Alle inzendingen over nacht OR horizon OR sfeer

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

De nacht is hol, is wat je ziet . De nacht verdicht, de kleur is zwart . Geen enkel zicht, de duisternis tart . Geen wind die fluistert, de nacht is kil . Hoe je ook luistert, het blijft ijzig stil . Je proeft het zout, van de zee verderop . De nacht is koud, het tij komt op . De dag is daar, de horizon verlicht .…

de wind jaagt over de golven omlijst hen met bleekwit schuim aan de horizon kleurt de avond jouw dode masker nacht vervaagt de zee laat branding hoorbaar breken herhalend ritme van stromen eeuwenoud daglicht onttrekt de zee aan het duister aan de horizon kleurt de ochtend vaag herinnering…

Nachtverpozing door weemoed eenzaam in echo van stilte bijna aanraakbaar door uitzichtloze horizon die in het duister metaforen zoekt voor het alleen zijn in de nacht op het palet van jouw dromen.…

Ik zie je jouw schaduw drukt een ets in mijn geheugen de gloed van koper geeft niet de warmte die ik zoek ik tast in lucht lijnen lijken samen te stromen maar mijn horizon zal jou nooit bereiken…

Nauwelijks zichtbaar onheilspellend net begonnen hemeltocht Grijs vaal rood en onmiskenbaar langzaam rijzend van de horizon Onbestemd nog dwalend droom ik jou al tegemoet Zacht oranje avondlicht…

je bent langzaam verdwenen stil uit mijn leven gegleden zonder een woord te verspillen was je laatste zucht snel vergeven de wind heeft je meegenomen naar een plek buiten mijn bereik met zonsondergang ging jij heen dat is nu de plek waar ik altijd naar kijk want in de diepte van de horizon daar moet je wel ergens zijn en al weet ik dat…

doodleuk schrijf ik dit nu dat ik ga bij het vallen van de nacht niet meer zijn is voor altijd…

Laten we rennen naar de horizon Laten we rennen naar waar het eens begon…

misschien zal ik morgen sterven of overmorgen jouw zucht jouw zucht alleen zal mijn gedachten omsluiten als een zorgeloos gebed wanneer vogels uit mijn ogen zullen voorbijtrekken naar het water uit de zee de zee die steeds kleiner wordt om mijn handen te wiegen zal zacht in een ademtocht langs mijn borsten glijden en…

Al het blauw komt samen In de verre horizon. Waar alles in verdwijnt. En weer in zicht komt. Golven spoelen aan Na een lange reis. En keren meteen terug Naar de wereld op 't water. Het zet me aan het denken. Terwijl ik naar de horizon kijk Ben ik gelukkig en hoop ik Dat ik ooit de reis terug zal maken. Ik op los in de horizon.…

Zon zee en golven meeuwen vliegen boven zee naar de horizon.…

Met jou wil ik gaan.. ver over die horizon het punt waar mijn leven stopt.. en jouw leven begon..…

In de verte achter een horizon van traag licht Ruist het lachen van een kind langs rijpend fruit In de boomgaard waar de rups de appel mijdt En sterft om een vlinder te mogen zijn…

Horizon in de verte lucht vermengd met licht onbereikbaar als de toekomst maar toch, niet uit het zicht…

Daar aan de donkere einder waar hemel en aarde elkaar raken juist daar weer breekt licht en zal de nieuwe dag genaken met een belovend vergezicht…

Tot daar zal ik je brengen, zei je, terwijl je wees naar een plek voorbij de horizon. Het verleden, we laten het rusten in de armen van de nacht. De wind zal ons meevoeren, terwijl we verder spelen, onze handen gevuld met een laatste troef; niet bang meer nu voor de dag van morgen.…

mijmerend staren diep in de verste verte dromen van vrede een hemel op de aarde de einder lijkt nog… ver weg…

Het is voorbij de horizon dat ik je over liefde zou spreken. Herinneringen ophalen van de liefde diep in mijn hart. Kon ik maar zeggen wat de zon mij heeft verteld. Ze had al de warmte mee van ver over zee. Moest ik voorbij de horizon kunnen kijken dan kon ik mijn geest verrijken.…

Ver voorbij de horizon Is waar mijn leven begon De op een na de jongste van zeven Dat is een beschermd leven Op de berg vulden de wolken zich met regen Daarna ontstond een hemel van witte vegen Altijd zijn de wolken op jacht Zowel overdag als in de nacht Voortgestuwd door regen en wind Belagen zij op aarde de volwassene en het kind Eenmaal…

toen je hart maatloos klopte je met je lippen alle brieven las jij de lege hemel vulde vlammen in zonnebloemen zag jouw vingers het licht konden vangen toen je een weiland maakte om te slapen je met een teveel aan verlangen achter de horizon wilde kijken toen je zag dat je daar al was…

Bij Hammerfest bleef onze zuiderzon dagen en nachten achter de horizon. Zonder duister bestaat daar geen licht. Zonder nacht geen dag. Zonder pech geen geluk. Naar de zuiderzon zijn we teruggekeerd. Boven Trondheim kwam hij al welkom heten. Bedankt zon. Dag dag. Dag nacht.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Eenzaam liep jij ons huis voorbij in de nacht. Ik hoorde jouw gehaaste stappen op het voetpad keek niet op, werkte gewoon door. Hoe kon ik weten wie jij was? Waarom doolde jij zo laat nog rond? Werd je in het donker ergens opgewacht? Man of vrouw, wie zal het zeggen? Je blijft een raadsel.…

ontmoeting ik wil ik gil ik tril ik beef ik geef ik streef ik schreef om met je te vertoeven ik leef om ’t opperste geluk te proeven je smaak je geur je stem en de kleur van je ogen gun me het moment van vrouw en vent van stralen en verdwalen en van bloemen en van planten en van bloedverwanten breng…

Noem de passie die eeuwig zal duren, tel de nachten die geen einde beloven. Alles wat nu glinstert wordt flets en dof en de kou zal je van hogere sferen beroven. Wanneer de ontembare Heilige Vuren met de ondergaande zon verdwijnen, zijn zij geworden tot dwarrelend stof, gedoemd om verloren weg te kwijnen.…

Bladstil ligt ze breeduit te zijn in het blauwe uur dat schemert over haar ijzige lijf en alle geluiden lossen op in vallende duisternis hoe weinig er nu nog is van wat gisteren was zoals late zonnestralen over een nazomerterras hoe heb verwordt tot had en ik me wentel in de intimiteit van winter in de stad.…