Alle inzendingen over titel OR cryptogram OR zoeken

Straaljagers schrijven een omgekeerde v-formatie tegen de trek van vogels in: ik vrees dat er een grote leegte in de lucht komt hangen. Jij die de lieve zomer lang voor mij de wonderlijkste geuren weefde, luister: sluip als de kou neerdaalt maar even binnen in de mouwen van mijn winterjas. Het is altijd de samenwarmte die geneest.…

Ze suikert haar woorden met fluistering als ze de zin in zijn oor laat smelten waar de taal traag uitloopt en dan opstaat als een verlegen renaissance van beelden…

ik wil op de wolken Dansen met mijn voeten op het Randje en mijn ogen Dicht Als ik boos ben zal het Bliksemen Als ik verdrietig ben ruist de Regen Als ik blij ben hoor je me Lachen terwijl ik op de wolken Dans met mijn voeten op het Randje en mijn ogen Dicht…

de zee is niet zuinig met haar golven noodzakelijkerwijs legt de zee zich uit maar laten wij nu uitzien inzien naar haar zuinige golven dat alles tevergeefs herinnert aan het uitzicht van ons de zee onbehulpzaam omdat de elementen onbehulpzaam en buiten blijven ze ziet vooruit noch ziet ze iets ze komt ons toe en schuift ons onder…

In het land waar Eenoog koning is zie ik geen hond voor ogen die mij kan leiden met vermogen door het duister van de dag. Niet meer of minder zwart dan de dag de nacht moet ik verder op de tast mijn oog gericht op eindigheid.…

Er slaapt een man in huis. Soms noem ik hem de mijne. Hij neemt fauteuil en ether in, hij snijdt mijn adem af. Dan sluip ik nors de kamer uit, ze werd te veel de zijne. Te veel zijn lucht, zijn bloed, zijn brood dat ik wel eten moet. De hand die ik dan buit en die me steeds weer voedt. En dat ik zwaarder werd van heupen met de jaren. Dat is…

De slagbomen opgeheven kruisen de wegen elkaar zoekt het hoofd gezelschap Hij Banen haar gedachten zich een weg naar de andere einder een verwant van de ziel De wegen lopen gesmeerd kennen de bomen één voor één gaan uit elkaar komen elkaar weer tegen De slagbomen neergelaten een stop bij…

Ik, die ben in bomen uitgebroken tot groei, tot takken om te strelen, Ik die stukgelopen ben op hars en schors en het kussen van rasp Ik die van je houd tot aan de faliekant van jouw huid Ik wil staan als een gevlochten rondom aan de tuin die je bent…

zijn stoel was leeg het was nog zo pas dat hij daar in zeeg in zijn wereld met het zijden kussen; tot op de draad toe versleten en aftands met zijn zetel nog slechts verbonden door twee lussen zacht met verloren glans ik voel, hij is niet weg ruik de geur van zijn huid zijn ongewassen haren deel het verdriet van zijn verloren bruid…

Zet het licht op verzengend en open het gordijn Voor dit dodelijk dorre drama: éénakter in de woestijn. Uitzichtloos bedrijf, het publiek klapt zich tot zand Voel hoe de hete adem door de droge kelen brandt. Mijn tekst bestaat uit water, maar loopt op mijn lippen stuk De aasgieren boven mij vliegen cirkels van geluk Vormeloze bergen trillen…

Vertel me wat je dwarszit vertel me je zorgen ik zal je helpen helpen naar morgen Want de dagen zijn lang ik ben ook bang voor wat komen gaat als je alles achterlaat.…

Zet het licht op verzengend en open het gordijn Voor dit dodelijk dorre drama: éénakter in de woestijn. Uitzichtloos bedrijf, het publiek klapt zich tot zand Voel hoe de hete adem door de droge kelen brandt. Mijn tekst bestaat uit water, maar loopt op mijn lippen stuk De aasgieren boven mij vliegen cirkels van geluk Vormeloze bergen trillen…

Gesluierd waren mijn gedachten Bedwongen door het verstand het leven te kunnen verzachten Ingewikkeld was het leven Bepaald door hersengeesten Die in mijn ziel verbleven Gesmoord was mijn gevoel Geremd door de hoop Van wat ik eigenlijk bedoel…

Amorfe zweem van liefde bezoedelde het vals geluk Tanende macht in verlopen pracht Slordig gevoel van geloken passie Talende aantrekkingskracht van het otium wacht…

mijn hemel er is een god, want de trein kwam die dag net als ik te laat…

wat vindt de wind van mijn tegenzin? briest hij me tegemoet of stormt hij me tegen de haren in? hij zegt: kop op, jongen sterk je spieren en maak van je ziel een zeil…

Rust omsluit je geeft je lichaam glans Bleek in het donker dat niet schijnt en toch onthult Dit is alles wat je bent uitgespreid in naakte stilte Een eeuwigdurend kort moment vervuld voor altijd van jouw droom.…

Stijve dassen, of geparfumeerd met dior neem het mij niet kwalijk dat ik opga in een ander decor wat zoek ik hier? niks en dat is al want wat u leest, alhier is de vrucht van mijn verval.…

ik was ik was daar even en laat het weer zijn als lucht ledig…

Met vlakke hand zoekt ze mijn hart waarvan ze het bestaan vermoedt maar achter mijn ribbenkast blijft het akelig stil "Een metafoor", zegt ze "IJskoningin", zegt ze Uitdagend, overmoedig vraag ik haar wat dat betekent Haar antwoord is een brandmerk op mijn geweten haar zelfgedolven graf "Je hart is ergens anders" Nog voor…

filevrije eeuwigheid de weg naar de hemel…

het hoofd dwingt met koppig geduld tot concentratie het zwart strijkt knarsend neer bruusk dient oud zich aan het verlangen gaat altijd weer stromen er is geen geduldige tijd de spanning groeit en haast zich kleuren dringen zich op het gaat vanzelf de rode draad spreekt over het tragisch lot van goed en kwaad gehoorzaam aan…

je verschijning was als een openbaring voor mij ik dronk je ogen en je gestalte was een streling je bewegingen vloeiden als golven tegen de branding. ik wilde je aanraken, maar het geheim moest bewaard blijven kon ik je maar zeggen, maar zou de werkelijkheid niet smalen als een dronken persoon die de bloem vertrapt. nu ben je ouder en ik…

vrouwen met krulspelden onder hun hoofddoek zie je alleen nog maar in stukjes als dit - waar zijn zij gebleven, deze onvolprezen iconen uit de zwart/witte tijd?…

terwijl de maan geen bloemen mist en in storm haar helderste gezicht vertoont, hult een zaaltje zich in het halfdonker voor een dramatisch stuk met lichte spot.…

zij is weggegaan hoe kon een wereld die eeuwen lang tussen eikenhout werd aanbeden met kruis en kralen worden gesust Veurne riep ze steeds gij mijn uitzicht op de brakke kreken geen steen is zonder een gebed op elkaar gestapeld zij is weggegaan…

op een rood 4kant zit een hond te wachten op haar uitlaat geluidjes ontsnappen aan haar keel als lege tekstballonnen bij de telefoon ligt 't nummer van de oppas…

vuilnisbakhypnotiseurs de nieuwe jezussen profeten complotten ter verrijking van een paar individuen hagediskeizers duistere krachten voodoo engelen die advies geven de vreselijke en totale samenzwering de achterdocht met reden de waarheid van de waarheid van de waarheid blijven allemaal voor altijd maar mijn zonnebril ligt in de kralingseplas…

Ach m'n verwoede spasmen van onwetendheid in een hoekje op de vloer gelegen rest teneergeslagen ongezelligheid als braaksel op een vasttapijt ontkomen aan een slechte tijd van afval en afvalligheid…

Een jong gezicht Verbitterd door verdriet en pijn Tussen oude mensen Met wie ze één zou moeten zijn Een jaar geleden Nog een lachende vrouw Die kon lopen en kon praten En altijd het beste voor iedereen wou Na platgedrukt te zijn, geplet, Door grote wielen overreden In stukjes gescheurd Weggerukt uit haar oude leven Zit ze in een vreemd…