321 resultaten.
dagen herfst
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 666 mijn nat geluk
golft in de dans
van zeven sluiers
en ogen bronsten
waar schemer
melkwitte parels
vlecht tot een glinsterend net
over adembruggen
rode nevels
aan verre horizonten
druipend omstrelen
de zoom van jouw mistig kleed
trek ik het uit
in naakte helderheid
wil ik de dagen
van deze herfst
gemeenzaam met je drinken.…
Het oppermachtige ego
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 605 Ver verdwaald in het oppermachtige ego
zoek ik een pad door de mistige mythe
van mijn bestaan
Voorbij alle ontberingen sluimeren gedachten
Die wederom met het ego
oog in oog komen te staan
Hoe bewust ik ook ben van deze kracht
De mist is te dik om het pad te vinden
De mythe is de fabel van mijn leven
Het ego houdt mij sterk in haar macht…
tover tijd
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 344 tover de tijd terug
terug naar ons
ooit
in golf van spijt
een plons zo rijp
ga je nog een keer mee
naar dat bos
zo clichè
ga maar weg
en verdwaal
iedereen zijn eigen verhaal
laat maar lopen
laat maar vliegen
k zal nooit meer
bedriegen
liegen
of heb ik dat nooit gedaan
het is te mistig
ik zie het niet
de maan…
als
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 401 hoe het is
als
twee meisjes, zo klein
samen aan het eten,
in tranen zijn
ineens de wereld verging
hoe kon ik vergeten
waar het om ging
mijn leven
jou om het even
besef nu echt
hoe slecht, dit was
hoe zou het zijn
als je las, als je wist
wat dit heeft veroorzaakt
wat de wolken zo mistig maakt
flarden van wolken
wolken vol mist
nog…
Ongrijpbare stilte
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 423 Wetend dat ik niet denken kan
nu ik voelen moet vergeten
lijken wolken luchtkastelen
zal ik nooit meer denken
de nacht proeven
en je
aan me voorbij laten gaan
mistige illusie
onzichtbare vriend
je verblijft in ongrijpbare stilte
ik kan je niet zien
slechts voelen
in het diepste verdriet
waarin je bij me bent
as
uitgestrooid over…
koude eenzaamheid
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 192 de nacht stort koude eenzaamheid
over slapende velden en heuvels,
donkerte verglijdt langzaam omhoog
zilverkleurige sterren vervagen
als dromen in grijze sluiers
schaduw omgeeft de mistige nevels
als een achter gebleven herinnering,
schemering in de tijd van stille rust
omgeeft de lucht van heden
verlangend naar het licht.…
De nacht
gedicht
4.0 met 1 stemmen 3.949 We zien onze schimmen
gebaren in het raam
alsof we naar elkaar seinen
ons vast willen klampen
als mistige drenkelingen.
----------------------------
uit: 'Donkere arena', 2006.…
Het regent tranen
hartenkreet
4.0 met 15 stemmen 1.267 Het regent dikke tranen
één grote mistige waas
mijn lach is verdwenen
verdriet is echt de baas
Scherpe en gemene scherven
pijnigen mijn gebroken hart
mijn hoofd is helemaal leeg
mijn gevoelens zijn verward
Je hebt me vreselijk gekwetst
tot in het diepste van mijn ziel
het door jouw getoonde karakter
was niet waar ik ooit voor viel…
Magie en mystiek
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 144 ik ken de magie
haar krachten hebben
ons ongeweten
veel sturing gegeven
toeval is de naam
die wetenschappers
gebruiken voor zaken
die zij voor zich uitschuiven
ook in de mystiek
liggen gebieden braak
vaak in mistige lagen die
andere waarheden dragen
zij worden maatschappelijk
uit zicht gehouden omdat
je op hun resultaten
geen…
heimwee
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 153 De adem van brak geworden
woorden zweeft verder
door de mistige verloren illusie!
heimwee... Blijft…
Partij voor de Humor
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 162 Zijn toekomst werd mistig.
Wat gaat Henk nu doen?
Henk blijft zitten waar hij zit.
Nederland heeft hem hard nodig.
Henk weet wat relativeren is.
Humor verbindt oud met jong.
Dat doet de Partij van Krol.
De Partij voor de Humor.
Partij van verbinding.
Partij van de Lol.…
Liefdeslied
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 236 Wie ik was ben ik kwijt,
het ik opgegaan in rook,
Zelfs de naam die
ik droeg vanaf 't begin
is me ontschoten,
Is ongemerkt vergleden
in mistige vergetelheid.…
Leeg is de cirkel
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 1.685 Je roert in de dood,
die mistige blik
naar omhoog geheven.
Een nacht in het verleden.
Je omknelt een woord,
die oude pijn schopt
tegen gehavende zwerfstenen.
Een adem in je diepe land.
Je braakt de kiltes,
een aarzelend zoeken
langs de wegkant.
Een cirkel in je hand.…
Die ja .....
hartenkreet
3.0 met 15 stemmen 1.919 Ik houd jou tegen
het licht, bekijk
de lijnen van grijs
naar zwart, vloeiend
vormen zij negatief
in een flits zie ik ogen
vol liefde als een waas
zinnen raken, glanzend is
de afdruk, mistig de
weergave, verkreukeld
door verkrampte handen
ga jij weer in mijn tas,
die ja, waar gedachten
schuilen in de vakjes,
naast dat ene ...…
een broze brug
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 378 ik bouw een brug
over een vluchtig dal
ondersteund door
broos gesteente
een verbinding scheppend
tussen
deze en gene wal
mistig is nog
de overzijde
schoorvoetend
ga ik vooruit
niet wetend
wat te verwachten:
een menselijk beleg,
uitstekende handen
of donkere krachten
aarzelend
is mijn tred
heeft het zin
die weg te gaan…
Vrije val
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 922 Als woorden zwijgend stromen
en het bloed kolkend klopt
waar ongeschreven coupletten
het lichaam doordringen
Dan kan je zweven
op de kust van houden van
waar serene twijfels grondig
door het hoofd zingen
Als woorden dwingend dreunen
met akkoorden van verdriet
en mistige dubbelzinnigheid
je vuisten heeft…
Zomert een liefde
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 144 jij kunt altijd
met subtiele blik
wind bewegen om
straatjes schoon te vegen
waar je loopt
openen bloemen
bekennen stralend kleur
volgen je met hun geur
jij speelt in de
schaduw van jeugd
draait je om innemend
lachend naar de zon
hier is het nu guur
mistig en koud maar
jij zomert een liefde
die mijn hart warm houdt…
liefste
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 2.052 Mistige gedachten wachtend op jou
mijn dromen gevuld van verlangen
en het antwoord ontkennende
Zoek mij niet in de dauw van de morgen
mijn hart is zo gesloten
hoezeer ik ja zou willen zeggen
Jij en ik als zijn wij een raadsel
een raadsel dat zelfs door de goden onopgelost zal blijven
glimlachen naar het onbekende
Liefste, hoe ik van…
onder de oppervlakte
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 150 zo mistig
en rooskleurig schoon
adem ik tot het laatste seizoensbeeld
je dromen in
soms weet ik het niet
hoe ik je lief of wegvegen moet
langzaam verslijt mijn stem
achter gevallen doeken
en is dit gevecht
voor jou voor mij
geen kunst
echter zucht me een helder landschap
en ik kus de poëzie onder het blauwe licht
welterusten slaap…
Valentine
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 195 zo mooi als mistige weilanden in maanlicht
zo sprankelend als het water van een beek
zo open als de Afrikaanse savannen
zo blij als het plots verraste kind
zo dapper als een strijder in de frontlinie
zo lief als een poes die zijn kitten likt
zo sexy als een vrouw maar kan zijn
zo bijzonder zoals jij alleen bent
zo veel als een man kan houden…
Uit mistig grijze morgenstrepen
poëzie
3.0 met 18 stemmen 3.182 Uit mistig grijze morgenstrepen,
Een onbewogen meer gelijk,
Verschijnen vormeloze repen:
't Zijn bomen op een hoge dijk.
Nu 't lichter wordt, zie ik iets blinken
Als sikkels, opgaande uit de mist;
En klokjes hoor ik droomrig klinken:
De herder met zijn koeien is 't.…
de skyline als mistig verleden
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 435 ik rijd door velden van mijn jeugd
de skyline
ach,.... mistige velden doorkruis ik
het zijn de polders
in Mondriaan-termen geschetst
ik weet dat, maar zie het nu niet
en stuur haar vooruit, zoals vroeger
nu echter wat ingehouden
kan ik hem nog vertrouwen
lijkt zij te denken
de leidsels enigszins gevierd
ruimte geef ik haar
ik voel haar…
Mistig dromen regenbomen
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 215 De stadse parkrand
dampt het risico
drinkt uit de oude sloot
vochtlevende dieren
verschrikken verbazing
onder boze wolken, zou het God zijn
die moet huilen, of alleen maar ongeluk
dat niet kan schuilen, bomen buigen zichtbaar
onder regen met de voeten van de wind
alsof jij een nachtvlinder bent, je ademt
tussen mistig dromen, huilende…
Een mistige dag uit het leven van..
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 137 Wanneer zij nog half slaperig haar bed uit stapt en
met verwarde haren in peignoir en pantoffels kruipt
bibbert zij.
Zoals vroeger voelt het,
toen op de dijk de vochtige wind haar huid aan flarden scheurde
en ganzen haar bij de punten van de rok
naar de einder voerden.
Nu staat zij in de dampende badkamer van haar flat
met aan de andere kant…
Mistige morgen in april
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 155 Het warme land dat in de nacht
verkoeling zoekt, grondmist
met daarboven paardenhoofden
zij hinniken zacht en snuiven
Er staat een man te kijken
een jachtgeweer gebogen
om zijn arm, een hond
afgericht spiedt zwijgend mee
Alsof iedereen wacht op de wind
die hen bijeen zal drijven, de man
de hond, de paardenhoofden en de mist…
Mistig weiland in de ochtend
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 97 Grijs doorbroken
lijdzaam mededelen
zuigt een zwaar verlangen
mee te gaan
op gezamenlijke vleugels
temidden opgenomen
wijds en ver
ja, te gaan
verstilde grauwheid tastbaar
verlaten van hun vlucht…
weeft van mistig ochtendrood
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.512 ik zie je in het ruisen
van de wind, je hebt niet
meer het blote van een kind
niet meer geboeid
het spel ontgroeid dat
kleinen in vertrouwen spelen
je bent gekleed
met naakt, van onschuld
wordt je schaduw al gemaakt
je weeft van mistig
ochtendrood de donkere
schaamte voor je schoot
en wordt herboren in
ontluikend groeien,…
de weg die ik ga
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 680 in dwingende voortduring
zoek ik mijn verleden symbiose
vlucht voor wezenlijke eenzaamheid
ik ben geworpen, heb niet gekozen
mijn gang is vol van schemerige tragiek
val telkens in de smalle fuik
van de alomvattende mistige liefde
waarin ik even aan die veiligheid ruik
al hoop ik op eeuwige zaligheid
is plots weer het stof dat…
Jouw hemels blauw
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 145 ik weet dat
mijn tranen niet vallen
zie ze gaan in stromen
verdampend tot dromen
mistige wolken
die emoties vertolken
van vorm en kleur
steeds verschieten
hun buien hozen
gevoelens gieten op
stormachtige winden die
neerslaand de luwte vinden
geschoond weer stijgen
om uiteindelijk klaring
te krijgen oplossend in kou
van jouw hemels…
In een glimlach met dromen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 165 woorden stokten
gevoelens wrokten
langzaam van binnenuit
stemmen kleurden
naar een hoger timbre
met een blikkerig geluid
de zon scheen vaal
warmte leek met een
wolkende wind te verdwijnen
door mistige flarden
jankte het blauw gele licht
in een plotseling verschijnen
de schreeuw is gekomen
een genadige spuit gaf
rust in een glimlach…