Alle inzendingen over pijn OR triest

Regen raakt je trieste gezicht waardoor tranen versmelten schouders zakken langzaam in en passen gaan steeds trager de wanhoop in jouw ogen leest verdriet, pijn en eenzaamheid steeds verder loop jij uit mijn tijd en slentert door de dagen de regensluier verbloemt het silhouet en ik teken je grijs en grauw, al zien mijn ogen alle kleuren…

Groene ogen zo verdrietig, Zo triest, geraakt, verlegen, Alle liefde, 't is nu verleden. Pijn van binnen, o zo nietig. Groene ogen vol verlangen, De toekomst lonkt, omarm hem, krachtig, Ogen stralen, branden! Groene ogen sterk en machtig, Het leven terug in eigen handen, Sterk, bewust, háár groene ogen, prachtig!…

Ik praat niet met je Wat kinderachtig Zeg jij en doet wat laconiek Maar ondertussen Vind je dit prachtig En ik, ik voel me ziek Je bent er niet om mij te steunen Ik ben er om voor jou te zijn Ik gaf je ruimte om te leunen Waar kan ik terecht met pijn?…

Haar moeder was een triest figuur, vet als een olifant heel miserabel, ze is niet meer hier, maar om nou te zeggen; formidabel, dat gaat net te ver! Zo kon er niks aan doen!…

Triest: voor wie allemaal?…

Zij is triest, Ik van tevoren. We zijn ze kwijt, Wij allebei. We hebben spijt, Het is voorbij.…

Want wat je ook kiest je moet, o wat triest, het hoe dan ook zonder haar stellen…’…

Als een dombo kan ik grommen brommen brullen ben zo kwaad Wil verstieren en verpesten ben zo triest ik zit vol haat Wie kan ik beflessen welke dombo wil nu pijn Welke pruim wil kibbelen wie is down en vind dat fijn Hij is manisch, hij is manisch, hij manisch depressief (zou dit de waarheid zijn?)…

Ze zeggen nog wat, Ze zeggen nog wat, Ik heb zo vaak aan mijn hart gehad Als trage brand die node verging, Het hoofd van een mens, dat te sterven hing. Uit de smeulende as van z'n brekend oog Sloeg er bijwijlen een vlam omhoog, 'n Vlam als een vraag. Want ze vragen nog wat, Ze vragen: Wie heeft er mij liefgehad? En voor ze 't vernemen…

Liefdesverdriet is als een bijl die het hart doormidden kapt…

Een triest geval van "niet te koop" en excecutie…

Ritselen doet ’t stil niet meer dat is zij lange reeds vergeten Maar ach, de stilte van weleer zat vol trieste afscheidskreten Ritselen doet ’t stil niet meer zij wacht mij en ligt te staren in het duister steeds maar weer naar de pijn van duizend jaren Ritselen doet ’t stil niet meer ook in het oeverriet is ze dood Schoon het riet gaat…

schaduwtranen Gevangen in psychisch leed Slikt pillen wankelt zweet Wie zal die pijn overwinnen Opstaan opnieuw beginnen Vechtend met brute kracht Als de duivel naar je lacht…

Donker was om mij en kommer als in bos in 't zwarte lommer bij grijze trieste bui kan zijn: enkel leed en wee en pijn. Nu is alles weer verdwenen! alle grauwheid is verschenen, stralen doet gij, zonne mijn, en ik strale in uwe schijn.…

rug Ze doen me pijn, maar toch ook niet De pijn aan de binnenkant overheerst, doet al het andere leed verdwijnen Ik sluit mijn ogen en versterk mijn greep jij klampt je wanhopig aan me vast De rivier verandert langzaam in een stroom om uiteindelijk volledig op te drogen Uitgeput en dodelijk vermoeid verslapt ons beider greep En waar eens…

Die vrijheid die zo prachtig leek waarnaar hij kon verlangen, diezelfde vrijheid hield hem nu in pijn en angst gevangen! Hier zit ik nu, aan mijn bureau 't is avond, eigenlijk nacht, maar deze dag heeft God, in mij iets nieuws teweeggebracht.…

binnenplaats ligt triest…

niet Dat is zo triest zo hoort het niet Kom maar hier, ik wil wel zo’n apparaat Dan voelt hij zich toch weer dat nietapparaat Dan fleurt hij weer op en niet er lustig op los Hij voelt zich opperbest en hij laat niets meer los…

dit is het triest relaas van iemand zonder onderkomen die bij een spoorweg aangekomen de laatste trein maar heeft genomen naar niemandsland waarvoor slechts enkeltjes bestaan…

Ik voel me triest, ik voel me klein Ik zou hier niet moeten zijn Ik hoor hier niet Ik heb hier te veel verdriet Alles wat er gebeurt Er is niets wat me echt opfleurt Ik kan er niet meer tegen De zon komt niet na de regen…

dit is een trieste dag waarin het grijst en donkert wat sporen sneeuw die nog gebleven sieren de rouwkaart met een wit randje van hoop…

(tanka) Geelgroene bladen van lelietjes der dalen brengen in het bos licht opbeurende vlekjes op triest, gevallen herfstloof.…

Ik huppel dansend door de dagen vang een heel klein beetje zon wil de liefde op handen dragen zoek in jou de passie, mijn bron Ik open spontaan mijn beide armen omhels in stilte ons ochtendlicht wil verdriet voor jou verwarmen kus de tranen van je gezicht Ik veeg de pijn uit trieste ogen raak jouw lippen zachtjes aan schilder prachtige…

Al vele jaren is oma nu alleen geweest En met de kerstdagen doet dat zo’n pijn Om niet meer met haar lieve man te zijn Voor oma is de kerst geen groot feest. Toch meent ze dat ze niet mag klagen Ze weet, Jezus is ook voor haar geboren En dat zij ook door Hem is uitverkoren God heeft in de mensen een welbehagen.…

Oude oma zit in haar stoel voor het raam Maar daar is eigenlijk niet zo veel te zien Ook is het erg donker en triest bovendien Oma voelt zich verdrietig en heel eenzaam. Wat te doen met de komende Kerstdagen Zo helemaal alleen in haar grote huis?…

Ook vanavond zal ik je favoriete leproze zijn. Zie mijn handen verdwijnen waar jouw lusten beginnen. Op dat onbarmhartige eiland van je koortsdroom zal ik je vochtige dieren koesteren en strelen. Wat dan gezegd over je achterlanden die gaaf en ongerept om tuchtiging schreeuwen. Je warme ademt zuivert mijn wonden, als balsem, als wierook..…

Muziek van de ziel Het oorverdovend stille dat om mij hing verborg armenvol emoties zoveel dat het mijn keel soms snoerde opende ik gedachteloos het raam kreeg weer lucht en het ontspande die me naar het onbekende stille voerde me overviel en rust hervond want daar woont de schoonste muziek van mijn oude ziel een tureluur floot hoog…

Ze was al weg... vóórdat ze stierf. Ze dwaalde door de gangen. Op zoek naar iemand, die er niet meer was. Ze kon het niet bevatten. Hij zat bij haar aan het ontbijt, dronk samen met haar koffie. Zo was hij er... en dan ineens was ze hem kwijt. Maar zingen, dat kon ze. Alle liedjes uit haar kindertijd. Zo lang, zo lang geleden. Geen…

Een scharrelkip dacht te Triëste: Die paashaas probeert ons te pesten Waarom verstopt hij Toch elk jaar ons ei? Zo kom je als kip in de nesten…

Een meer zo groot oneindig diep Maakt mij zo triest, stil en klein……… Kleuren zeldzaam helder blauw Zoals het alleen in dromen kan zijn Ik kleed me langzaam uit….....…