Alle inzendingen over muur OR vallen

mijn muren zijn onafgebroken daarachter zwijg ik te vertellen wat is gebeurd ondoorgrond lijkt alles als een aarde zonder bodem ongewoon stil en leeg lijkt het spiegelbeeld op iemand waarop ik lijk alleen de muur lijkt zonder alle tranen en alle pijn daarachter een beeld van ooit…

WIJ samen, als metselwerk aan elkaar geklonken stevig verbonden elkaar ondersteunend kou buitensluitend beschutting veiligheid gevend stormen doorstaand WIJ samen ...…

Was daar dan eerst een muur? Misschien was het wel beter als er een muur om je had gestaan Want nu ben ik gekomen en er met je hart vandoor gegaan. En ik geef het nooit meer terug hoor! Levenslang = levenslang.…

Ik heb een muur om me heen ja een vesting van steen en niemand komt er doorheen. Gebouwd om mijn hart, ziel en emoties te beschermen, want ik heb door de jaren heen flink moeten kermen Er wordt dagelijks op de poort geklopt maar ze worden door de wachten bij de muur gestopt.…

zweven tussen de muren in mijn woonstel een oud aspirant gezel. een muur van foto's waar jij nog bloeit en bloost. drink nog wat thee tussen de muren ooit van ons twee. de echo van het lachen kreunen en dansen. maar ook het schreeuwen en huilen. dat geluid zal wel tussen elke vier muren schuilen.…

Onzekerheid Angst Verdriet Eenzaamheid De wanhoop nabij Muur van beton Lichaam van steen Ziel verdwenen Hart van klei Niemand komt ooit nog dichtbij…

Witte dag Het dwarrelt In grote vlokken omlaag ’t is winter Het mag Schitterende zonnen Een horizon Met bloemen en geuren Zonder sneeuw Niet met mij begonnen Een oase vol gloed Vol geloof Met vertrouwen en angst Een witte, dikke Muur van voorspoed…

Zo’n twintig jaar geleden in Berlijn Zag men een volk verbaal en vreedzaam vechten Om zo de monsterlijke muur te slechten Die Oost en West twee werelden liet zijn Maar daar is, met het ruimen van de stenen De muur tussen de mensen nooit verdwenen…

dan wordt het stil, je weet, nu komt het schot de doodsangst valt te lezen in je ogen een beul vertoont geen spoor van mededogen te sterven als een strijder lijkt je lot je voelt je als een schurk op het schavot de hand beschermt een kruis, het hoofd gebogen een droevig beeld van leed en onvermogen wanhopig richt je nog het woord tot God…

Ik zie je kijken Ik kijk terug Jij kijkt weg Ik kijk weg Jij kijkt weer Zonder muur Open Vol liefde Alleen Jij ziet het niet Ik kijk terug Vol liefde Een spiegel Jij twijfelt Jij schrikt Muur Ik wacht Tot jij weer kijkt…

Als de muur is afgebroken, vind je dan terug wat je hebt verloren. Liefde en geluk, ook de dromen. waar je achteloos aan voorbij liep. Weer geloven in een toekomst, met nieuwe kansen die worden aangereikt Laat het geen illusie zijn, maar vecht voor wat je eens bent kwijtgeraakt.…

De muur Enkele woorden vluchtigheid op deze, prachtige, gedichten-site komen al snel weer in vergetelheid. Na de werkelijk is het moeilijk dromen. Hoog te zweven met de staart tussen de benen is natuurlijk mijn probleem. Met de hand al op de knop mijzelf dan toch wakker gekust? Herbezinning!…

Blokken Op mijn tenen lopen Heilig resultaat Topprestaties Doel voor mijn toekomst Beste van besten En gezien wil ik zijn Moe van het altijd Buitengesloten en En onopgemerkt zijn Dan in de grauwe November lucht Zo maar een grijze Zeppelin - verdwaald In dit wijde landschap Van mijn jeugd De vervreemding verbeeld Mijn…

Dat was het dan oude vriend een dood in de goot nee, dat heb je niet verdiend je klom op tegen muren je zag er erg tegen op je sprak het niet uit misschien alleen in die eenzame duistere uren het einde kwam dan onverwacht in die diep donkere nacht.…

Een muur rust op een fundament van liefde en vertrouwen liefde is het cement waar wij op verder bouwen door het afscheid op dit stervensuur vertoont de muur nu scheuren toch weet ik zeker: jouw liefde zal ons leven blijven kleuren…

Muren zijn niet eindeloos.…

bij mij hangen ze niet aan de muur worden ze desondanks niet weggestopt of ontkend de binnenkant van m’n hoofd daarentegen is er mee vol behangen met hen die ooit op beeld zijn gevangen elk willekeurig moment kan ik ze bekijken in elke gewenste tijd iedere dag ieder uur en als ik wil kan ik ze ook ontwijken…

in deze tijden vervalt de menselijke maat in onbehagen moeten opgeworpen muren de angsten slechten de ingemetselde naakte schaamte sterft duizend doden een dak willen we om de muren van ons huis te verbinden bij toeval belanden anderen - ik ken die mensen niet - aan de ontredderde kant van muren die als rode prikkeldraden…

De muur is zuiver muur. Als hij zich toont, zinkt ook je moed. Je kunt niet spreken in zijn ondraaglijk gezicht. Je kunt pas spreken na het camoufleren. ----------------------------------------- uit: 'De jagers in de sneeuw', 1986.…

Maar zal zo’n muur de mensen wel bewegen om weg te blijven? Maakt die het verschil? De grote muur in China trekt elk jaar wel tien miljoen bezoekers bij elkaar.…

in woede en vertrok net als jij ooit kriskras crossend op zoek naar beschutting alle muren moeiteloos ontwijkend…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

de nacht is mijn kat op trage poten ze woont in een wit kasteel met dikke muren die kluisteren als we buigen naar zware wind sterrenbeelden vallen uiteen in ovale ogen breder dan de maan het verre licht, fijn wit zand ooit valt alles uit elkaar zweeft alles zacht met iedereen ik raak de dag hij is van steen…

Zachtjes bladert ze de verf van mijn muren waarmee ik een innerlijke verdediging opgeworpen heb maar ze laat zich niet wegsturen Ze bedenkt met welke breekijzers ze de muur kan neerhalen en spreekt ze uit stenen vallen door haar toon bezwijken onder het geluid Haar blik kijkt naar binnen en met sprekende ogen veegt ze de negatieve…

voor een of andere duistere Demon waar kinderen (om)gedoopt worden tot kanonnenvlees De Aarde is als een litteken aan een geschonden wand De hemel lijkt aan de kant geveegd En ik, ik schrijf deze woorden met een distillaat van bloed en tranen sijpelend door de trechters van de tijd Meer gaten kan een dichter niet maken in de blinde muur…

met het deksel van een koelbox sluit de witte winterlucht de onbekende stad waarin wij beneveld door champagne en verhalen decadent verloren door de nacht dwalen over bevroren asfalt glijden wij, duwen, vallen, kussen, tussen muren van de dichtgeklapte wereld waarin niets leeft dat zich buiten de straal van onze lichaamswarmte of…

Schreeuwend tegen een muur die nooit zal kunnen horen, een berg waarvan ik telkens terug blijf vallen, woede uit verbitterde onmacht geboren Sla ik alles stuk met woorden, onbedacht en zonder te denken de wereld zwart voor ogen, spreek ik in oneerlijkheid teleurgesteld door onvermogen Waarna ik verdwijn in een tranendal uit spijt en…

De huid drukt door de naald als een afgespleten plint die toch weer tegen de muur vol gaten aan wordt getyft, losgeslagen met momenten en streken van kwasten en granaten. Het vallen is als een ballingschap, als een tegen bezetenheid verbrand lijk en als de druk die stijgt tot voldoening en verwerping op het vlot van de afgunst.…

Wat heeft die man een uithoudingsvermogen Daar kan zelfs Hillary een punt aan zuigen Haar Oval Office plan valt vast in duigen Want op zo’n “stamina” kan zij niet bogen Ach Nederland hoe droevig is uw lot Geef ons toch ook een sterke blonde god…

Al zou je een keertje vallen toe probeer het maar zonder handen alles beter dan dit zo pijnlijk deze eindeloze fluistering Denk toch niet dat ik je niet hoorde ik schreeuwde tegen elke druppel van je verdriet ik schopte tegen de muur die je optrok rondom je hart hoor je me? ik kom je halen reik mij je hand Open hem…