Alle inzendingen over rood OR avondhemel OR afscheid

uitblust vertel mij dat u beter schrijft jij ook weer blij Vertel mij alles wat ik al weet dat u recht schrijft en ik zo schreef Vertel mij dat de taxichauffeur ff wacht Stappen wij uit in het maanpark deze nacht Vertel mij dat je kunt lachen in dit leven zonder te wachten Op de dood vertel mij over een roos zo rood…

Mij stond het rode licht weer toe te stralen, ‘k zat opnieuw geduldig op wacht, maar van mij hoor je geen klacht, al zat ik gruwelijk te balen. Nu is dit verhaal niet zo bijzonder, maar toch, ‘k was er reuze treurig onder.…

kleur mij kleur mijn dag mijn lippen in rood schilder mij schilder mijn blik mijn ogen minder dood schets mij schets me dan mijn leven mijn zijn in roze met rode rozen en ik ik beloof je leer je zweven over de wegen tot aan de hemel tot aan het blauw…

Een rood appeltje knappend om in te bijten spannend in zijn vel…

Rood licht ... Plankgas, ogen dicht eind in zicht ... kreunend metaal, brekend glas ... ... wou dat ik het slachtoffer was…

Als ware zij verschroeid onder invloed van veel regen koolzwart aan haar randen maar naar binnen innemend rood…

rood licht komen te staan…

De kaart voor elk gebied kleurt donkerrood Maar wat betekent dat voor mijn vakantie Want het wordt tijd dat ik een ander land zie De reisproblemen zijn straks levensgroot Dit heb ik in mijn tuinstoel overdacht Het valt best mee als je niet veel verwacht…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Er staat een boom in m'n straat die langzaam haar blaadjes loslaat maar heeft nog steeds haar schitterende kleurentooi in groen, geel en rood zo mooi stilaan bekleedt ze de aarde met een gemeleerd tapijt iedere dag weer anders de herfst die gepaard gaat met afscheid en waterlanders…

Terwijl hij praat in zinnen die afscheid nemen maakt een grimlach ogen dood zwart wit spalkt zachte kleuren met een foto eens glanzend ingelijst barsten breken verleden tijd en splijten groeven en weer begroet één rode roos de eerste lentedag…

Ik herinner mij jou. Die schuine ogen van je die ondeugende blik met daarachter dat immense verdriet. Hoe ik mij steeds verbaasde, over die vreemde combinatie van levenslust en levensmoe. Dat dwars door de pijn heen leven terwijl je bezig was te sterven. En nu, zonder jou gaat de tijd gewoon z’n gang zonder jouw oren om mijn verhalen…

oudjaar, het is over het is bijna gedaan er resten je nog enkele uren afscheid doet lijden mijn hart doet pijn velen hopen reeds op het nieuw laten het oude onterven ik kan het niet meer aanzien zoals bij alles in het leven is het ook voor jou zo… alle schoonheid moet sterven vaarwel … tweeduizend zeventien!…

Bomen getooid in witte aanschijn Gekleurd door de zon haar tranen Rood haar ogen bij het ontwaken Een keuze is haar rauw ontnomen Roder haar ogen bij de bedgang Hoop is gedrenkt in zwarte inkt Inkt waar haar testament van leeft Rouwen zullen de gekroonde berken En al wenend nemen zij afscheid…

Afscheid is niet erg, je ziet elkaar toch wel weer. Afscheid is niet erg, je ziet elkaar de volgende keer. Afscheid voor een tijd is niet fijn. Maar afscheid voor een tijd doet ook geen pijn. Afscheid voor altijd doet verdriet. Maar afscheid voor 'altijd' bestaat niet.…

twee blauwe houten klapstoelen achtergelaten op de vlonder de boot in dezelfde kleur ligt op zijn kop ernaast ook op het droge getrokken. gereed om ze op te bergen voor een volgend seizoen een nieuwe zomer…. stil kijk ik uit over het meer het is of ik de echo hoor van kinderen die hier lachten zwemmend in het koele water op de klapstoelen…

Mijn lichaam nu verzonken in het aardse, de ogen gesloten de mond gesnoerd. En Ik ben in stilte verheven.In afwachting op een nieuw leven. Mijn ziel verlaat weldra het stoffelijk lichaam, dit door de tijd geschreven, mijn dood is geen dood maar het is overgegaan naar een nieuw leven, laat mij gaan in vreugde en blijdschap, met een lach en een traan.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Licht, jouw maan lacht sterrewit, pure liefde vangt het zwartste zwart jouw laatste nacht Gekist, blank eiken leven in ringen sterk en krachtig jouw laatste reis Ooit, die foto ja, rode langstelige rozen bloeien langer dan jouw afscheid dag lieverd ...…

Ik zie je rode appels plukken. Verdrietig was ons afscheid. De laatste kus. Gelukkig bleef ons venster, dat tijdloos open staat.…

; rood, in een nooit uitgewaaide hoogte…

Afscheid dat bestaat niet…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

ik heb de bladeren geraapt vruchten terug gehangen met muziek van wolken gespeeld de wind uitgefloten maar jij ging niet open in zomerse bloei ruiste kou dwarrelde dood in uitstervend rood je ziel lachte zachtjes want in de grond stroomde jouw leven niet jij maar ik viel aan afscheid ten prooi bij lentes eerste dooi…

Terwijl je bijna afscheid neemt verblind je mij, verblijd je mij nog even straks ben je voorbij zolang de wolken voor jou opzij gaan de glooiende velden rood gekleurd het landschap laat rusten weet ik dat het goed was dag mooie dag wek me morgenvroeg als goud om met roodgekleurde wangen de zwoele avond in verlangen naar meer, te beleven…

Er rijden minder treinen door rood sein Dat scheen voorheen wat vaker voor te komen Nu is er Goddank actie ondernomen Zodat ‘t niet zo’n issue meer zal zijn Toch is nog steeds de onrust niet geweken Wanneer ik eens een spoor moet oversteken…

Afscheid doet altijd pijn maar zonder afscheid zal het nooit over zijn afscheid nemen is een ritueel heel essentieel want afscheid nemen is ook afscheid geven het is een einde maar ook een begin van een nieuw leven voor allebei…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Gerookte ham, salami, frikandellen 'N onsje meer en u gaat naar ik vrees Ruim voor uw tijd de weg van alle vlees Een steak of karbonade kan u vellen Dit nieuws kwam onlangs van de WHO En heet daar het worst case scenario.…

De nacht verdween en de zon liet zich zien Na die plechtige dag er voor. Waar je treurde om hen, die leefden met ons En die je zo maar opeens verloor. Maar weet, dat degene die je mist niet voor goed er niet meer is, Want eens zal je weer bij elkaar zijn. Je bent in Gods hand, je verdriet is voorbij Om eeuwig gelukkig te zijn.…