Alle inzendingen over sneeuw OR stilte OR tijd

de maand van herfst en stille winter, regen en koud, wie weet gaat het nog sneeuwen. een tijd van donker en wat hinder, december laat gapen maar ook geeuwen. oude kerstbomen en houten tafels mooi aangekleed, zo elegant en struis. de geur van taart en warme wafels, kleurig lichtjesfeest op straat en thuis.…

Er zat een zwaluw in mijn tuin, met glanzend wit zwarte veren. Hij keek droevig voor zich uit, De omgeving kon hem op zijn tak niet deren. Plotseling schoten de oogjes alle kanten op, een bekje dat ging protesteren. Het was de wereld op zijn kop, hij was echt boos en begon zijn tak te molesteren. Die brak, waaronder likkebaardend een kat…

Een ijskoude sneeuw Verwarmt bevroren harten gloeiend in het rood. Doorwinterde sneeuw verkilt gebroken harten eeuwig in de tijd.…

vogelsporen schreven stilte in de sneeuw ik was haar uit het oog verloren door de drukte om me heen uitgelaten waren mezen bezig met hun spel van tak tot tak en namen zo mijn stilte fluitend op de hak ik zag hun kleuren buitelen het duikelen in levenslust dat bracht de rust terug die ik zo nodig had…

Het is een lust bij Ajax te verpozen, In de Arena zit je echt op je gemak. Daar is een semipermeabel dak, Waar destijds heel bewust voor is gekozen. Wie kletsnat thuiskomt, met een witte hoed: “De bovenramen deden het weer goed.”…

het kind verdween in het ochtendlicht als sneeuw voor de zon het kind is weg gebroken schreeuw op een witte dag wie verdraagt de stilte, de ijzige kou? de vogels als leestekens in de lucht…

De droom van de stilte in daden verwevend - de mens: man en vrouw zijn - als sneeuw in de bergen heel schitterend leven. Uit: Herworteld leven, 1990…

Nu in de sneeuwnacht zijn we allen een een lichaam van sneeuw vlees en bloed samen met de sterren die zijn verhuld door grijze lucht Nu in de witte nacht klanken van de Shakuhachi fluit- sneeuwbloemen van stilte…

doorheen eenzame tralies bewaar je stilte krast ze in het monument van jeugdverlangen wanneer dromen sneeuwen als wintervogels in een dodendal je ogen kijken de wereld tegemoet terwijl je alle tranen weent om het jonge hoefgetrappel verloren in vele manen aan de rand van zwart en trage trouw ik buig, vang je schaduw aan…

De sneeuw dekt alle woorden toe en laat hun ijdel pogen zien om weer te geven wat het is in stilte te vertoeven. De sneeuw hervindt de luchtigheid om toe te dekken wat ons deert terwijl de eeuwigheid niet rent maar smelten durft in ieder vlokje.…

In stilte is tijd niet te meten, de tel niet -- aan iets te ijken.…

in zuiver witte kristallen oneindig, doorschijnend glas, valt stille sneeuw, dwarrelend op de adem van de wind, zacht, uitdagend, maagdelijk wit, bedekt de sneeuw geil glinsterende olievlekken van meedogenloos asfalt, de sneeuw verbergt het vuil van de gewone straten, met donzig wit, bedekt zij alles wat ik vergat, verbijsterend mooi, de stilte…

Kinderpasjes in verse sneeuw Kriskrassend over het tapijt Aan het venster een schrille geeuw Met gepeins: waar is toch die tijd?…

Het was oorverdovend stil tijdens de storm, geen beweging werd waargenomen, geen geluid eveneens. Het was oorverdovend stil tijdens je heengaan, niets bewoog nog, niemand sprak het was oorverdovend stil.…

zoveel stilte om van te houden als je vleugels krijgt je gehoord aangeraakt voelt zoveel stilte om te doorbreken als de bedreiging binnenin aanzwelt monddood maakt zoveel stilte om te aanvaarden als er niets is om mee te denken om van te houden…

-het is lastig te zien maar deze sneeuw blijft niet liggen…

Onder de lakens gedoken voel ik mij vrij en pijnloos, alsof ik onder een stapel sneeuw lig, alsof de tijd stilstaat en sneeuw het rimpelen van het lichaam tegen gaat. Ik voel me even vrij van alle pijn die mijn lichaam dagelijks voelt.…

de nacht valt in de stilte oude vormen tonen vreemd in zichzelf onherkenbaar als de tijd het donker weent snelle stappen dragen haastheid dragen ver van mij vandaan en ik kijk in het verleden waar de tijd zich laat vergaan oorlog, honger onmacht in gevoelsgeweld het is de zwaarte van niet kunnen wat mijn hart het willen meldt klokken…

Wachtend op wat komt:misschien straks sneeuw en buien, maar nu alleen de stilte van de morgen.…

hoe de kilte in je botten kruipt en jij in je trui de witte wereld alles doet schuiven alles bedekt een stolp van stilte dempt eerbiedig ieder geluid de vroege sneeuw brengt wat licht in de donkerste nachten…

sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw maar zomer broeit al…

Woorden kunnen troosten, zalven, zegenen winters oproepen, zomers, het doen regenen of sneeuwen, stormen verwekken, stilte. Woorden kunnen stilte scheppen, stilte kan woorden baren. Taal en teken, alles en niets verklaren.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Nu de bomen met wit zijn betogen wordt ik door hun stilte opgenomen en zal langzaam een droom geboren, waar sneeuwen zinken in mijn ogen, die als een eeuwigheid voortduren-, niemand telt meer mijn uren; van een heengaan staan de sporen vers, als van uw laatste toebehoren.…

was het zand dat op lippen stoof en stilte schuurde of de zilverreiger die zuidwaarts trok om te ontsnappen aan de sneeuw de bevatting van winter mijn lief ligt verscholen in de vagende geur van witte duinrozen en gestorven licht op het laatste strand…

zullen helen met de tijd van de sneeuw zal niets meer over blijven aan jou zal steeds een herinnering zijn…

zie een vogelspoor in de sneeuw en je weet is van een vogel ooit begon zo het lezen nog zonder verleden tijd sommige talen hebben dat nog steeds…