Alle inzendingen over kwetsbaarheid OR koesteren OR communicatie

Alles is bereikbaar, Zelfs het meest onmogelijke Wordt mogelijk, zeggen De heren van de communicatie - Alleen zijzelf Zijn niet bereikbaar, De bedenkers van Dit communicatieve geweld, Ze zorgen er nauwgezet Voor dat ze niet bereikbaar zijn, Dat ze niet onverhoopt Gevonden kunnen worden Door die kneuzen Aan wie zij hun Dure…

Ik ben mens, wil dit hoopje veren beschermen, ik koester en bescherm deze koning. Ben ik gek?…

Kwetsbaar nog als porselein. Geweven op een plekje, waar het veilig en vertrouwd zou zijn. Koester het met zachte handen, om vol liefde te beleven: Hoe zich een nieuwe mens ontvouwt. zoveel geluk is jullie gegeven, als hij het levenslicht aanschouwt.…

willen tonen als een boom in de winter bladerloos kaal in het volle vertrouwen dat nieuw blad al in de maak is Maar meestal ben ik een klein en kwetsbaar mens.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

hij 't liefste wil zo kwetsbaar willen leven en toch zo zeker weten dat mildheid overwint…

Misschien vanwege mijn grote hart dat evenzogoed bang is voor alles wat er verkeerd zou kunnen gaan en vaak geen plaats biedt aan wat ik nodig heb, geen ruimte maakt voor wat ik wens Of om de afstand te overbruggen van mijn hoge poten en lange nek tot jou, en niet op je neer te kijken met gewapende liefde om een onvervulde behoefte…

Je liet mij als een vogel op een hand zweven Ik gaf mij over kreeg vertrouwen in mijzelf en in het leven. Dit zei je, met een blik of een gebaar: je bent goed zoals je bent en veilig was ik voor elk gevaar. Het leven had zijn loop soms als een woeste stroom Toen het donker werd bood jij verlichting in mijn verloren droom. Een plek…

Communicatie langs de lijn die tè snel voorbij raast doch met reden, secuur geëxposeerd alsof men iets lijkt te willen zeggen…

in de vrieskou van alle dag gloeit het gevoel van warmte soms nog als het echt tastbaar is begrip is een enkeling gegeven liever kruipt men veilig in zijn schulp koesteren we bezittingen achter het schrikdraad van kwetsbaarheid tegen beter weten in brallen we wartaal en verlengen de zinnen tot pseudo-verhalen...…

nog altijd stuiteren emoties in een hart dat op hol slaat onder jouw warme blik jij raakt waar ik het meest kwetsbaar ben wat onvolgroeid niet helemaal volwassen jouw ogen zien kijken door de onvolkomenheden heen jouw blik schenkt mij de laatste spurt misschien nooit ben ik volmaakt geweest maar onder jouw handen voelt het…

Aan jou durf ik me bloot te geven Ook met kleren aan…

ik hou van jou, en dan de stilte lonkend naar respons zijn hart in zijn hand en zijn hand ver voor zich uitgestrekt…

Kwetsbaar dun als een kristallen glas niet laten vallen ik was niet daar om je te vangen breekbaar en broos niet bestand tegen een sfeer vijandig en boos inkeer keer op keer gevoel versus verstand je doel heeft de overhand je gevoel heeft je overmand mijn vingers strijken over het glas indien ik de juiste toon…

kleine jongen blonde haartjes plakkend van zweet handjes moegespeeld met kleine kuiltjes wimpers als gordijntjes over toegevallen oogjes straks weer kijken de wereld ontdekken elke dag een feest voor jou en voor mij…

verontschuldigend  geeft het verlegen idee zijn geheimen prijs…

Wat zit zij daar te dromen, kijkend door een raam, kwetsbaar zo broos, te overdenken tijden van voorheen, destijds een vrouw van sterkte, de spil voor haar gezin, zie haar nu zo kwetsbaar, denkend aan die tijd, van zorgen en bestieren, door druk van haar gezin, nu gekomen door de jaren, in die rust een oude dame, kwetsbaar en fragiel,…

Kwetsbaar is ze haar lach haar warmte haar liefde als een tere bloem legt ze haar ziel bloot en vertrouwt toe hij kust har handen ze schenkt hem haar hart…

in de strohand van het nieuwe land van kraakheldere skeletten ontmoet mij… kwetsbaar in het hart van wedergeboorte…

warmte huiverde ik tientallen meeuwen scheerden laag over hun gekrijs leek mijn verdriet te overstelpen toe maar, zei je huil maar anders stromen je tranen naar binnen en blussen ze jouw liefde voor mij laat het vuur maar branden ik gaf je een zoen knielde bij je neer een wereld zonder hoop is een verloren wereld liefde maakt kwetsbaar…

Het heldere licht Schijnt kwetsbaar Op je wankele gezicht Onuitspreekbaar Is het stille verdriet Wat eronder ligt Onuitgesproken Bijna gebroken En niemand, die het ziet…

Een gloren, waarin het eerste licht als traan geboren wordt, handen verleggen de zon over mijn oud gezicht, gesteven gordijnen verhangen zich aan ringen,gewogen, maar zonder gewicht,de maat van kwetsbare dingen.…

de trein is kwetsbaar wat u zegt maar zeg eens zelf wie is dat niet..? ik ken een grote kerel... Piet die is 2 meter 9 maar als ik met hem praten wil dan is hij zo verlegen u bent wat dat betreft een vent en stressbestendig tot het end en koeler nog dan vissen niets zeggen meer u bent vast god dat kan gewoon niet missen...…

Dan voelen we ons kwetsbaar en zwak En kunnen alleen niet verder gaan We voelen ons niet meer op ons gemak En kunnen het dan bijna niet aan. Bij God mogen we ons kwetsbaar opstellen Hij kent ons, weet precies wie we zijn Aan Hem mogen we alles vertellen Hij weet van onze zwakheid en pijn.…

Gisteren. Ik wrijf door mijn ogen. De ochtend vindt mij en wil me laten meestromen. De belofte van tijd. De radio speelt met een oude blik. Praat zich rond mijn lijf alsof ik dan meer zichtbaar word. Een onafgemaakte verklaring. Ik voel me een vreemdeling tussen de vriendelijke stemmen. Een passage. Het zou een uur van stilte moeten…

Nog steeds dat gemis naar jou mijn schat Grote liefde van mij alles wat ik met je had Nog steeds dat gemis snijdend in mijn ziel Zo diep geworteld … ben kwetsbaar fragiel Nog steeds dat gemis hoe kan ik vergeten Mijn hart weer helen dat uiteen is gereten Nog steeds dat gemis iedere dag elk moment Gevoel van verlatenheid nu jij er…

daar zit ze haar handen zoekend in haar schoot dan weer gevouwen het licht van de schemerlamp schaduwt op haar gezicht ze zit daar maar ze wacht meisje, mijn meisje huilt haar hart met droge ogen…

Het kind slaapt naast de schelp, nóg ongebonden, nóg ongeschonden, voor haar als winnaar is een lauwerkrans geraapt. Stil verschijnt licht in haar verhaal uit een versje op een kaartje, uit het hart verzonden, een ongeschreven taal, opent het inzicht dat een vers iets levends raakt in de schoot van het ongewisse. Wat dat kind…