Alle inzendingen over ongelijk OR schaduwkant

er is wat afgeschreven vette enveloppen vlogen uit mijn hand tussen de tanden van overige bestemmingen ik heb het niet meer zoek een nieuw verband niet meer dan vloeipapier in stukken gescheurd bijeengehouden met handgaren van ongelijke lengte…

Onszelf overtuigen, van ons ongelijk.…

veel gezeur en veel gezeik want volgens ma heb ik ongelijk ik ben dom bezig en denk aan mezelf maar kijk eens naar haar ze lijkt net elf ze kijkt naar een ander maar nooit naar der zelf want stel je voor je ziet jezelf…

De laatste foto is nog niet gemaakt het slotwoord niet gevallen huivering van hoop wankelt in ongelijke strijd met het onvermijdelijke laat me je kussen in de warme wind van verre sterren dromen tot die tijd…

De ongelijkheid tussen vrouw en man Is wereldwijd behoorlijk aan het slinken Dit feit moest eventjes bij mij bezinken Al wist ik -uit ervaring- hier al van Mijn borsten groeien ieder jaar iets meer Het omgekeerde bij mijn jongeheer…

Aan veiligheid heeft iedereen behoefte, Het is alleen zo ongelijk verdeeld. Behalve als het toch geen donder scheelt, Als waar je komt het wemelt van geboefte. Want waarom nou uit Libië vertrekken? Als het dan toch moet, dan maar thuis verrekken.…

kom toch uit die eeuwige verdoving en leuter niet zo over oplossingen over gelijk en ongelijk in ’t verleden schreeuw jezelf en de wereld wakker we hebben jullie zo nodig om samen in vredesnaam de oorlog te overstemmen…

Het lijkt er op of het geweten knaagt Aan dokter Karazic die indertijd De moslims in een ongelijke strijd Gewetenloos de dood heeft ingejaagd. Want schuldbewust heeft hij nadien geschreven Hoe ieder mens het best gezond kan leven.…

De ezel die geen ongelijk bekende Bleef weer eens koppig balken tot het ende.…

Op haar billen een teken van de meester wanneer ik haar goed bekijk zijn de borsten perfect ongelijk.…

Dus autochtoon en allochtoon geschrapt We mogen ze niet langer meer gebruiken Het zou naar ongelijkheid kunnen ruiken Nou weet ik niet of u het nog wel snapt Maar in de omgang gaat het toch gewoon Niet om zo'n woord maar om de juiste toon.…

zijn anders zijn uniek soms eng soms enig soms één soms samen maar altijd en immer ongelijk ook als lijk!…

Ik voel mij het beste buiten de gebaande paden ik voel mij het allerbeste buiten, in de open lucht dat is ook goed voor de mens dat unieke wezen, die ongelijke want alle mensen zijn ongelijk dat maakt het gelijkheidsbeginsel zo lastig, zo moeilijk, zo onredelijk zelfs vaak worden allen op die grote hoop gegooid voor jou, ja, jij, duizend…

Een van de knapste intellectuelen Nam pas het wereldse toneel de maat En zei: de ongelijkheid vormt het kwaad De mens moet welvaart eerlijker verdelen Hoe geniaal! Ik ben graag solidair Dus klop ik straks aan bij een miljonair…

Het blad kleurt 't blad valt de zon z'n kracht verloren Alleen wind blaast van de hoogste toren: 'loslaten' De Magnolia wil al praten over: een nieuwe lente Geef haar eens ongelijk.…

hoe dun is de wind als hij al kou lispelend uit de schaduwkant van het straatje komt de tochtige hoek kijkt al lang niet meer op van vreemde passanten met mutsen en wanten naamlozen schuifelen schijnbaar doelloos voorbij en toch houden zij angstvallig de overkant vrij waar warme zon de terrasjes laat stralen glimlach en ogen de…

jouw pas is langer dan de mijne in vergelijk ben ik de kleine maar jij schikt en in een licht verend gaan komen we altijd samen aan toch dol ik onderweg maak vreemde capriolen tot jij er iets van zegt ik kan niet braaf gearmd met je lopen als ik jou op handen draag licht op in schaduwkanten imponeert in winkels vol klanten met…

donker dwaalden schaduwbomen op de van licht vergeven kale plaats hier bleef de wind achterwege er was voor jonge aanplant geen schaduwkant zomerse hitte droogden jonge loten uit kaal barstte in de grond de zwarte kluit waar nachts de plek leek uitgestorven loerden ogen uit de rand van het bos naar prooi mooi zichtbaar…

Een kijk op de wereld reikt verder dan een gezicht op de wijk Een vergelijking in ongelijkheid “Zo” is er als uitzondering Maar vergis je niet als je ziet dat ik met twee vingers van dezelfde hand een duimdruk doe Ergens verder dan wens ik iemand veel geluk toe…

Denken gaat hand in hand ongelijke passen van toen, nu en ooit dragen schouders scheef van loslaten waar handen zacht raken zeggen ogen dag en dank je morgen begint alles opnieuw…

mooi om te zien hoe jij je een weg baant in dit leven alle kastjes en muren ongelijk lijken te krijgen vingers die eerst niet wisten waar ze te leggen nu een plekje vinden mijn geloof in jou bewaarheid wordt…

Rust nu maar uit, je hebt je strijd gestreden, Maar ach, het was een ongelijke strijd: Je was als domoor te laag opgeleid, Vandaar dat je zo vroeg bent overleden. Dus wat destijds de meester zei, was waar: Als je blijft zitten, kost je dat een jaar.…

Dicht men sociaal letsel in een politiekbetoog dichterlijk toe Getuigt dit het dichten van een ongelijk in exces Draaiend gelijk de stroming van het moment vereist betogen zij hun wazig gelijk Politici de dichters in metafoor bij uitstek…

Daar sparren in een ongelijk gevecht, En weerbaar is hij tegen woeste horden. Ze weten hem daar ginder flink te raken, Het drinkt alleen niet met gebroken kaken.…

Vol levenslust nog is er niks te merken, Van Merwijk voert geen ‘ongelijk gevecht’. Zijn joie de vivre was nog nooit zo groot, Er is nog volop leven voor de dood.…

de armoecrisis neemt schrikbarend toe het land moet potjandorie op de schop de afkeer zit bij velen in de kop de mensen zijn de ongelijkheid moe regenten sussen: zorg maar voor vertier: ze blijven kalm en lachen van plezier…

een geasfalteerde autosnelweg met een berm ernaast, de waterkant eenden lopen langs de brede rijweg en een nijlgans aan de overkant bomen in een rij voorbij de rondweg kale weiden aan de schaduwkant de konijnen hollen langs de sluipweg vogels zichtbaar van de onderkant in mijn auto zie ik de natuur als een film gewoonweg paraderen tot…

Stil ligt hij in de diepe duinendel - een krekel sjirpt, blank zaagje, fijn getand - Hij ligt te turen naar het kleurenspel en 't dof oud-zilver van de schaduwkant.…

in eerste instantie dacht ik dat ze temperament hadden, dat vuur en passie er vanaf zou spatten zolang ze er zijn heb ik het niet kunnen ontdekken alhoewel hun kleur genoeg zegt misschien zou de zon een reden kunnen zijn omdat ze aan de schaduwkant op het oosten wonen, zie ze iedere dag treurend hangen nu hebben ze geruild met andere…

Mijn gebaar is een eerbetoon in de openbaring van een leven wat we samen hebben opgebouwd nu dat ik de schaduwkant zie door de verduistering. Alleen de nieuwe maan die het daglicht niet kent maar wel de euforie van vernieuwing verzend naar mijn brein voor een kostbaar fragment.…