Alle inzendingen over stal OR geboren

De tranen zullen zouter smaken en bitterder nog dan gal woorden zullen nog niet raken omdat het nog niet doordringen zal. Je blijft misschien vragen naar het waarom terwijl je weet dat er geen antwoord is alleen dat groot en diep verdriet en het onbeschrijfelijk gemis. Het wiegje blijft altijd onbeslapen en oogjes voor altijd gesloten…

Daar in werd ik opnieuw geboren, ook werd ik in de kerk gedoopt. Nu ga ik opnieuw bij Hem horen dat is waar ik op had gehoopt. Iemand stootte tegen mij aan en ik keek in een vrolijk gezicht. Blij ben ik toen naar huis gegaan er was voor mij een wonder verricht.…

Haar handen zwart gaven af gewend te geven klauwen vingers gekromd in taal haar eigen taal waar strak een omweg maakt en letters niet meer drukken op verloren ooit wordt sprakeloos het boek gesloten het hoofd denkt na en geeft grijs de laatste letter voor de punt wanhoop raakt zwijgt zij…

Kan ik nog de sterren raken, het hart te groot, zodat ik mijzelf er buiten sloot, verloren in een wijde atmosfeer, aan de overzijde lonkt de altijd groene weide, beweeg ik het aangeboren lot heen en weer, zwijgzaam roepend en bevreesd dat iemand mij stem zou horen, als ik in iemand anders zou zijn geboren.…

In de gruwel van het duister van de nacht waar geen sterren of maanlicht doordringt stappen vertwijfelt duizenden naakte kindervoetjes kil angstig als de kreet van de zwarte raaf doorklinkt Dwalend blind tasten zij naar het hen niet gegeven zoeken dat ene wat zij steeds maar weer niet kregen het geluk op een leven zoals zij werden uitgeloot…

Een veulen geboren in de wei. Zijn moeder trots en liefdevol erbij. Het veulen staat daar nog trillend en wankelend op zijn lange benen. Stil en ontroerd, ga ik weer henen.…

Krassen, deuken In het leven opgelopen Worden schoongespoeld En rechtgestreken als ik Na zestig jaar opnieuw Geboren word - en als Pasgeboren kind opnieuw Ter wereld kom…

In angst geboren tijd herverdeelt geschiedenis, op dichter's ezel. Penselen met verf, ontkenning van z’n streken laat de schilder koud. Nooit die daad gedaan, nooit ontvreemd mans eigendom, gevaar kleeft aan handen. Aarde wacht heel stil reactie uit haar lichaam terug wat we haar gaven.…

wanden plakken aan alle kanten even glad en hard zijn we greep en grip verloren handen glijden af in gedachten zijn we links, rechts boven, onder soms alleen nog slechts versteend onszelf of zijn we zo geboren…

Het theater Daar waar zeggingskracht is Verbeelding Daar waar in neutraliteit De samenleving Een spiegel krijgt voorgehouden Zoals vanuit Onze oudste beschaving Is ontstaan De tragedie Was de eerste vorm Nog voor Christus Werd geboren Zijn al deze oude verhalen tot ons erfgoed Gaan behoren Het theater Waar de fantasie Rijkelijk…

De stad is geboren in het ochtendlicht met zicht op een eeuwig leven. Haar geschiedenis bepaalde wat zij nu is; Heeft aan haar ziel een eigen identiteit gegeven. Ik ben haar burger en word benijd, Enkel om het feit dat ik deel uitmaak van haar leven…

kras in ‘t grijs blauwe ijs Zwaaiend van links naar rechts in het winterparadijs Door het onverklaarbare in U gevoed Zingend met ‘t hart naar boven door een blij gemoed Het addernest uitgeworpen dat op eieren broedt Tussen hersencellen gelegd in ‘t verzwaard gemoed Klinkt Uw stem in de stilte van de donkere nacht Dat de Heiland is geboren…

Zeker, er is armoe en veel honger, oorlog, onrust, mensen zoeken naar de zin van hun bestaan; staks gaan ook de herders weer op pad nadat ze 't lied dat klonk voor hen hebben verstaan dat er een Redder zou geboren zijn, te vinden in een stal, gewikkeld in wat doeken... Moeten wij in armoe dan gaan zoeken en gaan knielen voor een Kind?…

Elk jaar word ik met kerst opnieuw geboren. Ik ben de os en ezel in de stal. Ik blijf herwinnen wat ik heb verloren. Uit elke oer creëer ik weer een knal vanuit mijn hemelse ivoren toren.”…

Voorzichtig legde ze jou in mijn armen Zo klein en zo teer nog maar net 1100 gram Terwijl ik je bewonderde keek iemand heel stilletjes mee Maar heel even vasthouden en toen ik je terug moest geven Liep heel stilletjes twee onzichtbare voetstappen mee…

kind dat in een stal de winter vindt herders mogen zingen voor hoe lang nog denk ik diep van binnen…

stal Midden in de winternacht Een vrouw en een man Zitten voor een kribbe Waar een kind in ligt Dat in doeken is gewikkeld Zij knielen eerbiedig voor Hem Het was de eerste stille Tocht die werd gehouden Deze was voor een kind Dat later moest sterven Nu bracht Hij nieuw leven…

Heer Jezus, kind geboren in ’t holste van de nacht, wil onze beden horen en maak ons hart weer zacht; dat wij geduldig bouwen aan ’t Rijk dat komen zal, elkander warm vertrouwen en knielen bij de stal.…

Van verre komt het als een schoon gerucht Daar is een kind geboren in Bethlems stal - Zijn naam is Zaligmaker, want Hij zal De wereld redden, die in weedom zucht. De wereld kent Hem niet, maar in de lucht Zijn tekenen en wonderen door 't heelal, Uit de open hemelen klinkt een schoon geschal En engelenscharen zingen in de vlucht.…

hij bleef wantrouwig maar trouw en tilde haar op de ezel nog lang na hun vertrek klonken spot en hoongelach de twijfel maakte hem gek het was in die tijd van barre koude dat de lange reis was volbracht het geesteskind, een zoon, werd geboren midden in de winternacht Jozef legde hem in een kribbe en huilde zacht…

Het glas is halfvol Als het roodborstje zingt Als de dagpauwoog de tuin bezoekt Als de bomen fluisteren op het ritme van de wind Het glas is meer dan leeg Als de tv aangaat Als de ene mens de ander een vreemdeling noemt Een vluchteling En er is geen plaats meer in de herberg Het is vol Ga maar in de stal geboren worden in een kribbe Je…

Tevreden gezichtjes zachte geluidjes, vijf kindjes kwamen maar liefst, verbaasde ouders die er slechts eentje verwachtten, kregen er vijf, de last van namen geven was snel opgelost, Tim, Tom ,Jan, Jon en Anne Marieke Louise werden ze genoemd, ik kreeg toch een beetje nare smaak in mijn mond, toen de namen werden opgesomd, want al…

Omhoge heffen zij hun hoofd en doen de stalen van ‘t omgebogen riet hun tongen nederhalen te mondewaards; de zwakke, ontgroende staven riet men rijzen, toppeloos, en recht omhoge, ziet.…

Het koude staal streelt langs mijn rug, en verdwijnt in een rozenbloesem. Er ontstaat een zachte druk in mijn borst. Ik ben gestoken, door de wijzers van de klok. Het heeft zich gewroken, en mijn tijd is op. Voor mij zal het niet meer tikken, voor mij zal het niet meer slaan.…

onder de eeuwige sterren ligt het tere kind in stro vredig slapend in de voederbak een eeuwig zoete sleur van engelen herders en wijzen en ook nog een os en ezel tot het kindje zomaar wenend om deze gebroken wereld ons wakker schudt tranen in de heilige nacht voor doodarme miljoenen goddelijk bewogen verdriet leeft eeuwig in een stal…

Maria en Jozef liepen tesaam de donkere straten door en vroegen bij alle menschen aan en vonden er geen gehoor En hadden eindelijk in een stal hunnen intrek genomen en zochten zwijgend zich terecht in dit hun onderkomen.…

voorbijgillend in de nacht godvergeten gezichten gemaskeerde lege tronies effen emoties glijden glad en ongrijpbaar te mooi om waar te zijn de draaimolen verslingert en verkrampt de krijsende massa dronken en blind het eeuwenoude verhaal komt soms heel even en ook zo wonderlijk bij de mensen het is dan even stil daar in de stal…

stralend over vrede en welbehagen eeuwig licht uit eenvoud er wordt nog geluisterd naar de vrede van de kribbe mededogen in gepaste stilte jullie zijn anonieme engelen en luisteren naar de medemens die zo welkom is in de stal voor alle anonieme hulpverleners…

de stal is open kom maar nederig binnen en kniel voor het kind laat je bagage buiten proef in stilte de eenvoud .…

Verstrikt geraakt in ‘t vangnet van hun steken van averecht over het recht breit ze slechts aan een grijze vrede Een naald vol roest laat moeilijk steken glijden een vangnet is niet recht te breien door ribbels langs een muizentandpatroon Zolang de kluwens blijven zwijgen tikken de naalden grijzig voort Wanneer de strakgetrokken…