Alle inzendingen over liefkozen OR hand OR blozen

zo zuiver spelen: Chinese pianiste doet Mozart blozen…

In zijn uniform der matrozen, stond hij op de ka te blozen. Zij bloosde ook, zij het matroze.…

reik me je handen, je lentehanden de bloesem van je vingertoppen reik me je mond, je zomermond het fruit van je lippen laat me liefkozend graaien in het rode herfstbos van je haren je zachte nekvel strelen: huiverende hindehuid laat me zinken in de grijze wintermeren van je ogen laat mij het jaar zijn, speels genesteld in je vier…

ik ben wakker heb een vriend hij brandt in mijn lijf ik heb zijn sporen gekregen hij mijn liefde verdiend zacht zijn ontspanning krachten gesust rimpels rond ogen zijn lippen geloken heb ik zacht gekust ik ben je lichaam eet nu jouw smaak val voor je handen ze strelen mijn huid liefkozen vaak ze geven gevoel dat je ogen beloven…

Een traan biggelt naar beneden, via mijn luchtpijp naar mijn longen, en van mijn longen naar mijn hart. Dan ben ik verdrietig maar tevreden, het lied vol lof luidkeels gezongen, klaar voor een hele nieuwe start. Maar de strijd is nu verloren, hard gespeeld altijd geweten, dat gelijkspel nooit een optie was. En toch zal jij bekoren, dat…

Elke dag dan kruipt de tijd, Van s'ochtends tot s'avonds snel voorbij, Maar als de maan dan aan de hemel staat, Dan ligt de tijd stilletjes aan mijn zij. Want als ik dan weer terugdenk, Aan de mooiste tijden van mijn leven, Dan lijkt het echt net gisteren, Onze liefde had geschiedenis geschreven. Zonneschijn verblindde ooit, Onze twinkelende…

Ik heb verloren niet vergeten Heb gerouwd en veel gedacht Dat het op een dag toch goed zou komen Zelfs hier midden in de nacht Laat ik tranen zoek ik adem Hikkend hijgend hoestend snel Ben ik in diepe rouw om mij Hart gebroken hard verscheurd Diep van binnen voelt het Alsof het elke dag gebeurt Die paar woorden maar één blik Gewoon twee ogen…

Vreemd, dat eenzelfde huis bevat ons beiden en toch, wij durven ons niet af te scheiden, wij durven niet alleen zijn, niet te spreken dan lippen bevend, die niet open breken, begonnen klagen, wenkende ogentroost, gloed van een wang, die om zijn blozen bloost, handen, die groeten, blikken van verzwegen ontroerd zijn, zuchten als uit vuur gestegen…

ik heb nooit de taal van snelle jongens gesproken die versierders kozen op hun pad was van de kleine dingen een vriendelijk woord en de warme hand als die nodig was wij spraken slechts de taal van ogen waarbij als toegift nog het lichte blozen in onschuldigheid zij bloeiden in bescheiden aandacht tot de mooiste bloemen…

Je raakt dit kenmerk van verlegenheid Dankzij de chirurgie eenvoudig kwijt Want blozen is natuurlijk uit den boze Maar valt zo'n ingreep met de tijdgeest samen Nu wij ons voor steeds minder dingen schamen?…

een liefkozend gebaar zal het ervan komen appte ik nog net haar ogen lachen dromen het mobieltje had zij al uitgezet…

ik pakte jouw hand in een liefkozend gebaar voelde je vingers verkrampen zag je ogen opeens donker glanzen wegkijkend van mij een zucht over je lippen wat woorden die ik niet hoorde en weg was jij pas later vertelde je dat raken oude wonden open maakte dat de pijnen van vroeger ervaren weer even heftig waren jij wilde vrijheid…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Heel even zag ik dat je keek wat kan jij mooi blozen zelfs in de verte…

ik bemin je graag jouw hemelsblauwe blozen oogt voor altijd schoon switi lobi…

op je wangen hangt een blos nog van het blozen wat je doet sinds je kind bent jeugd die van je af te lezen is het vanzelfsprekend middelpunt, een leeg glas bungelt losjes tussen je vingers in je andere hand zie ik nu zelfs half gewikkeld in een briefje de felgekleurde lolly weer van een medeminnaar uit de straat, gelukkig roept iemand…

me ik wil een eeuwige rust, ‘ k zal dankbaar zijn aan de dragers en de vuurmakers, ‘k zal de bloemen en kransen meenemen naar mijn volgend begin naar ik hoop zal daar de rust zijn die ik zoek zal het beminnen net als toen, toen ik nog naast haar lag en mijn handen ieder plekje van het lichaam liefkozend streelden…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

ik zie het als je lacht je hebt iets stralends in je ogen het zachte twinkelen van beloven een spanning die niet wacht je kijkt me aan met blikken die verschrikken me doen blozen, fluistert woorden die me kozen je korte stappen haasten schaduw springt vertwijfeld met je om en komt tot rust als jij me pakt en kust handen zoeken…

rode rozen ze blozen in de ochtendzon als het kon zou ik voor altijd zonder spijt bij je zijn jij bent mijn rode roos stralend…

ik zou graag willen huilen zachtjes zonder haasten in de herinnering waar ik jou heb aangeraakt in de liefkozing van je hand toen ik jou droomde tussen vroeger maar nooit later ik zou graag willen liefhebben eeuwig enkel jij in de tranen waar ik jou heb gefluisterd in de regendruppels toen jij mij vlocht tussen uren maar nooit…

En het woord daadkracht krijgt bij een liefkozende mond.…

parmantig paradeert puntig de pointe hand in hand met provocerend proza een wonderlijke optocht ontrolt zich aan mijn ogen opgetogen, terneergeslagen eeuwige trouw, op de hak genomen liefdesmijmering, vers in geheugen lettergepenseeld vergezicht een bontje met een kort lontje verwondering, verbazing, woede liefkozing en oorwassing doodsklok…

Met zoveel liefde toch heb ik van je gehouden dat, nu ik bijna je vergeten ben, het een liefkozing der lippen is gebleven je naam te zeggen als ik eenzaam ben. ------------------------------------ uit: 'Verzamelde gedichten', 2002.…

Zwanger van water ontdoen grauwgetande flarden zich van hun neerwaarts ijlende last in hunkering de aarde te zogen, landschappen van stromende beken in mistige waas op glas, grijze lappen worden ijler waar blauw tevoorschijn komt, uit diffuus licht wordt zon weer geboren, liefkozend haar aarde als minnares.…

ik omarmde je, liefkoosde je en toch reageerde je niet ik loop voor je, naast je, dwars door je heen en toch reageerde je niet het doet zoveel pijn, zoveel pijn ik verlies je elke dag opnieuw toch zie ik je overal en altijd jouw blik raakt me meer veel meer dan zoveel woorden jij bent zo mooi dat je er overal wel de echo van zou…

Moeder, aanrecht en dweil zoals zij door de kamers dwaalt van het belommerd huis de gang doorkruist en mompelend de ramen aait. Zij spreekt de kasten dierbaar aan of zij hun sleutel goed bewaren en van elke lade het geheim dat zij ooit dierbaar samen waren. Zij boent haar angst voor slechte tijden met het bergkristal en zilver…