Alle inzendingen over open einde

Kent al onze geheimen, Zelfs de diepste die wij vergeten Sterker zelfs hij heeft alles al geweten De Kraai is een poëet en dichter bij het rijmen Vanwaar kent hij al onze mysteries Onze Heere heeft hem aangespoord Mensen herhalen fouten in steeds dezelfde comedy series De dader in de moordklucht is bekend en voor de Kraai gevlucht Degene die…

Denken aan dat ene moment dat ooit zal komen een ieder bestemd Pijn het einde is daar de laatste adem het leven is klaar Somber zijn de gedachten voor het moment wat je kan verwachten Donker is de duisternis pikdonker als het doek gevallen is Dan komt hét licht dat gaat schijnen aan de horizon en alle problemen zullen verdwijnen…

Ach zij, gegijzeld door haar boeken waarin ze wijsheid heeft vermoed zal ook niet langer hoeven zoeken Het einde komt vast mild en zoet. Omdat we thans nog leven, zij het dan strompelen over een doornweg, moet je't me maar vergeven dat ik misnoegd, heel even mijn armen zacht over je schouders leg.…

Het einde is nabij En het enige wat we doen, We kijken toe Hoe alles wat we hebben Stuk gaat Door wat wij doen Praten Beloven En niets doen Is accepteren wat je aan ziet komen Laat los, In godsnaam laat los Laat alles los wat dit kan laten gebeuren…

altijd voor hem evenveel voor haar en dan opeens verdwenen…

me aan je laat je blik niet voor een laatste keertje gaan waarom heb ik dan het gevoel dat ik al bijna zeker weet wat jij bedoelt die puntjes op het einde van de zin luiden voor mij niet onverwacht het einde in de toekomst laat je open omdat je weet dat het voor ons is afgelopen…

stil stilte te stil als de maan in mijn hart verscholen luistert naar woorden die zwijgend spreken…

vallen maar het rollen gaat maar door het geeft geen redenen geen gehoor geef mij het einde aan het eind van die straat laat ik je vallen samen met de haat…

Het harde, houten luik is dicht en daar achter is de dag met zijn parel-gouden licht; daarachter de bomen, de bergen, de wereld, de wind, de mensheid: man, vrouw en het fijne kind; daarachter de zon, daarachter de maan, daarachter de zilveren sterren; ook Vlaanderen, nevel-blauw, en God. Het leven is nabij en verre; het hart des levens…

Het strevend beeld mijner jacht naar gouden, hemelse zin: God is einde, Diana mijn begin. O, de spannende smart van de menselijke boog, de pijl-parabool, grote vlucht van mijn hart. Maar God is hoog.…

Vanuit haar stoel kijkt ze door het raam heen naar de toekomst Proberen deed ze jaren dus nu kijkt ze toe en terug in stilte Dit is verdriet, van niemand anders Wat ik voel als een nieuwe dag begint Ze kan niemand meer haten Of haar liefde geven Het is net zo eenzaam als de ochtend in de schommelstoel zelf, als de vogels langs het raam gaan…

Hij was er zelf niet langer voor beducht Het einde kwam voor Friso Wiegersma Hij laat ons dichtbeschreven vliegers na Soms triest, soms jolig, in de avondlucht Bij slager Van der Ven kun je niets kopen Zij zijn wegens familieleed niet open…

moeder kind ken het einde als begin van wachten op een nieuwe noemer kijk het afgesloten venster door en uit de kamers zonder licht vertaal hun diepte als het zicht van mijn bestaan en reik mijzelf een open kader aan…

Helemaal alleen hang ik hier in het bos Ik weet wat er gaat gebeuren, morgen ben ik de klos Gisteren zijn al mijn vriendjes gehaald En nu waarschijnlijk al tot moes gemaald De verhalen die ik hoor zijn heel erg Ze gaan tot in mijn botten en mijn merg Al die gillende stemmen zitten in mijn hoofd Hoe kom ik hier weg, jij had het beloofd…

Wat het einde van iets is En veel pijn doet Blijkt later nodig te zijn geweest Voor het mooiere nieuwe Wanneer je dat eenmaal weet Kun je zelfs een einde omarmen Om het nieuwe te ontvangen…

Aan alles komt een eind Ook aan dit verschrikkelijke virus Maar toch was het schrikken Gisterenavond met onze leider Rutte Geen glimlach op z’n gezicht De ernst en noodzaak spatte er vanaf Maar gelukkig toch een happy end De massagesalons blijven open!…

je schrijft me in 140 tekens waarmee je me op een dwaalspoor zet wat waar is is tegelijk eenvoudig niet waar in 140 grijze karakters twitter je ons naar het einde ongehavend vallen ze door het open raam je zegt niet zoveel qua limiet…

Ik open mijn ogen Jouw hart is al even op slot, Ik open dat van mij, maar alleen jij kent het plot. Ik ontdek mijn fouten, Jij somt er nog meer op, Ik verontschuldig me, Jouw hart zegt duidelijk stop. Ik vraag nog een kans, Jij geeft me geen illusie, Ik ben ten einde raad, Jij wil geen geruzie.…

rennend door de duisternis met ergens voor mij vrijheid achter sluiers van witte vlammen Daar durf ik weer te ademen met open ogen, open armen ontsnapt aan een vergeten droom Of ben ik toch gestruikeld over diepgewortelde verwachtingen en viel ik al die tijd mijn granieten einde tegemoet Hoelang zou ik al vallen?…

Ik ben open, Open voor het licht van zon en maan, open voor de duisternis; Open voor weer en wind, voor regen en voor kou, voor de warme zomer; Open voor de Aarde, voor vlakte, berg en zee, zuster plant en broeder dier; Open voor verwondering, voor mysterie en magie, open voor verbinding; Open om geraakt en bewogen te worden…

ervaringen uiteen van mensen die het einde beleefden die zeggen 'met gerust hart ga ik heen' het einde blijkt een eindeloos nieuw begin een eeuwige rivier, eeuwig stromend water heb vertrouwen in het hier en hiernamaals open je hart maar eens in 'het stille later'…

Er is naar mijn idee maar één manier Om aan Milosevic een eind te maken: Er zitten nog vier cowboys in de cel. Laat die maar vrij. Die pakken hem dan wel.…

Als 't Hoepeltje niet werd gedreven, Dan zou zijn loop zich haast begeven: Zo moet het mens'lijk leven voort; Van kinds af, in zijn oude dagen, Met minder en met meerder slagen, Indien 't zal komen waar het hoort.…

onze dochter groeit niet alleen in de lengte ook in eigenwijze zekerheid alsof zij er altijd is geweest dat iets van jou en mij er opeens is, glimlacht huilt en zich bevuilt gedragen wil en boert straks is ze sterk trekt zich aan vingers op beentjes plooien in een “O” zo vormt zij begin en eind…

Je insinuerende ogen een parodie op de dood slepen aan aan aan tot je beslist te slapen zoals het laatste blad van een boek hou je het einde open door de woorden los te laten vliegen over de spiegel komen ooit nog terug zoals de dood maar dan echt…

Soms Hoor ik jou Soms zelfs Zie ik jou Doe ik mijn ogen open Het einde van de droom Ik hoor je graag Ik zie je graag Maar dan in 't ècht gewoon Als dat niet wil Als dat niet kan Als dat niet goed kan komen Nou ja, dan moet het maar Dan ga ik maar weer dromen…

Geen zichtbaar einde tunnelt naar de einder en slechts onnozele kinderen zien nog een opening die nooit werd gedicht. De vraag staat nog open nu de woorden ontbreken die kunnen omvatten het ont-hoopte verlangen naar een zinloos gedicht.…

We dromen over regenbogen Met aan het eind die pot met goud We hopen ooit iets te bereiken En dan opeens gaat alles fout Geen droom meer om over te dromen Geen regenboog meer vol van kleur Opeens wordt alles grijs en donker En dicht gaat die mooie deur Misschien dat er een andere deur komt Met minder goud en kleur en pracht Maar met jouw…

had niet veel praats sloeg toe ten einde raad tot prul gevouwen maar gladgestreken open ik mijn nieuwe leven met jaar nul…

en zij is / geen einde alsjeblieft dat niet…