Alle inzendingen over samen OR dragen

Hoogtij bezinning gevraagd levensecht samen tot het daagt nabij in namen jezelf de binnenkant voelen zonder schools aangeleerd maatschappelijk en commercieel teveel nu met handen en ogen bewogen zien mogen hart en ziel in zich en zicht langere dagen meer licht dragen…

Die daag'lijks met Mij meegaat, zonder Ooit kritiek te uiten In woorden of gebaren, Is allengs met mij Vergroeid geraakt, Elke naad, elk stiksel, Elke vezel ademt De mens die ik ben, Verdriet en geluk Wonen samen in Dezelfde zoom, Niet ik draag de jas, Maar zij draagt mij…

nemen Ze denken te veel aan de fouten van het verleden In plaats om van onze fouten te leren Proberen ze gevoelens te weren Ik geloof dat er ergens op deze aarde Zeker wel iemand is met wie ik samen onze rugzak kan dragen…

(voor ons overleden dochtertje Emma) Negen maanden lang droeg ik je onder mijn hart waren we samen één zat je veilig geborgen en liefdevol gekoesterd wachtend op je komst Vijf jaar en een half was je in ons midden veilig geborgen en liefdevol gekoesterd liet je ons ware liefde kennen bracht je zoveel warmte in ons bestaan Nu draag…

Ze dragen het samen maar ieder alleen. Niets kan nog worden herschreven, geen kladversie voor het leven het moet in één keer goed.…

verdriet ontmoet verdriet onze tranen vermengen op schouders die de lasten zullen moeten dragen zo samen maar toch ook alleen ieder zijn eigen treurnis waar geen tijd voor staat noch een recept voor is omarmen zij elkander net zolang totdat het leed gestelpt is al is het maar voor even…

één dag in de week brengen wij samen door drinken koffie lachen wat ik ben zijn luisterend oor de dochter die nog bestaat draag zijn boodschappen en zijn last wanneer hij weer naar huis teruggaat veranderen wij in pilaren staren naar de vrouw die zwijgend wacht op verhalen die zij niet wil horen…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

Weken samen naar toegeleefd en veel aan gedacht Jij vlijt jouw hoofd op mijn schouder en ik zie dit wordt een lange nacht.…

gesmolten met dat van jou Je zult hem altijd bij je dragen Voor de rest van je levensjaren Tot de dag dat jullie weer samen komen Dat duurt nog vele jaren Maar uiteindelijk komen jullie weer samen…

Ik houd je dichtbij me en draag je in mijn hart. In stilte dacht en bedacht ik over jij en ik. In stilte werkte ik hard aan jou en ik... In stilte werd alles waar over jou en ik, wat voor altijd is. Jij bent "jou en ik", zoals ik ben "ik en jij" het is samen zoals alles één is.…

Dus straks wordt ook in Nederlands wellicht Het dragen van een chador nog verplicht.…

Mijn schoenen dragen antwoorden, vragen, liefde en spijt, onhebbelijkheden van de dag. Het verlangen naar vrede, een lach en een traan die bevrijdt. Mijn schoenen brengen mij waar ik wil zijn. In voor en tegenspoed met vreugde of pijn. Op wegen in de zon, tevens onder hevige regen.…

Met geloof in hulp van God zal ik dit dragen. Mij geschiede naar uw woord. De tijd door God gegeven, zal ik voleinden; zolang dit aardse leven zich voltrekt. Doorleefd gebed gesterkt tot aan het einde hoopvol wachtend tot ik samen val met Hem.…

waar zijn de geesten die meerdere werelden kunnen dragen handen die buiten het circuit ook andere zorgen lichter maken open blikken die de liefste snaren kunnen beroeren van ieder hart weet dat hun melodieën samen spelend helend zijn wie zijn de engelen onder ons we kennen ze maar hebben hen nooit echt doorgrond…

Dan ben jij de onderstroom dan is het weer die ander samen dragen wij geschiedenis van het menselijk bestaan. Verdriet en vreugd is onze golfslag waar wij eens aan land gaan komen blijft een open vraag…

zacht wuift geluid de stilte toe wiegt een refrein van eeuwig rustig zijn tonen smelten samen ritmes zonder adem in kleuren die vervagen tot wit leven weer gaat dragen in onbevlekt ontvangen klinkt de melodie die ik nu voor je kleur geef geluid aan ons gezamenlijk verlangen…

met zacht en rond had jouw lach een levenslang verbond gesloten zonder duwen en stoten samen naar de deal die is afgesproken in alle openheid zo hebben ook jouw ogen in alle harmonie hun eigen keuze voor bepaalde kleuren zij dragen in weerkaatsen dezelfde gloedvolle woorden in alle emoties die zij in contact laten zien…

je kijkt ontwijkt de dag die er nog is vergeten in de tijd met een sluier van niet weten draag je stiltes in me op kijk je blind naar ons verleden alsof de dag is afgegleden tot een wereld die je mijdt maar soms verlicht de helderheid je ogen schittert kleur tot regenbogen zie je wat ons samen maakt dan ben jij opnieuw de moeder…

Ik wil je dragen tot het einde daar is Je mag nu rusten in mijn armen Deze weg zal moeilijk zijn in het gemis Je mag je nog een laatste keer verwarmen Ik wil van je genieten nu het nog kan Het afscheid komt steeds dichterbij Je mag je woorden laten strelen dan Drink ik ze in tot het einde nabij is Ik wil je dragen tot het einde daar is…

Strijdend schoon volk schakelt samen uw handen! Viert het getij! Diep duiken de zeeeën, hoog drage' hun kruinen Een witte sprei! Vollek van Holland! bestorrem de duinen, Loop storm met mij! - Duisterder schuiven de nev'len in risten Ver naar het IJ, - Blaas ze heen uit volle longen die misten, Ken uw waardij!…

Stapel opnieuw met mij die stenen de ondersten bovenal en kijk hoe ik blijf graven, pa zolang er aarde is in mij; draag me als ik val.…

Niet alleen duister wil ik lichten maar vederlicht jou dragen door warme dagen die licht uitstralen van jou naar waar de bron vandaan komt die jouw warmte omhelsde.…

Maar er is Een die ons wil dragen altijd voort; onrustig is ons hart, maar er is ook Gods Woord. Op het feest van Augustinus, van wie die aanvangszin heel bekend is.…

Ik kan 't niet langer dragen.…

Verstild hoofd, zo stil, ondanks ik altijd wat denk te horen, stomme geluiden kwetsen dovemans oren en de witte vlekken van mijn geestesoog, berusting is wat ik zoek, verlamd en overmand, doe ik de dingen die om een antwoord vragen, die komen niet, stille wijsheid laat zich in een illusie dragen.…

Als een vette vogel op een dunne tak Schreeuwerig, niet waardig zoals verdriet dat soms kan zijn -stil sereen en draaglijk Zo weegt het…

Soms zie ik jouw doodsgezicht in een spiegel vol verwijten herneem ik de intense stilte in een ademloos gevoelig hart voel ik de tijd die ons alleen laat in onbeantwoord vragen ben ik jouw ziel in dood zijn blijven dragen.…

Ieder huis heeft zo zijn kruis te dragen in het leven. Proberen niet te klagen. Maar bidden dat God de kracht mag geven.…

zich voor waar mooie ogen kruisen waar hemelbogen welven naar zichzelf en naar elkaar We waden stevig door in de spiegel der gedachten de hemel kan wel wachten als menselijk metafoor Jouw handen dansen sierlijk de ruches rond mijn hals en waar wij liefde zingen droomrijk en geriefelijk zal ik jouw adem flanken jouw kus op lippen dragen…