Alle inzendingen over stoffelijk overschot OR mens

wanneer ik niet meer ben ik niemand uit de stoffelijke wereld meer herken als ik ben geweest terwijl ik langzaam aan mijn nieuwe wen na m’n vorige te hebben beleefd neem dan wat van mij overbleef in je handen werp me omhoog in de wind zodat ik mogelijk nog eenmaal dan terwijl ik door de lucht zweef de weg naar mijn dierbaren vind…

Er bestaat geen verweer tegen het meisje van de nacht dat zich snijdt omdat ze slecht is twijfelt of ze echt is Geen eigen plek waar zij zich veilig voelt en het koude sterrenlicht maakt voor haar een huis te groot, de deur gaat niet op slot Zij verlangt naar haar gezel dat hij eindelijk stoffelijk wordt een kerkuil landt op een muis…

Overtuigd van overschot aan gelijk, wrijft hij nog eens zijn kin schoon. Zijn identiteit vernieuwt zich in het overboord gooien van dissonante resonanties. Zijn keelgat wurgt en galmt nog wat wanklanken en geeft zijn kater nog een stamp na.…

In alles te willen sterven, dicht bij me als vluchtige gedachte, in een zucht ontvloot, te willen schrijven, wat klonk wat al geschreven was, verval in dat laatste woord wat in me overschoot, die toon bleef zwerven in een vreemde tongval van de wind en wat je zong.…

Geleidelijk vervalt hun ronde vorm tot pulpachtige overschotten. Het deert ze niet zo te vergaan. Van top tot teen begroeid met mos schenken ze voedsel aan het bos en vele beestjes een rijk bestaan. Ooit reikend naar de warme zon zakken ze weg in koele aarde maar altijd nog van grote waarde voor de grond waar het leven begon.…

het leven is zo bijzonder alledaags - een simpel gegeven of je wil of niet ieder gaat het op zijn manier beleven de een beklimt bergen de ander loopt er om heen de een neemt anderen bij de hand en de ander loopt liever alleen voor elk komt het ongelegen een overschot aan verdriet de ander komt amper ellende tegen huppelt door het leven…

Wie naar een antwoord zocht van hogerhand blijkt nu genept door namaak-astrologen. Zelfs RTL zegt: 'dit had niet gemogen' en zette die programma's aan de kant. Een keuze waar wel over valt te twisten; ik dacht dat zij van sterren alles wisten.…

Tenslotte, hier moet ik afscheid nemen. Het hoofd is moe, het hoofd is leeg, het lichaam opgebrand, het lijf is moegestreden. Bewaar wat ik achterlaat, koester mijn erfenis. Heb haar lief, vul haar aan, als wapentuig in een eeuwig durende strijd. Maar laat mij gaan en kom mij vooral niet achterna. Ik zal opgaan in de morgendauw, glinsterend…

en weer kortwiek ik spastisch mijn balans kent geen evenwicht tussen vallen en opstaan het is gaan tot de dood erop volgt toch heb ik barricades om de vaart te vertragen weer even tijd om bij zinnen te komen voordat de realiteit van mijn dromen effect sorteert en ik alsnog probeer te ontsnappen uit het overschot dat mijn…

Ik ben een bofkont, stoffelijk en geestelijk, verliefd en geliefd. Alles op zijn plaats, de aarde en de hemel, het leven en de dood. De volle vrijheid geheel te zijn die ik ben: deze visionair. Ik heb de aarde en de hemel bestudeerd en ben zeer geleerd. Mijn liefde heeft geen grenzen, ik ben grenzenloos geliefd.…

tijd begint te dringen welk levenslied wil ik nog zingen; ik ga er nu al van hijgen is het een opgedrongen keuze of zomaar een leuze moet ik het laten gebeuren of toch nog iets anders inkleuren het kan ook een luxe zijn zo te kunnen denken en dankbaar zijn wat het leven nog zelf mag schenken is het hinken op twee gedachten in mijn stoffelijke…

Zit in een halve kring En weet dat ik weggekeken word, Mijn plaats die volkomen leeg is Al staat mijn stoel er nog wel En mijn stoffelijk omhulsel Dat schijnbaar levenloos achterblijft - Mijn geest, die mij denken Laat en het gevoel geeft Dat ik leef, er nog wel ben, Heeft zich stilaan verwijderd op Verzoek van de vileine blikken…

lot hoor je mij nog als ik roep en ik blikken naar je werp nee, in zo'n gapende massa dragen we een oogkleppenloep de mens er achter ziet men niet meer wij zijn kijkers en kopers; met veronderstelde gezelligheid bewandelen we deze route zonder gids meer dan een keer, heen en weer…

Wanneer ik morgen je moet verlaten mijn zoon, word ik weer dat kind, die allerkleinste jongen die je in je armen neemt, vervreemdt me niet van de vurigste wens je om mij in jou te rijpen als ware een waarachtig mens.…

Wanneer ik morgen je moet verlaten mijn liefste, word ik weer dat kind, die allerkleinste jongen die je in je armen neemt, vervreemd me niet van de vurigste wens je om mij in jou te rijpen als ware een waarachtig mens.…

(toen de lucht zich terugtrok in amber en turquoise wist ik, dat de avond zoeter was) geef me je hart- gééf het laat de aarde achter in zijn werelddans voorbij de glans van klatergoud en overschot schuddebuikend ligt de dag achter valse wolken, het spiegelbeeld van nu verlaat de avondval en witte vogels draaien rond een nieuwe maan…

Weerbarstige ziel je bent aanhef voor dronkemanstaal wankel evenwicht uit ’t verleden je loopt over de kade als gedicht en levenslied jouw levenskrachtige bloed stroomt door ieders stoffelijk lichaam jij bent het eergevoel, de duisterwetenschap en lege spiegel van de nacht psycholoog van de aandacht dat ben jij, vanaf de wedergeboorte…

Ons stoffelijke wezen brengt dichter zo bijeen wat heel was, lang voorheen; geen tel is meer na deze. En langzaam cel na cel ga ik zo in op jou en jij dan op in mij met innig zielespel. Een eindeloos moment van goud en Godsbeminnen, het sterven overwinnen in eenheid ingeklemd en dan in rust te voelen: dit is zo voorbestemd.…

Toen mijn hart stilstond ging mijn liefde nog niet over Toen mijn lichaam jullie verliet ontstond wederzijds het stoffelijk gemis maar voedde vooral onze geestelijkheid van de blijvende invoelbare liefde: van 'n kus, 'n aai, 'n gebaar, 'n blik, 'n praatje, 'n lach, 'n traan die liefde, die voelbare liefde blijft voor altijd!…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

onze steun aan de Dierenpartij kan niet biologisch genoeg zijn laten wij in alle nederigheid onze herkomst en wedergang als natuurlijke wezens van stoffelijke aard met pikken en spleten volgen geenszins vergeten om als schepselen te heten voor de blije vermenigvuldiging terug gaan tot gemeenschap geleid door de Herder om ons weids en…

dit het moment dat ik mij zelf terug vind Lig ik kleurloos droog op mijn oude matras Reeds afgestorven alsof ik er nimmer was Laat mij de rust het enige wat ik u vraag Laat mij verteerd liggen door insecten belaagd Zo ik rottend verdroogd tot as ben wedergekeerd Heb ik niets maar dan ook niets geleerd Laat mij niet herboren worden in stoffelijke…

Mijn ziel, mijn diepste wezen woont tijdelijk in mijn eenvoudig stoffelijk omhulsel. Geen leeftijd, geen jaarringen; ooit ontsprongen uit de oerbron, steeds onderweg. Waarheen en met wie? Soms met een tweelingziel. Zij ontvangt eeuwig energie en voeding. Geen storing van de kringloop.…

huilend en huilend in een droom waarin ik mijzelf voortsleepte over verkoolde akkers het geluid was weggenomen rondom vlaggenmasten uit respect voor stoffelijke resten ik struikelde en struikelde tussen sterke armen onderdoor het dragen van de kisten huilde en zwaaide in een droom langs de snelweg waarin ik mijzelf voortsleepte achter…

Ons stoffelijke leven is tijdelijk. Dat is logisch. Dat weet iedereen. Daarom hebben we... Geen tijd meer voor onbenulligheden. Geen aandacht voor domme tegenstrijd. Voor nieuws over onenigheid. Voor reclame, die ons wil verleiden. Kijk, de kastanjes zijn al bijna klaar. De eerste vogels trekken naar het Zuiden.…

Een mens... qua leeftijd aan het einde van haar leven, maar qua gedachten er nog midden in. Een vrouw... vol vrolijkheid en praatjes, probeert er het beste van te maken. Een kanjer... wordt plotseling, een herinnering.…

Een mens, een roos gelijk fijne bladen, zoete geuren maar met doornen die steken, verborgen achter prachtige kleuren. Een mens, een vlinder gelijk vluchtig vliegt hij, weg van de waarheid weg van kwetsende woorden want zo is een mens, voor altijd...…

warm, respectvol luisterend verhalend een lach, een traan onzichtbare banden gewonnen vertrouwen eindeloos begrip gesproken woorden bijzondere momenten zwijgende stiltes een houden van een mens ... een vriend…

zij is het blaffende spreekwoord zij bijt naar het wurgkoord en mept naar de macht zij is mevrouw Hoofdpijn terug van vakantie joepiejajee ze is Minnie Mouse met een kunstgebit een naakte sloerie een gevangene ik? eerlijk gezegd wens ik haar beurtelings ziekte en liefde - ik aai haar en krijg een douw zij is de leeuw met de doorn…

Zowel mens als dier. Leiders die het mijden voor hun eigen plezier. Zelf ben ik niet volmaakt. Maakte fouten in dit leven. Ik ben wel al tot hier geraakt. En zal mijn kennis blijven geven. Geen mens op aarde is helemaal perfect. Maar ik ken wel de waarde van liefde en respect.…