien zijn de natuurgebeurens van een al zwaar uit het lood geslagen stervend bestaan geen incidenten maar de kringen lopen niet meer in close harmony zingen schade lijkt beperkt maar kanker…

gevuld met kanker maakt onzichtbaar elk lief leven kapot…

is een goede dood. Teplettervallen is een goede dood. Verdrinken is een goede dood. Zelfmoord is een goede dood. Elke dood is een goede dood. Maar de dood die je te wachten staat dat is een slechte dood. Altijd. ---------------------------------------- uit: Nagelaten Gedichten (1975)…

Kanker, Eén klein woordje Met zo'n groot effect. Eén stom woordje Van 6 letters groot Voor de 1 een scheldwoord, Voor de ander De Dood…

De ziekte die jij had, was kanker.…

Een klein woordje met zo'n groot effect. Een stom woordje doet je huilen van schrik. Een woordje van 6 letters groot. Voor de één een scheldwoord, voor de ander de dood...…

Moest kanker komen daar. Die vreselijke schok Al die vragen in je hoofd.. Toen ze het ontdekten Iedereen was verdoofd. Niemand die het verwachtte.. Elke keer 3 weken thuis. En je mocht weer naar het ziekenhuis Voor de zoveelste chemokuur. Al was het maar voor korte duur. Als ik bij jou ging slapen. Altijd wel gezellig.…

vezels en water groenten en fruit daar ga je van poepen dan komt het eruit stoppen met roken kappen met de drank begin met bewegen en kom van die bank het leven is lang zonder chips en cola het leven is goed zonder peuk en bier de dokter kan met vakantie want er is geen kanker meer hier eet geen reclame of een schreeuwde leus verwoest…

mijn hart klopt nog steeds, maar jouwe is uit elkaar aan het vallen mijn lichaam fit en gezond jouwe ziek en moe van het vechten mijn leven begint net 't jouwe eindigt al mijn leven, uw leven en de levens van alle anderen bruut uit elkaar gescheurd als gevolg van een ding, maar nog steeds durven mensen te schelden met de ziekte!! vooral…

Na het vonnis ‘kanker’ Werd het een gevecht op leven en dood Lichaamsdelen,kwaliteit van leven,trots, ambitie, zekerheden, idealen, zelfs mantelzorgers werden geofferd Op de positieve uitslag volgde geen applaus, maar; gehavend in een nieuwe strijd: Heden, verleden en toekomst; nooit meer hetzelfde Vol dankbaarheid, pijn en onvermogen…