Alle inzendingen over kinderogen OR pretlichtjes

Dat huis waar de tuin een fresco was van bloemen, fruit en groen waarin we heerlijk speelden elke warme “zondagnoen” en ied’reen wanneer fonkelden de pretlichtjes der nacht, rondom een konkelfoezend vuur tesamen werd gebracht Dat huis waar nu geen grootmoederkloek meer opendoet de deur en waar geen grootvader meer leeft als een patroon…

stukgewoeld land een maskerade van donkere bladeren bedekte mijn snikken met honend gelach te zwaar voor ogen droeg een schuldeloze de nacht op grauwe gekromde schouders grijpend grillig striemde de gesel ontloken vruchtig in verduisterde oorden eeuwig en eeuwig veroordeel ik nu het diep zwarte hijgende land schuldig voor kinderogen…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

kinderogen staren me aan het is prachtig maar ook heel dwaas vol verwachting klopt hun hart want ik speel dit jaar voor sinterklaas een ieder geeft zijn wensen door de een wil een boek, de ander een fiets ik beloof het ze allemaal plechtig alleen wie stout is geweest, die krijgt niets tot er een klein meisje bij me komt zij raakt me nog…

streamende rein fjoerflikkerjende donder balstjurrich mei geweld letter: sjucht it ferbaasde himmelwetter mei kleare berneeachen en omearmet de stilmte fan de iere moarn Vertaling: onweer de nacht inktzwart striemende stromende regen vuurflikkerend onweer onstuimig met geweld later: ziet het verbaasde hemelwater met heldere kinderogen…

Gelukkig zijn er nog de kinderogen, die zeggen: spullen mag je ook gedogen.…

van de man die zijn simple things in een etude zingt voor Jellie maanvlinder de kunststofkoningin Vallende engel uit het noorden die dichter bij ons wist te komen in de stilte ongehoord was wat ontstond een scheppingswonder Dank, Titaantje voor je kussen en de vrijage zonder woorden Adieu Jellie et bon voyage au pays d'or…

Als zoete tranen, het geluk verhalen, dat geschreven staat in kinderogen. Die blij wandelen over regenbogen gestreeld door gouden zonnestralen. Vriendschap, trouw verklaren. Wijsheid, zilvergrijs in ’t verschiet. Gezondheid, ons gegunde jaren. Liefde die in mij de ware ziet. Schone blauwe, die nochtans staren.…

Wat een rijkdom, wat een zegen al die blije kinderogen die mij treffend zichtbaar mogen soms wat angstig weggedoken maar snel is het ijs gebroken om mij heen staan zij met velen een kleintje staat mijn baart te strelen en een ander kust mijn ring Het is een voorrecht sint te wezen net als voor mijn lieve pieten een bron van wederzijds genieten…

zo stil, zo doods het wintermuseum ver weg van wijsheid en brede straten ik hoef niet na te denken binnen zijn ramen, verdwenen vaders en kinderogen zonder voedsel de nacht naast me, ellendig als een koud, kil huis en ik schep geraamtes in de bevroren spoelbak naast label nummer één de opgehoopte sneeuw scheur ik tot stilte ineengedoken…

Een heel nieuw jaar dat staat te blinken als zonnelicht in kinderogen; een heel nieuw jaar waar wij op klinken, om moed en durf voor al ons pogen. Een jaar dat weer naar vrede vraagt en stil geluk graag wil behoeden; een jaar dat o zo graag vertraagt, geloven doet en licht vermoeden.…

Want zelden ben ik blij en onbekommerd- ik klaag zo vaak en draag de vragen zwaar en heel ver weg dwalen mijn kinderogen, want overal toch dreigt wel wat gevaar. Maar deze droom herstelt toch weer de bruggen tussen de vreugde en de rauwe werkelijkheid; zowel het ene als het andere blijven duren een leven lang, ze hebben alle tijd.…

Zweer de verbeelding af Op “vipspotting.nl” Op “graaggenomen gastjes” Op “tv-babes punt orgieland” Op “is-she-hot-or-is-she-not” Op “liever naakt dan niet gezien” Een belspel-del Mummie met de Mummelmond Een studienicht Beau de Boulevard Een Prima Film Sex en haat en kop eraf Een goed gesprek J.P. de bal-bla-balkenbrij Bestel een…

Het wordt mij droef te moede als ik lees Van violette heuvels in het zand En hopen puin van bergen steen op 't land Het tranendal van weduwen en wees 'k Zie liever Flora bloeien in 't decor Van Puy-de-Dôme, Dordogne en Lozère Ardèche, Haute-Loire, Vaucluse en Isère Van Franche-Comté, Savoie en de Côte-d'Or In koele meren onder…

============== Elvis kan ik heel goed nadoen vooral hoe hij in zijn bolle tijd - it's now or never - zingt op het toilet nog één middernachtelijke dubbele peanutbutter banana sandwich in het vet gebakken I'm so lonely I could die hij kon het niet meer aan om de koning van de rots te spelen geëxalteerd, gedrogeerd, geëxploiteerd uppers…

Publish or perish Had men mij wel gelezen? Steeds werd ik afgewezen. Van Meulenhoffs redactie kreeg ik zelfs geen reactie en ook de Tweede Ronde had mijn brief nooit gevonden. maar Het Liegend Konijn loog: bij ons moet u zijn! Uitgeverij Perdu vond mijn werk déjà vu. Querido schreef correct: u heeft niets dat ons trekt.…

Als uw poëziecriticus John Bayley schrijft over jonge personen die opkomen en schitteren als meteoren in de academische wereld, is hij zelf aan het imploderen en wordt een gapend zwart gat. Ingezonden brief van mrs. Val Hennessey, Lyme Regis. Wat bedoelt Bayley als hij dichters prijst die weigeren poëzie te laten klinken als zichzelf…

De koekoek is een dwangneurotische vogel als 'ie in een klok woont.…

Ze heeft, strijdlustig eerst zijn wil getart Maar kinderogen hebben haar bezworen Nu loopt zij naar de spiegel, opgetogen Versiert zij grijze haren met een lint Pakt koffers in, door hoop en vrees bewogen. Vorige week vertrok het laatste kind Vanuit het huis zien machteloze ogen Haar rode rok verwaaien in de wind…

Met grote kinderogen Stond hij midden op de straat Terwijl mensen om hem heen bewogen Op zoek naar iets, altijd te laat In de zakken van zijn jas Zocht hij naar wat hij wilde weten En hoopte in zijn oude tas Te vinden wat hij was vergeten Zijn geheugen leek compleet gewist Wist niet waar, waarvan, waar naartoe Zijn hersens hulden zich…

met van die grote kinderogen stond ze midden op de straat terwijl mensen om haar heen bewogen op weg naar iets, altijd te laat in de zakken van haar oude jas zocht ze naar wat ze wilde weten en hoopte in haar versleten tas te vinden, wat ze was vergeten haar geheugen leek compleet gewist zij wist niet waar of waar naar toe haar hersens…

de zonnebloemen: een hart van goud en geel van licht, de bladeren vol groen verlangen, de kroon vol fierheid opgericht verlangend naar de mooie uren naar zon en hoop en kinderlied, maar ach, zovele grote mensen die zien de zonnebloemen niet, want ze zijn blind en doof voor tekens, voor 't vele dat een hart verblijdt, gelukkig zijn er kinderogen…

Wit wordt weer de wereld, alle hardheid wijkt, kinderogen glanzen, niets is wat het lijkt. Wit wordt weer de wereld, laat ons hoopvol zijn, even toch verzachten zoveel zorg en pijn. Wit wordt weer de wereld, straks komt Kerstmis aan - vrede voor de wereld zal die ooit bestaan?…

Als de dag van toen hoort hij z’n zoon zeggen -je wordt oud pa- als hij traag opstaat uit z’n oude luie stoel de kamer zich vulde met hilarisch gelach Een gezegende leeftijd moment in de toekomst dat nooit zou komen omdat ‘t zo ver weg was kwam aangeslopen gezien door kinderogen Nu zegt z’n kleinzoon -je bent oud grootva-…

Zeg me waar we zullen zingen in falsetten zullen zwaaien spiegelhuizen laten lachen om een Juttekop met haar orgelmannen met een rietje centenbakken laten graaien kinderogen aangestoven witte spoken laten kraaien Zeg me waar we zullen dansen vliedend middelpunten draaien in dit reuzenrad vol liefde zuurstokroze met gitaar waar we samen…

open in gegil van ja en nee rook onthult het angstsyndroom dat telkens slaapt en wakker wordt door steeds hetzelfde beeld dat stampend in het hoofd ontploft en puinhoop achterlaat in overspannen geest zonder eigen wil verlamd door flitsen van herinnering die zich oogverblindend openbaren in een nieuwe nacht zwarte bange kinderogen…

Er is de hoop en de liefde, het lijden en verlangen naar zin en uitzicht, duidelijkheid; er zijn de kinderogen, de jonge vogels die nesten bouwen, de pimpelmeesjes die steeds weer de aandacht trekken en je helpen om veel te raliveren. Ik weet het nu, nu het weer avond is en de drukte stilvalt rond de avondlichten.…

oh aarde, laat mij wonen in de duizend ramen in de schoot van ieder zicht laat stilte mij herkennen wanneer ik loop naast kinderogen, donker door verlatenheid ik zal de spraak van het vergankelijke bewaren maar geef hen de klanken van het licht ook al weten zij niet waar ze kijken moeten, waar de weg is zonder schreien het open…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

Zie de honger, de grijs gerafelde mensen, holle kinderogen leeg en zo onbewogen. Zie bloed op straten en pleinen, zie de plunderende, moordende mensen. Massa graven, kindsoldaten leren haten. De mens, u weet wel, met intellect en rede waart rond. Wij kijken naar beelden, zien de onterende, ontaarde mens, zonder vredeswens.…