Alle inzendingen over knop OR ontwrichten

Als een kluwen wol, die in de knoop zit zijn mijn hersenen vandaag Een warrige massa is het daarboven Niets meer op een rijtje alles in de klit... 'k Ga die knopen straks ontwarren en beginnen bij 't begin tot het weer een strakke lijn wordt in mijn brein daar bovenin...…

Elastiektwisters ruziën over een knoop, de rek is eruit.…

confessie depressie belofte ontploftte streep ingreep bericht gedicht ontwricht donker geen licht 't stonk er afscheid bevrijd geen tijd druk geen beetje stuk het vreet je pluk ik nee de kip de dag zonder kop zie hem carpe…

Als er geen engel is die mij de weg naar de hemel wijst Als er in de lucht geen sterren zijn en ook geen maan verrijst Er geen zon is die mij verwarmt en verlicht Ik bang en onzeker, vervreemd, ontwricht de weg zoek naar mijzelf, de wereld om mij heen Mag ik dan bij jou schuilen, bij jou huilen Bij jou alleen?…

een takje met knop gebogen in het water breekt de spiegeling…

roosje in de knop omringd door lentebloemen bedwelmende geur…

ik zie hem nog voor mij zoals hij daar, aanvallig, ligt met licht gezicht, ogen dicht maar zo godvergeten voorbij nog immer niet uit het zicht, duivel uit het hoge noorden die trachtte woorden te vermoorden, het wordt tijd dat jij wordt ontwricht ik begraaf de bijl, die leidt naar strijd en wens jou, en mij, vergetelheid…

novemberlicht raakt mijn huid aan als een woord van eenzaamheid windmolens staan langs de weg ooit zag ik mezelf spelen het veroveren was kinderspel nimmer zal ik nog zien het hobbelpaard, de lange, eerlijke armen van een reus de ongelijke strijd blijft van helft tot helft ontwricht…

De hele wereld lijkt totaal ontwricht, Wéér wordt aan het geweld carte blanche gegeven, Ebola eist nog altijd menig leven, Misschien draait Rusland straks de gaskraan dicht. Gelukkig heb ik in een speech gelezen: ‘We hebben slechts de eigen angst te vrezen.’…

Daarom luister altijd naar de dames en heren van de blauwe knoop. Het is uw hoop. Blauwe knoop. Geloof erin. Drinkt met u thee Van lieverlee. Drinkt met u thee. Met een koekje. Brengt u anker, kruis en hart.…

Ik ben een ballon aan een tros mensen met touwtjes zwaartekracht bijeengebonden in een knoop van navelstrengen: de aarde Mijn opgeblazen hoofd denkt zelfstandig te zijn, waaiend in een eigen stukje hemel (een fantastisch bestaan ..boven alle verwikkelingen ..in de knoop) zo vervuld van alle sensaties dat ik ze niet door wil prikken…

wirwar van draden in de knoop door elkaar ergens is een begin en een einde…

twee duinkonijntjes koesteren zich in de zon - ik knoop mijn jas dicht…

Een tuin uit duizend een waaier vol van bloemen rozen in de knop…

Gooi een visnet op: de knopen vallen open – als een zwerm spreeuwen.…

Ze raast maar door met volle kracht haar hete blikken schieten vuur Al stormenderhand ontwricht ze mijn leven onder haar slagregens verval ik in zuur Ze bliksemt me neer met haar buien hagelt mij in depressies vol eindeloos verdriet Ik roep haar nog eenmaal terwijl mijn laatste druppel de rand overstroomt maar ze hoort me niet…

Te gek om over te praten, kinderen ontvoerd, gezinnen ontwricht worden branden gesticht. Te gek voor woorden, lopen leerlingen met wapens de klas binnen, schieten leerlingen overhoop. Te gek om over na te denken, Kan het nog gekker?…

Kinderen ontvoerd Gezinnen ontwricht en branden gesticht Dit is te gek om alleen al over te denken Dat leerlingen de klas binnenlopen met wapens Dit is te gek om over te denken. Kan dit nog gekker?…

Jij zit daar op de bank ik voel ik hou van jou Je laat me zomaar los en zegt het snel en gauw Ik stik van verdriet mijn keel zit helemaal dicht Dit is niet wat ik wil mijn leven is ontwricht De stilte die is voelbaar wat moet ik nu nog zeggen Jij kijkt ver van me weg mijn tranen niet te dreggen…

knopen knopen knopen kopen winde winde winde zinde zinde zinde minde zinde linde linde gezwinde linde linde hinde hinde hinde hinde beminde…

Een luisterend oor waarom krijg je geen gehoor de deur blijft dicht je leven wordt ontwricht ze sluiten je buiten alleen omdat je je niet kunt uiten je bent voor hen een vreemde gast ze willen van jou geen last en hebben zeker geen tijd ze schitteren door afwezigheid eigenlijk is dit toch te betreuren dat dit in deze maatschappij nog kan…

ik ben op drift los geslagen van de ankers in vrijheid maar ontwricht heb de schepen achter mij zien branden tot verleden en de dood voel me speelbal van de golven verdwaasd en uit het lood zoek naar bakens die mij gidsen vaar op lichten met een strakke koers naar havens waar ik aan zal meren een nieuwe ligplaats uitproberen…

Tere takken, jonge twijgen, bloesem in de knop beloftes die een aanvang krijgen het voorjaar volgt de winter op De lucht zindert vol beloften van leven de tere twijg wordt weer een tak de zwellende knop tot bloem verheven voor het oog met het grootste gemak Pasen schenkt nieuw leven het oude is voorbij gegaan een levend licht wordt ons…

Ik ben een roos nog in de knop maar ik wil openbloeien Ik ben een roos nog niet geplukt ik mis nog iets ze moeten me besproeien...…

deken over de dag, zacht maar zeker de knop om en ik slaap, wel licht…

Wazige wolken verbergen herfst in de knop grauw tovert schoonheid…

Mijn knopen springen.…

Volwassen vraagstukken op kinderen plakken is vergelijkbaar met een bloem in de knop knakken…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

ze mengen duizend hartslagen in een paradijs van kleuren verdwalen in een oceaan van tedere warmte een ander leven voor even twee in een sierlijke dans van haar in zijn masseren de nacht de zon tegemoet en begroeten elkaar weer in de schoot van zomer…