3141 resultaten.
grijs
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 112 negatief en optimistisch
realist en ongelukkig
groot verlangen
veel gedroomd
en met de pet gegooid, gevangen.
bitterzoet, zout en zurig
zonder moed, koud en vurig
in het licht gedanst, gedronken
van de nacht. een kus gegeven
en gekregen en gedood
ik hou me groot
dit is mijn leven…
Grijs
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 86 [Haiku]
donker en dreigend
drijven de wolken voorbij
zwanger van regen…
Grijs
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 166 eind november
met zijn trage uren
sleept zich moeizaam
doorheen dichte nevels
blauwe luchten
zijn tijdelijk verdwenen
nachten zijn weer lang
nu heerst grijze kou
nornen weven zilverdraden
in takken van de levensboom…
Grijs.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 465 wetend dat alles anders wordt
aan het einde voor een nieuw begin
denkend dat veel verloren gaat
uit de verzameling tussen ons in
wachtend op een nieuwe liefde
in het witte schijnsel van verlangen
die het zwart van onverlichte passie
in een grijze kleur laat behangen
de neerslachtigheid beklemt
de lust van hartstocht ontwent
toch zal de…
Grijs
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 403 Als de kleuren vervagen
En ik zie alleen grijze tint
Als de kleuren het licht niet meer verdragen
En als de pijn zich uit in grijze tint
Als ik om me heen kijk en voel de grijze leegte
Het wordt grijs…
grijs
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 112 Statig ritme, grijze mist
Waar dromen worden uitgewist
Waar we gevangen, met zijn allen
Tevreden van ons voetstuk vallen
Terwijl we sputterend toegeven
Dat dit het is, dit is het leven.…
GRIJS
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.002 ik kon niet anders meer
mijzelf gedwongen zien
doch dan vanuit haar ogen
de pijn bekroop mij zeer
in kille nachten bovendien
ondergaan door mededogen
emoties ondervinden is zoiets
van medeleven in het duister
tranen zijn er niet voor niets…
Grijs
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 76 Ik vang jouw grijsheid op
in 'n bal en rol deze
langzaam van me weg
en trek 'm weer dichter
om 'm vervolgens
heel hoog op te gooien
om te zien hoe hij
danst in de zon.…
Grijs
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 222 Het is weer eens grijs weer
in het verzorgingstehuis
de man tegen over mij zegt deze keer
het is toch anders dan thuis
het eten schreeuwt luider
dan de oude melkboer van toen
je weet je kan het allemaal niet nog eens doen
het toetje moet bedorven zijn
waarom anders heb ik buikpijn
voordat ik ook maar één hap genomen heb
het huis heet…
Grijs
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 59 Weg zijn de gedrochten
met hun verstikkende
felle kleuren
alles is vergrijsd
in zalige onwetendheid
kun je rustig slapen
wat loop je dan te zeuren…
Grijs
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 645 grijs heeft
wit-zwarte ogen
ziet alleen macht
grijs heeft
lange armen
regelt ook nacht
grijs heeft
wit en zwart
nog nooit gemogen
grijs wacht
liever af en
zal gedogen
kies maar
wit of zwart
voordat je grijs
met goed verwart…
GRIJS
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 50 de kleur ging heen, de klank verdween:
grijs is het land. grijs is het land.
de hand grijpt haren samen in een dot.
het richt de lippen en het lijf wordt zot.
het breekt het open, duwt, en strandt:
grijs is het land. grijs is het land.…
Seizoen
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 1.344 Bliksemschicht schiet door dicht getrokken
gordijnen van zwaar beladen kolken
wolken pakkerds treffen in`t aangezicht
schokken smeltwatervallen langs haar lijnen
Regenbui drijft over als een sluier prevels
schuin afgeklonken aan rondingen einder
verschijnt er grijs gezonden een ara in rui
nevelmotjes fladderen van onder tot kruin
Zon breekt…
Seizoen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 1.255 Bliksemschicht schiet door dicht getrokken
gordijnen van zwaar beladen kolken
wolken pakkerds treffen in`t aangezicht
schokken smeltwatervallen langs haar lijnen
Regenbui drijft over als een sluier prevels
schuin afgeklonken aan rondingen einder
verschijnt er grijs gezonden een ara in rui
nevelmotjes fladderen van onder tot kruin
Zon breekt…
seizoenen
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 485 de winterjasmijn
laat 's zomers blaadjes vallen
herfstaankondiging…
Seizoenen
netgedicht
3.0 met 124 stemmen 47.111 Ik sprokkel late stukjes
zomer in fragmenten
geel. De lente laat ik heel.
Het schuchter groen - nog nooit
kon ik wat aarzelt breken.
Jouw geur vleugt onvergeten door het gras.
Weet jij de bomen nog? En nog
waarom het was dat ooit
de herfst begon en onze dromen
met de vogels weken?
Nee, spreek niet van de winter -
het wordt nacht - de…
Seizoenen
netgedicht
3.0 met 35 stemmen 999 Lente doet me goed,
de zomer laat me leven,
herfst en winter niet.…
seizoenen
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 836 Met blote, zongebrande benen
stapt ze door de zomer
naar een roestig bruine winkel
voor kousen die glanzen
en haar laten dansen
ver voorbij midwinternacht.
Als de ochtend gloort, groet
zij met een zwoele lach
de lente, die de liefde
in manden vol met zoenen,
zoet en zacht als dons
voor haar heeft meegebracht.…
SeiZOEN
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 367 Adem draagt een
waas van kilte
en ik voel hoe herfst
mijn lippen raakt
aarzelend
gelijk een blad
niet wetend
waar te zweven
een moment slechts
maar genoeg
om stormen
te verlangen…
Seizoenen
gedicht
4.0 met 51 stemmen 14.538 Ik geef aan dit seizoen een waarde
van veel te grote woorden; de stilstand waakt
over het jaargetijde dat mij soms verder laat.
----------------------------------------------------
Uit: 'Toverdraad van dagvervlijf', 1986.…
SeiZoen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 491 jij voedt mij
met jouw zonnestralen
de geur van hyacinten
houdt ons dichter
krokussen lachen ons toe
wanneer ze voorzichtig
de kop op steken
wij kussen de dag
die ons verblijdt
met alles wat mooi is…
Seizoenen
hartenkreet
2.0 met 18 stemmen 1.296 Lente
De bomen groen, en fris
En jij kruiste mijn pad
Ik zag jou, jij zag mij
Zo vonden wij elkaar
Zomer
De felle zon, lange dagen
Ik bestond niet meer,
Jij bestond niet meer,
Jij en ik werd wij
Herfst
De bomen langzaam kaal
De warmte die verdween
Met de bladeren van de bomen,
verdwenen wij ook langzaam
Winter
De bomen kaal en…
Seizoenen
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 392 samen zongerijpt
in zomertijd ons leven
waar de herfst reeds wenkt
dromen we lentedagen
op godverlaten stranden…
Seizoenen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 117 Steeds gaan er seizoenen voorbij
en zie ik de bomen verkleuren.
Vol van het groene blad dan het geel
met de kaal wordende takken.
Als de herfst komt met zijn storm
zal hij in mijn hart gaan luwen.
Heel langzaam het vertrouwen in
mezelf weer zal gaan hervinden.
Dan zal er ook voor mij weer
een nieuw seizoen beginnen.…
Seizoenen
gedicht
2.0 met 12 stemmen 8.415 Hoe vlinderlicht het licht
over het nauwelijks groen
zo pril als ik
waartussen ik
begon aan mijn seizoen
De toon van 't groen werd diep
de tuin kwam vol geluid
want wat mij riep
bedrieglijk riep
liep met de knoppen uit
Hoe kort o argeloze
voel je de zon maar branden
nog tuimelen rozen
over rozen
ze roesten aan de randen
Straks…
Seizoen
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 372 Als de dagen weer gaan lengen,
de wolken minder tranen plengen,
als de klok weer wordt verzet,
dan staan de schaatsen weer in ’t vet.
Mensen wees dan op je hoede;
moeder krijgt de schoonmaakwoede,
zeult dagenlang met emmers sop -
‘Spic and Span’ knapt alles op.
Als moeder weer is uitgerust
en vader haar hartstocht’lijk kust,
terwijl de…
Seizoenen.
hartenkreet
1.0 met 2 stemmen 392 Winter, winter,
Geef mij mijn
Adem terug.
Lente, lente,
Zet ze op een rij,
Kontjes omhoog.
Zomer, zomer
Alleen jouw warmte
Vertelt kleuren.
Herfst, herfst,
Jouw aanvang van
Verrotting adem ik.…
Seizoenen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 339 Onbewoonde klokken in lentetijd
tikten tot een nieuw seizoen
zich vol goede moed had aangemeld
waarin elk uur verstreek
Bevroren bloemen in zomertijd
verwaaien deden ze graag
in het hart van jouw aanwezigheid
die me altijd raken kon
Verzonnen boeken in herfsttijd
waar bleef het ware verhaal
wat een ieder lezen zou
de dag versneld voorbij…
Seizoen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 92 Druipende neusgaten !
Hooikoorts is ergerlijk
Lopende ogen ’n
Vreselijk kruis
Dus kom ontgord nu die
botaniseertrommel
Vader en blijf eens ’n
avondje thuis…
mijn seizoen
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 143 Onbekommerd
slenter ik door
zachte aarde
en ritselend blad
Laat voetsporen achter
en kijk niet om
De wind veegt
ze met
een nonchalant gebaar
weg
Verdwenen is mijn leven
Ik adem
witte wolkjes
Blaas plagend door
flonkerende nijverheid
En strijk met
een vinger voorzichtig
over de kwetsbaarheid
van de herfst
een geur…