Alle inzendingen over somberheid OR angst OR onbestemdheid

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

er komen zwarte luchten bovendrijven het schaduwdonker grijpt verlicht de macht een schel geluid groeit aan tot volle kracht ik voel mijn lijf door doodsgevoel verstijven dan landt een vloot van onbestemde schijven met lampen die als ogen van smaragd een einde maken aan de prille nacht m’n pen kan angst en beven niet beschrijven een wezen…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

waar mist sliert flarden geluidloos hun nevelig verhaal verkondigen druipen woorden langs het raam somberheid verdicht het minimale zicht waarin licht verstrooid wordt en alleen bewegen nog signalen geeft alsof leven zich afspeelt in een ongeziene vorm van bestaan dat zijn zin verloren heeft strak trekt angst klemmen op de borst…

heb gezonden wolkenveld, ik neem mijn handen uit droeve zachtheid van jouw wattenzee en neem uit angst en nood jouw zakdoek mee.…

mijn anker kompas fundament waarop ik mijn leven bouw soms wilde ik dat het anders was Mijn liefste bij wie ik mijn zielenroerselen geheimen en angsten zonder schaamte kan droppen Je bent zo sterk dat je dit kunt dragen al die woede somberheid het voortdurend vragen onze liefde is onuitsprekelijk vanzelfsprekend Mijn liefste…

Onder een steen Uit het zicht Zitten beestjes Krioelen bewegen Schijnbaar zonder doel Zo is soms een Gedachteleven met Een onbestemd gevoel Kruipt het liefst Onder een steen…

De angst houdt ons in de greep, stevig en niet te zuinig, leer leven met het feit, dat we constant over de schouder moeten kijken! Want ZIJ, weten niet van wijken! Dus blijf alert, is de boodschap!…

van nergens naar ergens dat ooit ging verloren dwars door de angst die twijfel zaait van ergens tot nergens meer thuis te horen dwars door de angst die twijfel zaait zonder iemand bij niemand meer thuis te horen van alleen naar samen dat ooit ging verloren zonder die angst die twijfel zaait van samen naar alleen bij mijzelf weer thuis te horen…

Het duurt al lang voor je gevoel; je lijkt de weg kwijt maar je weet nog wie je bent en hoe je heet… Leegte, onbestemd zijn; dat is wat ik bedoel. Je innerlijk is net een doolhof van emoties die zorgen dat je automatisch dat onbestemde gevoel ervaart zoals een schip dat niet weet welke koers het vaart.…

de maatschappij had achtergelaten er was een melodie een muziekinstrument een kampvuur en vier onbestemde beelden die in mijn hoofd vervaagden bleven de rest van mijn leven bij mij, zonder jou, verweven in de ether van mijn geweten seinde ik een bericht naar de stad aan de horizon.…

het voorjaar aarzelt in het onbestemde licht van deze prille dag een vogel strijkt neer op het brede pad naar het hart geen notie nog slechts contouren van wie we zijn…

natuurlijk ben ik bang voor schaduw achter bomen het zuchten van de wind de geur van het moeras ik ben hier al te lang alleen met sombere dromen waar ik ook als kind voortdurend bang voor was natuurlijk heb ik angst voor wat er nog moet komen en wat ik hier nog vind of nooit vinden zal maar wellicht ben ik het bangst voor tranen die…

voor mij alleen te zingen woorden gestolen als je voor me staat misschien was het een vlucht een onbestemd verlangen ik ben uit jouw leven gelopen met pijn in mijn hart.…

Onbestemd zoeken naar betere huizen, met chique keukens en grote tuinen. In betere buurten met unieke ligging. Liefst op de toppen van de duinen. Opnieuw beklim ik dat zanderige pad, de zon is vuurrood aan het dalen. Vanaf de top van hoge duinen kan ik, mijn leeftijd zien en achterhalen. Mijn angsten en mijn wanen.…

Aan het nog onbestemde.…

De dag is koud, en donker, en somber; Het regent, en de wind is nooit moe; De wijnstok klampt zich vast aan de beschimmelde muur, maar bij elke windvlaag vallen de dode bladeren, en de dag is donker en somber.…

stoppen, houdt van haar vermogen om met haar hart te meten waarom en hoeveel ze mij vertrouwt maar soms is ze bang is ze bang om terug te glijden in het gat waarin ze al gezeten heeft waarin ze te lang - maar praat haar niet van tijden - heeft vergeten waarom ze zo graag leeft vergeet niet: ik wil graag voor je zorgen, zorgen dat die grote angst…

er speelt winter in bevroren takken die wit besneeuwd naar de hemel reiken je lach wolkt in de heldere lucht stralend jagen blauwe kijkers sombere gedachten op de vlucht nog is het ijs te dun om jouw bestaan te dragen ik ken je angsten die om hulp en bescherming vragen jij danst door de dagen met de constante pijn van er plotseling…

Soms schilder jij mijn kwetsbaarheid op een spierwit doek van verlangen in sombere kleuren vol verwachting ergens tussen angst en hoop gevangen Soms teken jij mijn onzekerheid in een schrift met wazige lijnen een schets van zichtbare twijfels die nooit meer zullen verdwijnen En soms, heel soms sluit jij jouw ogen dan omlijn jij mij in…

communicatie - jij levend schepsel verjaagt woede, verdriet, somberheid en angst tussen de mensen honger en pijn en al dat lijden zullen in jouw bijzijn door jouw woorden uit zichzelf verdwijnen zelfs het stilleven neemt het woord en communiceert zijn geschiedenis van toen de zon er was van toen de maan verscheen van toen de regen…

Mijn ziel werd zeer zwaar beproefd, Mijn hart ziek en diep bedroefd; Mijn gemoed heel somber, kil en koud, Mijn trekken vaal, moe en oud. Mijn leven gaat nu doelloos heen, Ik leef, doch ach, in vrees alleen; In kwelling, onrust, angst en nood, Ik verwacht niets meer, alleen de dood.…

ze hebben de zon gewist het laatste stukje blauw vergeven nog wolkt onbestemd boven wei en verre dreven het is ademen maar zonder spirit in de lucht energie is gevlucht wij onderhouden met de dood op onze hielen de meesten zijn al ter ziele zonder aanwas is het snel gedaan in de laatste generatie verliest de mens zijn…

dat het harder gaat waaien Telkens wanneer ergens een lichtje uitgaat Dat gaf me een eenzaam gevoel Het leek alsof jouw hele leven was verzonnen Vaak stond ik voor je raam Meestal bij schemerdonker Tussen proza en vervallen poëzie Dreef jouw slaap op wolkjes Bij jou was alles onbeweeglijk Geen zucht van niets geen rilling Een eeuwig onbestemd…

dat het harder gaat waaien Telkens wanneer ergens een lichtje uitgaat Dat gaf me een eenzaam gevoel Het leek alsof jouw hele leven was verzonnen Vaak stond ik voor je raam Meestal bij schemerdonker Tussen proza en vervallen poëzie Dreef jouw slaap op wolkjes Bij jou was alles onbeweeglijk Geen zucht van niets geen rilling Een eeuwig onbestemd…

jij dacht in het korter lichten van de dagen de zomer nog te kunnen vangen maar tussen lagere zonnestralen blijft al langer een onbestemde vaalheid hangen de wind die warm en aromatisch was geeft nu zijn eerste ochtendfrisheid af je lach blijft zomers vol hoewel het warme rood al herfstig donkerde toen je mij je lippen bood…

Het was een jaar van veel bezuinigingen Er stierven wederom veel prominenten Er waren hachelijke beursmomenten En meer per jaar inwisselbare dingen Want wie weet werkelijk wanneer wat waar was En of iets nou dit jaar of vorig jaar was?…

De avondschemer koester ik, de dag bijna gedaan de nacht nog niet gearriveerd, het één niet meer het andere nog niet. De eindeherfst kleuren zie ik ook zo graag, dat niet echt bruin, of rood, maar onbenoembaar kleur. Of voorjaar vroeg met nog niet zichbaar groen dat er toch echt wel is. Al wat niet helder is, eenduidig, al te…