Alle inzendingen over koppen OR klinken OR liefdevol

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Zo simpel is dit, wat jou en mij in z'n macht heeft, zo puur en liefdevol, is de liefde die jij me geeft!…

kleurrijke rozen omarmen jou liefdevol in stralend zonlicht…

ik herinner jou als toen: terwijl ik mij voorstel hoe liefdevol zoet de hoop een lied gebouwd op wit marmeren stenen een blinkend gebouw met nieuwe ogen en een tuin vol met bloemen waar de geur ons hart binnen sluipt om het simpele geluk van jouw hand in de mijne…

roze bloesem op een tak in de boom haar ochtendconcert ten gehore brengt in het licht waardoor we weer tot leven komen dat alles is er nog in het dagelijkse leven met de vernietigende angst waar we elke dag mee geconfronteerd worden meer dan ooit voor ondergang door pandemie en dood verlangend naar zijn uitgestrekte armen liefdevol…

Lieverd Bedankt voor jouw liefdevol verbonden vriendschap…

Ze stonden met hun koppen in de krant Ouwe, bebrilde, gezagsgetrouwe koppen Waren naar het gemeentehuis gelokt met een raar verhaal Alsof het gekken zijn die opgepakt moeten worden vóór de keuning in z'n koets stapt Veel gedaan voor enge kerken of de sjoelvereniging, of zoiets Geen afwassers van demente bejaarden Die worden nooit voorgedragen…

Wanneer het voorjaar door de dagen danst licht kust in de vroege morgenuren maan en sterren eerder weg zal sturen het vroege vogeltje zich niet verschanst open ik mijn hart dwars door alle muren woorden worden liefdevol tot bloei gebracht zacht uitgesproken zinnen klinken als verwacht zonnige dagen zullen eindeloos duren zakt de…

Vaak is de zee verbazend mooi met witte koppen op de golven en een gehuil als woeste wolven die zoeken naar een nieuwe prooi. Het blauw dat aan de einder blinkt verandert in een lieflijk groen. Een moeder geeft haar kind een zoen: het is alsof de wereld zingt.…

de tulpen onthoofd rode blaadjes langs de weg verwarrende wind…

Ik kijk opmerkend om mij heen en tel de grijze koppen. Wie zal de volgende wel zijn, die wij er onder stoppen? `k Maak in gedachten al een lijst van de favoriet` toptien. Wie weet sta ik wel bovenaan of onderaan misschien.…

Daarna kan ied`re imam u vertellen, Hoe fijn het is om koppen te gaan snellen.…

ik kruip soms weg ver weg en wil niets meer van mezelf weten speel met poppen waarvan ik de koppen maar niet kan vergeten grote neus was mij het liefst scheve mond had altijd praatjes donkere ogen voelden diep de kleinsten waren steeds mijn maatjes ik word gespeeld gezichten ken ik niet de koppen hebben iets aparts in lijven koud…

Kunst en cultuur en ook nog wat van taal; de koppen worden bij elkaar gestoken. In Groningen gebeurt het allemaal. ‘t Docentenkoor gaat er zijn pot weer koken. Zo veel op ’t repertoire is niet frugaal; ja vuur genoeg om ’t flink te laten roken. Kunst en cultuur en ook nog wat van taal; de koppen worden bij elkaar gestoken.…

Om u te foppen, Dan de bal erin te koppen Dan ben ik niet te stoppen. In ieder geval, Niet de man, maar de bal.…

donkere wolken en stilte voor de storm dreigende koppen, de lucht betrekt dan moet ik bijna lachen als de merel zingt…

De golven rollen koppen telkens, telkens, steeds maar weer en leggen sprankelend schuim op het randje van de zee.…

Gestroomlijnde koppen met hun computers zijn ze daar.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Ergens klinken klanken Zacht gespeeld, maar hoorbaar Klank als kleine trillingen In ondiep golvend water Ergens klinken klanken Die niemand ooit opmerkte Die stilletjes weggevaagd worden Door populaire rockmuziek Ergens klinken klanken Ik wou ze zo graag delen Anderen muziek leren kennen Maar heb ze als enige gehoord...…

ik zag energieën vervloeien als wij stoeiden niet in de harde greep die vaak te pijnlijk bleek wel in elkaar liefdevol raken om zo intimiteit te maken waar spanningen ontladen die wij achter ons hebben gelaten als hoge bomen zwiepen zal gevaar naar angst verschieten pas als liefde werkelijkheid droomt en wij ons verliezen…

lippen verzegeld ogen bedekt doof voor de woorden die uit zijn gelekt bang voor de waarheid angst voor geweld liever geen mening zeker geen held leugens verjagen integriteit winnaars verliezen oneerlijke strijd respectloos vergapen aan menselijk leed de tijd zal ons leren wat het met ons deed…

en toch apart, zo liefdevol en toch apart.…

Maak ruimte voor aanstormend jong talent Is het devies voor kopstukken van paars. Maar baantjes voor die lui zijn heel erg schaars. En samenwerken zijn ze niet gewend. Omdat ze nooit een vak hebben geleerd Zijn ex-politici uitgerangeerd.…

De vrienden gaan niet mee met Spijkerman. Ze zwichten niet voor ’t grote geld van John de Mol. Ze hadden weliswaar altijd veel lol, maar trekken toch hun eigen toekomstplan. Maar Spijkerman kan dat geen donder schelen; hij kan toch al die rollen zelf wel spelen!…

je lach ging als een zucht door het woud van gedachten lieflijk geneuzel onder gepeuzel aan de info van alledag zij openen hun bladeren om knoppen en koppen te proportioneren zij schudden nog geen nieuws uit bomen die in het zomerse dromen maar onder het bladerdek driften gekleurde sappen hun al heerlijke oogst waar…

verban de twijfel uit het hoofd zoek liever de metalen spin in de deining van de zee zinder niet zo loop niet voor de voeten maar vertrek vanuit het optimisme zonder glamour en glitter naar het oerwoud van de angst of ga naar Liverpool bezoek de toren van Babel en gebouwen van eens, die zich weer laten bezielen zonder glamour en glitter…

Duizend op een rij werktuiglijk werk je snel door breek je hun nekjes Je negeert hun kroon neemt de kopjes met je mee om weg te gooien Je rust dan even ontlast de gebroken rug en sluit je ogen Het werk is gedaan velden liggen sprakeloos naast een rode berg…

zacht waait jouw blad krult liefdevol om ter bescherming van de tot wasdom komende knoppen streelt en koestert ze tegen de koude wind die opgestoken meteen zijn kleine kwetsbare slachtoffers vindt het is geen spel van leven en dood maar gaat om vertrouwen en geborgenheid in het gescheiden nuttigen van dagelijks brood nu openen zich twee…